Κεν: Η εκκωφαντική αντίδραση μπροστά στο 'απόσπασμα'

Η Ιταλία του Ματέο Σαλβίνι μπορεί να νιώθει περήφανη. Το πέταλο (και όχι μόνο) στη 'Σαρντένα Αρένα' ήταν αντάξιο των προσδοκιών της. Στους φανατισμένους οπαδούς της Κάλιαρι χρωστούν ένα παρατεταμένο χειροκρότημα οι υμνητές του σκοτεινού παρελθόντος στη γειτονική χώρα.

Δεν έχει σημασία, αν ένας 19χρονος ποδοσφαιριστής πληγώθηκε. Ποιον ενδιαφέρει το γεγονός πως ένα δικό της ποδοσφαιρικό τέκνο, ένα παιδί που έχει διαλέξει να αγωνίζεται με το εθνόσημο της χώρας στην οποία γεννήθηκε, αντίκρισε με τα λαμπερά μάτια του τη σκοτεινή πλευρά μιας κοινωνίας που αρνείται ν' αντιληφθεί και πάνω απ' όλα ν' αποδεχθεί τη σύγχρονη πραγματικότητα, τις μεταβολές και τις νέες ανάγκες της. Προτιμάει, αντιθέτως, να ζει δοξάζοντας φαντάσματα του χθες. Να κλείνει λιμάνια και αεροδρόμια, να αποκόπτεται από τον ιστό.

Ο Μόιζε Κεν ήταν αυτό το 19χρονο παιδί. Ο νεαρός επιθετικός αντικατέστησε τον απόντα λόγω τραυματισμού Κριστιάνο Ρονάλντο στην επίθεση της Γιουβέντους και καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα της Τρίτης βίωσε έναν εφιάλτη. Ενόσω ήταν όρθιος και όχι στο κρεβάτι του σπιτιού, ξυπνώντας ιδρωμένος μέσα στη νύχτα.

AP Photo/Antonio Calanni

Ο μικρός έτυχε να γεννηθεί από γονείς με καταγωγή από την Ακτή Ελεφαντοστού - το ίδιος θα ίσχυε αν ήταν Ασιάτης, Νοτιοαμερικάνος ή Αβορίγινας. Ένα ζευγάρι που το 1990 είχε αφήσει την πατρίδα του και πόνταρε σ' ένα μέλλον αμφίβολο μεν, αλλά τουλάχιστον ελπιδοφόρο επί ευρωπαϊκού εδάφους. Εγκαταστάθηκε με ό,τι έφερε μαζί του στη βόρεια Ιταλία, στην πόλη Βερτσέλι του Πιεμόντε, και δημιούργησε μια νέα ζωή. Από το μηδέν.

Το πρώτο παιδί, ο Τζιοβάνι, ήρθε 3 χρόνια μετά. Το δεύτερο, ο Μόιζε, στις 28 Φεβρουαρίου του 2000. " Η γέννησή του ήταν ένα θαύμα. Οι γιατροί μού είχαν πει ότι δεν θα μπορούσα να κάνω άλλα παιδιά, έκλαιγα και προσευχόμουν. Ο Τζιοβάνι μού ζητούσε αδερφό. Τον Μόιζε τον ονειρεύτηκα ένα βράδυ και τέσσερις μήνες μετά έμαθα πως είμαι έγκυος", είχε εξομολογηθεί η μητέρα του Ιζαμπέλ, διηγούμενη την ιστορία του μικρού.

Το ζεύγος χώρισε τέσσερα χρόνια μετά, η μητέρα και τα παιδιά μετακόμισαν στο γειτονικό Άστι. Κάτω από δύσκολες οικονομικές συνθήκες ο Μόιζε άρχισε να μεγαλώνει και να έρχεται σ' επαφή με το ποδόσφαιρο. Πρώτα στην τοπική ακαδημία, προτού ενταχθεί στα τμήματα υποδομής της Τορίνο. Ήταν οπαδός της Ίντερ και του Ομπαφέμι Μάρτινς, αλλά στα 10 του κατέληξε στη Γιουβέντους που τού προσέφερε διαφορετική προοπτική.

Η ανοδική πορεία του μόλις είχε αρχίσει. Ξεχωριστό ταλέντο για την ηλικία του, έκανε αίσθηση συγκριτικά με τ' άλλα παιδιά της τάξης του για τη δύναμη, την ταχύτητα, την τεχνική με την μπάλα στα πόδια και την εκτελεστική δεινότητά του. Αφού προωθήθηκε στην ανδρική ομάδα, έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής γεννημένος μετά την 1η Ιανουαρίου του 2000 που εμφανίστηκε σε αγώνα της πρώτης κατηγορίας του ιταλικού ποδοσφαίρου, αλλά και σε ματς του Champions League. Διεθνής μ' όλες τις μικρές εθνικές ομάδες, πήγε δανεικός στη Βερόνα και επέστρεψε αρκετά πιο ώριμος πια στη Γιουβέντους για να πάρει ευκαιρίες από τον Μαξ Αλέγκρι.

Ο Μόιζε Κεν είναι το μέλλον της 'βέκια σινιόρα' και του ιταλικού ποδοσφαίρου.

Την Τρίτη αισθάνθηκε την προδοσία. Από το αίμα ως το κορμί. Όχι μόνο γιατί οι οπαδοί της Κάλιαρι επιδόθηκαν σε διαγωνισμό ρατσιστικών ιαχών και λέξεων, προσβάλλοντας τις ρίζες του, αλλά κυρίως διότι οι δικοί του άνθρωποι δεν τον υπερασπίστηκαν - όπως θα όφειλαν. Άφησαν απροστάτευτο τον πιτσιρικά στην αρένα με τα θηρία.

Στο 85' ο Κεν είχε διαμορφώσει το 2-0 για τη Γιουβέντους και πηγαίνοντας μπροστά από το πέταλο των φανατικών της Κάλιαρι άνοιξε απλώς τα χέρια. Δεν είπε τίποτα. Αμίλητος στάθηκε μπροστά τους και τους προκάλεσε ωστόσο να συνεχίσουν να τον πυροβολούν με ύβρεις και προσβολές για την αφρικανική καταγωγή του. Σαν να προέταξε τα στήθη του απέναντι σε κάθε αντίστοιχη ενέργεια.

Η σιωπή του ήταν εκκωφαντική, το βαθύ βλέμμα του καθηλωτικό.

Οι συμπαίκτες του έσπευσαν να τον απομακρύνουν, τραβώντας τον μακριά. Ο αγώνας διακόπηκε για 2-3 λεπτά έως ότου επέλθει ηρεμία. Από τα μεγάφωνα ακούστηκαν συστάσεις.

Ο Λεονάρντο Μπονούτσι, που είχε ανοίξει το σκορ, υποστήριξε μετά το φινάλε πως " τα γκολ πανηγυρίζονται με τους συμπαίκτες. Θα μπορούσε να είχε ενεργήσει διαφορετικά. Η ευθύνη είναι 50-50. Ο Μόιζε δεν θα έπρεπε να το έχει κάνει αυτό και το πέταλο δεν θα έπρεπε να είχε αντιδράσει μ' αυτόν τον τρόπο". Πώς αλήθεια θα κοιμήθηκε το βράδυ;

Αυτό το διπλωματικό ως και υποκριτικό 'ναι μεν, αλλά', που εμφανίζεται σχεδόν πάντα και συνοδεύει προτάσεις, εμπεριείχαν επίσης οι ατάκες του Αλέγκρι. Μην πούμε ότι το έκανε χειρότερο, λέγοντας ότι " θα πρέπει είσαι έξυπνος για να διαχειρίζεσαι τέτοιες καταστάσεις και να μην προβοκάρεις".

Τουλάχιστον ο προπονητής της Γιουβέντους απαίτησε " αυτοί οι απολίτιστοι να ταυτοποιούνται από τις κάμερες και να μην τους επιτρέπεται η είσοδος. Υπάρχει η τεχνολογία, απλώς οι αρχές δεν θέλουν να συμβεί".

Ο Τομάζο Τζιουλίνι, πρόεδρος της Κάλιαρι, έψαχνε λόγια για να δικαιολογήσει τ' αδικαιολόγητα και έγινε ένα μ' αυτούς. " Άκουσα κυρίως αποδοκιμασίες. Αν άρχισαν να κάνουν κάποιους ήχους ζώων, ήταν λάθος. Ό,τι κι αν έγινε πάντως, ήταν εξαιτίας του λανθασμένου πανηγυρισμού. Θα συνέβαινε με κάθε άλλον ποδοσφαιριστή". Όχι δα.

Μόνο ο Γάλλος (με πατέρα από την Αγκόλα και μητέρα από το Κονγκό) Μπλεζ Ματουιντί μετατράπηκε σε ασπίδα του Κεν.

Κατάλαβε, γνώριζε, ένιωσε, φώναξε. Στη Σαρδηνία είχε και ο ίδιος γίνει αποδέκτης ρατσιστικών σχολίων, κατά το παρελθόν. Τίποτα δεν άλλαξε από τότε. Ούτε πρόκειται, όσο ο κάθε Μπονούτσι επιλέγει να μοιράσει τις ευθύνες.