Ο Hugo Almeida πρωταγωνιστής στα Football Leaks

Ο Jorge Mendes είναι ο τύπος που ελέγχει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ο πιο ισχυρός agent ποδοσφαιριστών και δεύτερος στη λίστα των πιο ισχυρών, διαπλανητικώς. Είναι αυτός που εκπροσωπεί τους José Mourinho, Cristiano Ronaldo, Angel di Maria, James Rodriguez, Bernardo Silva και τακτοποιεί τις μετακινήσεις τους. Μόνο το περασμένο καλοκαίρι 'έβγαλε' 100.000.000 δολ.

Σημείωση: η πρώτη του δουλειά ήταν πωλητής καλαθιών που δημιουργούσε η μητέρα του, στην παραλία. Η ιστορία που αποκαλύπτει το Football Leaks επιβεβαιώνει πως δύσκολα γίνεται κάποιος πολυεκατομμυριούχος, χωρίς να προβεί σε παρανομίες -και δη στην εποχή προ της τεχνολογικής έξαρσης.

Το συμβόλαιο που έγινε εισαγγελική εντολή για έρευνα

Από τις μεγαλύτερες... επαναστατικές μετακινήσεις που θα βρεις σημειωμένες στο βιογραφικό του Πορτογάλου, είναι αυτή του Bébé από τη Vitória Guimarães στη Manchester United, το 2010. Το καλοκαίρι δηλαδή, μετά την απώλεια του τίτλου της Premier League για ένα βαθμό -από την Chelsea- και ο αποκλεισμός στους "8" του Champions League -από την Bayern Munich. Ο "σφιχτοχέρης" Sir Alex Ferguson είχε δεχθεί να δώσει τον Αύγουστο του 2010 το ποσό των 9 εκατ. ευρώ για να αποκτήσει τον Bébé, με τετραετές συμβόλαιο. Και δεν θα υπήρχε θέμα, αν δεν επρόκειτο για άγνωστο 20χρονο, ο οποίος είχε εγκαταλειφθεί από τους γονείς του, ως παιδί και ζούσε σε άσυλο αστέγων κοντά στη Λισαβόνα. Ο Ferguson δεν τον είχε δει ποτέ να παίζει. Παρ' όλα αυτά, είπε το 'ναι' στη μεταγραφή, γιατί είχε εμπιστευθεί τον Mendes -που πήρε 3.000.000 ευρώ από τη μεταγραφή, η οποία έγινε αντικείμενο εγκληματικής έρευνας στην Πορτογαλία, στον πόλεμο κατά της διαφθοράς.

Ο πρώην εκπρόσωπος του 28χρονου (σήμερα) Πορτογάλου παίκτη, Gonçalo Reis είχε καταγγείλει τον Mendes στη FIFA για αντικανονική προσέγγιση του παίκτη του. Η αστυνομία εξέτασε τον Reis για τρεις ώρες. Συζήτησαν και για τον τρόπο που έληξε η συνεργασία τους, ενώ από ανάκριση πέρασε και η Manchester United. Ο Bébé έπαιξε σε μόλις 2 ματς και στις 16/11 του 2011 έφυγε για την Beşiktaş, ως δανεικός, πριν φύγει... τελείως -με τις φήμες να επιμένουν πως δεν ήταν ποτέ ποδοσφαιριστής, αλλά ο εκπρόσωπος του τον πούλησε ως τέτοιο.

Τι είναι τα Football Leaks είπαμε;

Aς μείνουμε στην Beşiktaş, που είναι και το αντικείμενο της διαρροής. Το δημοσίευμα της theblacksea.eu που μετέχει στα 12 ευρωπαϊκά μέσα, τα οποία διαχειρίζονται το υλικό που υπέκλεψε άνθρωπος με το κωδικό όνομα "John" και αφορούσε 18.6 εκατομμύρια αρχεία (συμβόλαια, emails κλπ). To μόνο που 'χει γίνει γνωστό για εκείνον είναι ότι είναι Πορτογάλος και φαν του ποδοσφαίρου. Σπάνια μένει για περισσότερες από δυο μέρες στο ίδιο μέρος και μιλά πέντε γλώσσες. Κανείς δεν ξέρει αν είναι πρώην εργαζόμενος στη FIFA ή την UEFA ή ατζέντης ή δικηγόρος ή απλά κάποιος εξοργισμένος φίλαθλος με γνώσεις στο hacking.

“Τις τελευταίες ημέρες του 2010, ο πρόεδρος της Beşiktaş, Yıldırım Demirören εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή της Τουρκίας για να ανακοινώσει ότι ο σύλλογος επρόκειτο να πάρει τον Πορτογάλο διεθνή, Hugo Almeida, μετέπειτα παίκτη της ΑΕΚ.

Το διαφορετικό της υπόθεσης ήταν πως όπως είπε, η ομάδα δεν είχε δώσει ένα cent από τα 2.000.000 ευρώ της αποδέσμευσης του από την Werder Bremen. “Χρησιμοποιήσαμε ένα fund για να τον πάρουμε, το οποίο μας προσέγγισε με δική του θέληση”.

Στις αρχές του Γενάρη, το 2011 ο Almeida εμφανίστηκε στην Κωνσταντινούπολη, με το ιδιωτικό jet του προέδρου, υπέγραψε το παχυλό συμβόλαιο και παρέλαβε το σπορ αυτοκίνητο του (Porsche), ένα ιδιωτικό jet, μαζί με τα κλειδιά υπερπολυτελούς διαμερίσματος, αξίας 11.000 ευρώ το μήνα, αεροπορικά εισιτήρια business-class και ένα ακόμα αυτοκίνητο της επιλογής του. Όλα πληρωμένα από το σύλλογο”.

Όλα έμοιαζαν σαν βγαλμένα παραμύθι. Που εξελίχθηκε σε εφιάλτης. Σύμφωνα με έγγραφα που εξασφάλισε το Der Spiegel και τα μοιράστηκε με το The Black Sea, αλλά και τα υπόλοιπα μέσα που συνεργάζονται για τη διασταύρωση και τη δημοσίευση των Football Leaks, το συμβόλαιο είχε αυστηρούς όρους που στο τέλος ανάγκασαν την ομάδα να πληρώσει τρία χρόνια μετά όλο το ποσό, συν πολλούς τόκους.

Στα έγγραφα μπορούσε να διαβάσει κάποιος ότι ένας από τους επενδυτές του fund ήταν ο Ali Koç, επικεφαλής μιας εκ των πιο πλουσίων οικογενειών στην Τουρκία και εκείνη την εποχή, αντιπρόεδρος στο αντίπαλο δέος της Beşiktaş, τη Fenerbahçe. Τώρα είναι πρόεδρος. Γενικά, υπάρχει ασυμβίβαστο, αλλά ας μην αφήσουμε μια λεπτομέρεια να χαλάσει την ιστορία, αφού δεν το επέτρεψαν εκείνοι.

Ένα άλλο μέλος του fund φαίνεται πως ήταν ο Mendes, ο οποίος την ίδια περίοδο έκανε ουκ ολίγες άλλες μεταγραφές στην Beşiktaş (επτά παίκτες και ένας προπονητής σε ένα χρόνο, από το καλοκαίρι του 2010 έως αυτό του 2011) και πήρε ουκ ολίγα εκατομμύρια ως προμήθεια. Όλα τα μέλη που είχαν δώσει τουλάχιστον 250.000 ευρώ, είχαν λαμβάνειν -βάσει συμβολαίων- 10% ετήσια επιστροφή.

Ο Almeida είχε υπογράψει για 2.5 εκατ. ευρώ ως μισθό, συν πληρωμένες όλες τις πολυτέλειες. Ο Mendes 'έβγαλε' από αυτόν 1.5 εκατ. ευρώ. Φανερά. Γιατί υπήρχαν και άλλα.

Η συμφωνία είχε ως εξής: η Beşiktaş θα έδινε 2 εκατ. ευρώ για να πάρει απευθείας τον παίκτη και το fund που 'χε το όνομα Quality Football Ireland Limited θα αγόραζε το 45% των οικονομικών δικαιωμάτων του Almeida από την ομάδα, για το ίδιο ποσό. Βάσει των κανόνων του Third Party Ownership, θα έπαιρνε και το 45% μελλοντικής μετακίνησης -αν ο σύλλογος πουλούσε αλλού τον παίκτη. Ο Demirören είχε πει με υπερηφάνεια ότι “με το fund ανοίξαμε μια πολύ σημαντική πόρτα για το σύλλογο και το τουρκικό ποδόσφαιρο”.

Ό,τι είχε πει δεν ήταν ψέματα. Δεν ήταν όμως, και όλη η αλήθεια. Είχε παραλείψει να αναφέρει ότι υπήρχε υπογράψει πληρεξούσιο, που άξιζε το 10% μελλοντικής μετακίνησης του Almeida με την Gestifute. Ναι, του Mendes, που πήρε 1.5 εκατ. ευρώ για τη μεταγραφή και θα έπαιρνε άλλο ένα 10% σε περίπτωση πώλησης. Και αυτό το λες 'αντικρουόμενα συμφέροντα'.

Τι αποκαλύπτεται

Στα μέσα του 2010, πριν ολοκληρωθεί η ιστορία με τον Almeida, ο πρώην παράγοντας της Manchester United και της Chelsea, Peter Kenyon δημιούργησε μαζί με τον Mendes την Quality Sports Investment (QSI). Tο 50% άνηκε στην εταιρεία του ατζέντη (Gestifute) και το άλλο μισό στην CAA Sports International -κορυφαίο αθλητικό πρακτορείο. Η δομή της QSI αφορούσε offshore επένδυση, που έπαιρνε χρήματα από επενδυτές και τα έδινε στην εταιρεία. Μετά τα δάνειζε στην Quality Football Ireland Limited και άλλες εταιρείες που είχαν συσταθεί, για τους ίδιους λόγους, ώστε να αγοράζουν τα οικονομικά δικαιώματα των παικτών.

Το 2011 η Beşiktaş έκανε προσφορά, για να πάρει το 45% της επένδυσης που έκανε η QFIL στον Almeida, για 6 εκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή, για ποσό τρεις φορές μεγαλύτερο από εκείνο που 'χε δώσει η εταιρεία. Το deal δεν έγινε.

Tο αφεντικό της τουρκικής ομάδας είχε πει ότι “το fund δεν μπορεί να κάνει τίποτα με τον παίκτη, χωρίς να μας ρωτήσει”. Αποδείχθηκε ότι μπορούσε, με τον Demirören να αντιλαμβάνεται με άσχημο τρόπο πως δεν υπάρχει τζάμπα παίκτης.

Στα συμβόλαια όλοι οι όροι ήταν υπέρ του fund. Κυριολεκτικά δεν είχε κάτι να χάσει. Μόνο να κερδίσει.

*Ένας από τους όρους ανέφερε ότι η Beşiktaş είχε την ευθύνη να αποτρέψει τον παίκτη από το να γίνει free agent, διαφορετικά “ο σύλλογος πρέπει να πληρώσει στο fund το ποσό που έδωσε, συν τόκους της τάξεως του 10% για κάθε χρόνο”.

*Άλλος τόνιζε ότι “η ομάδα θα πληρώσει στο fund 4.5 εκατομμύρια ευρώ, αν αρνηθεί μεταγραφή που έχει εγκρίνει το fund”.

Ο Demirören έφυγε στις αρχές του 2012 και άφησε πίσω του μόνο προβλήματα, τα οποία έφτασαν στην κορύφωση τους όταν το καλοκαίρι του 2014 ο Almeida έφυγε.

Στις 15/10 του 2014 ήλθε η συμφωνία μεταξύ των δυο πλευρών. Η Beşiktaş έπρεπε να πληρώσει 2.6 εκατ. ευρώ σε 14 δόσεις. Για αρχή. Γιατί υπήρχαν και τόκοι.

Όλα τα παραπάνω έχουν γίνει ένα πολύ δύσκολο θέμα που πρέπει να διαχειριστεί η FIFA. Όπως και ο τρόπος που 'χουν επιλέξει πολλοί γνωστοί παίκτες της Premier League να λαμβάνουν τα λεφτά τους -μέσω funds που 'χουν αδιανόητη δομή και τη βάση τους σε φορολογικούς παραδείσους.

Η δυνατότητα της Τhird Party Ownership απαγορεύτηκε από τη FIFA το 2015. Ένα χρόνο μετά, η κληρονομιά της συνεχίστηκε, καθώς το fund που είχε... βοηθήσει την Beşiktaş, μήνυσε το σύλλογο ζητώντας 900.000 ευρώ -βάσει των όσων είχαν υπογραφεί. Είπαμε. Τα μέλη του fund έπρεπε να πάρουν το 10% τους.

Photos: Associated Press