Ο γρίφος που λέγεται ‘επόμενος προπονητής της Μπάγερν’

Επί των ημερών του Νίκο Κόβατς, στο σύνολό τους 490, η Μπάγερν έχασε μονάχα 8 φορές. Οι δύο εξ αυτών ήταν επώδυνες για το πανίσχυρο κλαμπ του γερμανικού ποδοσφαίρου (αποκλεισμός από το Champions League, απώλεια Σούπερ Καπ από την Ντόρτμουντ). Η φράση πως “δεν μπορείς να τρέχεις με 200 χιλιόμετρα στην εθνική, όταν έχεις τη δυνατότητα να πας με 100 και πρέπει να προσαρμοστείς“, που είχε εκστομίσει με αφορμή εκείνο το μοιραίο 1-3 από τη Λίβερπουλ τον περασμένο Μάρτιο, είχε κακοφανεί τόσο, που στοίχειωνε τον Κροάτη, σε σημείο που δεν του συγχωρέθηκε ποτέ. Στην όγδοη και τελευταία ήττα του η λεπίδα της λαιμητόμου αποκεφάλισε τον καταδικασμένο σε θάνατο προπονητή.

Το 1-5 από την Άιντραχτ στη Φρανκφούρτη ήταν απρόσμενα σοκαριστικό, μια και οι Βαυαροί δεν είχαν δεχθεί ποτέ τόσα γκολ, εντός ή εκτός συνόρων, από τον Απρίλιο του 2009 (5-1 από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Βόλφσμπουργκ). Τότε ο Γιούργκεν Κλίνσμαν είχε μια διορία 2 εβδομάδων, καθώς απολύθηκε μετά το 0-1 στο Μόναχο από τη Σάλκε. Για τον Κόβατς, η σαββατιάτικη συντριβή από την πρώην ομάδα του ήταν ο τελευταίος κόκκος άμμου που έπεσε από το αναποδογυρισμένο δοχείο της κλεψύδρας στο όρθιο. Tο 7-2 επί της Τότεναμ είχε χαθεί στη λήθη. Η ανακοίνωση το βράδυ της Κυριακής έριξε τους τίτλους τέλους και το #KovacOut που είχε πλημμυρίσει το twitter είχε πια δικαιωθεί πανηγυρικά.

Πρώτα, πάντως, ο Κόβατς ολοκλήρωσε την προπόνηση και παρατήρησε έναν προς έναν τους ποδοσφαιριστές του για την ανεκδιήγητη τακτική συμπεριφορά που επέδειξαν στο σαββατιάτικο παιχνίδι. Σαν να ήθελαν να τον διώξουν; Δεν το είπε, το υπονόησε, σε μια απόπειρα απόδοσης ευθυνών.

Στη συνάντηση που προγραμματίστηκε με την τριανδρία των Χένες – Ρουμενίγκε – Σαλιχάμιτζιτς επέλεξε να υποβάλει, στριμωγμένος στα σχοινιά, την παραίτησή του. Διότι, όπως ανέφερε σε μια σκληρή ομολογία ανεπάρκειας ή μια στιγμή διαυγούς κυνικότητας, “ήταν η σωστή απόφαση για το σύλλογο τη δεδομένη χρονική στιγμή“. Παραδεχόταν επί της ουσίας ότι δεν θ’ ανέστρεφε την κατάσταση, ότι είχε χάσει τον έλεγχο, ότι δεν είχε τη μέθοδο και τις άμυνες να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ανατροπής των δεδομένων. Η Μπάγερν δεν είχε πια προπονητή.

Ο Κόβατς παρέδιδε το πνεύμα του και μαζί τη σκυτάλη στον 31ο προπονητή της ιστορίας των Βαυαρών: ένας ανά τετραετία περίπου, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιακών που εργάστηκαν ως πρώτοι για μικρά διαστήματα. Προς ώρας και στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό εκτελών χρέη θα είναι ο Χανς Ντίτερ Φλικ. Από τους προπονητές, στη μετά τα 2,5 χρόνια του Μάγκατ εποχή, μετρημένοι τρεις άντεξαν περισσότερα από 50 παιχνίδια. Ο Λουίς Φαν Χάαλ, ο Γιουπ Χάινκες και ο Πεπ Γκουαρδιόλα. Ο Κλίνσμαν και ο Αντσελότι έφυγαν νύχτα, το πρότζεκτ με τον Σανιόλ ήταν μια παρανοϊκή ιδέα ενός αγώνα και μόνο υπό τον Χάινκες η Μπάγερν κατόρθωσε ν’ ανταπεξέλθει επαρκώς στις απαιτήσεις (τρόπαια συνδυασμένα με ποδόσφαιρο συγκεκριμένης κατεύθυνσης).

Υπηρεσιακός πριν από τον Τεν Χαχ;

Ο επόμενος προπονητής της Μπάγερν θα κληθεί να διαχειριστεί το πιο ακριβό υλικό στην ιστορία του κλαμπ, σ’ ένα περιβάλλον που διαφεντεύουν οι ‘απόμαχοι’ και αναπόφευκτα μόνο οι δυνατοί επιβιώνουν. Ευχή και ταυτόχρονα κατάρα για τον μόνιμο διάδοχο του Κόβατς. Στη λίστα της η ‘Deutsche Welle’ αράδιασε 10 ονόματα. Άλλοι άνεργοι κι άλλοι ενεργοί στο χώρο. Από τον (υποψήφιο για όλους) Ζοζέ Μουρίνιο φυσικά ως τον Φλικ (σε μόνιμο ρόλο), ακόμη και τον Χάινκες. Μεταξύ αυτών συναντώνται επίσης τα ονόματα του Έρικ τεν Χαχ του Άγιαξ, που δεν είχε διαψεύσει το ενδεχόμενο, του Μαξ Αλέγκρι, του Αρσέν Βενγκέρ, του Μαουρίσιο Ποτσετίνο, του Μαρκ φαν Μπόμελ και του Τόμας Τούχελ.

Οι πληροφορίες και τα… στοιχήματα εμφανίζουν τον Ολλανδό του Άγιαξ ως φαβορί για το νέο κεφάλαιο στην ιστορία της Μπάγερν. Θα απαιτηθεί αποζημίωση προς την ολλανδική ομάδα για έναν προπονητή που για 2 χρόνια ήταν στα πόδια των ιθυνόντων των Βαυαρών, ως επικεφαλής της δεύτερης ομάδας, αλλά τον άφησαν να φύγει για την Ουτρέχτη, δίχως να τον εκμεταλλευτούν. Τότε τον είχαν διαλέξει και προσλάβει οι Ζάμερ – Τάρνατ ως αντικαταστάτη του Μεχμέτ Σολ. Ο φιλόδοξος Τεν Χαχ αποχώρησε για να δουλέψει στην Ουτρέχτη όταν τέλειωνε η δεύτερη από τις τρεις σεζόν του Γκουαρδιόλα και την οδηγούσε στην πιο αποδοτική διετία της σύγχρονης ιστορίας της (5η και 4η διαδοχικά). Η πρώτη ευκαιρία είχε ξοδευτεί.

Λίγους μήνες αργότερα δε, τον Οκτώβριο του 2015, ο Γιούργκεν Κλοπ αναλάμβανε τη Λίβερπουλ και 4 χρόνια από τότε, με τα κατάλληλα εφόδια και τις ταιριαστές επιλογές, την έχει μετατρέψει σ’ ένα αδιαμφισβήτητου κύρους κλαμπ που έχει ανακτήσει τη χαμένη αίγλη του. Προς τα τέλη του Δεκέμβρη, του ίδιου χρόνου πάντα, γινόταν ευρέως γνωστό πως ο Γκουαρδιόλα θα φύγει από την Μπάγερν στο φινάλε της σεζόν και ο Αντσελότι θα καθίσει κατόπιν στο τιμόνι της. Μια πάγια τακτική των Βαυαρών να τρέχουν πριν από τις εξελίξεις.

Αν τότε οι ‘κόκκινοι’ του Μερσεϊσάιντ δεν είχαν προλάβει ν’ απολύσουν του Ρότζερς και ακολούθως να προσλάβουν τον Κλοπ, σήμερα ο Γερμανός θα είχε -κατά πολύ μεγάλη πιθανότητα- ξεκινήσει την τέταρτη χρονιά του στην Μπάγερν. Γιατί όχι ως πρωταθλητής Ευρώπης. Βέβαια μην ξεχνάμε πως ο Ρουμενίγκε τον είχε απορρίψει όταν το 2008 έψαχνε για προπονητή, προτιμώντας τον Κλίνσμαν από έναν άγουρο προπονητή της Μάιντς. Μάλλον η ιστορία εκδικήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα ‘what if’ των σύγχρονων ποδοσφαιρικών χρόνων. Ποιος όμως μπορεί να προβλέψει το μέλλον;

Θα ξεπεράσει τα 50 γκολ φέτος ο Ρόμπερτ Λεβαντόβσκι; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: