Ο Γιασίν Μπενζιά δεν θα αφήσει το αριστερό χέρι να αλλάξει τη μοίρα του

Tα τρία τελευταία posts του Γιασίν Μπενζιά στο Instagram είναι μια φωτογραφία του ίδιου με τον Ζινεντίν Ζιντάν, μία του Κόμπι Μπράιαντ με το σχόλιο ‘οι θρύλοι δεν πεθαίνουν ποτέ’ και δυο δικές του, από αγώνα της 30ης του Μάρτη. Κάτω από αυτό εκατοντάδες άνθρωποι του ευχήθηκαν περαστικά, όταν έγινε γνωστό το ατύχημα που είχε την Πέμπτη 28/5, οδηγώντας αυτοκίνητο τύπου buggy. Που επειδή δεν είσαι υποχρεωμένος να ξέρεις, είναι αυτό.

Όπως είπε ο πρόεδρος της Ντιζόν, Ολιβιέ Ντελκούρ, ο 25χρονος χτύπησε σοβαρά, όπως οδηγούσε στην περιοχή Σαβινί-λε-Σεκ, βόρεια της πόλης. Το όχημα ανατράπηκε, το αριστερό χέρι του Μπενζιά λαβώθηκε, με τους γιατρούς να τον βάζουν απευθείας στο χειρουργείο για να το ‘σώσουν’. Σύντομα ακολούθησε δεύτερη επέμβαση (με δερματικό μόσχευμα) και στις 24/6 ήταν προ της τρίτης. Ουδείς έδινε πιθανότητες πλήρους ανάρρωσης -γιατί ήταν ακόμα όλα πιθανά. Ο Ντελκούρ διευκρίνισε πως επειδή πρόκειται για προσωπικό και ιατρικό θέμα, δεν θα πει κουβέντα. Η Equipe έγραψε πως ο παίκτης θα επιστρέψει στο δεύτερο μισό της νέας αγωνιστικής περιόδου, εφόσον όλα πάνε κατ’ ευχήν.

Ο παίκτης που πέρασε το πρώτο μισό της τελευταίας σεζόν στον Ολυμπιακό, ως δανεικός από τη Λιλ, από όπου τον αγόρασε η Ντιζόν στις 30/1 είχε ένα μήνυμα αισιοδοξίας για όσους είχαν να του στείλουν τη θετική τους αύρα. “Τα πόδια στο έδαφος και τα μάτια στον ουρανό. Σήμερα είναι η χειρότερη συνθήκη. Αύριο τα πράγματα θα είναι καλύτερα, αν το θέλει ο Θεός“, έγραψε τον Ιούνιο, με την οδύσσεια του να μην έχει ολοκληρωθεί. Βλέπεις, οι γιατροί δεν ήταν βέβαιοι πως θα ανακτήσει την πλήρη κίνηση και αίσθηση στο αριστερό χέρι.

Την Πέμπτη 23/7 ο προπονητής της Ντιζόν, Στεφάν Ζομπάρ μίλησε στο RMC Sport (‘μπουκέτο’ γαλλικό αθλητικών καναλιών) και φυσικά, τον ρώτησαν για τον Μπενζιά. Είπε πως “προσπαθεί να ανακτήσει την πλήρη κινητικότητα. Υπάρχουν και άλλες προκλήσεις, από το να προετοιμάζεσαι για μια σεζόν. Ελπίζω πως θα τον δούμε ξανά με τη φανέλα της ομάδας, μεταξύ του τώρα και του τέλους της νέας σεζόν. Είναι σε πολύ καλή κατάσταση ψυχολογικά και πνευματικά. Αποδεικνύει πως μπορεί να βοηθήσει η νοοτροπία των ανθρώπων που αγωνίζονται σε κορυφαίο αθλητικό επίπεδο, στην καθημερινή ζωή. Θα είμαι ο πιο ευτυχής από όλους, όταν τον ξαναδώ να φορά την εμφάνιση του και να έρχεται στο γήπεδο για προπόνηση“. Κάτι που, αν κρίνουμε από το πώς έχει ζήσει τη ζωή του μέχρι τώρα, θα γίνει.

“Όλα στη ζωή είναι σημάδια της μοίρας που έχει ο καθένας”

Toν Φλεβάρη του 2011 και ενώ ήταν στη Λιόν, ήταν και μέλος της U17 των Γάλλων που εκπροσώπησε το έθνος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού, της κατηγορίας. Στα 16 είχε σκοράρει τα δυο από τα τρία γκολ των ‘τρικολόρ’ εναντίον των Αργεντίνων, που είχαν τερματίσει τρίτοι στο Copa America και γενικά συνέχισε με εξαιρετικές εμφανίσεις -έως τον αποκλεισμό στα προημιτελικά από τους μετέπειτα πρωταθλητές κόσμου, Μεξικανούς. Και τότε ήταν που οι Γάλλοι έγραψαν πως ‘ο τρόπος που παίζει παραπέμπει σε αυτόν του Καρίμ Μπενζεμά‘.

Μπενζεμά δεν θα έλεγε κανείς πως έγινε. Τη θέση του ωστόσο, στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο τη βρήκε. Όπως εξηγεί ο Γιώργος Περπερίδης, είναι παίκτης καλός με την μπάλα στα πόδια, βλέπει γήπεδο, μπορεί να αγωνιστεί σε 3 θέσεις (δεύτερος επιθετικός, δεκάρι, κεντρικός χαφ), αλλά είναι και ολίγον αφελής στο παιχνίδι του -με συχνές μεταπτώσεις στην απόδοση του.

Μετά το Παγκόσμιο η Λιόν του έδωσε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο. Ήταν τριετές. Προωθήθηκε και στην πρώτη ομάδα, που είχε για προπονητή τον Ρέμι Γκαρντ. Έκανε ντεμπούτο στις 20/5 του 2012, στο φινάλε της σεζόν με τη Νις, ως αλλαγή του Τζίμι Μπράιαντ. Η Λιόν είχε θέματα με τα χρήματα (δεν είχε πολλά να δώσει) και είχε εμπιστευτεί τη νεολαία της στις χρονιές που ακολούθησαν. Οι καλύτεροι των ακαδημιών προωθούνταν στην πρώτη ομάδα. Στη λίστα του 2012 ήταν ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας. Και σε συνέντευξη που ‘χε δώσει στην Equipe είχε πει πως “εμείς οι νέοι παίκτες ξέρουμε πως είμαστε τυχεροί, συγκριτικά με το πώς προωθούνταν παίκτες στην πρώτη ομάδα παλαιότερα. Δουλεύουμε ωστόσο, σκληρά για να βρούμε το χρόνο και τη θέση μας στο ρόστερ“. Δηλαδή, ομολόγησε πως ήταν τυχερός στην πρώτη ευκαιρία, εν τούτοις ήταν στο χέρι του η εξέλιξη -δεν θα του χάριζε κανείς το παραμικρό.

Toν ρώτησαν αν ένιωθε πίεση που είχε χαρακτηριστεί ‘η μεγάλη ελπίδα’ της γενιάς του. “Καθόλου. Αυτό είναι κάτι που λένε οι δημοσιογράφοι ή ο κόσμος. Εγώ δεν τα βλέπω έτσι τα πράγματα. Ξέρω πώς είμαι, έχω επίγνωση των ικανοτήτων μου και των αδυναμιών μου. Πού πρέπει να πάω για να γίνω επιτυχημένος. Θα κάνω το καλύτερο που μπορώ, ώστε να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ“.

Σημείωσε πως το 2012 κατέκτησε -με την ομάδα του- το Trophée des Champions -ας πούμε Supercup Γαλλίας.

Δεν ένιωθε πως είχε μείνει λίγο πίσω, σε κάτι. Πως θα έπρεπε να παίζει περισσότερο. “Για εμένα τα πάντα είναι σημάδια της μοίρας. Όλοι έχουμε τη μοίρα μας. Κάποιοι πηγαίνουν γρήγορα στον προορισμό τους. Άλλοι πηγαίνουν αργά. Υπάρχουν και αυτοί που δεν πηγαίνουν πουθενά. Είμαι τυχερός που είμαι νέος, που είμαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Που έχω κάνει το ποδόσφαιρο δουλειά μου. Προσπαθώ λοιπόν, να περνάω καλά παίζοντας ποδόσφαιρο και να είμαι ο καλύτερος που μπορώ“.

Η θέση του (9) δεν έκανε πιο εύκολη τη ζωή του -κάτι που πιθανόν να γινόταν αν έπαιζε κάπου αλλού. “Όταν είσαι νέος και παίζεις ως 9αρι, ειδικά για ομάδα όπως η Λιόν, συχνά έχεις μπροστά σου μεγαλύτερους παίκτες από εσένα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δουλεύεις καθημερινά, ώστε να ‘χεις την ευκαιρία και την ίδια ώρα, να μάθεις ό,τι μπορείς από τους μεγαλύτερους, από τις εμπειρίες τους“. Τότε δούλευε σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού του και όταν τον ρώτησαν πώς βλέπει τον εαυτό του στο μέλλον, είπε “ήρεμο. Ξέρω τι χρειάζομαι, ξέρω τους ανθρώπους που ‘χω γύρω μου, με προσέχουν πολύ και δεν συνηθίζω να κάνω πολλές ερωτήσεις στον εαυτό μου. Ποδόσφαιρο παίζω. Προσπαθώ λοιπόν, να πάρω όσα περισσότερα μπορώ και θα δούμε πού θα με βγάλει αυτός ο δρόμος“.

Το συμβόλαιο του έληγε το 2016. Και από το 2010 ήταν μέλος των εθνικών ομάδων της Γαλλίας. Είχε προκύψει ωστόσο, έντονη φημολογία πως αυτό θα άλλαζε. Είχε πει “προς το παρόν παίζω για τη Γαλλία. Είμαι καλά και δεν είχα κάποια επικοινωνία με την Αλγερία. Είμαι μια χαρά εδώ που είμαι. Θα δούμε τι θα γίνει“. Αυτό που έγινε ήταν να αλλάξει εθνόσημο το Μάρτιο του 2016, όταν κατέθεσε αίτημα στη FIFA να εκπροσωπεί στο εξής την Αλγερία, από όπου ήταν οι γονείς του -οι οποίοι μετανάστευσαν στη Γαλλία και εγκαταστάθηκαν στα βόρεια της χώρας. Είχε μιλήσει για την αλλαγή αυτή στο περιοδικό της Φενέρμπαχτσε, όταν πήγε εκεί το 2018.

“Διάλεξα την εθνική Αλγερίας, για την οικογένεια μου. Ένα μεγάλο μέρος της ζει στην Αλγερία. Μόνο η μητέρα μου ζει στη Γαλλία. Οι θείες μου, οι θείοι μου και οι λοιποί συγγενείς μου είναι όλοι εκεί. Επιπροσθέτως, η εθνική είναι γεμάτη καλούς παίκτες. Είναι νέοι, δυνατοί. Μπορούμε να πετύχουμε μεγάλα πράγματα“.

Λίγο νωρίτερα από την αλλαγή εθνικής, άλλαξε σύλλογο. Στις 31/8 του 2015, πριν μπει στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του με τη Λιόν, πήγε στη Λιλ -που έδωσε για να τον αγοράσει 1.000.000 ευρώ. Η νέα του συμφωνία ήταν τετραετούς διάρκειας. Συμπλήρωσε ένα χρόνο χωρίς να βάλει γκολ, πριν σκοράρει δύο στο 201 επί της Λιόν, το Γενάρη του 2017.

Η Φενέρμπαχτσε τον ζήτησε και τον πήρε -ως δανεικό, με option αγοράς- την τελευταία ημέρα του ‘παραθύρου’ των μεταγραφών, το καλοκαίρι του 2018. Ενόσω ήταν ακόμα στη Λιλ, είχε πει στην Equipe πως “προσπαθούμε να βρούμε λύσεις με τον προπονητή και αυτό σημαίνει πως μπορεί να ‘πληγεί’ το ταλέντο. Θα υπολογίζονται μόνο αυτοί που είναι ενεργητικοί, που έχουν διάθεση και τη δείχνουν. Για να μη λέμε ψέματα μεταξύ μας, δεν μετέχουν όλοι στην προσπάθεια. Υπάρχουν κάποιοι που σκέφτονται λίγο περισσότερο το μέλλον τους. Και αυτό με πληγώνει“.

Αυτά τα είπε στις 14/4 του 2018, έπειτα από τρεις σερί ήττες που μείωσαν πολύ τις πιθανότητες παραμονής στην κατηγορία. Τελικά, ‘έσωσαν’ τη χρονιά χάριν του 3-2 επί της Τουλούζ, στην προτελευταία αγωνιστική. Στην Τουρκία, η Φενέρ δεν έθεσε ποτέ θέμα αγοράς -όπως έγραψαν τα τουρκικά μέσα ‘δεν έπεισε’. Δεν τον υπολόγιζαν στο δεύτερο μισό της σεζόν. Ο λόγος δεν ήταν 100% αγωνιστικός. Η ομάδα του χρωστούσε λεφτά. Πολλά. 840.000 ευρώ. Ο Μπενζιά πήγε στο αρμόδιο δικαιοδοτικό όργανο της FIFA και δικαιώθηκε τον Μάρτιο.

Ήταν στην αγορά, με τη Λιλ να τον έχει ενημερώσει πως δεν θα του δώσει θέση στο ρόστερ. Του έδωσε ο Ολυμπιακός, λίγο πριν ‘κλείσει’ το παράθυρο στην καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο του 2019.

Με την αλλαγή του χρόνου ο Μπενζιά χρειάστηκε να ψάξει πάλι δουλειά. Και τότε εμφανίστηκε η Ντιζόν, για να του δώσει την ευκαιρία της επιστροφής στη Γαλλία. Είχε πει ότι ‘έχω εμπειρία από τη Ligue1 και θέλω να δείξω την ποιότητα μου. Είμαι γεμάτος ενθουσιασμό και διάθεση για εκδίκηση’. Πρόλαβε να παίξει σε τρία ματς -με τον Covid-19 να βάλει τελεία στα πρωταθλήματα της Γαλλίας.

“Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα στο εξωτερικό. Έπαιξα για δυο μεγάλες ομάδες, όπως είναι ο Ολυμπιακός και η Φενέρμπαχτσε. Οι απαιτήσεις των προέδρων και του κόσμου φάνηκαν να είναι πιο σημαντικές από αυτές των προπονητών -που δεν αναφέρονται καν. Έμαθα από αυτές τις εμπειρίες, ενώ είχα τη δυνατότητα να αγωνιστώ στο UEFA Champions League“.

Θα βρεις τις παραπάνω δηλώσεις στο Sporx.com, μαζί με το σχόλιο που ‘χε να κάνει για την εποχή που έλεγαν πως είναι ο νέος Μπενζεμά. “Οι δημοσιογράφοι αναζητούν διαρκώς ονόματα και το πώς θα δημιουργήσουν νέους Μπενζεμάδες. Τα πόδια μου παραμένουν καρφωμένα στο έδαφος. Ξέρω τι πρέπει να κάνω. Ενδεχομένως να μην μπορούσα να ανταποκριθώ στις προσδοκίες, όταν ήμουν νέος και στην αρχή της καριέρας μου. Έμαθα όμως, τα μαθήματα μου από όλα όσα έζησα. Πιστεύω στη μοίρα και παραδέχομαι πως έκανα λάθη. Είμαι 25 χρόνων. Έχω άλλα 10 χρόνια ποδοσφαίρου μπροστά μου και αφοσιώνομαι σε αυτό“. Όπως φάνηκε, η μοίρα είχε ένα ακόμα πλάνο για εκείνον, μια νέα πρόκληση στην οποία πρέπει να ανταποκριθεί.