Ο Βέλεθ επέλεξε Παναθηναϊκό γιατί κάνει πάντα του κεφαλιού του
Από τα χρόνια του στην Ταραγόνα ως την απόφασή του ν' αφήσει τον Άρη για τον Παναθηναϊκό ο Φραν Βέλεθ όριζε τη μοίρα του, πιστεύοντας πάνω απ' όλα σ' αυτά που ο ίδιος μπορεί να καταφέρει.
Είτε συμφωνεί είτε όχι ο Γιώργος Δώνης με την απόκτησή του, έχοντας εξηγήσει εκ των προτέρων πως "δεν είναι προτεραιότητα της ομάδας η θέση του στόπερ" ο Φραν Βέλεθ (ή πιο σωστά Βέλες στα καταλανικά) θ' ανήκει από την 1η Ιουλίου στο έμψυχο δυναμικό του Παναθηναϊκού. Την ίδια ώρα μάλιστα που κυλάει η διαδικασία πρόωρης επέκτασης (με ταυτόχρονη αναπροσαρμογή των οικονομικών όρων) στα συμβόλαια των Μπαρτ Σένκεφελντ και Αχιλλέα Πούγγουρα, των δύο ποδοσφαιριστών που έχουν συνθέσει το βασικό και αποτελεσματικό ντουέτο στο κέντρο άμυνας του 'τριφυλλιού' ως τώρα στη σεζόν και τα συμβόλαιά τους λήγουν το καλοκαίρι του 2021.
Έχοντας από την 1η Ιανουαρίου το δικαίωμα να συζητάει με ενδιαφερόμενες ομάδες, ο 28χρονος Ισπανός στόπερ του Άρη, με συμβόλαιο ως το τέλος της τρέχουσας περιόδου, είχε προσφάτως (21/2) διευκρινίσει πως "ουδείς πέρα από εμένα προσωπικά και την οικογένειά μου αποφασίζει για το μέλλον μου, πού θα πάω και ποιον θα απορρίψω, γιατί είναι η ζωή μου". Χωρίς παράλληλα ν' αποκλείει οποιαδήποτε προοπτική που αφορά το μέλλον του, διότι "θα ψάξω για ένα πρότζεκτ που ενθουσιάζει και μου επιτρέπει ν' απολαύσω περισσότερο την οικογένειά μου", όπως συμπλήρωνε επεξηγηματικά. Ούτως ή άλλως ο Βέλεθ φρόντιζε πάντα να κυνηγά τις φιλοδοξίες του. "Δεν κοιμάσαι ποτέ χωρίς να ονειρευτείς, δεν σηκώνεσαι από το κρεβάτι χωρίς κίνητρο", ήταν ένα μέρος από το 'τσιτάτο' που δανείστηκε σε μια άλλη περίσταση της ζωής του, το 2017, για να εκφράσει μέσω instagram την πίστη στον εαυτό του, θεωρώντας ότι είναι "το μόνο άτομο που μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο για όλη τη ζωή σου". Μαζί φυσικά με τη σύζυγο και την κόρη του.
Ένα βήμα πίσω για να πάρει φόρα
Ο (Φρανσίσκο Μανουέλ) Βέλεθ (Χιμένες) είναι παιδί της Καταλονίας, Σαββατογεννημένος (στις 23 Ιουνίου του 1991) και μεγαλωμένος στη μεσογειακή Ταραγόνα των 200.000 κατοίκων. Η σύνδεσή του με την τοπική Ζιμνάστικ ήταν σχεδόν αναπόφευκτη. Συνέβη στα 18 του, όταν άφησε τις ακαδημίες της Λα Φλορέστα για να διεκδικήσει τις πιθανότητες μιας ποδοσφαιρικής καριέρας. Ως ένας πιτσιρικάς που τον διέκρινε "ο δυναμισμός, η ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι, η αυξημένη συγκέντρωση και η απλότητα", όπως τον περιέγραφαν οι Ισπανοί το 2010, δεν άργησε ν' αγωνιστεί σ' επαγγελματικό επίπεδο. Τα 53 λεπτά στον αγώνα πρωταθλήματος με την Αλμπαθέτε, στη LaLiga2, ήταν τα πρώτα βήματα της σταδιοδρομίας του, προτού παίξει απέναντι στην Μπέτις και στην Κάντιθ ως το φινάλε εκείνης της ποδοσφαιρικής σεζόν.
Ο δανεισμός του στη Λογρονιές ήταν μια επιλογή που πήραν από το ισπανικό κλαμπ προκειμένου να βρει μόνιμο χρόνο και να ωριμάσει πιο γρήγορα. Την κατάλαβε και την αποδέχθηκε και ο ίδιος. Αγωνίστηκε αρκετά και γύρισε, μόνο που έκτοτε δεν του έδωσαν τη δέουσα προσοχή. Παραμερίστηκε, μέτρησε σκόρπιες συμμετοχές και αναζήτησε αλλού την τύχη του, απογοητευμένος από τη συμπεριφορά που συνάντησε. Η επανεκκίνηση έγινε στην Αλμερία Β', μια 'οπισθοχώρηση' που έμελλε να τον ευεργετήσει. Διότι παιχνίδι με το παιχνίδι ανακτούσε την αυτοπεποίθησή του. Από τη στιγμή μάλιστα που κλήθηκε να πλαισιώσει την πρώτη ομάδα, τόσο περισσότερο έπειθε πως -αγωνιστικά και πνευματικά- ανήκε στο υψηλότερο επίπεδο. Άλλοτε στο γήπεδο κι άλλοτε στον πάγκο, δούλευε μόνιμα για το σύνολο που υπηρετούσε. Δοκίμασε τις αντοχές του απέναντι σε Μπαρτσελόνα (1-2) και Ρεάλ Μαδρίτης (1-4), αλλά η πιο επίπονη συγκυρία για το μέσα του ήταν ο αγώνας κυπέλλου με την Ταραγόνα. Έπαιξε 90 λεπτά και πανηγύρισε πρόκριση.
Σε σύνολο τριών ετών (2014-2017) μέτρησε 78 εμφανίσεις, με 68.5 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι. Θα ήταν περισσότερες αν ένας τραυματισμός στον ώμο και η αντικατάσταση του τεχνικού διευθυντή στην Αλμερία δεν 'φρέναραν' την εξέλιξή του. Τον Γενάρη του 2017 είχε επεκτείνει πρόωρα το συμβόλαιό του, αλλά στα τέλη του Ιούνη συμφώνησε να λυθεί και ν' αναζητήσει μια νέα πρόκληση, αφού δεν ήταν στα πλάνα της επόμενης χρονιάς.
Πρώτη φορά εκτός
Εκτός Ισπανίας βρήκε αυτό που έψαχνε, καθώς ο Κίκο Ραμίρεθ (πρώην προπονητής της Ξάνθης) τον διάλεξε για την οπισθοφυλακή της Βίσλα Κρακοβίας. "Δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ", έλεγε τότε ο Βέλεθ γνωρίζοντας τον Ισπανό προπονητή από το κοινό τους παρελθόν στη θυγατρική ομάδα της Ταραγόνα. "Μ' έπεισε πολύ γρήγορα", θα συμπλήρωνε τότε. Βέβαια τα 17 παιχνίδια δεν ήταν το ιδανικό σενάριο, έχοντας αντιμετωπίσει ένα ύπουλο πρόβλημα τραυματισμού στη βουβωνική χώρα που τον άφησε εκτός από τις αρχές Σεπτεμβρίου ως τα τέλη του Φλεβάρη. Είχε ούτως ή άλλως δυσκολευτεί να προσαρμοστεί σε μια πόλη με πολύ κρύο τον χειμώνα, μακριά από τα δικά του στάνταρντς. "Είναι μια πολύ διαφορετική χώρα από τη δική μας, στα πάντα. Ξέρω επίσης λίγες λέξεις, επειδή η γλώσσα είναι περίπλοκη. Τουλάχιστον γνωρίζουν αγγλικά και υπάρχει συνεννόηση", μετέφερε σε ισπανικό μέσο αμέσως μετά τη λήξη της πρώτης 'πειραματικής' σεζόν του στην Πολωνία.
Ο Βέλεθ αντιμετώπιζε με δυσπιστία μια δεύτερη χρονιά στη Βίσλα, συνδυαστικά μ' ένα οικογενειακό πρόβλημα που ανάγκασε τις δύο γυναίκες της ζωής του να φύγουν για την Καταλονία. Δεσμευόταν ως το καλοκαίρι του 2019, αλλά ζήτησε να φύγει. Τον ευχαρίστησαν για το γκολ απέναντι στη Λέγκια και του είπαν αντίο. Μέχρι που έμαθαν ότι υπέγραψε στον Άρη. Μια κίνηση που προκάλεσε την οργή των Πολωνών επιτελών που επί της ουσίας τον κατηγόρησαν για κοροϊδία. Δικαιολογήθηκε λέγοντας πως η απόφασή του δεν αφορούσε αποκλειστικά και μόνο το σοβαρό ζήτημα με την κόρη του, αλλά "την έλλειψη σταθερότητας στο σύλλογο. Δεν μπορούσα να μείνω υπό αυτές τις συνθήκες. Είχα οικονομικές υποχρεώσεις και έπρεπε να πληρώνομαι κάθε μήνα. Δεν μ' αρέσει που θα 'μαι χώρια από την οικογένειά μου, αλλά η απόφασή μου να παίξει στον Άρη ήταν η καλύτερη γι' αυτούς". Μέσα από ιδιωτική συνομιλία τότε υποστήριξε τότε πως για τρεις μήνες δεν είχε λάβει ούτε ένα ευρώ, ότι είχε ανάγκη τα χρήματα και πως εξαναγκάστηκε να πει ότι αφήνει την ομάδα μόνο και μόνο για να είναι κοντά στην οικογένειά του!
Η πρώτη διετία στην Ελλάδα και το γκολ στην Τούμπα
Αντιθέτως για τον Καταλανό στόπερ η ομάδα της Θεσσαλονίκης έγινε ένα δεύτερο σπίτι του. Σε δύο σεζόν μέτρησε 53 συμμετοχές, 5 γκολ και 2 ασίστ ως βασικός στόπερ του 'κίτρινου' συνόλου, ικανοποίησε το απωθημένο του να γευτεί την ουσία της Ευρώπης, φόρεσε στο μπράτσο του το περιβραχιόνιο, έβαλε περίσσιο πάθος σε κάθε ενέργειά του και αγαπήθηκε από την κερκίδα για την αυταπάρνησή του κάθε φορά που πατούσε το χορτάρι. Φρόντισε να ποτίσει αυτή την 'ερωτική σχέση' με τα δύο γκολ που σημείωσε στα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Πέρυσι στο 1-1 της Τούμπας, ισοφαρίζοντας στο 85', κι εφέτος στο 4-2 του 'Βικελίδης', δίνοντας το προβάδισμα με 2-1 στο 41'. Για το δεύτερο η διαδικτυακή As τού αφιέρωσε ένα ολόκληρο άρθρο. "Ήμουν στα σύννεφα. Είναι μία από τις σπουδαιότερες αναμνήσεις που θα έχω από το ποδόσφαιρο. Μετά από τέτοια παιχνίδια δεν μπορείς καν να κοιμηθείς", αποκρινόταν στον Μαρτίν Μαντσόν της ισπανικής ιστοσελίδας.
Μέχρι που τον Γενάρη αναπτύχθηκαν δύο διαφορετικά σενάρια και το 'κρακ' στο γυαλί ακούστηκε απ' άκρη σ' άκρη. Η μία εκδοχή τον ήθελε να γυρίζει στην Ταραγόνα (που δεν έδινε χρήματα στον Άρη) για χάρη της οικογένειάς του και η δεύτερη πως ο Παναθηναϊκός κατέθεσε επίσημη πρόταση εξαγοράς του. Σε κάθε περίπτωση ο Άρης δεν συναίνεσε, παλεύοντας να βρει μια ιδανική φόρμουλα παραμονής μετά το καλοκαίρι. Οι επαφές συνδυάστηκαν με βελτιωμένες προτάσεις, αλλά το χάσμα δεν γεφυρώθηκε προκειμένου να επέλθει συμφωνία.
Ο Βέλεθ θα όριζε γι' άλλη μια φορά τη μοίρα του, υπογράφοντας στον Παναθηναϊκό και όντας από του χρόνου αυτός που θα συμπληρώσει με δυναμισμό και ενέργεια από τη μία την αρχοντιά του κλασάτου Σένκεφελντ και από την την ταχύτητα του βελτιωμένου Πούγγουρα. Θα ξανασμίξει, δε, με τον Καρλίτος, έναν συμπατριώτη και πολύ καλό φίλο του. Οι 'πράσινοι' ήδη ενημέρωσαν τον Άρη για τη συμφωνία.