Ο Ερίκ Καντονά θα τιμηθεί ως σωστός ‘αντάρτης’

Το UEFA President’s Award είναι μια τιμητική διάρκριση που από το 1998 απονέμεται στην προσωπικότητα εκείνη που επιλέγει ο εκάστοτε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, αναγνωρίζοντας “τα εξαιρετικά επιτεύγματα, την επαγγελματική αριστεία και τις υποδειγματικές ατομικές ικανότητες” της. Ο Ερίκ Καντονά θα γίνει ο 19ος κάτοχος του βραβείου.

Από τον Ευρωπαίο επίτροπο Ζακ Ντελόρ πριν από 21 χρόνια μεσολάβησαν επίσης οι:

Όπως εξήγησε ο πρόεδρος Αλεξάντερ Τσέφεριν, του οποίου ο 53χρονος Γάλλος αποτελεί προσωπική επιλογή, “αυτό το βραβείο δεν αναγνωρίζει μονάχα την καριέρα του ως ποδοσφαιριστή του υψηλότερου επιπέδου, αλλά ταυτόχρονα τον τιμά ως άτομο έναν άνδρα που αρνείται να συμβιβαστεί, που υπερασπίζεται τις αξίες του, που εκφράζεται με ειλικρίνια και ειδικότερα βάζει την καρδιά και την ψυχή του για να υποστηρίξει τα πιστεύω του“.

Εντός ή εκτός γηπέδων, Ερίκ Καντονά έχει απορρίψει τη συνθηκολόγηση με τα στερεότυπα. Έχει αρνηθεί τη σύπραξη με τη γενίκευση. Αποδεκτή ή όχι η στάση ζωής του, έχει χαράξει μια αυτόνομη πορεία, ανεξάρτητη και αντισυμβατική. Ακόμη και η (κατακριτέα) κλωτσιά του στον περίφημο οπαδό της Κρίσταλ Πάλας, τον Γενάρη του 1995, δεν ήταν αδικαιολόγητη. Διέθετε κοινωνικοπολιτικό υπόβαθρο – δεν συνέβη τυχαία.

Τον Μάη του 1997, μολονότι είχε ακόμη συμβόλαιο με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Καντονά προτίμησε ν’ αποσυρθεί από το ποδόσφαιρο στα 31 του αγνοώντας τόσο τη σύμβαση που τον δέσμευε με το αγγλικό κλαμπ όσο και τις προτροπές του Άλεξ Φέργκιουσον. Είχε συμπεράνει ότι “έχασα το πάθος μου για το ποδόσφαιρο” και δεν θ’ άντεχε άλλο. Δεν θα ήταν ο ίδιος, σε περίπτωση συνέχιζε, ασχέτως αν μέχρι σήμερα πιστεύει πως θα μπορούσε να παίξει “μέχρι και δέκα χρόνια από τότε“.

Πάνω απ’ όλα τον ένοιαζε-νοιάζει να νιώθει γαλήνιος. Σε καμία περίπτωση άβουλος, αδρανής και αποστασιοποιημένος. Διότι δεν έχει πάψει να δραστηριοποιείται. Να εκδηλώνει τις ανησυχίες του και ν’ αναπτύσσει τις σκέψεις του δίχως το φόβο της στοχοποίησης. Έχει συμμετάσχει σε φιλανθρωπικές ομάδες, έχει ‘τρέξει’ καμπάνιες για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα, έχει μιλήσει κατά του τραπεζικού συστήματος ζητώντας από τον κόσμο ν’ αποσύρει τις καταθέσεις του, έχει εναντιωθεί σε συλλήψεις Παλαιστηνίων στο Ισραήλ. Έχει φαντασιωθεί (και θέλει να φτιάξει) ένα διαφορετικό κόσμο, απαλλαγμένο από την αδικία, την απανθρωπιά και τις ανισότητες του σήμερα.

Ο Καντονά κληρονόμησε DNA επαναστάτη, στις φλέβες του κυλά αίμα αντάρτικο. Ο παππούς του, Καταλανός στην καταγωγή, είχε πολεμήσει τον δικτάτορα Φράνκο στον Ισπανικό Εμφύλιο και γλίτωσε τη σύλληψη – εκτέλεση διαφεύγοντας την τελευταία στιγμή από τα Πυρηναία στη Γαλλία. Οι πρόγονοι του πατέρα του είχαν αφήσει τη Σαρδηνία λόγω της φτώχειας, ενώ ο παππούς του πολέμησε τον Άξονα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τίποτα δεν έχει απαρνηθεί απ’ όλα αυτά, φυλαχτό για τον ίδιο.

Θα θεωρεί εσαεί τον εαυτό του πρόσφυγα, πολίτη όλου του κόσμου. Διότι όπως αναρωτιέται πότε-πότε “τι είναι η ζωή, αν δεν αφορά την ελευθερία; Ποιο το νόημά της;“. Είναι ο Ερίκ Καντονα.