Ο Εμάνουελ Μπάντου έβαλε τάκλιν στον θάνατο

Η ζωή δεν έχει φερθεί με επιείκεια στον Εμάνουελ Μπάντου. Μεγαλώνοντας σε μια πολυμελή οικογένεια στην πόλη Μπερέκουμ της επαρχίας Μπρονγκ-Άχαφο στη δυτική Γκάνα δεν βρήκε τις συνθήκες που θα επέτρεπαν σ’ ένα παιδί να κάνει πολύ μεγάλα όνειρα. Τουλάχιστον όχι έως ότου ως έφηβος εντοπιστεί στα μητρώα της ποδοσφαιρικής Μπέρλιν και αρχίσει να προσελκύει τα βλέμματα τοπικών παραγόντων.

Ο Μπάντου υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιό του στην Μπέρεκουμ Άρσεναλ κι ακολούθως μεταπήδησε στην Ασάντε Κοτόκο, την ομάδα που από πιτσιρικάς υποστήριζε, έχοντας στο μεσοδιάστημα απορρίψει το ενδεχόμενο να φύγει για τη Σκωτία. Τον είχαν δει άνθρωποι της Χαρτς, είχαν γίνει οι σχετικές επαφές, καθώς “με είχαν καλέσει στην Άκρα“, αλλά ο μικρός προτίμησε να μείνει πίσω. Για λίγο βέβαια. Οι δοκιμές στην Αγγλία, σε Μίντλεσμπρο και Γουλβς διαδοχικά, δεν είχαν αίσια έκβαση, αλλά η ισπανική Ουέλβα τον πήρε δανεικό για 6 μήνες κι όταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο U20 η Γκάνα κατέκτησε τον τίτλο με δική του εκτέλεση στο 4-3 επί της Βραζιλίας στα πέναλτι, το όνομά του ταξίδεψε παντού.

Όντας στα 19 κατέληξε στην Ουντινέζε με το ανεπτυγμένο δίκτυο στη δυτική Αφρική. Ο ίδιος μόνος στο ιταλικό βορρά και χωρίς να γνωρίζει τη γλώσσα δυσκολεύτηκε πολύ να ενταχθεί στο περιβάλλον. “Είχα πάει σε μια νέα χώρα και ένα κλαμπ με πολλά μεγάλα ονόματα, με αποτέλεσμα αυτό που προσπαθούσα να κάνω ήταν να μπω στην πρώτη ομάδα και να συνεννοούμαι“, είχε θυμηθεί.

Όταν άρχισε να παίζει, η κατάσταση βελτιώθηκε άρδην. Ένιωθε πιο οικεία και μπορούσε να συντηρεί τον εαυτό του, φροντίζοντας ταυτόχρονα όσους είχε αφήσει πίσω. Το 2012-13 έπαιξε σε 32 ματς, το 2013-14 σε άλλα τόσα, το 2014-15 μέτρησε 27 στο σύνολο, το 2015-16 έφτασε τα 34 και το 2016-17 προσέθεσε ακόμη 30 στην ατομική καρτέλα του. Ικανοποιητικός αριθμός που κέντρισε το ενδιαφέρον αγγλικών ομάδων για έναν ταχυδυναμικό και σκληρό κεντρικό μέσο. Μόνο που τα εμπόδια δεν τον άφησαν να προχωρήσει ακάθεκτος. Την προηγούμενη διετία (2017-2019) εμφανίστηκε σε μόλις 4 αγώνες και ο δανεισμός του, για ν’ ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του μετά από ένα σοβαρό τραυματισμό, ήταν μονόδρομος.

Η Βερόνα τον απέκτησε με δικαίωμα αγοράς, αλλά στις 14 Αυγούστου ο Μπάντου κατέληξε έχοντας χάσει τις αισθήσεις του στο νοσοκομείο. Πνευμονική εμβολή ήταν η διάγνωση των γιατρών, οι οποίοι είχαν εντοπίσει θρόμβους αίματος που απείλησαν τη ζωή του. “Ποτέ μου δεν είχα ακούσει κάτι τέτοιο και έτρεμα ύστερα από την εξήγηση των γιατρών. Θα πρέπει να υμνώ το Θεό, διότι θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι πολύ χειρότερα“, έλεγε 20 ημέρες μετά και αφού είχε πια αφήσει πίσω κάθε κίνδυνο.

Εκείνες οι ημέρες ήταν οι πιο τρομακτικές για όλους. “Η οικογένειά μου ήταν σε πανικό μαθαίνοντας τα νέα που ταξίδεψαν γρήγορα ότι πήγα εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Ήταν όλο αυτό λίγο παράξενο, διότι μόλις είχα επιστρέψει από τις καλοκαιρινές διακοπές μου στην Γκάνα και όλα έδειχναν φυσιολογικά. Έμαθα πως προσεύχονταν όλοι και συνέχισαν έως ότου ηρέμησαν ως ένα σημείο έχοντας ενημερωθεί από μένα ότι ήμουν πια εκτός εντατικής“.

Την Τρίτη ο Μπάντου, μετά από τέσσερις μήνες, έλαβε το ελεύθερο από το ιατρικό επιτελείο της Βερόνα να επανέλθει στο κανονικό πρόγραμμα. Είχε αρχίσει ασκήσεις στο γυμναστήριο και ατομικό τρέξιμο στο γήπεδο. Πλέον θα προπονείται κανονικά μέχρι τον Ιανουάριο, όταν -καλώς εχόντων των πραγμάτων- θα παίξει ξανά. “Αυτή η περιπέτεια με δυνάμωσε πνευματικά. Λένε πως ποτέ δεν ξέρεις πόσο δυνατός είσαι ως τη στιγμή που περνάς κάτι που δεν σε σκοτώνει. Πνευματικά ήμουν πάντα δυνατός, αλλά αυτό με έκανε ακόμη πιο δυνατό. Είμαι πολύ χαρούμενος που σχεδόν τελείωσε“.

Ο Εμάνουελ Μπάντου μπορεί να πανηγυρίσει για το επιτυχημένο τάκλιν που έκανε στο θάνατο.

Τι αλλαγές πρέπει να κάνει για το Europa League ο Ολυμπιακός; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: