Ο Ελ Αραμπί δεν άφησε κανέναν να πλησιάσει στο πέναλτι

Αν ο Ολυμπιακός έχει κάνει, συνολικά στην ιστορία του στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, περισσότερες τελικές προσπάθειες από αυτές που έκανε με τον Ερυθρό Αστέρα για την 6η αγωνιστική των ομίλων του Champions League, η στατιστική δεν το έχει καταγράψει. Χρειαζόταν μία, από στημένη φάση, για να βρει την μπάλα με το δεξί πόδι του ο πιο αποτελεσματικός επιθετικός που έχει στο ρόστερ του. Ένας σέντερ φορ που, λες και θέλει να αποτίνει φόρο τιμής στους παλιούς φορ, είναι σχεδιασμένος για τη συγκεκριμένη θέση. Από την αρχή της σεζόν και την ισορροπία που φρόντιζε ο Πέδρο Μαρτίνς να υπάρχει ανάμεσα στους δύο επιθετικούς του, τον Γιουσέφ ελ Αραμπί, περί ου ο λόγος, και τον Μιγκέλ Άνχελ Γκερέρο, η πλάστιγγα γέρνει σε εκείνον που ξέρει να βάζει την μπάλα στα δίχτυα με εντυπωσιακή διάρκεια. Και ο Μαροκινός, στα 32 του, αυτό κάνει σε κάθε διοργάνωση που παίζει.

Στο παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα, ο Ελ Αραμπί δυσκολεύτηκε να βρει την μπάλα με το πόδι για να την στείλει στην εστία του Μίλαν Μπόργιαν. Αυτό ουδόλως αφαιρεί από την επιθετική δεινότητά του. Μία φάση στο 1ο ημίχρονο είναι χαρακτηριστική όλου του ποδοσφαιρικού περιγράμματός του. Με την πρώτη ζώνη της άμυνας του Αστέρα, που αντιμετώπιζε μία ομάδα που στο 1ο μέρος έκανε 70% κατοχή, να ανεβαίνει ελαφρώς, πάνω από το ύψος της γραμμής της μικρής περιοχής, ο Ελ Αραμπί εκανε την κίνησή του, ενώ είχε επιβεβαιώσει ότι δεν ήταν ακάλυπτος. Όταν ο Ντανιέλ Ποντένσε τού πέρασε την μπάλα κι εκείνος την κοντρόλαρε, μπορούσες να δεις ότι το μυαλό του είχε σχεδιάσει τη φάση: πού πήγαιναν οι αμυντικοί, ποιος χώρος ήταν κενός και τι προσδοκούσε. Σε αυτήν την περίπτωση, οι μέσοι της σερβικής ομάδας ήταν που επέστρεψαν για να κόψουν την μπάλα. Με την εκρηκτικότητα να του λείπει στο πρώτο βήμα και τον Ματέο Γκαρσία να επιστρέφει με φόρα για να τον κόψει, δεν επωφελήθηκε όπως θα μπορούσε. Και, στην πραγματικότητα, αυτή ήταν μία πολύ καλή στιγμή, που δεν είχε ξανά σε όλο το παιχνίδι, πλην της ώρας που πήρε την μπάλα για να εκτελέσει το πέναλτι.

Είναι δεδομένο ότι ο Μαροκινός έχει μεταπτυχιακό στις θέσεις που παίρνει στην περιοχή, είτε πρόκειται για το τρανζίσιον, για ένα μίνι τρανζίσιον που προκύπτει από επανάκτηση της μπάλας, είτε για οργανωμένες επιθέσεις, που ο Ολυμπιακός εξαπέλυε κατά δεκάδες και ομαδόν στο παιχνίδι της Τετάρτης στο ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’.

Οι 27 τελικές είναι προφανώς ένας απίστευτος αριθμός, ωστόσο γίνεται να εξηγηθούν. Από την αρχή ο Ολυμπιακός είχε μπει στη λογική του μακρινού σουτ και της σέντρας, αφού αυτή ήταν η μόνη λύση που υπήρχε για να βάλει τους παίκτες του Αστέρα να απλωθούν και να μη σχηματίζουν αναχώματα στον άξονα. Αυτό κατέστησε τον Ελ Αραμπί άχρηστο στο παιχνίδι με το πρόσωπο προς την εστία, αλλά και με πλάτη, καθώς δεν θα μπορούσε ακόμα και να σπάσει την μπάλα σε έναν ποδοσφαιριστή που θα σπρίνταρε για να βρεθεί πίσω από τους Σέρβους αμυντικούς. Τον έκανε χρήσιμο, ωστόσο, με το κεφάλι. Η πρώτη κεφαλιά, στο 1ο ημίχρονο, αν και από έξοχη θέση, δεν ήταν απειλητική, η δεύτερη, που έφερε το δοκάρι, ήταν όνειρο.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε περισσότερες μπάλες για κατοχή από τον Αστέρα, 43-37, αλλά αυτό συνήθως συνέβαινε στα πλάγια, όταν γινόταν στο δικό του επιθετικό μισό, οπότε ο Μαροκινός δεν γινόταν να καταστεί κομβικός με κάποιον άλλον τρόπο εκτός από αέρος.

Ο Ελ Αραμπί, όμως, δεν είναι απλώς ένας καλός ποδοσφαιριστής, αλλά έχει τον εγωισμό που συναντάς στα παιδιά. Όταν ο Ζάντερ ακούμπησε την μπάλα με το χέρι, η ευκαιρία ήταν εφάμιλλη της ευθύνης. Ο Μαροκινός δεν άφησε άλλον να πλησιάσει. Πήρε την μπάλα -κι αυτό δεν ήταν καν συζητήσιμο. Σαν να έλεγε στους συμπαίκτες του “τόση ώρα σουτάρατε εσείς, τώρα είναι η σειρά μου”, πήρε φόρα και παρήγε μόνο αδρεναλίνη και αδημονία, ένα ορμονικό φεστιβάλ που άφησε εκείνο που υπήρχε ως αποτυχία πίσω. Προσποιήθηκε ότι θα σούταρε με το αριστερό και μόνο όταν έκανε το ημικύκλιο, κατάλαβε ο Μπόργιαν πού πήγαινε το κόλπο. Αν δεν έχει ανακαλύψει αυτήν την κίνηση ο ίδιος, δεν έχει απαντηθεί.

Με αυτόν τον τρόπο προκρίθηκε ο Ολυμπιακός στη φάση των 32, έχοντας στην επίθεσή του έναν ποδοσφαιριστή που σκόραρε σε κάθε ματς που ξεκίνησε βασικός στην Ευρώπη. Δύο στο Κράσνανταρ, ένα με την Μπάγερν στο ‘Καραϊσκάκης’, ένα με την Τότεναμ στο Λονδίνο. Έφτασε τα 11 στη σεζόν, χωρίς να έχει μπει ακόμη το 2020, ενώ επιδεικνύει αξιοθαύμαστη διάρκεια εδώ και 5 μήνες.

Η Θέμις θα έγερνε τη ζυγαριά υπέρ του Ολυμπιακού, όχι υπό την έννοια της ανωτερότητας στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά του ανταγωνισμού στον όμιλο: έφθασε στο σημείο να απειλήσει την Μπάγερν και την Τότεναμ, εκτός έδρας, με απώλειες, τη στιγμή που ο Αστέρας δέχθηκε 18 γκολ από αυτές τις δύο ομάδες (9 έκαστη). Οι ‘ερυθρόλευκοι’ συνεχίζουν για ακόμα μία χρονιά στην Ευρώπη τον Φεβρουάριο, νικώντας το 8ο από τα 9 παιχνίδια που έχουν δώσει 6η αγωνιστική στην έδρα τους για να πηγαίνουν τουλάχιστον στο Europa League. Αυτό που απομένει, τουλάχιστον παρατηρώντας την αγωνία του Ζοζέ Σα και τους έξαλλους πανηγυρισμούς στα αποδυτήρια, είναι να διαδούν την ευκαιρία που τους προσφέρει η διοργάνωση και να μην πάνε ανέτοιμοι, όπως συνηθίζουν να κάνουν στο Φάληρο.

Κρίνει όντως κάτι για το μέλλον η συνέχεια του Ολυμπιακού στο Europa League; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: