Ο αστερίσκος για τον υποβιβασμό του Πανιωνίου δεν χωρά τα λόγια του Βόκολου

Κορμιά εξαντλημένα, που έχουν ξαπλώσει στο χορτάρι. Πρόσωπα σφιγμένα από την απογοήτευση. Μάτια υγρά που φυλακίζουν δάκρυα και ιδρώτα μαζί. Οι ποδοσφαιριστές του Πανιωνίου πασχίζουν να συνειδητοποιήσουν τη σκληρότητα των στιγμών. Το ‘κύκνειο άσμα’ των ‘κυανέρυθρων’ στη Super League 1 μοιάζει να ήταν η χαμένη ευκαιρία του Χρήστου Τσιλούλη στο 91′. Η μπάλα διέσχισε μια πορεία λίγων μέτρων και σαδιστικά πέρασε ελάχιστα δίπλα από το αριστερό δοκάρι του Μπάλας Μέγερι.

Σε κάθε άλλη περίπτωση το 0-0 στο Περιστέρι θα ήταν ένα θετικό αποτέλεσμα. Το ιδανικό συμπλήρωμα μιας εξαιρετικής προσπάθειας στα πλέι άουτ, ως συνέχεια της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος. Όχι σ’ αυτή. Όχι απέναντι στον αδιάφορο Ατρόμητο που δεν είχε βαθμολογικά κίνητρα. Όχι όσο την ίδια ώρα το ματς στη Λάρισα, μεταξύ της ΑΕΛ και της Ξάνθης, ήταν επίσης στο 0-0 και έμενε εγκλωβισμένο εκεί. Όπως τον Ιούνη του 1992. Πηγαίνοντας προς την εκπνοή της διορίας για κάποιο τέρμα που θα αναποδογύριζε, ο Άμπαντ λίγο έλειψε, χάνοντας την μπάλα από τα χέρια, να δράσει αυτοκαταστροφικά για τους ‘ακρίτες’. Πρόλαβε να διώξει σε κόρνερ. Κόρνερ είχε και ο Πανιώνιος στο 95′. Η μπάλα ίσα που έφτασε στο πρώτο δοκάρι, απομακρύνθηκε εκτός περιοχής και το τελευταίο σφύριγμα στους δύο αγώνες σηματοδότησε τον υποβιβασμό του Πανιωνίου. Το κακό είχε τριτώσει.

Ή μήπως όχι; Οι Νεοσμυρνιώτες τερμάτισαν τελευταίοι στην κατάταξη, αλλά κυκλοφορεί εντόνως το (πιθανολογούμενο) σενάριο της αναδιάρθρωσης των κατηγοριών και της αύξησης των ομάδων για την επόμενη σεζόν. Η επαλήθευσή του δεν αποκλείεται να τους διατηρήσει στην ελίτ του ελληνικού ποδοσφαίρου. Για 23η διαδοχική χρονιά. Η τελευταία που βρέθηκαν στη δεύτερη βαθμίδα ήταν το 1996-97. Είχαν υποβιβαστεί ως προτελευταίοι, αλλά επέστρεψαν άμεσα. Κατέκτησαν κύπελλο κι εξασφάλισαν ευρωπαϊκές παρουσίες, αλλά τα μεγαλεία είναι πια περασμένα και κλαίνε όσοι τα διηγούνται. Η έλλειψη διοικητικής σταθερότητας και ρευστότητας έφερε τον -6 στην αρχή της περιόδου, την τελευταία θέση μετά τις πρώτες 26 αγωνιστικές και στο φινάλε των πλέι άουτ την επικύρωση της πτώσης, απόρροια της ήττας από τον Παναιτωλικό στη Νέα Σμύρνη, παρά την είσοδο σε τροχιά παραμονής με το εντυπωσιακό ξεκίνημα στην έξτρα διαδικασία.

Επειδή πάντως στα μέσα Ιουλίου δεν είναι εξακριβωμένο τι πρόκειται να ισχύσει με τις κατηγορίες την επόμενη χρονιά που αρχίζει τον Σεπτέμβριο, η σπίθα θα σιγοκαίει έως ότου σβήσει οριστικά. Αν σβήσει. Οι άνθρωποι του Πανιωνίου ποντάρουν στην ανάγκη να βολευτούν όλοι. Όπως η Ξάνθη, που θεωρητικά πηγαίνει στα μπαράζ, και μαζί ο Απόλλων Σμύρνης που, χωρίς επαφή με το γήπεδο για τέσσερις μήνες, σχεδιάζει ήδη την επόμενη χρονιά. Πώς θα συμβεί; Να μην πέσει καμία ομάδα και ν’ ανέβουν δύο άνευ έξτρα δοκιμασίας. Βεβαίως σ’ αυτήν την περίπτωση θα εγείρουν αξιώσεις τα Χανιά και ο Λεβαδειακός, που τερμάτισαν παρέα στην τρίτη θέση της Super League 2. Τότε ναι, θα κινδυνεύσει ξανά ο Πανιώνιος. Για πολλοστή φορά οι αστερίσκοι είναι πολλοί σ’ ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που στις 18/7 δεν αποδέχεται προκηρύξεις και συμφωνηθέντα, πριν ρίξει αυλαία την Κυριακή.

Παραμείνει ή όχι ο Πανιώνιος, ας ακουστούν ως πυξίδα τα λόγια του Λεωνίδα Βόκολο, ο οποίος δεν νοιάζεται για το τι θα κανονιστεί εκτός των τεσσάρων γραμμών. Τον ενδιαφέρει που “είναι μια δύσκολη στιγμή για τον Πανιώνιο. Μια πολύ μεγάλη ομάδα, μια ιστορική ομάδα, είναι αγωνιστικά και σ’ αυτή τη φάση που μιλάμε, στην τελευταία θέση. Δεν είναι κανένας ευχαριστημένος απ’ αυτό. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά.. Το τι θα γίνει στη συνέχεια με αναδιαρθρώσεις δεν είναι δικό μου θέμα. Τα παιδιά πρέπει να είναι με ψηλά το κεφάλι, γιατί πάλεψαν και προσπάθησαν. Όπως είπα όμως και στο ξεκίνημα, αυτό που μένει είναι πως μια ομάδα όπως ο Πανιώνιος με την ιστορία και το DNA της, αγωνιστικά τουλάχιστον, είναι τελευταία στη βαθμολογία και αυτό στεναχωρεί όλους“.