Ο Ινιέστα ήταν ένας 25χρονος που κοιμόταν με τους γονείς του γιατί δεν γινόταν αλλιώς

Ότι ο Αντρές Ινιέστα είχε διαβεί, πριν από χρόνια, τις πύλες μιας προσωπικής κόλασης ήταν ήδη γνωστό. Από το 2016, πάνε σχεδόν 4 χρόνια από τότε, είχε εκμυστηρευτεί -στο αυτοβιογραφικό βιβλίο ‘La jugada de mi vida’- τη βασανιστική περίοδο που χανόταν σε σκέψεις θολές και υπέκυπτε στους μαρτυρικούς εκβιασμούς της αόρατης νόσους. Της ψυχής. Ομολογούσε στις σελίδες του πως “δεν ήξερα γιατί, αλλά μια μέρα ήμουν χάλια. Την επόμενη το ίδιο (…) Το σώμα και το μυαλό μου δεν με υπάκουαν (…) Ο Αντρές που όλος ο κόσμος ήξερε, ήταν άδειος“.

Η κατανόηση σε πρώτη φάση και παραδοχή της συνθήκης σ’ ένα δεύτερο επίπεδο απαιτούν θάρρος. Cojones, αν θέλετε, ισπανιστί. Είναι τα δύο, απαραίτητα, βήματα που επιτρέπουν τον απεγκλωβισμό από το κενό δωμάτιο με το πηχτό σκοτάδι. Ο δρόμος είναι μακρύς. Ο Ινιέστα ακολούθησε το σωστό μονοπάτι και βρήκε την έξοδο. Αφού πρώτα μίλησε, αφού πρώτα ζήτησε βοήθεια, αφού πρώτα συμβουλεύτηκε τους ειδικούς.

Το ντοκιμαντέρ ‘The unexpected hero’ που προβλήθηκε στο Rakuten TV έχει ως κεντρικό θέμα την απόφαση του 35χρονου σήμερα Ισπανού χαφ ν’ αφήσει την Μπαρτσελόνα των 32 τίτλων (9 πρωταθλήματα, 6 κύπελλα, 7 σούπερ καπ, 4 Champions League, 3 Ευρωπαϊκά σούπερ καπ, 3 διηπειρωτικά) και να συνεχίσει στην ιαπωνική Βίσελ Κόμπε. Απόφαση ζωής. Θα συνέβαινε, ασχέτως χρημάτων, διότι όπως εξήγησε “έρχεται η στιγμή που δεν υπάρχει επιστροφή, αν δεν συζητάς τα πράγματα την κατάλληλη στιγμή“. Είχε κατασταλάξει, γνωρίζοντας πολύ καλά τον εαυτό του.

Όχι όπως το 2009 που κοιταζόταν στον καθρέπτη κα δεν αναγνώριζε το είδωλό του. Ο ξαφνικός θάνατος του Ντάνιελ Ζάρκε στην προετοιμασία της Εσπανιόλ τον είχε επηρεάσει βαθιά. Οι δυο τους ήταν πάρα πολύ κοντά, αδερφικοί φίλοι, και η απώλειά του “με έβγαλε νοκ άουτ“, καθώς είχε ήδη αρχίσει να αισθάνεται περικυκλωμένος από τους δαίμονές του.

Οι λεπτομέρειες δόθηκαν από τους γονείς του. “Παρατήρησα ότι δεν ήταν καλά μια νύχτα που ενώ εμείς κοιμόμασταν κάτω ήρθε και είπε ‘μαμά μπορώ να κοιμηθώ εδώ μαζί σου’. Τότε έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι μου“, ανέφερε η μητέρα του Μαρία. “Το να κατεβαίνει ο 25χρονος γιος μας τα μεσάνυχτα και να θέλει να κοιμηθεί με τους γονείς του σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι καλά. Μου είπε ‘δεν είμαι καλά μπαμπά’, τον ρώτησα ‘τι συμβαίνει;’ ‘δεν ξέρω’ μου απάντησε“, συμπλήρωσε ο πατέρας του Χοσέ Αντόνιο, αποκαλύπτοντας πως “μου πέρασε από το μυαλό η ιδέα μήπως θα έπρεπε να σταματήσει το ποδόσφαιρο, γιατί το πιο σημαντικό πράγμα ήταν αυτός“. Σκέφτηκε ότι η καθημερινότητα τον έχει φθείρει ψυχικά, ότι δεν αντέχει άλλο και πρέπει ν’ αλλάξει ζωή, ήθελε να σώσει το παιδί του.

Η συνεδρία με ψυχολόγο ήταν υποχρεωτική. Η Ίνμα Πούιγ ανέλαβε να τον εξετάσει, να τον καθοδηγήσει και εν μέρει να τον λυτρώσει. Ο Πεπ Γκουαρδιόλα ήταν ήδη ενήμερος και κατατοπισμένος. “Είναι κάτι ανθρώπινο που επηρεάζει εκατομμύρια σ’ όλον τον κόσμο. Οφείλουν να ξέρουν ότι είμαστε εκεί γι’ αυτούς“, ανέφερε στην κάμερα ο νυν προπονητής της Μάντσεστερ Σίτι που στη διάρκεια της χρονιάς του έδινε την άδεια να φεύγει από τις προπονήσεις όποτε δεν άντεχε.

Όλοι γνώριζαν πως ήταν από μικρός εσωστρεφής και ντροπαλός. Την ημέρα που οι γονείς του τον άφησαν στη Μασία, ήταν απαρηγόρητος και έκλαιγε με λυγμούς.

“Ο Γκουαρδιόλα προσπάθησε να τον βγάλει από τη μαύρη τρύπα που βρισκόταν“, υπογράμμισε η μητέρα του Ινιέστα, την ίδια στιγμή που η Πούιγ μετέφερε την επικοινωνία της με τον Καταλανό τεχνικό λέγοντας πως “ο Γκουαρδιόλα μου είπε ότι ήταν η πρώτη που βρισκόταν σε αυτήν την κατάσταση, αλλά πως το πιο σημαντικό πράγμα τώρα είναι ο Αντρές ως άτομο και όχι ως ποδοσφαιριστής“.

Ο Ινιέστα βοηθήθηκε πολύ από τις κουβέντες. “Για ένα χρόνο ένιωσα πως έχασα την ταυτότητα μου“, θα πει. Στο φινάλε εκείνης της σεζόν ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής έχοντας σκοράρει το νικητήριο γκολ της Ισπανίας στον τελικό με τους Ολλανδούς. Αφού πρώτα είχε προκαλέσει τους συμπαίκτες του να παίξουν καλύτερα. Τους είχε πει πως αν η απόδοση του ήταν ίδια με το 1-0 επί της Γερμανίας στον ημιτελικό, δεν υπήρχε περίπτωση να πάρουν το τρόπαιο – στην πρώτη συμμετοχή της χώρας σε τελικό παγκοσμίου κυπέλλου.

Στους πανηγυρισμούς για το νικητήριο τέρμα του 116′ έβγαλε τη φανέλα του και αποκαλύφθηκε το μήνυμα προς τον αδικοχαμένο Ζάρκε. Χρόνια μετά εξήγησε πως “αυτή ήταν η στιγμή που βγήκα από το σκοτάδι”. Είχε σκοράρει κατά της κατάθλιψης.