Ο Αντονίτο δεν είναι ο μόνος ξένος του Παναθηναϊκού άνευ συμμετοχής

Στη δήμο της Ερέρα που είναι εγγεγραμμένος υπάρχει δρόμος που φέρει το όνομά του, μια και στα μάτια των ντόπιων σχηματίζεται η μορφή ενός τοπικού ήρωα, αλλά το δρόμο του στον Παναθηναϊκό τον έχασε από νωρίς ο Ισπανός Αντονίτο. Ή, αποδοτικότερα για την περίσταση, δεν τον βρήκε ποτέ, η πυξίδα ήταν ασυντόνιστη κι έδειχνε άλλα ντι άλλων.

Ίσως δεν ήταν γραφτό να συμβεί. Είχαν ήδη προηγηθεί οι διαδοχικές καθυστερήσεις του ταξιδιού του στην Αθήνα, προτού προκύψει η περιπέτεια της νοσηλείας του με ιογενή λοίμωξη στους πνεύμονες που τον εξάντλησε, σωματικά αλλά κυρίως ψυχολογικά, γιατί αναγκάστηκε ν' αποχωριστεί την έγκυο γυναίκα και την κόρη του για μεγάλο χρονικό διάστημα. "Ήταν σαν μία ταινία. Ένα χάος", περιέγραφε προ λίγων εβδομάδων στην 'AS', με τα λόγια του να μην κρύβουν το αναπάντεχο σοκ που είχε βιώσει. "Αυτό που με ανησυχούσε περισσότερο ήταν να πάνε όλα καλά με την κόρη μου και τη γυναίκα μου και ανυπομονώ να βρεθούμε από κοντά. Κάθε μέρα δεν βλέπω τη στιγμή για να γυρίσω σπίτι και να τη δω μέσα από τον υπολογιστή. Ήδη αναγνωρίζει τη φωνή μου", συμπλήρωνε στην ίδια συνέντευξή του.

Μέσα από τις προπονήσεις, διότι ποτέ δεν τον δοκίμασε σε καταστάσεις αγώνα, ο Λάζλο Μπόλονι αντιλήφθηκε ότι δεν μπορούσε να ζητήσει περισσότερα από τον βετεράνο δεξιό αμυντικό, που είχε έρθει ως εφεδρεία του Φακούντο Σάντσες. Ούτε, φυσικά, είχε το χρόνο να τον περιμένει να καλύψει το χαμένο έδαφος για να τον συμπεριλάβει στα πλάνα του. Ειδάλλως δεν θα είχε νόημα να παράσχει τη συγκατάθεσή του στην αποδέσμευση του ποδοσφαιριστή, πόσο μάλλον δεν θα δούλευε για καιρό τον Σπύρο Τζαβίδα προκειμένου να 'ναι αυτός που θα λογίζεται ως back up του βασικού Αργεντινού. Παρέα πλέον με τον Γιοάν Μολό, του οποίου αυτό που δεν είναι σε θέση να του καταλογίσει κανείς είναι έλλειψη αγωνιστικότητας όπως φάνηκε στο πρόσφατο 2-0 επί της ΑΕΛ.

Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ο Αντονίτο θ' αποτελέσει παρελθόν από το 'τριφύλλι' δίχως προηγουμένως να έχει εμφανιστεί σε επίσημο παιχνίδι. Ο τελευταίος της λίστας δεν ξέρουμε αν θα 'ναι. Δεδομένα πάντως δεν ήταν ο πρώτος. Όχι, παρακάτω δεν θα συναντήσεις τον Ουρουγουανό Μπαλμπόα ή τον Σουηδό 'νέο Ιμπραχίμοβιτς' Μπερίσα. Διότι αυτοί έπαιξαν τουλάχιστον μια φορά! Άλλοι κρατούν τα πρωτεία.

Αδιαμφισβήτητα το πιο τρανταχτό παράδειγμα υπήρξε του Γάλλο-αλγερινού Αλέν Ραγκουέλ, τον οποίο ο πρωταθλητής τότε Παναθηναϊκός ενέτασσε στο δυναμικό του τον Ιούλιο του 2004. Οι 'πράσινοι' είχαν πουλήσει ήδη τον Γιούρκα Σεϊταρίδη στην Πόρτο και η ενίσχυση της δεξιάς πτέρυγας αποτελούσε προτεραιότητα, διότι ο -νεαρός- Λουκάς Βύντρα δεν θα αρκούσε. Ο 28χρονος αμυντικός προερχόταν από λαμπρές σεζόν στον Πανιώνιο και χωρίς αντίτιμο, μια και ήταν ελεύθερος, υπέγραψε με συνοπτικές διαδικασίες στο 'τριφύλλι'. Μόνο που "ο προπονητής του Παναθηναϊκού (Γιτζάκ Σουμ) δεν γνώριζε καν ποιος ήμουν", όπως είχε ομολογήσει σε συνέντευξή του χρόνια μετά, με συνέπεια να τεθεί από νωρίς στο περιθώριο, να μην τεστάρει ποτέ τις δυνάμεις του στο ανώτατο επίπεδο πρωταθλητισμού και να φύγει για τη Χαλκηδόνα (που στην πορεία έγινε ο σημερινός Ατρόμητος).

Δεν θα 'ταν υπερβολή αν γράφαμε πως ισάξιας βαρύτητας ήταν η περίπτωση του Πορτογάλου Ντάνι Φερνάντες. Αφού η Μπόχουμ είχε ξοδέψει ποσό μεγαλύτερο του 1 εκατομμυρίου ευρώ για να τον αποκτήσει από τον ΠΑΟΚ, έψαχνε κατόπιν την κατάλληλη φόρμουλα για να τον ξεφορτωθεί. Ο Παναθηναϊκός τον απέκτησε με δανεισμό το καλοκαίρι του 2010. Το ρόστερ είχε ήδη αρκετούς τερματοφύλακες και μοιραία ο 27χρονος δεν βρήκε χώρο να τρυπώσει ασχέτως αν στην πορεία ανέλαβε ο συμπατριώτης του Ζεζουάλδο Φερέιρα. Τον χειμώνα του 2011 αποχαιρετούσε, άρον-άρον, το 'τριφύλλι' για να παίξει κάποια παιχνίδια στον Πανσερραϊκό. Σήμερα υπερασπίζεται την εστία μαλτέζικης ομάδας.

Την ίδια χρονική περίοδο στο ρόστερ του Παναθηναϊκού ανήκει, επίσης, ο 18χρονος Κροάτης τερματοφύλακας Ματέο Ραντοβάνοβιτς, που είχε ακριβώς την ίδια τύχη με τον Φερνάντες. Προηγουμένως είχε περάσει τα δοκιμαστικά τεστ, αλλά ουδέποτε κατάφερε να βρει έστω μία συμμετοχή με τα πράσινα, παρόλο που το όνομά του είναι καταχωρημένο στα αρχεία της ΠΑΕ.

Του Βούλγαρου μεσοεπιθετικού Βλάντιμιρ Γκάντσεφ δεν του έλειπε σίγουρα η ποδοσφαιρική ποιότητα, κάτι που αποδείχθηκε αργότερα, αλλά κρίθηκε πολύ νέος και 'άγουρος' την εποχή εκείνη (καλοκαίρι του 2006) που ο Παναθηναϊκός τον εντόπιζε στις ακαδημίες της Λέφσκι Σόφιας. Ούτε οι εμφανίσεις του με Λεβαδειακό και ΟΦΗ, στους οποίους μεταπήδησε, έπεισαν ότι του οφείλεται μια ευκαιρία, προτού εν τέλει βρει το δρόμο του εκτός Ελλάδας, παίξει στην Αγγλία (Κόβεντρι) και φτάσει να γίνει διεθνής με την εθνική της πατρίδας του. Στα 33 του σήμερα είναι χωρίς συμβόλαιο.

Το ιστορικό του Ρόμπερτ Σταμπολζίεφ δεν διαφέρει πολύ. Ο Αυστραλός μεσοεπιθετικός, με ρίζες από τη Β.Μακεδονία, βρέθηκε στα τμήματα υποδομής της Μπρίστολ Σίτι προτού ενταχθεί στα κλιμάκια του Παναθηναϊκού και σταδιακά στην ανδρική ομάδα υπογράφοντας επαγγελματικό συμβόλαιο. Μόνο τα πράσινα του Θρασύβουλου έβαλε, βέβαια, στην εν Ελλάδι καριέρα του και όχι αυτά του (πολυμετοχικού) Παναθηναϊκού. Ήταν τέτοια η συγκυρία που δεν του άνοιξε ο δρόμος.

Για να θυμάται κανείς τον Χουάν Κάσας θα πρέπει να 'χει μνήμη τουλάχιστον ενός τεραμπάιτ. Ο Παραγουανός αμυντικός ήταν ανήλικος όταν επιλέχθηκε για την 'Golden Team' της παναθηναϊκής ακαδημίας και δούλεψε με τους άνδρες κατά τη θητεία του Ζεζουάλδο Φερέιρα. Θα βρεις συνέντευξη που τον περιγράφει ως 'δάσκαλο' και τον Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ ως το 'πρότυπο'. Μέχρι εκεί όμως...

Με όλους τους παραπάνω, ο Αντονίτο δεν αισθάνεται μόνος.