Ο Αντώνης Νικοπολίδης στο Contra.gr: "Περίμενα από τον Φύσσα καλύτερη συμπεριφορά"

Μία εμβληματική φυσιογνωμία του ποδοσφαίρου μας, ο Αντώνης Νικοπολίδης, βρέθηκε στα γραφεία του Contra.gr και απάντησε στις ερωτήσεις των αναγνωστών. Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας μίλησε για όλα σε μία συνέντευξη-ποτάμο που θα συζητηθεί. Την κουβέντα συντόνισαν οι Παντελής Βλαχόπουλος και Θέμης Καίσαρης.

Διαβάστε αναλυτικά:

Για το poll του Contra.gr για τον καλύτερο τερματοφύλακα των ελληνικών γηπέδων:

Ο Κελεσίδης, ο Οικονομόπουλος, ο Σαργκάνης είναι μεγάλοι τερματοφύλακες Αλλά το κοινό που ψηφίζει είναι νεανικό, δεν έχει εικόνα απ'αυτούς. Κι αυτό νομίζω αδικεί λίγο τους παλιούς. Ο Σαργκάνης ήταν κάτι το διαφορετικό. Πολύ γυμνασμένος, τρομερά ρεφλέξ. Διαφορετικό στιλ.

Για το αν ήταν αγχωμένος στον ημιτελικό και τον τελικό του Euro 2004:

Πιο δύσκολα απ'όλα τα ματς ήταν αυτά του ομίλου το 2004. Εκεί ήμουν πολύ αγχωμένος, με μεγάλο διάστημα απουσίας απ'τα γήπεδα. Το άγχος σε πιάνει στα αποδυτήρια. Λέω "φτάσαμε εδώ, θα ξαναέρθουμε ποτέ εδώ;" Αλλά τα πιο δύσκολα ματς ήταν τα πρώτα, γιατί φοβόμουν το πως θα είμαι.

"Το ντάμπλ με τον Ολυμπιακό ήταν απάντηση"

Για το ποια ήταν η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα του πέρα από την κατάκτηση του Euro 2004:

Το ντάμπλ του 2004-05 με τον Ολυμπιακό. Ήταν όλα μαζί. Ήθελα να ξεκινήσω επιτυχημένα. Ήταν για μια απάντηση για όσα είχα τραβήξει την προηγούμενη χρονιά. Το Euro ήταν μια απάντηση, αλλά δεν μου έφτανε. Ήταν ένα νταμπλ που πανηγυρίστηκε πάρα πολύ. Δεν ήταν εύκολο να έρθει. Μιλάω πάντα για ποδοσφαιρικές απαντήσεις. Αυτό πρεπει να κάνουμε όλοι, να απαντάμε στο γήπεδο. Αυτό πρέπει να κάνει ο ποδοσφαιριστής, να απαντάει με τίτλους. Αυτές οι απαντήσεις μένουν, όχι τα λόγια. Όταν παίζεις μπάλα, σκέφτεσαι μόνο αυτό. Να μη λες "πρέπει να πάρω το πρωτάθλημα για να απαντήσω". Να λες θέλω να πάρω το ματς. Ήμουν ώριμος τότε. Ήταν ατού αυτό, να διαχειριστώ όλες τις καταστάσεις, καλύτερα απ'ότι θα ήμουν πιο νέος.

Για τον λόγο που έφυγε από τον Παναθηναϊκό:

Το έχουμε εξαντλήσει, Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Έχω δώσει τις ίδιες απαντήσεις πάντα. Λέω τη δική μου ιστορία, όπως την έζησα εγώ. Θεώρησαν πολύ πως πρόδωσα τον Παναθηναϊκό. Αλλά αυτός που προδόθηκε απ' όλη τη 15ετιία αυτήν ήμουν πρώτα εγώ και μετά οι άλλοι. Η πρόταση του Ολυμπιακού ήταν μια ευκαιρία να απαντήσω. Και πάντα μέσα στο γήπεδο απαντούσα. Πολλοί λένε πως προκάλεσα, αλλά εγώ δεν μίλησα ποτέ άσχημα, ποτέ μετά από νίκη δεν ειρωνεύτηκα, ποτέ δεν έκανα δηλώσεις πριν από ματς με τον Παναθηναϊκό, σεβόμενος τα χρόνια που πέρασα.Αλλά, ναι, είχα ένα περισσότερο λόγο να κερδίσω τον Παναθηναϊκό. Και ευτυχώς σ'αυτά τα χρόνια δεν έκανα άσχημο ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό.

Για τις αποδοκιμασίες στην απονομή στη Λεωφόρο:

Αυτή είναι η δουλειά μας. Πρέπει να μάθουμε μ'αυτήν, τα καλά τα άσχημα. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε έτσι, να δημιουργούμε έτσι. Εγώ εκεί έμαθα τις αντοχές μου. Είμαι γενικά ψύχραιμος. Ήταν κάτι πιθανό, άρα μπόρεσα να το αντιμετωπίσω. Να προσαρμοστώ. Κανείς δεν μπορούσε να μου χαλάσει τη γιορτή με τους φίλους μου, τους συμπαίκτες μου.

"Θα ψήφιζα Βάντσικ"

Για το ποιες είναι οι 3 καλύτερες αποκρούσεις που θυμάται:

Θυμάμαι σίγουρα αυτή απέναντι στον Ριβάλντο στη Λεωφόρο στο Παναθηναϊκός-Μπαρτσελόνα 1-0. Με τον Λάκη στο Ολυμπιακός-ΑΕΚ 3-0.Με την Τσεχία, στην αρχή στην πίεση, του Γιανκουλόφσκι.

Για το τι ψήφισε ο ιδιος στο POLL του contra για τον καλύτερο τερματοφύλακα:

Τον Γιόσεφ. Είμαι θαυμαστής του Σαργκάνη, αλλά θα ψήφιζα Βάντσικ. Τον έζησα σε όλα, θα τον ψήφιζα ανεπιφύλακτα.

Για την αποχώρησή του πριν λίγους μήνες από το τεχνικό επιτελείο του Ολυμπιακού:

Η ανακοίνωση της ΠΑΕ τα λέει όλα. Ύστερα από εισήγηση του Μίτσελ ήμουν στο τιμ, μετά την αποχώρηση του Μίτσελ. Αφού έφυγε, ζήτησα κι εγώ να φύγω. Μου ζήτησε η ομάδα να μείνω για να προσαρμοστεί ο Περέιρα. Μέχρι τότε, ήρθε τιμ 4 ατόμων και δεν είχα αντικείμενο.

Για το λόγο που έφυγε ο Μίτσελ:

Δεν πήρα εγώ την απόφαση για τον Μίτσελ, δεν μπορώ να απαντήσω εγώ γιατί έφυγα. Σίγουρα στην Ελλάδα δεν ημασταν καλά, δεν είχαμε παίξει μπάλα, αλλά ήδη είχαμε πλησιάσει τον ΠΑΟΚ. Ήταν απόφαση να έρθει νέος.

Για το αν προτιμά Μίτσελ ή Βαλβέρδε:

Γιατί να τους ξεχωρισουμε; Διαφορετικά στιλ. Ο Ερνέστο ήταν θαυμαστής της Μπαρτσελόνα στο στιλ. Ο Μίτσελ είναι πιο πολύ Ρεάλ στη λογική. Κι απ'τους δύο πήρα πολλά, τον τρόπο δουλειάς, στην προετοιμασία, στην πίεση, παντού.

"Δεν θα πήγαινα ως προπονητής στον Παναθηναϊκό"

Τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού είναι δύσκολα. Για το πόσο δύσκολη είναι η διαχείριση:

Πρώτα απ'ολα, η διαχείριση είναι το Νο1 ζητούμενο. Και είναι πολύ δύσκολο. Όσο πιο μεγάλη η ομάδα, τόσο πιο δύσκολο το έργο. Θέλει καλή θέληση, να μιλήσεις με τον παίκτη, να πείσεις για τις προθέσεις σου. Οι παίκτες θέλουν ειλικρίνεια. Αν είσαι ειλικρινής, θα τον εκτιμήσουν, ακόμα κι αν τους πονέσεις. Οι παρέες δεν είναι απαραίτητα κλίκες. Κάποιοι θα κάνουν παρέα με κάποιους, δεν είναι πρόβλημα. Στον Παναθηναϊκό είχαμε π.χ το Έλληνες-Ξένοι, είχαν μεγαλοποιηθεί λίγο. Πλέον οι παίκτες είναι πιο επαγγελματίες.

Για το αν θα έφευγε από τον Ολυμπιακό για χάρη άλλης ελληνικής ομάδας:

Πρώτα πρέπει να γίνω προπονητής του Ολυμπιακό για να ξέρω τι θα έκανα (γέλια).Αλλά, αν ήμουν στον Ολυμπιακό και ήταν όλα καλά, δεν θα ήθελα να φύγω. Ακόμα και ως δεύτερος. Αν είσαι σε ένα τιμ, μένεις μέχρι τέλους. Αν είμαι σε ένα τιμ που λειτουργεί καλά, όχι, δεν θα έφευγα. Και εννοείται στον Παναθηναϊκό δεν θα πήγαινα. Ούτε εγώ θέλω, ούτε αυτοί θέλουν. Νομίζω έτσι είναι. Ποτέ μη λες ποτέ, αλλά οι διαφορές είναι τόσο μεγάλες, που δεν το βλέπω. Δεν χρειάζεται κιόλας, δεν τον θέλω. Είδαμε τι έγινε με τον κύριο Μπάγεβιτς στην ΑΕΚ.

Για το αν φοβήθηκε ή απειλήθηκε όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό:

Ήμουν προσεκτικός. Επέλεγα συνειδητά τα μέρη που πήγαινε, απεύφευγα τις κακοτοπιές. Δεν θα πω ότι φοβόμουν, αλλά πρόσεχα.

Για το ποιον επιθετικό του ελληνικού πρωταθλήματος φοβόταν περισσότερο:

Ο καλύτερος που υπήρχε λεγόταν Βαζέχα και τον είχα συμπαίκτη. Ο Αλεξανδρής ήταν σκόρερ που πάντα φοβόσουν. Ο Ντέμης ήταν πολύ καλός, ιδιαίτερα στη Φιλαδέλφεια. Γενικά δεν φοβόμουν τους φορ, φοβόμουν τους μεσοεπιθετικούς. Αυτούς που έρχονταν από πίσω, απ' τη δεύτερη ζώνη. Αυτόν δεν τον ελέγχεις γρήγορα, έρχεται από πίσω, δεν προλαβαίνεις. Για παράδειγμα, ο Τσιάρτας και ο Φρατζέσκος.

Για το ποιον Έλληνα τερματοφύλακα θεωρεί ποιο εξελίξιμο:

Έχουμε δύο τερματοφύλακες, Καρνέζη και Καπίνο Ο Ορέστης κάνει καλή καριέρα, κι αν συνεχίσει να πάει πιο ψηλά, και το αξίζει, μ' αρέσει πολύ. Ο Καπίνο είναι πολύ εξελίξιμος. Εντός είναι καλύτερος ο Βελλίδης. Το βλέπουν όλοι. Έκανε τον κύκλο του, είναι ώριμος, δίκαια πάει Εθνική. Δεν βγάζουμε πολλούς, γιατί δεν τους εμπιστευόμαστε εύκολα, Προτιμάμε έτοιμους ξένους. Μακάρι ο Ολυμπιακός να έπαιρνε τον Βελλίδη ή να εμπιστευτεί τον Γιαννιώτη. Αλλά η κίνηση του Λόρια είναι απόφαση που δεν κρίνω.

"Δικαιολογία η Ριζούπολη"

Για το τι συνέβη στη Ριζούπολη και πως πήρε την απόφαση μετά από αυτά τα γεγονότα να πάει στον Ολυμπιακό:

Έχουμε μιλήσει τόσοι. Κι εγώ έχω μιλήσει. Απορώ που λένε πως δεν μιλάω. Τελικά όλοι βάζουν τη Ριζούπολη μπροστά για δικαιολογία για όσα έκαναν εκείνοι. Στα χρόνια που ήρθαν μετά, έγιναν όλα στο όνομα της Ριζούπουλης π.χ το 2010, που διεκόπη το ματς. Και πάντα διαβάζεις "στη Ριζούπουλη έγιναν χειρότερα", το ίδιο και φέτος. Να τα ξεπεράσουμε γιατί λάθη γίνονται απ' όλους και απ' όλες τις ομάδες. Αν πιστεύει ο κόσμος πως ότι έγινε στοίχισε περισσότερο σ' αυτούς, παρά σ' εμένα και τους συμπαίκτες μου, κάνουν λάθος, γιατί τότε χάσαμε ένα πρωτάθλημα.

Για το αν έχασαν λόγω των επεισοδίων ή επειδή ήταν κακοί:

Και για τα δύο το χάσαμε. Και για το κλίμα και για όλα. Κι εμείς φταίμε και τα επεισόδια. Τι να περιγράψουμε; Γιατί δεν ρωτάνε κι άλλους. Το κλίμα ήταν κακό, πολύ δύσκολο για εμάς. Αλλά μετά φταίμε εμείς. Δεν είχαν γίνει κι άλλα πριν τη Ριζούπολη; Δεν έπρεπε να γίνει ματς μ' αυτές τις συνθήκες, ναι. Αλλά κι οι παίκτες δεν ήμασταν στην καλύτερη μέρα.

Για το αν θυμάται πως στην αρχή της καριέρας του έπαιζε ως επιθετικός και πόσα γκολ είχε πετύχει:

Τα θυμάμαι. Λοιπόν, εφτά ματς, επτά γκολ. Στα 15 μου. Αλλά ήμουν πολύ ψηλός, πήγα τέρμα. Μ' άρεσε πάντα το τέρμα.

Για το πως βλέπει σε 50 χρόνια τη θέση του τερματοφύλακα και ένα σχόλιο για τον Μάνουελ Νόιερ:

Ο Νόιερ είναι η νέα τάση. Αυτό είναι σίγουρο. Αλλά θέλει προσοχή. Το πρώτο είναι η απόκρουση και μετά το παιχνίδι με τα πόδια. Ναι, να ξέρει μπάλα, να χειριστεί, αλλά πρώτα να αποκρούει, να βγαίνει, να είναι καλός στις σέντρες. Παίζει ρόλο κι η αγωνιστική φιλοσοφία. Σε ομάδα με 80% κατοχή, βάζεις τέρμα και τον Πικέ. Όταν αμύνεσαι όμως, δεν μπορεί ο Πικέ, θες τον Μπουφόν. Θες άλλα πράγματα.

Στο δίλημμα Μπουφόν ή Κασίγιας:

Μπουφόν, παρότι θαυμαστής του Κασίγιας, γιατί μοιάζουμε λίγο. Πιο ολοκληρωμένος ο Μπουφόν. Ξεκίνησε στα 90'ς κι έχει φτάσει μέχρι εδώ. Ο Κασίγιας πιο πετυχημένος. Άδικα τον κατηγορουν και τον έχουν βάλει στο στόχαστρο, μάλλον επειδή είναι ο πιο παλιός.

Για τη διάλυση της ομάδας του Παναθηναϊκού το 2003 και αν θα μπορούσε να πάρει ευρωπαϊκό τίτλο:

Αν είχε ενισχυθεί, θα μπορούσε να έχει πάρει. Ένα δεξί εξτρέμ, ένα αμυντικό χαφ παραπάνω. Αν είχαμε ενισχυθεί με 1-2 παίκτες, εκείνη η ομάδα είχε πιθανότητες, πάντα για το UEFA μιλάμε. Στον Ολυμπιακό, μόνο η ομάδα του Βαλβέρδε που αποκλείστηκε απ'΄τη Μέταλιστ. 'Ηταν πλήρης, έπαιζε καλό ποδόσφαιρο, εκείνη η ομάδα θα μπορούσε. Στα δικά μου χρόνια στον Πειραιά, η ομάδα με τον Τουρέ ήταν πολύ καλή.

"Δεν ήταν προκλητική η κίνηση του Σπανούλη"

Για το αν θα ζήταγε συγγνώμη από κάποιον:

Πραγματικά δεν έχω κάποιον να ζητήσω συγγνώμη. Δεν έκανα κακό σε κανέναν. Κι αν έκανα, δεν ήταν ηθελημένο, δεν ήταν εκούσιο. Η πιο άτυχη στιγμή ήταν το 1-4 με την Τουρκία. Αυτό που με ενόχλησε και με πείραξε ήταν που έφτασε η στιγμή να χτυπήσω οπαδό σ' εκείνο το ματς στην Τούμπα. Μέσα στο γήπεδο, αναγκάστηκα να κάνω μια ενέργεια που με προσβάλει σαν άνθρωπο. Είχα πει στον Σηφάκη συγχαρητήρια που είχε αντέξει, γιατί εγώ φοβόμουν πως δεν θα αντέξω αν συμβεί κάτι τέτοιο. Ίσως τότε κι εγώ να μπορούσα να ενεργήσω καλύτερα στην Τούμπα.

Για το αν του φάνηκε προκλητική η κίνηση του Σπανούλη:

Όχι, προς Θεού. Άλλο ακόμα κι αν ο κόσμος το είδε έτσι, αυτός δεν το έκανε έτσι. Τέτοιες αντιδράσεις υπάρχουν παντού. Ο καθένας κάτι κάνει. Σε λίγο θα λέμε κανείς να μην κάνει τίποτα. Δεν μπορεί να γίνει αυτό. Κι εγώ με την ΑΕΚ έδειξα τη φανέλα και δεν το είχα κάνει ποτέ ξανά. Πότε να το κάνω, μια φορά σκόραρα κι εγώ (γέλια).

Για το αν θα πήγαινε ως προπονητής στον ΠΑΟΚ:

Πρέπει λίγο να τα ξεπεράσουμε αυτά. Άλλο η ποδοσφαιρική καριέρα, άλλο η προπονητική. Εγώ έπαιξα στον Ολυμπιακό, δεν μπορώ να γίνω προπονητής αλλού; Στη Γιουβέντους δεν ήθελαν τον Αλέγκρι, αλλά η διοίκηση δεν τους άκουσε καν. Και πήγαν στον τελικό, ενώ έχουν κάνει ήδη νταμπλ.

Για το τι σημαίνει για τον ίδιο ο Ολυμπιακός:

Είναι πολύ μεγάλος σύλλογος. Τρομερή δυναμική. Δεν είναι τα αποδυτήρια, το όνομα, είναι κι ο κόσμος. Είναι στιγμές που αισθάνεσαι τον κόσμο να σε σπρώχνει. Το νιώθεις εκείνη τη στιγμή. Αλλά και δύσκολος σύλλογος. Μεγάλες απαιτήσεις. Γι' αυτό αρκετοί, καλοί παίκτες, δεν αντέχουν την πίεση. Του κόσμου, του Τύπου. Πρέπει να είσαι δυνατός χαρακτήρας, γερό στομάχι και πάνω απ' όλα προσηλωμένος στη νίκη. Να παίξεις άσχημα και να κερδίσεις. Η νίκη είναι το ένστικτο του πρωταθλητή. Έτσι είναι ο Ολυμπιακός, έτσι ήταν ο Παναθηναϊκός. Ο Ολυμπιακός προκαλεί την αίσθηση του φόβου.

Για το αν θυμάται κάποιον ξένο που δεν άντεξε την πίεση:

Για παράδειγμα ο Οκκάς ήταν πολύ καλός επιθετικός. Στον Ολυμπιακό είχε πρόβλημα, δεν ήταν αυτός που ήταν στον ΠΑΟΚ, μπορούσε να δώσει ακόμα περισσότερα. Ο Μαρκάνο είχε ένα θέμα με την πίεση της νίκης. Αν έκανε λάθη, γι' αυτό τα έκανε, ενώ ήταν πάρα πολύ καλός παίκτης.

Για το ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχε στον Παναθηναϊκό:

Ο Ρενέ Χένρικσεν. Μπορούσα να συνεννοηθώ μαζί του. Ακόμα και με τα μάτια. Ήταν πολύ καλό για μένα αυτό.

"Είχα πρόταση από την Μπόλτον το 2001"

Για το αν είχε πρόταση από μεγάλη ομάδα του εξωτερικού:

Όχι από μεγάλη ομάδα. Η μόνη γραπτή ήταν απ' την Μπόλτον. Δεν τη δέχθηκε ο Παναθηναϊκός τότε, το 2001. Ήταν η μόνη χειροπιαστή περίπτωση.

Για το αν υπήρχε εύνοια από τη διαιτησία στον Ολυμπιακό:

Το να ευνοηθεί μια μεγάλη ομάδα, Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός, ήταν κάτι που συνέβαινε. Για μένα συμβαίνει παντού. Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Γιουβέντους, Τσέλσι, Μάντσεστερ. Έχουν προστασία οι παίκτες τους. Οι μεγάλες ομάδες δεν έχουν παράπονα. Το έχουμε δει παντού. Έχω νιώσει να με έχουν ευνοήσει και σε Παναθηναϊκό και σε Ολυμπιακό. Έχουμε πάρει σφυρίγματα.

Για τον αν τον έχουν πλησιάσει για δωροδοκία:

Ποτέ, κανένας, ποτέ. Ό,τι έχω ακούσει είναι φήμες για άλλες ομάδες, ποτέ για Παναθηναϊκό-Ολυμπιακό.

Για το συμβάν με τον επόπτη στον αγώνα με την Ξάνθη που του πέταξε τα γάντια:

Κατ' αρχάς δεν τα πέταξα. Ήθελα να τα του τα δώσω, να τα προσφέρω. Να θυμάται ότι με αδίκησε. Δεν ήταν η καλύτερη αντίδραση. Αλλά όχι, δεν ήταν η πρώτη φορά που με είχαν αδικήσει. Και δεν τα πέταξα. Ήθελα να του τα δώσω, για να το θυμάται ότι με αδίκησε.

Για το αν αδικήθηκε ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος:

Ποδοσφαιρικά στον Ολυμπιακό πήρε τα πάντα, έπαιξε Ιταλία, δεν αδικήθηκε. Περισσότερο άτυχος ήταν με τους τραυματισμούς, παρά αδικήθηκε. Εγώ νομίζω πως οι προπονητές που ήταν τερματοφύλακες είναι η νέα μόδα. Και θα το δείτε. Δείτε τον προπονητή της Πόρτο και της Βαλένθια. Γιατί ο τερματοφύλακας μπορεί να παρατηρήσει περισσότερα πράγματα, να διαβάζει το παιχνίδι καλύτερα. Όπως γινόταν παλαιότερα με τους μέσους και τους στόπερ. Και τώρα πάμε ακόμα πιο πίσω, στο τέρμα. Ξέρεις αμυντική οργάνωση, ανάπτυξη, τα βλέπεις όλα από πίσω.

"Ο Μήτρογλου αδικεί τον εαυτό του"

Για το ποιος προπονητής τον "ανέβαζε" περισσότερο:

Δεν το χρειαζόμουν αυτό, δεν το κατάλαβα ποτέ. Τι να με ανεβάσει. Εγώ αισθανόμουν σίγουρος όταν η δουλειά που είχαμε κάνει πριν ήταν η καλύτερη, όταν η ομάδα ήταν τέλεια προετοιμασμένη. Ακόμα κι η ομάδα του 2004, προετοιμάστηκε τρία χρόνια. Σταθερός κορμός, μεγάλες προσωπικότητες, η ομάδα δεν άλλαζε, σχέσεις φιλίας μεταξύ των παικτών και αφήσαμε απ'έξω όλα τα οπαδικά. Δεθήκαμε, γνωριστήκαμε καλύτερα, τέλειο μείγμα.

Για τον Κώστα Μήτρογλου:

Αδικεί τον εαυτό του. Νομίζω είναι παίκτης που μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα απ'όσα βλέπουμε. Ακόμα και στο περσινό εξάμηνο, μπορούσε να κάνει ακόμα καλύτερα πράγματα και να κάνει καλύτερη καριέρα, πιο ψηλά απ' τη Φούλαμ. Έχει σπάνιο τελείωμα, είναι ταλέντο, αλλά οι φορ πλέον κάνουν πολλά περισσότερα αν θέλουν να είναι τοπ. Επαναπαύεται επειδή έχει εύκολο το γκολ ανά πάσα στιγμή. Αυτό πρέπει να αλλάξει.

Για τον Βαγγέλη Μαρινάκη:

Έχουν πέσει όλοι πάνω στον Ολυμπιακό και λογικά πάνω στον Μαρινάκη. Επειδή είναι πρωταθλητής 20 χρόνια και είναι λογικό. Σαν πρόεδρος υπεραγαπάει τον ολυμπιακό, τον υπερασπίζεται, είναι όλη τη μέρα εκεί και παρακολουθεί τα πάντα. Και στη Λεωφόρο αυτό ήθελε, να υπερασπιστεί την ομάδα, να την προστατεύσει για κάτι σοβαρό. Στη Ριζούπολη έλεγαν γιατί δεν πήγαν οι πρόεδροι και οι ιδιοκτήτες. Και τώρα λέμε πρόκληση που πήγε κάποιος. Δεν γίνεται να λέμε ο,τι μας συμφέρει. Εμείς τότε λέγαμε γιατί δεν ήρθαν οι πρόεδροι, αλλά τώρα ο Μαρινάκης πήγε.

"Εννοείται πως θα χαιρετίσω τον Τζίγκερ"

Για το αν χαιρετήσει τον Τζίγκερ αν τον δει:

Εννοείται, γιατί όχι. Μια φορά μιλήσαμε, μου έδωσε μια συμβουλή κι εγώ την κράτησα. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, αν είμαστε ικανοποιημένοι προχωράμε, αν όχι, δεν προχωράμε. Αφού πίστευε πως δεν είχα άλλα να δώσω, καλώς έκανε. Εγώ πιστεύω περισσότερο μέτρησαν οι εισηγήσεις των τεχνικών διευθυντών προς αυτόν. Και για μένα είναι θεμιτό. Πίστευαν πως δεν μπορώ να προσφέρω, θεμιτό. Θεμιτό και για μένα, να πάω παρακάτω. Επαγγελματική η ομάδα, αλλά κι εγώ επαγγελματίας ήμουν.

Για το μυστικό πίσω από τις εκπληκτικές επεμβάσεις:

Αν τα αφήσουμε όλα έξω, πιστεύω είναι θέμα εμπειρίας. Το αποκτάς. Θέμα συγκέντρωσης. Διάβασμα αντιπάλου, της ομάδας και των παικτών. Δεν είναι τζόγος. Έχεις τα στοιχεία που σου λένε που να κάτσεις. Αλλά το δύσκολο είναι το αποφασίσεις και να το δεις γρήγορα. Πιο δύσκολο είναι αυτό παρά η εκπληκτική απόκρουση.

Για το ποιος συμπαίκτης του ήταν πιο ηγετική φυσιογνωμία:

Ο Τζόρτζεβιτς. Πραγματική ηγετική φυσιογνωμία στα αποδυτήρια. Ο,τι κι αν συνέβαινε, πάντα έμπαινε μπροστά. Όχι μόνο στο γήπεδο. Παντού. Να βγει μπροστά, να μιλήσει. Και μετά ερχόταν το γήπεδο κι εκεί έδειχνε πως αυτά που έλεγε τα εννοούσε. Δεν χρειαζόταν να μιλήσει πολύ. Έλεγε λίγα, τα εννοούσε και μετά τα εφάρμοζε στην πράξη. Τη χρονιά του Βάλνερ, που για ένα μήνα ήμασταν σε κακή κατάσταση μας μίλησε και μετά κάθε μέρα στην προπόνηση μας έδειχνε πως πρέπει να αλλάξουμε. Αυτό πρέπει να κάνεις.

"Ο γιος μου θέλει να με ξεπεράσει"

Για τον αν είδε παίκτες που έκαναν κακή εξωγηπεδική ζωή:

Είδα παίκτες που έκαναν κακή ζωή. Δεν μπορεί να πηγαίνεις διακοπές τον χειμώνα και να είσαι κόκκινος απ' τον ήλιο, γιατί έχεις πάει κάπου εξωτικά. Ή μετά από έξι μέρες να γυρνάς τραυματίας.

Για το τι στερήθηκε ο ίδιος προκειμένου να κάνει καριέρα:

Δεν είδα τα παιδιά μου να μεγαλώνουν. Απ' τις 20 μέρες έλειπα τις 17. Ο Γιάννης, ο γιος μου μεγάλωσε εν τη απουσία μου. Όπως και τα δίδυμα που ήρθαν μετά. Τα στερήθηκα.

Για τον γιο του, Γιάννη, που αγωνίζεται στον Ολυμπιακό:

Ο Γιάννης είναι 15 και παίζει στον Ολυμπιακό. Και μου το είπε, πως θα ξεπεράσει την καριέρα μου. Του είπα, μακάρι να το κάνει. Του είπα να είναι προσηλωμένος, να ακούει τους προπονητές και να πηγαίνει πρώτος στην προπόνηση. Κι ότι θέλει τακτικά, να με ρωτάει. Αρκεί να είναι πρώτος στο σχολείο, όπου και είναι. Έχω πολύ άγχος, και γι' αυτό δεν πάω να τον δω. Πάω στον μικρό, που είναι 9 ακόμα. Δεν θυμίζει Νικοπολίδη ο Γιάννης, έχει άλλο στιλ. Αλλά μπορεί να κάνει καριέρα.

Για την πορεία του φετινού Ολυμπιακού:

Είχαμε καλή πορεία στο Champions League. Λένε πολλά οι νίκες που κάναμε. Στην Ελλάδα είχαμε μεταπτώσεις, αλλά έχει να κάνει με την Ευρώπη πιστεύω. Και πέσαμε σε καλό φεγγάρι του ΠΑΟΚ, που έκανε νίκες. Κι ήταν είσαι πίσω, έχεις ανασφάλεια. Μπορούσαμε ακόμα καλύτερα.

"Προφανώς και διαφωνούσα με τον Περέιρα"

Για την πορεία του ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα:

Το πρωτάθλημα δεν είναι 100 μέτρα. Κι όταν σε κυνηγάει ο Ολυμπιακός, ομάδα πρωταθλητισμού, θα πρέπει να είσαι πιο σοβαρός, συγκεντρωμένος, σε κάθε παιχνίδι. Όταν τρως τέσσερα στην Ξάνθη, στα Γιάννενα, δείχνεις πως δεν το έχεις, δεν θα φτάσεις στο τέρμα. Το θέμα είναι να κερδίζεις όταν δεν είσαι καλά. Να έχεις τις προσωπικότητες, τους παίκτες, να πάρουν το ματς. 'Εχουμε τέτοιους. Ο Ρομπέρτο, κρίνει μόνος ένα ματς, ο Τσόρι είναι ηγέτης, ο Μανιάτης έχει το ελληνικό φιλότιμο, την ψυχή, ο Μήτρογλου είναι σκόρερ.

Για το πως κρίνει τον Περέιρα:

Είτε συμφωνείς, είτε διαφωνείς. Δεν θέλω να τον κρίνω, γιατί δουλέψαμε μαζί. Αλλά για να μιλάμε τώρα, προφανώς και διαφωνούσα. Για να είμαι δίκαιος. Κι ο Μίτσελ το πρώτο τρίμηνο πέρασε χίλια μύρια. Λατρεύτηκε μετά, με το ντάμπλ, την Ευρώπη, τη Γιουνάιτεντ. Για τον Περέιρα μπορείς να πεις πως η ομάδα δεν είναι δική του, όπως δεν ήταν και του Μίτσελ στην αρχή, αλλά αυτά είναι τα ρίσκα που τα ξέρεις και τα παίρνεις.

Για τον Σωκράτη Κόκκαλη:

Φίλαθλος του Ολυμπιακό. Πιστεύω ποτέ δεν το είδε σαν πρόεδρος. Έβλεπε απ΄έξω και παρενέβαινε όταν έπρεπε και πάντα θετικά.

"Περίμενα από τον Φύσσα καλύτερη συμπεριφορά"

Για την κακή πορεία της Εθνική στα προκριματικά του Euro 2016:

Είδα το Ρόμα-Ουντινέζε. Πέντε Έλληνες στο ματς. Και δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα Φερόε; Με τέτοια άμυνα; Κάτι πήγε στραβά, δεν μπορεί. Υπάρχει χρόνος. Ότι κι αν κάνει το υλικό, οκ, δεν μπορείς να χάνεις από τα Φερόε. Εκεί φταίει ο Ρανιέρι.

Για το θέμα με την Εθνική Ελπίδων:

Είχα μιλήσει με τον Πιλάβιο για την Ελπίδων, είχαμε σχεδόν συμφωνήσει. Τότε ο Φύσσας, σαν τεχνικός διευθυντής και σαν παλιός συμπαίκτης, όφειλε να μου πει "Αντώνη, δεν θέλουμε, βρήκαμε κάτι καλύτερο". Δεν το λέω σαν πικρία, αλλά περίμενα απ' τους παλιούς παίκτες να έχουν μια καλύτερη συμπεριφορά. Αν θέλουμε η δικιά μας γενιά να αλλάξει το ποδόσφαιρο, με νέα κουλτούρα, θα πρέπει να το αποδεικνύει κιόλας. Όλα επαγγελματικά είναι. Να μου πεις "Δεν προχωράμε". Αλλά να μου το πεις. Νομίζω ήταν λάθος Πιλάβιου και Φύσσα. Τότε έπρεπε να με ενημερώσουν, όχι να το μάθω από άλλους. Δεν το έμαθα, τώρα δεν περιμένω κάτι, δεν με νοιάζει. Να με πάρεις να μου το πεις. Είναι αντρίκειο. Δεν θα σου πω κάτι. Αυτή είναι η δουλειά που θα κάνω, έχει ναι, έχει και όχι.

Για το αν είναι καλό ένας προπονητής να ξεκινά απ' τις μικρές Εθνικές:

Ναι, νομίζω ναι. Πρέπει να δίνονταν ευκαιρίες σε νέους προπονητές να ξεκινάνε από εκεί. Για αρχή ίσως να είναι καλύτερα από σύλλογο. Να μπεις σιγά-σιγά, όχι στο καθημερινό του συλλόγου.

Για τον αν τον έχει κουράσει η δημοσιότητα:

Η μοναδική διένεξη που είχα πάντοτε, ήταν και είναι όταν είμαι με τα παιδιά μου. Ειδικά παλιά, που τα παιδιά μου στερούνταν, που ήθελαν να δουν εμένα. Αν πάω ένα σινεμά πχ, αν βγω φωτογραφία με έναν μικρό, μετά θα πρέπει να βγω με όλους. Και δεν θα έβλεπα τα δικά μου παιδιά. Και το έλεγα στους γονείς. Σας παρακαλώ, πάρτε τα παιδιά σας, γιατί αν βγω μια φωτογραφία, μετά θα πρέπει να βγω χίλιες, και μετά θα παραμελώ τα δικά μου τα παιδιά, που δεν το ήθελα.

Για το πως άντεχε η γυναίκα του την καριέρα του:

Ήταν αθλήτρια και τα καταλάβαινε όλα. Δεν σημαίνει πως τα αποδέχεται όλα. Αλλά τα καταλάβαινε όλα. Καταλάβαινε πως ήταν η δουλειά μου, αλλά και κάτι παραπάνω. Είναι κάτι που σε κάνει ευτυχισμένο. Κι εγώ μέχρι τα 40 ήμουν ευτυχισμένος.

Λάβετε μέρος κι εσείς στο poll του Contra.gr και ψηφίστε τον καλύτερο τερματοφύλακα των ελληνικών γηπέδων.

ΨΗΦΙΣΤΕ ΣΤΟ POLL ΤΟΥ CONTRA.GR