Ο Αλεξανδρόπουλος ίσως γίνει ο νέος Ζαγαρίτης ή ο επόμενος Βαγιαννίδης

Την ώρα που ο ΟΦΗ έχει ξεμείνει από επιθετικούς και αναγκάζεται να παίζει με τον Αντριάν Σαρδινέρο, ο Λάζλο Μπόλονι βγάζει από το μανίκι του τον Αργύρη Καμπετσή. Το οξύμωρο είναι ότι ο Καμπετσής είχε ακουστεί για τον ΟΦΗ όταν βρισκόταν εκτός πλάνων και ξάφνου όχι μόνο είναι ξανά εντός πλάνων, αλλά ο Λάζλο Μπόλονι τον βάζει βασικό.

Το βράδυ του Σαββάτου στο γήπεδο της Λεωφόρου αυτή ήταν η ειδοποιός διαφορά των δύο ομάδων: ο φορ. Αυτόν που έχει ο Παναθηναϊκός και αυτόν που δεν έχει ο ΟΦΗ. Το 2-0 των ‘πράσινων’ είναι ένα σκορ που σκορπάει χαμόγελα για κάποιον που δεν έχει δει το ματς. Γι αυτόν, όμως, που το είδε, το 25λεπτο του δευτέρου ημιχρόνου όπου ο ΟΦΗ παίζει στο μισό γήπεδο τον Παναθηναϊκό, δεν είναι για γέλια.

Το ίδιο έγινε και στο ματς με τη Λάρισα, το ίδιο έγινε και την προηγούμενη αγωνιστική κόντρα στον Άρη. Ο Παναθηναϊκός κερδίζει, τέσσερα παιχνίδια έφτασε αισίως που μετράει νίκες, αλλά για να το καταφέρει ζορίζεται. Και το ένα ημίχρονο που συνήθως παίζει δεν είναι αρκετό, παρά το γεγονός ότι είναι αυτό που του δίνει το προβάδισμα και βάζει τις βάσεις για τη νίκη.

Αν στη θέση του Στάικου στο πλασέ του δευτέρου ημιχρόνου ήταν ένας κανονικός φορ, σαν τον Λουκ Καστάνιος που πήρε ο ΟΦΗ ελπίζοντας ότι θα του καλύψει το κενό του Ζοάο Φιγκεϊρέντο, ο Παναθηναϊκός θα βρισκόταν αντιμέτωπος με κάτι που έχει να κάνει καιρό: να παίξει υπό πίεση και να κυνηγά το αποτέλεσμα. Εδώ ακριβώς είναι η διαφορά του Παναθηναϊκού του Μπόλονι. Τα αποτελέσματα που φέρνουν ψυχολογία, δημιουργούν μία σταθερά και βοηθούν τον Παναθηναϊκό και τον Ρουμάνο προπονητή να δουλέψει με ηρεμία και χρόνο πάνω στις ελλείψεις των ‘πράσινων’.

Το 2-0 επί του ΟΦΗ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μαγική εικόνα ως προς το σκορ. Σαν αποτέλεσμα είναι δίκαιο, ο Παναθηναϊκός πήρε αυτό που άξιζε απέναντι στην κρητική ομάδα, η οποία, από την πλευρά της, συνήλθε από το 55′ και μετά και κυρίως μετά την είσοδο του Κοσμά Τσιλιανίδη. Ο Παναθηναϊκός συνήλθε μετά το 75′. Είχε δοκάρι και είχε ως κερασάκι στην τούρτα το γκολ του Καμπετσή μετά την εξαιρετική ατομική ενέργεια του Αλεξανδρόπουλου.

Ο πιτσιρικάς για ακόμα μία φορά έδειξε την κλάση του και την ποιότητά του και ‘φωνάζει’ ότι ο Παναθηναϊκός του μέλλοντος πρέπει να ‘χτιστεί’ πάνω του. Είναι τυχερός γιατί έχει έναν προπονητή που θα δουλέψει μαζί του, αλλά ταυτόχρονα θα του ‘τραβήξει’ το αυτί αν χρειαστεί, λέγοντας δημοσίως ότι δεν είναι ο Πίρλο.

Δεν είναι η ατομική του προσπάθεια στο 2-0 του Παναθηναϊκού, έτσι κι αλλιώς πέρασε σαν σταματημένους τους αμυντικούς του ΟΦΗ που είθισται την τρέχουσα σεζόν να είναι σε πολλές των περιπτώσεων σαν σταματημένοι. Είναι η γενικότερη εικόνα, το ποδοσφαιρικό θράσος και αυτό το διαφορετικό που θα ξεσήκωνε τον κόσμο αν τα γήπεδα ήταν ανοιχτά. Φανταστείτε τι θα γινόταν το βράδυ του Σαββάτου στο 2-0 με κόσμο στις εξέδρες.

Βέβαια, το θέμα είναι πώς ακριβώς θα τον αξιοποιήσει ο Παναθηναϊκός ή αν και αυτός καταλήξει νέος Ζαγαρίτης ή ο επόμενος Βαγιαννίδης. Κάποιος άλλος θα τον μοσχολοπουλούσε ακόμα και στη Ρεάλ Μαδρίτης. Στον Παναθηναϊκό του Αλαφούζου ο σύλλογος χάνει ποδοσφαιριστές και χρήματα γιατί δεν ξέρει πώς ακριβώς λειτουργεί η ποδοσφαιρική αγορά. Ή γιατί δεν ξέρει γενικώς, αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση…

Σημειωτέον, ο Παναθηναϊκός έπαιξε το Σάββατο κόντρα σε ομάδα που το καλοκαίρι πούλησε παίκτη λίγο πάνω από το 1 εκ. ευρώ, στην πρώτη χρονιά των επικεφαλής. Ο Παναθηναϊκός στα χρόνια του Αλαφούζου τι ακριβώς έχει πουλήσει και πόσο;