Ντέηβιντ Μόις, βγάλε τη μάσκα Όλε Γκούναρ

Πλέον δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ. Δηλαδή ήταν κάποια στιγμή, ως προπονητής της Κάρντιφ και προπονητής της Μόλντε, αλλά από την στιγμή που εμφανίστηκε και πάλι σε αγγλικά εδάφη, ως νέος προπονητής της Γιουνάη δεν είναι αυτός. Μπορώ να δεχτώ ότι ΙΣΩΣ και να ήταν ο πραγματικός όταν έκαμε την έκπληξη της (τότε) χρονιάς και απέκλεισε την Παρί Σαν Ζερμέν μέσα στο Παρίσι.

Όχι επειδή είναι κανένας προπονηταράς, αλλά επειδή ως παλαιός παίκτης της Γιουνάη που έχει ζήσει τα καλά, ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ χρόνια του συλλόγου, μπορεί να κατάφερε να αποκτήσει access που λένε στα ψυχικά ενδότερα των τωρινών παικτών και να τους ‘ξύπνησε’ έτσι. Τύπου “παιδιά, εγώ έχω πάρει τσάπιολινκ, έχω πάρει πρωταθλήματα και κύπελλα, έχω ζήσει μεγάλες στιγμές, πιστέψετε σε μένα, αλλά περισσότερο πιστέψτε στους εαυτούς σας, ποια Παρί τώρα, σοβαρά μιλάμε, γελάει ο κόσμος, με τους Κουρζαβάδες και τους Μαρκίνοους πως τους λένε, ΦΑΤΕ ΤΟΥΣ ΡΕ”.

Οπότε ναι, ίσως και να ήταν ο Όλε Γκούναρ μέχρι τότε. Αλλά μετά, ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΛΕΓΩ, κάποιος άλλος πήρε την θέση του. Κάποιος άλλος εφάρμοσε ένα σατανικό σχέδιο, κάποιος αδικημένος από τον σύλλογο, που ποτέ δεν ξέχασε, ποτέ δεν συγχώρησε, ποτέ δεν είπε “άστο, πάμε στο επόμενο”. Αυτός ο κάποιος είναι ο Ντέηβιντ Μόις. Ο Σκωτσέζος κόουτς, που ο σερ Άλεξ έχρισε διάδοχό του, με την ίδια επιτυχία που ο Πελέ κάποτε έχρισε διάδοχό του τον Μαντόρας της Μπενφίκα, είχε αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς με τους ‘κόκκινους διαβόλους’ και στο πρόσωπο του καλοσυνάτου Νορβηγού είδε έναν άνθρωπο που μπορούσε ανέτως να ρίξει στη ‘φάκα’ του.

Τον φανδάζομαι να τον ακολουθεί μέχρι το αμάξι του, φορώντας ένα χούντι σαν αυτά που φοράνε οι νέοι για να μην τον πιάσει καμία κάμερα και να τον βάζει με το ζόρι σε ένα βαν άνευ πινακίδων. Αυτήν τη στιγμή που μιλάμε, παίζω το νεφρό μου στο στοίχημα πως ο αληθινός Όλε Γκούναρ ζει σε μια τρούπα στο έδαφος, όπως αυτή που είχε στο σπίτι του ο δολοφόνος στη ‘Σιωπή των Αμνών’, αυτήν που είχε για τις κοπέλες που άρπαζε και τους φώναζε “ΙΤ ΠΟΥΤΣ ΔΕ ΛΟΣΙΟΝ ΙΝ ΔΕ ΜΠΑΣΚΕΤ”.

Δεν εξηγείται αλλιώς. Ο Ντέηβιντι Μόις βρίσκεται αυτήν την στιγμή στον πάγκο της Μάνστε Γιουνάη φορώντας μάσκα πρώτης γραμμής που τον κάνει να μοιάζει με τον Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ. Μέχρι και οι δηλώσεις του είναι πολύ Μόις ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΙΣ. Μετά το άνετο 0-2 από την Λίβερπουλ: “Για μένα, χάσαμε από την Λίβερπουλ, μια ομάδα που όλοι λέτε πως είναι φανταστική κι εμείς μείναμε μέσα στο παιχνίδι μέχρι την τελευταία φάση. Για μένα, αυτό δείχνει ότι έχουμε κάνει μεγάλα βήματα προς τα εμπρός”. Μόνο ο Μόις έδειχνε, στο σύντομο πέρασμά του από τον πάγκο της ομάδας, μια ανάλογη στάση δεν – ξέρω – πού – βρίσκομαι – και – τι – μου – ζητάνε – αλλά – όλα – καλά – γιατί – και – να – ήξερα – τι – μου – ζητάνε – πάλι – δεν – θα – ήξερα – τι – μου – ζητάνε. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ.

Δεν μπορεί να είναι τυχαίο πως η ομάδα εδώ και καιρό φαίνεται να πηγαίνει με νεκρά, ότι θυμίζει σε όλα της την υπέροχη φόρμα της ομάδας του Ντέηβιντ του Μόις του Εθνοσωτήρα, τότε που μεσουρανούσε στη μεσαία γραμμή ο Μαρουάν ο Φελαϊνίς ο Ακούρευτος. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο πως πέφτουν τα ταβάνια, σπάνε τα πλακάκια, σαπίζουν τα χαλιά κι η διοίκηση του συλλόγου συνεχίζει να στηρίζει με νύχια και με δόντια τον Όλε Γκούναρ. Μόνο ο Ντέηβιντ Μόις γνώρισε τέτοια διοικητική αποθέωση εν μέσω κακού χαμού στο γήπεδο κι αυτό διότι τον είχε διαλέξει ο σερ Άλεξ και άντε τώρα να τόνε διώχνεις και να ακούς τη (δίκαιη) γκρίνια του πιο επιτυχημένου προπονητή στην ιστορία της ομάδας.

Σημειώνουμε, έτσι για να υπάρχει, ότι η τωρινή συγκομιδή πόντων της ομάδας έπειτα από το πέρας 24 αγώνων αποτελεί τη χειρότερη επίδοση των τελευταίων 30 χρόνων, αλλά εμένα ποσώς με απασχολεί, γιατί τουλάχιστον ΑΠΟΚΑΛΥΨΑ αυτό που δεν ήξερε κανείς: ότι ο Ντέηβιντ Μόις επέστρεψε με δόλιο τρόπο στο Μάντσεστερ. Και μην ακούσω τίποτα μπούρδες ότι “μα, πώς τα καταφέρνει ρε συ, αφού είναι προπονητής και της Γουεστ Χαμ πλέον”. Τα καταφέρνει. Όταν έχεις όρεξη για δουλειά όλα γίνονται. Δεν είπε ποτέ κανείς άλλωστε ότι ο Ντέηβιντ ήταν τεμπέλης. Δεν-έχει-ιδέα-τι-του-γίνεται; Ναι. Προπονητής-από-το-πανέρι; Ναι. Αλλά τεμπέλης για κανέναν λόγο.

Κι εδώ που τα λέμε, εκ του αποτελέσματος δικαιώνεται. Διότι, σου λέει, παλαιός παίκτης της καλής Γιουνάη ο Όλε, αναγνωρίσιμη φιγούρα, πολλές επιλογές για διάδοχο δεν έχουν, σίγα μην τόνε διώξουνε. Θα κάνω εγώ εκεί τα δικά μου, θα παλέψουμε για την πεντάδα και στην τελική, αν με απολύσουν, τη ρετσινιά θα την πάρει ο Νορβηγός. Εγώ, ως ο εαυτός μου, ΘΑ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΩ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΓΟΥΕΣΤ ΧΑΜ.

Δια να σοβαρευτώ για λίγο. Κάτι που δεν το συνηθίζω, οπότε να εκτιμηθεί. Αναζητώ εδώ και μερικές εβδομάδες το τι ακριβώς πρέπει να γίνει για να τραβήξει η διοίκηση της Γιουνάη το χαλί της εμπιστοσύνης πάνω στο οποίο κάθεται ο Νορβηγός. Τι άλλο πρέπει να συμβεί, από ποιον ακόμα πρέπει να χάσει με κάτω τα χεράκια η παλαιά πρωταθλήτρια δια να αποφασίσουν οι Γούντγουορντ εντ φρεντς να τραβήξουν την σκανδάλη. Φαντάζει ότι η τωρινή κατάσταση, σε μια ομάδα που κάποτε αποτελούσε φόβο και τρόμο για κάθε αντίπαλο, δεν έχει καν γυρισμό, γιατί αν είχε γυρισμό αυτό θα σήμαινε πως μέχρι εκείνο το σημείο ακολουθούσε κάποια πορεία, από την οποία κάνει μια απαραίτητη μεταβολή. Κάτι τέτοιο δεν υφίσταται στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το μόνο που υφίσταται είναι η χρησιμοποίηση του Νορβηγού ως κακοφτιαγμένη ‘μάντρα’, πίσω από την οποία κρύβεται ο Εντ Γούντγουορντ, ο με διαφορά χειρότερος football operator που έχει περάσει ποτέ από μια τόσο υψηλού επιπέδου θέση στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Η εμπορική ευφυΐα του δεν αμφισβητείται, αλλά αυτή δεν μεταφέρεται και δεν μεταφράζεται στις ικανότητες εκείνες που απαιτούνται για να οδηγήσεις σε νέες επιτυχίες μια από τις μεγαλύτερες ομάδες του πλανήτη. Η δειλία του να κρύβεσαι πίσω από τα αφελή λόγια ενός φιλότιμου πλην ανέτοιμου για τέτοια ποδοσφαιρικά ύψη προπονητή, τα λέει όλα. Πίσω από κουβέντες όπως “αγοράζουμε νέους παίκτες, γιατί θέλουμε να αναγεννήσουμε τον σύλλογο” ή “η παράδοση αυτής της ομάδας θέλει να παίζουμε επιθετικό και εντυπωσιακό ποδόσφαιρο” έχει καταφέρει να σκεπαστεί μια ολόκληρη ‘σπασμένη’ ποδοσφαιρική δομή, που μέρα με τη μέρα θάβει όλο και πιο βαθιά, όχι μόνο την υπόληψη της ομάδας, αλλά ακόμα και νέα και ταλαντούχα παιδιά, που πριν από την τριβή τους με την παρούσα μορφή των ‘κόκκινων διαβόλων’, φάνταζαν hot prospects, ικανά να κάνουν εύκολα το άλμα προς τη μεγάλη καριέρα που τους αναλογούσε.

Αλλά αρκετά σοβαρεύτηκα για μια ημέρα. ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΝΕΝΑ. Αυτό τραγουδάει ο Ντέηβιντ Μόις. Φορώντας την μάσκα Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ που χρυσοπλήρωσε. Και μετά σου λέει Τομ Κρουζ και Επικίνδυνες Αποστολές. Τρίχες.

Μπορεί να γυρίσει την κατάσταση στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ο Έντινσον Καβάνι; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: