Μια στιγμή, δυο ζωές: Πώς ένας ποδοσφαιριστής συνεχίζει την καριέρα του μ’ ένα νεφρό
Από τον τραυματισμό του Παύλου Αδάμου στο Πανελευσινιακός-ΟΦΗ και την επέμβαση που ακολούθησε συμπληρώνονται 20 χρόνια. Με αφορμή το συμβάν, ρωτήσαμε έναν ειδικό πόσο ρισκάρει ένας ποδοσφαιριστής που έχει χάσει το ένα νεφρό του.
Ο Λαρισαίος Παύλος Αδάμος Κρητικός στην καταγωγή δεν είναι. Έγινε όμως. Σήμερα είναι ο τιμ μάνατζερ του ΟΦΗ, αφότου επί μια αδιάλειπτη 10ετία έφερε την ομιλίτικη, ασπρόμαυρη, αμφίεση του ποδοσφαιριστή. Οι 231 συμμετοχές του, σε πρωτάθλημα, κύπελλο και ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αντανακλούν την ολοσχερή αφοσίωσή του και περικλείουν την αδιαμφισβήτητη προσήλωση σ’ ένα οργανισμό που του επέτρεψε να χτίσει την επαγγελματική καριέρα του, ερχόμενος από τον Απόλλωνα Λάρισας τον Ιανουάριο του 1996.
Μια καριέρα που χωρίζεται, όχι εξ ημισείας, σε δύο περιόδους που συμπληρώνουν ωστόσο η μία την άλλη: την προ και τη μετά νεφρού. Σημείο επαφής, ‘τήξης’ αν θέλετε, το κυριακάτικο απόγευμα της 21ης Μαρτίου του 1999, λίγο πριν από τις 18:00.
Ο ΟΦΗ έπαιζε στην Ελευσίνα για την 24η αγωνιστική του πρωταθλήματος και είχε ήδη σκοράρει δύο φορές με Ντάνιελσον (73′) και Μαρινάκη (82′), παρά την αποβολή του Κώτσιου πριν από το φινάλε του πρώτου μισού.
Στο 85′, και προτού οι γηπεδούχοι μειώσουν στον έξτρα χρόνο με τον Ανδρεάδη για το τελικό 2-1, ο γκολκίπερ Αριάν Μπεκιάι έκανε έξοδο για ν’ απομακρύνει την μπάλα, αλλά άθελά του τραυμάτισε τον Παύλο Αδάμο στα πλευρά. Το χτύπημα ήταν τόσο ισχυρό που ο -τότε- 26χρονος αμυντικός έχασε τις αισθήσεις του και σωριάστηκε λιπόθυμος στο χορτάρι του γηπέδου.
Ο φωτογραφικός φακός της Eurokinissi μεταφέρει στο σήμερα τις ανατριχιαστικές εικόνες του τότε.
Η άμεση επέμβαση των γιατρών τού επέτρεψε να ολοκληρώσει το παιχνίδι, ωστόσο αργότερα αποκαλύφθηκε πως η ζημιά ήταν μεγάλη. Ο Αδάμος διαμαρτυρήθηκε για πόνους πριν από την αναχώρηση για το Ηράκλειο και μετά τη διακομιδή του στον ‘Ευαγγελισμό’ για τις εξετάσεις διαπιστώθηκε πως ο ένας νεφρός του είχε υποστεί βαρύτατες κακώσεις και η νεφρεκτομή, η αφαίρεσή του δηλαδή, ήταν η μοναδική λύση.
Ως τότε ο έμπειρος στόπερ είχε αγωνιστεί σε 97 παιχνίδια με τον ΟΦΗ. Ενδεχομένως κάποιος άλλος στη θέση του να είχε σταματήσει. Αυτός πήγε ανάποδα σε δρόμο μονής κυκλοφορίας. Έκτοτε και μέχρι το φινάλε της καριέρας του, έχοντας συμπληρώσει το 33ο έτος της ηλικίας του, ο Αδάμος εμφανίστηκε σε άλλα 134 ματς του ΟΦΗ! Βγάζοντας, τουλάχιστον πριν από την τελευταία 2ετία, διαδοχικά 90λεπτα.
Ο Γάλλος… Αδάμος μετά από 11 χρόνια
Ο Παύλος Αδάμος είναι το εγχώριο παράδειγμα μιας ξεχωριστής ‘κάστας’ ποδοσφαιριστών που επέλεξαν, μετά από μια μικρή υποχρεωτική στάση, να συνεχίσουν απερίσπαστα το δρόμο τους. Αντίστοιχα, 11 χρόνια αργότερα (14 Αυγούστου του 2010) έπραξε ο Γάλλος χαφ Φαμπιάν Λεμουάν, τότε μέλος της Ρεν.
Το νεφρό του, μετά τη σύγκρουση με το γόνατο του Ρεϊνάλ Λεμέτρ της Νανσί στο 18ο λεπτό, είχε κοπεί σε τρία κομμάτια και η χειρουργική επέμβαση ήταν αναπόφευκτη, πέντε ημέρες μετά. Στη δική του περίπτωση μάλιστα υπήρξαν επιπλοκές (αμφίπλευρη πνευμονοπάθεια), παρόλα αυτά τέσσερις μήνες μετά χρησιμοποιήθηκε ως αλλαγή στο 91′ του αγώνα πρωταθλήματος με τη Βαλενσιέν και δύο λεπτά μετά πάσαρε την ασίστ για το νικηφόρο 1-0 της Ρεν.
” Ήταν από τις πιο ευτυχισμένες ημέρες της ζωής μου. Ήταν 2 εκστατικά λεπτά“, δήλωνε τότε ο Λεμουάν, ο οποίος σήμερα, 32 ετών πια, ανήκει στη Λοριάν της Β’ κατηγορίας, έχοντας παίξει και στη Σεντ Ετιέν, παραμένοντας ενεργός (27 συμμετοχές σε 29 αγωνιστικές στο τρέχον πρωτάθλημα) σε μια ομάδα που διεκδικεί την άνοδό της στη Ligue 1.
Γι’ άλλους ήταν μια πράξη ηρωισμού που ενείχε ρίσκο. Κάποιοι θα τη χαρακτήριζαν απόφαση ματαιοδοξίας. Άλλοι λογική κατάληξη εφαρμογής του ‘μπομπμαρλεϊκού’ στίχου get up, stand up, don’t give up the fight.
Η ανάλυση του γιατρού
Για να σχηματίσουμε μια σωστά δομημένη άποψη, απευθυνθήκαμε μέσα από την πλατφόρμα ‘ doctoranytime‘, σ’ έναν ειδικό. Ο νεφρολόγος Κωνσταντίνος Ψούνης είναι επιμελητής νεφρολόγος στο εξειδικευμένο Νεφρολογικό Κέντρο ‘Ιατρικό Δάφνης’ του ομίλου ‘Ιατρικό Αθηνών’ όπως επίσης επιστημονικός συνεργάτης της Νεφρολογικής Κλινικής του Ευαγγελισμού και υποψήφιος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου με ερευνητικό αντικείμενο την υπέρταση στη χρόνια νεφρική νόσο. Ζητήσαμε την άποψή του.
Η αρχική τοποθέτησή του γιατρού ήταν διευκρινιστική. ” Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται μ’ ένα νεφρό και άλλοι που χάνουν τον έναν στην πορεία της ζωής τους από κάποιο τυχαίο γεγονός. Ορισμένοι μάλιστα δίχως να το αντιληφθούν αμέσως, αφού δεν επηρεάζεται η υγεία τους“.
Οι ποδοσφαιριστές που χειρουργήθηκαν, όπως ο Παύλος Αδάμος και ο Φαμπιάν Λεμουάν, ανήκαν -εξ ορισμού- στη δεύτερη κατηγορία. ” Απλώς από τότε και μετά απαιτείται μια συγκεκριμένη ιατρική παρακολούθηση“, συμπλήρωσε.
Το ιατρικό πρωτόκολλο σε τέτοιες περιπτώσεις προβλέπει πως ” η πίεση του αίματος είναι ένας δείκτης που ελέγχεται τακτικά προκειμένου να διαπιστώνεται η ομαλή ή όχι λειτουργία των νεφρών“.
Κυρίως όμως…
Ένας αθλητής και δη ένας ποδοσφαιριστής που έχει ήδη χάσει τον ένα νεφρό του οφείλει πάνω απ’ όλα να προσέχει τις επαφές και τα χτυπήματα στο σώμα του. Διότι μπορεί από κάποιο τραύμα να προκληθεί αιμορραγία
Ο Κωνσταντίνος Ψούνης υπογράμμισε ότι ” για να προκληθεί ένας τόσο σοβαρός τραυματισμός και ν’ ακολουθήσει νεφρεκτομή, το χτύπημα στον αθλητή θα πρέπει να είναι πάρα πολύ βίαιο“.
Αποσαφήνισε βέβαια ότι ” δεν απαγορεύεται ένας αθλητής να συνεχίσει την ενασχόλησή του με το εκάστοτε σπορ“, εξηγώντας πως ” είναι τέτοια η αποστολή των νεφρών που ο ένας καλύπτει τον άλλον. Όταν ο ένας εξ αυτών χαθεί, τότε ο άλλος μεγαλώνει τόσο ώστε να καλύπτει τις ανάγκες διήθησης του αίματος“.
Ούτως ή άλλως, όπως ο εξειδικευμένος γιατρός μάς μέτεφερε, ” οι πιθανότητες ένα χτύπημα να προκαλέσει ολική καταστροφή του νεφρού είναι ελάχιστες. Πόσο μάλλον ο ίδιος ποδοσφαιριστής να υποστεί αντίστοιχο χτύπημα και να χάσει όχι μόνο έναν, αλλά δύο νεφρούς. Σχεδόν μηδαμινές είναι δε οι πιθανότητες να επαναληφθεί στον ίδιο αθλητή“.
Γι’ αυτό και ” αν ο ένας νεφρός δουλεύει φυσιολογικά, η ιατρική δεν αποτρέπει τον εκάστοτε αθλητή να συνεχίσει τη σταδιοδρομία του“.
Αν κάτι πρέπει ενδεχομένως να προσέχει ο ασθενής είναι ” η χρήση άλατος σε υπερβολικές ποσότητες για να επιβαρύνεται ο οργανισμός του. Δίαιτα συγκεκριμένη δεν ενδείκνυται, εκτός κι αν διαπιστωθεί νεφρική ανεπάρκεια“.
Όσο για τη μεταμόσχευση ” ακολουθείται, μονάχα αν υπάρχει διαπιστωμένη νεφρική ανεπάρκεια. Δεν είναι ποτέ μια επιλογή που εφαρμόζεται όταν ο ασθενής έχει χάσει τον έναν εκ των δύο νεφρών του, διότι ο άλλος αντικαθιστά τη λειτουργία του έτερου. Ούτως ή άλλως ένα και μόνο είναι το ξένο μόσχευμα που εμφυτεύεται στον ασθενή, κάτι που σημαίνει ότι δύναται να συνεχίσει τη ζωή του με τον έναν σε λειτουργία“.
Διαφορετικές οι περιπτώσεις Κλάσνιτς – Γκαλέτι
Αδάμος και Λεμουάν είχαν, οπότε, τη δυνατότητα να συνεχίσουν το ποδόσφαιρο – όπως επέλεξαν να κάνουν. Αντίθετα με τον Ιβάν Κλάσνιτς των τριών μεταμοσχεύσεων, που παλεύει ακόμη για να μην πεθάνει. Ο Λουτσιάνο Γκαλέτι δε, ο οποίος το 1997 είχε αποκομίσει πρόβλημα στο νεφρό από ιό σε μολυσμένο νερό και στον Ολυμπιακό αγωνίστηκε για τελευταία φορά στις 10/1 του 2010 μια και δεν του επετράπη να συνεχίσει, δέχθηκε το μόσχευμα από τον πατέρα του Οράσιο και επανεμφανίστηκε για μόλις 6 παιχνίδια με τον ΟΦΗ (Αύγουστος – Οκτώβριος 2013). Το τελευταίο εκ των οποίων, όχι συμπτωματικά, στο Καραϊσκάκη.
