Με MVP τον Σεμπά δεν πάει πουθενά
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος προσπαθεί να εξηγήσει την εικόνα του Ολυμπιακού στο παιχνίδι με τη Χαποέλ και καταλήγει στον σχεδιασμό και στον Βίκτορ.
Το πόσο προβληματικός ήταν χθες βράδυ ο Ολυμπιακός στο γήπεδό του απέναντι σε μια ομάδα που υπό νορμάλ συνθήκες έπρεπε να χάσει και να πει κι ευχαριστώ, προκύπτει από τον MVP της βραδιάς. Όταν σε μια από δύο παρτίδες που έχουν πάνω στο τραπέζι πάνω από 25 εκατομμύρια, κορυφαίος παίκτης είναι ο Σεμπά κάτι δεν πάει καλά...
Ο Βραζιλιάνος, για την απόκτηση του οποίου ο Μάρκο Σίλβα τα... άκουγε από πολύ κόσμο στη μεγαλύτερη διάρκεια της σεζόν, ήταν ο μοναδικός που άφησε στο γήπεδο αυτό που περίμεναν οι 20.000 και πλέον οπαδοί της ομάδας στις εξέδρες. Πολύ απλά τα έδωσε όλα! Αν το έκαναν και οι υπόλοιποι, τώρα θα ασχολούμασταν με τους πιθανούς αντιπάλους της επόμενης φάσης.
Αυτός ο Ολυμπιακός έκανε μια ομαδούλα να φαίνεται ομαδάρα. Οι Ισραηλινοί, βέβαια, ξέρουν πολύ καλά και ποιοι είναι και τι μπορούν να πετύχουν. Γι' αυτό ήρθαν στο Φάληρο μαζεμένοι και αποφασισμένοι να τα δώσουν όλα για να μη χάσουν. Σεβάστηκαν περισσότερο τον Ολυμπιακό απ' ότι τον σεβάστηκαν οι άνθρωποι που βρίσκονται στον σύλλογο, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο...
Αν οι "ερυθρόλευκοι" ήταν σε στοιχειωδώς καλή κατάσταση και απέδιδαν σύμφωνα με το μίνιμουμ των προσδοκιών, η ρεβάνς της ερχόμενης Τετάρτης θα έμοιαζε με ταξιδάκι αναψυχής, ενώ τώρα είναι αποστολή σε εμπόλεμη ζώνη κι όποιος αντέξει.
Δεν το συζητάμε καν ότι αν ο Ολυμπιακός συμμαζευτεί, γίνουν αυτά που πρέπει να γίνουν και ξυπνήσουν όλοι, η πρόκριση θα έρθει από το Ισραήλ. Το ζητούμενο είναι πόσο εύκολο είναι να διορθωθούν όλα τα κακώς κείμενα που έχουν μαζευτεί.
ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΤΡΕΙΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ
Για να τα πάρουμε με τη σειρά, η επιλογή της διοίκησης να πορευτεί η ομάδα με τον περσινό κορμό στα προκριματικά δεν έχει στεφθεί με επιτυχία. Θα έπρεπε να έχουν αποκτηθεί ήδη ένας στόπερ-ηγέτης, ένας εξτρέμ πρώτης γραμμής κι ένας αξιόπιστος κυνηγός με διαφορετικά στοιχεία από τους Ιντέγε, Πουλίδο.
Αυτοί θα έπρεπε να έχουν έρθει ήδη, όχι μόνο για να αυξήσουν τις πιθανότητες πρόκρισης, αλλά, πρωτίστως, για να ενισχύσουν την ομάδα στις εγχώριες διοργανώσεις, την ώρα που οι άλλοι μνηστήρες έχουν ενισχυθεί, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο, σε σχέση με πέρυσι...
Δεν έχει καμία λογική, για μια ομάδα επιπέδου Ολυμπιακού να πηγαίνει στο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι της με έναν επιθετικό (τον Ιντέγε) επειδή ο Πουλίδο είναι ανέτοιμος, ούτε να ετοιμάζεται για τη ρεβάνς με τη Μπερ Σεβά, με τον Σιόβα αμφίβολο, τον Ντα Κόστα "τελειωμένο" και μοναδικό ετοιμοπόλεμο τον Μποτία...
Πλην του Μεξικανού, οι "ερυθρόλευκοι" έπαιξαν χθες χωρίς τον Καμπιάσο, ο οποίος έφυγε τον Ιούνιο και ξαναγύρισε τον Ιούλιο, με αποτέλεσμα να χάσει τη μισή προετοιμασία, τον Κασάμι επειδή είναι "φευγάτος", τον Μασουακού στον πάγκο για τον ίδιο λόγο και τον Ομάρ ανέτοιμο λόγω της ζημιάς στον αστράγαλο.
ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΒΙΚΤΟΡ
Ακόμη και χωρίς αυτούς, όμως, η νίκη θα μπορούσε να έρθει, αν η ομάδα είχε αρχή και τέλος. Έγραψα λίγες ημέρες μετά από την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία ότι ο Μάρκο Σίλβα ήρθε για να δουλέψει στον Ολυμπιακό, ο Βίκτορ για να μείνει. Εξακολουθώ να το πιστεύω ακράδαντα. Ο Πορτογάλος είδε την ομάδα του Πειραιά ως ένα σκαλοπάτι για να πάει ακόμη πιο ψηλά στην καριέρα του, ο Ισπανός ήρθε για να "ριζώσει" εδώ για πολλά χρόνια. Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι τι θέλουμε, αλλά τι μπορούμε.
Ο συμπαθής και φιλότιμος Βίκτορ δείχνει να έχει χάσει νωρίς την κατάσταση από τα χέρια του. Και μόνο που χρειάστηκε να κατέβει ο Μαρινάκης στα αποδυτήρια για να θέσει τους παίκτες προ των ευθυνών τους και να προειδοποιήσει για εκκαθαρίσεις αν δεν έρθει η πρόκριση στη ρεβάνς, κάτι δεν πάει καλά. Κι εδώ ευθύνη φέρει αποκλειστικά ο προπονητής.
Αν ήθελε μεταγραφές νωρίτερα, ας το έλεγε. Αν κάποιοι παίκτες δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες ας τους έδειχνε το δρόμο προς τον πάγκο ή την εξέδρα. Δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα αν δεν σπάσεις αυγά, ούτε μπορείς να είσαι "καλός" με όλους. Τα νεύρα που βγήκαν στο γήπεδο, ακόμη και μεταξύ των παικτών μετά από λάθη, δεν συνάδουν με την εικόνα μεγάλης ομάδας.
ΑΦΗΣΕ ΧΑΛΑΡΑ ΤΑ ΓΚΕΜΙΑ
Η άσχημη αντίδραση του Ντουρμάζ τη στιγμή της αλλαγής του, επίσης. Δεν επιτρέπεται να είναι εκτός τόπου και χρόνου ο Φιγκέιρας, ένας παίκτης που ήρθε από τη Σεβίλλη και υπέγραψε ποδόσφαιρο 5ετούς διάρκειας! Δεν επιτρέπεται να περπατάει ο Φορτούνης κάθε φορά που χάνει τη μπάλα. Απαγορεύεται να μην μπορούν οι παίκτες μια μεγάλης και έμπειρης ομάδας να μην μπορούν να φτιάξουν μια σωστά δομημένη επίθεση από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό μέσα στο γήπεδό τους.
Για όλα αυτά η ευθύνη είναι του προπονητή. Όταν οι παίκτες ξεχνούν την έννοια της ομάδας και παίζει ο καθένας για πάρτη του, υπεύθυνος είναι ο προπονητής. Όπως ασφαλώς και για τις επιλογές. Όταν άλλα δοκιμάζεις στις προπονήσεις (Μπουχαλάκης) κι άλλα φανερώνεις στο γήπεδο (Μανιάτης), μάλλον δεν έχει ξεκαθαρίσει σωστά τα "θέλω" στο μυαλό σου. Κάτι που επιβεβαιώνεται και από τις διαδοχικές δοκιμές σε συστήματα, διατάξεις και πρόσωπα όλο το προηγούμενο διάστημα...
Οι παίκτες είναι σαν τα μικρά παιδιά. Όταν σε βρουν... λάσκα, θα σε κάνουν ό,τι θέλουν. Και ο Βίκτορ μέχρι τώρα έχει αφήσει πολύ χαλαρά τα γκέμια. Προλαβαίνει να τα τραβήξει μέχρι την επόμενη Τετάρτη για να βελτιωθεί και η εικόνα της ομάδας; Αυτό θα το διαπιστώσουμε όταν έρθει η ώρα. Το θέμα είναι πως αυτό που είδαμε χθες δεν είναι ο Ολυμπιακός. Είναι κάτι άλλο πολύ χειρότερο και θυμίζει άλλες εποχές. Όπως εκείνη πριν αναλάβει τα ηνία και τα αλλάξει όλα ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Πλέον καλείται να κάνει ό,τι έκανε και τότε για να ξαναφέρει την ομάδα στον ίσιο δρόμο, προτού χαθεί η χρονιά πριν καν αρχίσει...
Υ.Γ.: Είναι άδικο για το χθεσινό χάλι να την πληρώνει (μόνο) ο Ντα Κόστα. Κρίμα κι άδικο. Σε τελική ανάλυση, πώς θα πάει να παίξει στη ρεβάνς, όταν έχει "τελειώσει" από χθες;
Υ.Γ.2: Η μοναδική στιγμή που ο κόσμος ζεστάθηκε ήταν όταν πήρε εντολή ο Τσόρι να μπει στο γήπεδο. Ήταν τόσο μεγάλη η επιθυμία να αλλάξει κάτι, που ο Αργεντινός αποθεώθηκε πριν ακουμπήσει τη μπάλα...
Υ.Γ.3: Ο σχεδιασμός μέχρι τώρα είναι λάθος. Ας ελπίσουμε να διορθωθεί πριν να είναι πολύ αργά... Προέχει η ρεβάνς, αλλά μετά πρέπει να αλλάξουν πολλοί και πολλά ανεξαρτήτως αποτελέσματος.