Μ’ ένα νεύμα του ο Νίνης κέρδισε ήδη το πιο ξεχωριστό βραβείο της χρονιάς

Σε λιγότερους από τέσσερις μήνες, στις 3 του Απρίλη, ο Σωτήρης Νίνης έχει γενέθλια. Θα κλείσει αισίως τα 31 του. Μην ρωτήσεις (κι εσύ) πώς πέρασαν τα χρόνια. Ούτε ν’ αναλογιστείς πότε ήταν η τελευταία, πραγματικά, μεγάλη βραδιά του. Ναι, μια πρώτη αραίωση στους κροτάφους αρχίζει να την έχει. Προδίδει ότι μεγαλώνει κι αυτός, όπως όλοι.

Δεν είναι, σίγουρα, το ταλαντούχο πλάσμα που ο τολμηρός Βίκτορ Μουνιόθ έριχνε σ’ εκείνο το ματς με το Αιγάλεω, αιφνιδιάζοντας τους πάντες. Ούτε φυσικά ο νεαρότερος σκόρερ στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Πόσο μάλλον ο ποδοσφαιριστής που -συμπωματικά λόγω της ημέρας- πετύχαινε ένα τέτοιο γκολ στο πρώτο μεγάλο ντέρμπι της επαγγελματικής πορείας του.

Μολαταύτα η αυθεντική παιδικότητα αποτυπώνεται σε καθεμιά από τις γωνίες του baby προσώπου του που παραμένει ατσαλάκωτο. Ένα πρόσωπο που δεν είναι ψέμα ότι εκπέμπει την ποδοσφαιρική αθωότητα που τον συντρόφευε στα ξεκινήματά του, ασχέτως του τι μεσολάβησε όλ’ αυτά τα χρόνια. Αν δηλαδή εκπλήρωσε ή όχι τις προσωπικές φιλοδοξίες του, αν επαλήθευσε το πλούσιο ταλέντο του κι έζησε όσα άξιζε. Ή ταλαιπωρήθηκε κυρίως.

Στον Βόλο πολύ δεν έχει παίξει ως ώρα. Προέρχεται από μακρά αποχή και έχει ανάγκη από ρυθμό. Στα πέντε παιχνίδια που τον έχει χρησιμοποιήσει ο Άγχελ Λόπεθ μπήκε ως αλλαγή. Στο σύνολο τους είναι 140 τα λεπτά συμμετοχής του, τα μισά (71′) εκ των οποίων απέναντι στον Ολυμπιακό, επιστρέφοντας στο Καραϊσκάκη ως αντίπαλος ύστερα από 7 χρόνια και 2 μήνες. Ο χρόνος και ο ρόλος του συγκεκριμένοι. Τουλάχιστον όταν είναι στο γήπεδο δείχνει να το απολαμβάνει. Όπως τότε που ‘ταν πιτσιρίκος. Παίζει και δεν κοροϊδεύει. Ποτέ δεν το έκανε, είτε απέδιδε καλά είτε όχι. Δεν είχε και δεν έχει λόγο πλέον.

Το Σάββατο μπήκε αντί του σκόρερ Μπαριέντος που χτύπησε νωρίς και ξεχώρισε. Κεφάτος, δραστήριος και ενεργητικός. Μοίραζε σωστά την μπάλα, έψαχνε τις αλλαγές παιχνιδιού, άνοιγε επιθέσεις. Στο 51′ μια ατομική πρωτοβουλία του έμοιαζε με προϋπόθεση απειλής. Ντίμπλαρε τον Καμαρά, συνεργάστηκε με τον Δουβίκα και πάτησε την περιοχή του Σα για να εκτελέσει. Πάνω στην προσπάθεια να προσπεράσει τον Σεμέδο βρέθηκε στο χορτάρι. Ο διαιτητής Παπαδόπουλος είχε οπτική επαφή με τη φάση και έδωσε συνέχεια στο παιχνίδι, την ώρα που συμπαίκτες και πάγκο ζητούσαν (δεύτερο) πέναλτι.

Προς τιμήν του ο Νίνης δεν άρθρωσε λέξη. Άλλοι θα ξεσήκωναν τον κόσμο, θα έκαναν επανάσταση. Αυτός, έχοντας αντιληφθεί πως έχασε την ισορροπία του επιχειρώντας να προλάβει στο άνοιγμα τον Πορτογάλο στόπερ, έκανε ένα χαρακτηριστικό νεύμα με το δάχτυλο, ενημερώνοντας πως η φάση δεν ενείχε παράβαση, ήταν ‘καθαρή’. Πως ο ίδιος δεν είχε ανατραπεί αντίπαλό του, ούτε κάποια επαφή τον είχε εξαναγκάσει να πέσει.

Ασυναίσθητα κάμποσοι (θα) έφεραν στη μνήμη τους τη φάση με τον Ντέμη Νικολαΐδη και την υπόδειξη στην οποία ο ίδιος προέβη προς τον διαιτητή Γιώργο Δούρο λέγοντάς του εξ αρχής ότι είχε σκοράρει με το χέρι (και όχι με το κεφάλι) στον τελικό του Κυπέλλου με τον Ιωνικό το 2000. Λαμβάνοντας ως παράσημο το διεθνές βραβείο fair play από τη ΔΟΕ.

Τότε ο Κορίνθιος ρέφερι και ο βοηθός του είχαν κατακυρώσει το γκολ και με… VAR τον επιθετικό της ΑΕΚ, που είχε αρνηθεί να πανηγυρίσει, πήραν πίσω την απόφαση. Το Σάββατο ο Παπαδόπουλος δεν χρέωσε οτιδήποτε για να τον διορθώσει εκ των υστέρων ο Νίνης. Με την ενέργειά του, πάντως, φρόντισε να κατευνάσει τις διαμαρτυρίες που θ’ αποσυντόνιζαν εκείνη τη στιγμή το σύνολο ενόσω ο Βόλος στεκόταν αντάξια στην έδρα των πρωταθλητών. Γι’ αυτό και μόνο, αν δοθεί από κάποιον φορέα βραβείο fair play για τη σεζόν 2020-21, τότε ο Σωτήρης Νίνης είναι ο βασικός υποψήφιος. Μην είναι ήδη ο βέβαιος νικητής. Όπως παλιότερα οι Ελευθερόπουλος-Λυμπερόπουλος παρέα, ο Μιχάλης Σηφάκης ή ο Ζαν-Αλέν Μπουμσόνγκ. Κι αν όχι, αν δεν υπάρξει τέτοια πρόβλεψη, έχει κερδίσει δικαιολογημένα το χειροκρότημα του κοινού.