Λαμία-Παναθηναϊκός: Το 'μολών λαβέ' της Λαμίας είναι ο εφιάλτης του Παναθηναϊκού

Μολών λαβέ. Σε ρόλο Λεωνίδα η -λακωνική στα λόγια- Λαμία. Μια ομάδα που δεν διαθέτει, ούτ' εφέτος, το ταλαντούχο υλικό άλλων ανταγωνιστών της στη Super League 1. Δεν θαμπώνει με τις συνεργασίες της, δεν κοιμίζει μηδέ ζαλίζει τον αντίπαλό της με την κατοχή της μπάλας. Ξεχωρίζει μόλαταύτα για το πολεμικό σθένος, την τακτική του ανταρτοπολέμου, τη στοχοπροσήλωση, το σχέδιο, την αυταπάρνηση όσων φορούν τα γαλάζια.

Μια ομάδα με σταθερά αμυντικογενή προσέγγιση, είτε έχει τον Μάκη Χάβο στην τεχνική καθοδήγησή της είτε τον Σωτήρη Αντωνίου που πήρε τη δουλειά πριν από 20 ημέρες, μια ομάδα που φυλάει σχεδόν τέλεια τα δικά της τα στενά της. Έχοντας πλέον για θεμελιώδη λίθο τον Λουκά Βύντρα στο δρόμο για τα 39 του, δίπλα στον αταλάντευτο και απροσπέλαστο Αντέτζο. Ακόμη κι αν φύγει ο Πανουργιάς Παπαϊωάννου. Ακόμη κι αν στο τέλος θα μείνουν 300 η ίδια Λαμία θα είναι.

Ξέρξης ο Παναθηναϊκός. Ενισχυμένος σε πολεμικό υλικό, με νέα και σύγχρονα όπλα στην προσπάθεια διάσπασης ζωνών άμυνας και πιο ομοιογενής στις γραμμές του. Με περίσσια αυτοπεποίθηση χάρη στις εμφανίσεις των φιλικών αγώνων και την πλειάδα επιλογών στη μεσοεπιθετική γραμμή. Αυτός ο Παναθηναϊκός επιχείρησε για πέμπτη φορά να γκρεμίσει το φρούριο, να διαβεί το περιορισμένο πέρασμα και ν' αρχίσει νικηφόρα τη νέα σεζόν. Για πέμπτη φορά η αντίσταση που συνάντησε ήταν σθεναρή και ρωμαλέα. Με πόδια και (πότε-πότε) με χέρια οι γηπεδούχοι άντεχαν στην ανορθόδοξη, σχεδόν αντισυμβατική με την ποιότητα των μονάδων του, πίεση που ασκούσαν οι 'πράσινοι'.

Μια πίεση που ναι μεν έγινε σφοδρή, αποτυπωμένη στο συνολικό 66% της κατοχής, αμέσως το 1-0 της Λαμίας στο 20', γκολ-παζλ της αργοπορημένης αντίδρασης του Γιόχανσον με την κάκιστη έξοδο του Διούδη και το εύστοχο πλασέ του Ρόμανιτς σε κενή εστία, αλλά αποδείχθηκε άγονη. Ούτε μια κλασική ευκαιρία βρήκε η ομάδα του Γιώργου Δώνη στο υπόλοιπο του αγώνα. Τα τάιμ άουτ λόγω των υψηλών θερμοκρασιών δεν λειτούργησαν ευεργετικά. Κι αν στην κορυφαία κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν είχε ενταχθεί και ενεργοποιηθεί το VAR, δεν θα έβρισκε ούτε γκολ, μια και ο Μακέντα σκόραρε αφού πρώτα ο Κομίνης προέτρεψε τον Σκουλά να επανελέγξει τη φάση του σουτ του Κολοβού που είχε βρει στο απλωμένο χέρι του Πλιάτσικα.

Δικαιολογημένα ο απογοητευμένος Γιώργος Δώνης έλεγε στο φινάλε ότι "δεν ανταποκριθήκαμε καλά, ήμασταν υποτονικοί στην αντίπαλη περιοχή". Ο Μολό έλαβε εντολή να κάνει το ντεμπούτο του (χωρίς στο φινάλε να δικαιολογήσει το δεξί του πόδι), όπως και ο Μπουζούκης (παραδόξως όμως όχι ο Χατζηγιοβάνης), αλλά ο Παναθηναϊκός έζησε αντί να βρει τον Εφιάλτη που θα μαρτυρούσε το μυστικό πέρασμα προς το διπλό και θα έφερνε τη λύτρωση μετά από 0/4 με 0-1-3 που είχε προηγηθεί στο ΔΑΚ την προηγούμενη διετία σε πρωτάθλημα και κύπελλο, ανεξαρτήτως των συνθηκών που επικρατούσαν κάθε φορά (χιόνια, κρύα, ζέστη) ή ενδεκάδων και πρωταγωνιστών (Πίτι, Μπαράλες, Μπερτόγλιο, Ρόμανιτς).