Κρύο αίμα κι όχι ασυγκράτητο πάθος
Μπορεί να κοστίσει, μπορεί και όχι. Το σωστό όμως είναι τα πέναλτι να τα εκτελούν παίκτες με κρύο αίμα και όχι ποδοσφαιριστές με ασυγκράτητο πάθος που σκέφτονται τον πανηγυρισμό. Ο Γιάννης Ντάλλας γράφει από την Πολωνία.
Ο Καραγκούνης φυσικά και ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Ο αρχηγός της εθνικής διακρίνεται για τον ενθουσιασμό, το πάθος, την εμπειρία, όχι όμως και για το κρύο του αίμα. Του "Κάρα" το αίμα βράζει πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος κάθε αγώνα. Ακόμα και στα φιλικά. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για πρεμιέρα ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Στο ποδόσφαιρο όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται. Αυτό είναι το στάνταρ. Όμως αυτό που πρέπει να κάνεις, είναι να ελαχιστοποιήσεις τις πιθανότητες της απώλειας. Και πριν από την εκτέλεση του Καραγκούνη, οι πιθανότητες ούτε είχαν ελαχιστοποιηθεί ούτε ήταν με το μέρος μας.
Ήταν βέβαια και το... βεβαρημένο παρελθόν, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Βλέπετε, πριν από οκτώ βράδια οι Σαμαράς και Κατσουράνης αστόχησαν σε εκτελέσεις πέναλτι στο φιλικό με την Αρμενία, οπότε δύο από τα "κρύα αίματα" είχαν βγει νοκ άουτ. Υπήρχε ωστόσο κι ο Χολέμπας, ο οποίος αποτελεί μια επιλογή ψυχρού εκτελεστή. Από την άλλη βέβαια, κι επειδή το πέναλτι είναι κυρίως θέμα ψυχολογίας, θα μπορούσε κι ο Σαλπιγγίδης να στήσει την μπάλα στα 11 μέτρα.
Όλα αυτά όμως είναι υποθέσεις και στο ποδόσφαιρο όπως και στη ζωή, το χρονόμετρο δεν γυρίζει πίσω. Πάει μόνο μπροστά και πλέον δείχνει Τσεχία. Μια ομάδα που δεν προκαλεί φόβο στην εθνική αλλά και που δεν πρέπει να υποτιμηθεί μετά τα τέσσερα γκολ που δέχθηκε από τους playstation Ρώσους. Άλλωστε όποιος είδε το ματς κατάλαβε ότι το 4-1 θα μπορούσε να είναι και 4-3 ή ακόμα και 2-2…