Ο ‘anchor man’ του Παναθηναϊκού θα είναι βελτιωμένης έκδοσης
Η ανάγκη των Νταμπίζα-Δώνη να βρεθεί ένας κεντρικός χαφ με συγκεκριμένα στοιχεία, ο ρόλος του Κουρμπέλη και η σύγκριση με τους Κάτσε, Τζανδάρη και Στάικο. Γιατί ο Αμπέντ δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές.
Τον Νίκο Νταμπίζα βερμπαλιστή δεν θα τον χαρακτήριζες. Αποφεύγει τα λόγια τα παχιά και τις ωραιοποιημένες καταστάσεις. Ας μην αποκλειστεί ως εκ τούτου το ενδεχόμενο απόκτησης ‘ποδοσφαιριστή – κράχτη’ τούτο το καλοκαίρι από τον Παναθηναϊκό που δεν δεσμεύεται από περιορισμούς. Υπό μία προϋπόθεση βέβαια, όπως την έθεσε ο τεχνικός διευθυντής του ‘τριφυλλιού’: “να συμβαδίζει με τα ‘θέλω’ που έχουμε, με το πλάνο και τις προδιαγραφές”.
Προφανέστατα έχει σημασία το πρόσωπο. Πάνω από το οποιοδήποτε ονοματεπώνυμο ωστόσο αιωρούνται οι επιβεβλημένες ανάγκες ενός ρόστερ και τα ατομικά χαρακτηριστικά κάθε ποδοσφαιριστή. Οι μεταγραφικές προτεραιότητες των ‘πρασίνων’ είναι ήδη προσδιορισμένες και έχουν εισαχθεί σε διαδικασία εκπλήρωσης.
Αναζητούν δεδομένα:
- έναν στιβαρό κεντρικό αμυντικό
- έναν αμυντικό χαφ με ανασταλτικές ικανότητες
- έναν φορ περιοχής με έφεση στο σκοράρισμα.
Η σειρά δεν επηρεάζει το πλάνο δράσης στην αγορά, ευρωπαϊκή ή λατινική. Ούτε το καθεστώς του ποδοσφαιριστή – αν δηλαδή θα προέρχεται από τη δεξαμενή των ελεύθερων ή θα έρθει δανεικός από κάποιο άλλο κλαμπ.
Ο χαφ που δεν είχε
Μόνο που στον κεντρικό άξονα ο Παναθηναϊκός έχει απομείνει με τον Δημήτρη Κουρμπέλη, τον Χρήστο Δώνη και τον νεαρό Ανδρέα Αθανασακόπουλο (των 60 λεπτών στο πρωτάθλημα που τελείωσε), δεδομένου ότι ο Έργκους Κάτσε, ο Φάνης Τζανδάρης και Πασχάλης Στάικος (με αυξημένες πιθανότητες πλέον) δεν θα είναι του χρόνου στο ρόστερ. Ένας αριθμός που απαγορεύει χρονοκαθυστερήσεις στην επιλογή του (τουλάχιστον ενός) βασικού χαφ που θα ενταχθεί στο υπόλοιπο σύνολο. Διότι είναι σχεδόν βέβαιο ότι θ’ ακολουθήσει άλλος ένας, με μειωμένες απαιτήσεις σε χρήμα και χρόνο – ένας παίκτης για το ροτέισον δηλαδή.
Κατά βάση ο Παναθηναϊκός θα δουλέψει πάνω σε δύο σχήματα για του χρόνου: το 4-4-2 και το 3-5-2. Η επιτυχία σε αμφότερα εξαρτάται από την ισχύ των κεντρικών χαφ που θα αναχαιτίζουν από τη μία και θα χτίζουν από την άλλη.
Ο πρωτεύων στόχος των Νταμπίζα – Δώνη, του διδύμου που κρίνει και αποφασίζει για τα πάντα, είναι ο ποδοσφαιριστής αυτός να κάνει σε βελτιωμένο βαθμό όσα (δεν) κατάφερνε ως επί το πλείστον ο Έργκους Κάτσε και σε δεύτερη ανάγνωση οι υπόλοιποι που μοιράστηκαν το ρόλο, εξαιρώντας τον Ηλία Χατζηθεοδωρίδη (έναν αριστερό μπακ που στην πορεία μετατέθηκε εσωτερικά). Θα επιδιώξουν να είναι ψηλός και γεροδεμένος (για να ενισχύει την προβληματική λειτουργία στις στημένες φάσεις) με δύναμη, ταχύτητα και καλή επαφή με την μπάλα προκειμένου να συμπληρώνει -ή ν’ αντικαθιστά όταν απαιτείται- τον ‘κάπτεν’ Κουρμπέλη (ο οποίος δεν θα πωληθεί εφέτος).
Ο διεθνής χαφ είναι πιθανό, εφόσον έχει δίπλα του έναν ποδοσφαιριστή – ασφάλεια να αποκτήσει ελευθερία κινήσεων, σ’ ένα ρόλο αλά Κατσουράνη! Κάτι που δεν του προσέφεραν οι διάφοροι παρτενέρ του πέρυσι. Αρκεί όλα να κυλήσουν ομαλά και στην αρθροσκόπηση που θα υποβληθεί μετά το πέρας των αγώνων της Εθνικής ομάδας δεν βρεθεί κάτι άλλο.
Ο Παναθηναϊκός (κρίθηκε πως) έχει ανάγκη έναν τέτοιο μέσο, διότι ‘έπασχε’ ανασταλτικά σε αυτό το κομμάτι. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Super League, ήταν η μόλις 10η ομάδα σε κλεψίματα (533 στο σύνολο και 17.8 ανά αγώνα) και 12η σε επεμβάσεις (354 στο σύνολο και 11.9 ανά 90λεπτο).
Ναι μεν ο Κουρμπέλης έπαιξε περισσότερο από κάθε άλλον ποδοσφαιριστή της ίδιας ευθύνης (2.286 λεπτά σε 25 αγώνες), αλλά το άθροισμα των δικών κλεψιμάτων-επεμβάσεων (52+22) ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερο από κάθε άλλου χαφ που ο Γιώργος Δώνης εμπιστεύτηκε στα 30 ματς του πρωταθλήματος.
Αν πάμε δε στις λανθασμένες μεταβιβάσεις, θα διαπιστώσουμε πως τόσο ο Χρήστος Δώνης (8άρι κατά βάση) όσο και ο Έργκους Κάτσε σπαταλούσαν το 1/3 όσων δοκίμαζαν στη διάρκεια κάθε αγώνα. Το 65% ευστοχίας σε μικρούς χώρους κυρίως κρίνεται αρκετά χαμηλό. Χαμηλό ήταν και το αντίστοιχο νούμερο του Κουρμπέλη, αλλά η σημαντικότητά του εντοπιζόταν στην ηγετική παρουσία του, στην κατεύθυνση που παρείχε σαν πυξίδα για όλο το υπόλοιπο σύνολο, και στην πολυδιάστατη συμμετοχή του, είτε ανασταλτικά είτε δημιουργικά.
Τα στατιστικά στοιχεία της περυσινής σεζόν απεικονίζουν την πραγματικότητα.
Συνυπολογίζοντας τα παραπάνω, ο παλιόφιλος Μεντί Αμπέντ, ένας ποδοσφαιριστής που είχε ‘ανακαλύψει’ ο Νταμπίζας στη Νιούκαστλ κατά την πρώτη από τρεις θητείες του στο κουμάντο του Παναθηναϊκού, δεν ανταποκρίνεται στις εκπεφρασμένες προδιαγραφές, όπως αυτές έχουν αποτυπωθεί στο ρεπορτάζ. Σε πρώτη φάση, διότι η αναζήτηση συμβαδίζει αναγκαστικά με τη διαθεσιμότητα. Ούτως ή άλλως βέβαια ο ‘τοξοβόλος’ οδεύει για την Αγγλία (με συμβόλαιο που δεν είναι σε θέση να προσφέρει ο ‘μνημονιακός’ για άλλο ένα καλοκαίρι Παναθηναϊκός, ακόμη κι αν δεν εγκλωβίζεται σε περιορισμούς).
Αν έτυχε να έχεις διαβάσει την ανάλυση του Γιώργου Περπερίδη για τις θέσεις των αμυντικών χαφ ο Παναθηναϊκός αναζητά επί την ουσίας έναν anchor man. Όχι για να απαγγέλλει τις ειδήσεις. Ένας χαφ – άγκυρα σε πιο εξελιγμένη μορφή. Έναν ποδοσφαιριστή, του οποίου κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ορμητικότητα και η δυνατότητα να καλύπτει χώρους, προκειμένου ν’ ανακτάται η μπάλα, βοηθώντας παράλληλα στη διαχείριση της κατοχής, με σιγουριά στις κοντινές πάσες και αυτοέλεγχο.
Κυκλοφορούν πολλοί εκεί έξω για να κάνουν τη δουλειά. Οι Νταμπίζας – Δώνης αποφασίζουν πόσα και πού θα τα ξοδέψουν.
