Ισπανία – 1982

Το Contra.gr συνεχίζει την παρουσίαση της ιστορίας των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Βρισκόμαστε στηνΙσπανία το 1982. Η Ιταλία του Πάολο Ρόσι κόντρα στα προγνωστικά, την μαγική Βραζιλία και την Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα, κατακτά το τρόπαιο.

1982 World Cup Final, Madrid, Spain, 11th July, 1982, Italy 3 v West Germany 1, Italian captain Dino Zoff holds aloft the World Cup trophy after receiving from King Juan Carlos of Spain (Photo by Bob Thomas/Getty Images) Bob Thomas/Getty Images

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΡΑΤΣΟΣ

11 ΙΟΥΝ 2014

Η διοργάνωση

Η Ισπανία πήρε το χρίσμα για την διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982, το οποίο αποδείχθηκε αντάξιο των προσδοκιών. Η FIFA αποφάσισε να ανοίξει τις πύλες της τελικής φάσης για περισσότερες χώρες εκτός Ευρώπης και Νότιας Αμερικής, με συνέπεια να αυξήσει τις ομάδες από 16 σε 24. Στα προκριματικά άρχισαν 109 ομάδες, ορισμένες αποσύρθηκαν και άλλες όπως η φιναλίστ των δύο προηγουμένων τουρνουά Ολλανδία, το Μεξικό και η Σουηδία δεν τα κατάφεραν. Η Σοβιετική Ενωση επέστρεψε (μετά από δωδεκαετή απουσία), όπως και η Γιουγκοσλαβία, η Τσεχοσλοβακία, το Βέλγιο και η Αγγλία. Πέντε χώρες έκαναν ντεμπούτο: Αλγερία, Καμερούν, Ονδούρα, Κουβέιτ και Νέα Ζηλανδία. Ο τρόπος διεξαγωγής είχε διαφοροποιηθεί λόγω της αύξησης των ομάδων και της παρωδίας στα τελευταία ματς του 1978. Η πρώτη φάση περιείχε έξι ομίλους των τεσσάρων ομάδων και ακολουθούσε η δεύτερη φάση με τέσσερις ομίλους των τριών. Οι νικητές των τεσσάρων γκρουπ θα σχημάτιζαν τα ημιτελικά και από εκεί και πέρα η διαδικασία γνωστή.

Στον 1ο όμιλο η Ιταλία με τρεις ισοπαλίες και δύο γκολ προκρίθηκε στην ισοβαθμία με το (αδικημένο) Καμερούν κι ενώ η Πολωνία είχε προκριθεί άνετα ως πρωτοπόρος. Στον 2ο όμιλοη Αλγερία έκανε την έκπληξη κερδίζοντας την Δυτική Γερμανία, αλλά δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το θαύμα, αφού το… φιλικό της Αυστρίας με τα “πάντσερ” την τελευταία αγωνιστική έδωσε την πρόκριση στις δύο γειτονικές χώρες. Στον 3ο όμιλο η παγκόσμια πρωταθλήτρια Αργεντινή άρχισε με το… αριστερό, χάνοντας 1-0 από το Βέλγιο στη Βαρκελώνη, αλλά η παρουσία του νέου μεταγραφικού αποκτήματος της Μπαρτσελόνα, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, έδινε εγγυήσεις για μεγάλα πράγματα. Τα δύο γκολ κόντρα στην Ουγγαρία στη νίκη με 4-1 δεν ήταν κάτι συγκλονιστικό, πάντως, ούτε η νίκη κόντρα στο Ελ Σαλβαδόρ, η οποία ήταν απαραίτητη για την πρόκριση, μαζί με τους “κόκκινους διαβόλους” και εις βάρος της Ουγγαρίας.

Στον 4ο όμιλο Αγγλία και Γαλλία δεν θα μπορούσαν να αφήσουν τα δύο “εισιτήρια” και από τη στιγμή που τα “λιοντάρια” επιβλήθηκαν με 3-1 στην πρώτη αγωνιστική των (ποιοτικότερων πάντως) “τρικολόρ”, κατέλαβαν την πρώτη θέση. Στον 5ο όμιλο η διοργανώτρια Ισπανία αγκομάχησε μέχρι να πάρει την πρόκριση στην ισοβαθμία με την Γιουγκοσλαβία ως δεύτερη, έχοντας μείνει δίχως νίκη στα θεωρητικά πιο εύκολα ματς του γκρουπ, με Ονδούρα (ισοπαλία) και Βόρεια Ιρλανδία (ήττα). Οι Βρετανοί του Μπίλι Μπίνγκαμ ήταν αυτοί που προκρίθηκαν ως πρωτοπόροι. Τέλος, στον 6ο όμιλο η Βραζιλία έκανε επίδειξη ποδοσφαίρου σημειώνοντας τρεις νίκες απέναντι σε Σοβιετική Ενωση, Σκοτία και Νέα Ζηλανδία, με 10-2 τέρματα και τους Ζίκο, Σόκρατες, Φαλκάο και Εντερ να συνθέτουν μία από τις πιο θεαματικές μεσαίες γραμμές όλων των εποχών. Για τρίτο σερί Μουντιάλ η Σκοτία έχασε την πρόκριση από την πρώτη φάση των ομίλων στη διαφορά τερμάτων, από την Σοβιετική Ενωση σε αυτήν την περίπτωση.

Στον 1ο όμιλο της δεύτερης φάσης του Μουντιάλ, το Βέλγιο έπαιξε το ρόλο του “σάκου του μποξ” μεταξύ Πολωνίας και Σοβιετικής Ενωσης, αφού το μεταξύ τους παιχνίδι (γεμάτο πολιτικές σκοπιμότητες και κόντρες) έληξε ισόπαλο δίχως σκορ. Τα τρία γκολ των Πολωνών τους έδωσαν την πρόκριση στα ημιτελικά, έναντι του ενός των Σοβιετικών. Στον 2ο όμιλο, η Αγγλία δεν σημείωσε, αλλά ούτε και δέχθηκε γκολ από Δυτική Γερμανία και Ισπανία, με συνέπεια το καθοριστικό ματς να αποδεικνύεται αυτό της δεύτερης αγωνιστικής, των “πάντσερ” με τους “φούριας ρόχας” , που είχε λήξει με 2-1 υπέρ της ομάδας του Γιουπ Ντέρβαλ. Η Αγγλία, μάλιστα, αποκλείστηκε αήττητη μετά από πέντε ματς στο θεσμό.

Στον 3ο όμιλο, το “γκρουπ του θανάτου”, Βραζιλία και Αργεντινή έδειχναν έτοιμες για τη μεγάλη μονομαχία, ωστόσο η υπεροχή της “σελεσάο” ήταν εμφανέστατη και “κόλλησε” στα τρία γκολ εξαιτίας του μεγάλου προβλήματος εκείνης της ομάδας, της δυστοκίας του “φουνταριστού” της, Σερζίνιο. Ο Ραμόν Ντίαζ μείωσε σε 3-1 στο 89ο λεπτό, αλλά η αλησμόνητη “αλμπιτσελέστε” στιγμή δεν είναι άλλη από την αποβολή του Μαραντόνα τέσσερα λεπτά νωρίτερα, επειδή κλότσησε τον Ζοάο Μπατίστα. Η Αργεντινή είχε ήδη γνωρίσει την ήττα από την Ιταλία, η οποία εξακολούθησε να βρίσκει λύσεις χάρη στην άμυνα, ακόμα και στο ζήτημα του γκολ (σκόραραν οι Μάρκο Ταρντέλι και Αντόνιο Καμπρίνι) κι έτσι η πρόκριση θα κρινόταν από το τελευταίο ματς. Η αναμέτρηση της Ιταλίας με την Βραζιλία εξελίχθηκε σε ένα από τα σπουδαιότερα παιχνίδια όλων των εποχών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, με τον Πάολο Ρόσι και τους συμπαίκτες του να “ξυπνούν” την κατάλληλη στιγμή και να παίρνουν τη νίκη με 3-2 (χατ-τρικ ο Ιταλός). Στον τέταρτο όμιλο, τέλος, η Γαλλία είχε εύκολο έργο απέναντι σε Αυστρία και Βόρεια Ιρλανδία και με δύο νίκες συμπλήρωσε την τετράδα.

Στα ημιτελικά η Ιταλία παρατάχθηκε δίχως τον τιμωρημένο Κλαούντιο Τζεντίλε που είχε “σβήσει” τον Ζίκο στο ματς με τη Βραζιλία, ωστόσο η Πολωνία είχε μία σημαντικότερη απουσία, αυτή του ανθρώπου που την πήγε μέχρι τα ημιτελικά (σημειώνοντας χατ-τρικ κόντρα στο Βέλγιο), του τιμωρημένου Ζμπίγκνιεβ Μπόνιεκ. Ο Ρόσι συνέχισε από εκεί που σταμάτησε κόντρα στη Βραζιλία και με δύο γκολ έστειλε την Ιταλία στον τελικό. Στον άλλον ημιτελικό, διεξήχθη ακόμα ένα συναρπαστικό ματς, το πρώτο στην ιστορία που χρειάστηκε η διαδικασία των πέναλτι για να επιβεβαιωθεί τοδιάσημορητό που αφορά τους Γερμανούς. Η Γαλλία των Μισέλ Πλατινί, Ζαν Τιγκανά, Αλέν Ζιρές και Ντομινίκ Ροστό δεν ήταν ακόμα έτοιμη να αντέξει το ψυχολογικό βάρος μιας τέτοιας αναμέτρησης και στα πέναλτι ο Χάραλντ Σουμάχερ έπιασε δύο και έστειλε τη Δυτική Γερμανία στον τελικό.

Ο τελικός

Στο “Σαντιάγο Μπερναμπέου”, η Δυτική Γερμανία προερχόταν από τον εξουθενωτικό ημιτελικό κόντρα στη Γαλλία και απέναντι στην αναγεννημένη Ιταλία ήταν το αουτσάιντερ. Το πρώτο ημίχρονο πέρασε… αναίμακτα για τις δύο ομάδες, αφού από τη μία ο Αντόνιο Καμπρίνι αστόχησε σε πέναλτι και από την άλλη ο νεαρότερος παίκτης της “σκουάντρα ατζούρα” που αγωνίστηκε σε Μουντιάλ, ο 18χρονος Τζιουζέπε Μπέργκομι, έγινε “σκιά” του πρώτου σκόρερ των Γερμανών (με 5 γκολ) Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε, με πλήρη αποτελεσματικότητα. Στο δεύτερο μέρος τα “πάντσερ” κατέρρευσαν.

Την αρχή έκανε ο συνήθης ύποπτος Ρόσι, μόνο που αυτή τη φορά είχε συμπαραστάτες τους Ταρντέλι (με τον περίφημο πανηγυρισμό) και Αλεσάντρο Αλτομπέλι. Το τέρμα του επιθετικού της Ιντερ συνοδεύτηκε από ένα αξιοπρόσεκτο περιστατικό στις εξέδρες, με τον Ιταλό πρόεδρο Σάντρο Περτίνι, που καθόταν δίπλα από τον βασιλιά της Ισπανίας, να κουνά το δάχτυλό του μπροστά στην κάμερα στέλνοντας το μήνυμα πως οι Γερμανοί δεν μπορούν να ανατρέψουν πάλι τα δεδομένα. Οπερ και εγένετο, αν και ο Πολ Μπράιτνερ μείωσε σε 3-1 στο 83′, χωρίς να έχει συνέχεια αυτό το γκολ. Τίποτα δεν μπορούσε να στερήσει τη χαρά από τον γηραιότερο τερματοφύλακα στην ιστορία του θεσμού, τον Ντίνο Τζοφ, που σε ηλικία 40 ετών, 4 μηνών και 13 ημερών σήκωνε ως αρχηγός το τρίτο τρόπαιο για την “σκουάντρα ατζούρα”.

Ιδανική ενδεκάδα

Τζοφ (Ιταλία), Μπρίγκελ (Δυτική Γερμανία), Σιρέα (Ιταλία), Φόστερ (Δυτική Γερμανία), Καμπρίνι (Ιταλία), Κόντι (Ιταλία), Ζιρές (Γαλλία), Ταρντέλι (Ιταλία), Σόκρατες (Βραζιλία), Ρόσι (Ιταλία), Μπόνιεκ (Πολωνία)

Η έκπληξη

Η διοργάνωση του 1982 βρύθει εκπλήξεων, τόσο από πλευράς αποτελεσμάτων, όσο και από πλευράς πορείας. Το Καμερούν αποκλείστηκε από τον πρώτο όμιλο, αν και αήττητο, επειδή είχε σημειώσει ένα γκολ λιγότερο (1 εναντίον 2) από την Ιταλία. Αυτό το γκολ, βέβαια, το πέτυχε στο ματς κόντρα στο Περού (0-0) με τον Ροζέ Μιλά, αλλά ακυρώθηκε λανθασμένα ως οφσάινταπό τον διαιτητή. Εάν είχε μετρήσει, τότε η ιστορία του Μουντιάλ θα είχε γραφτεί με εντελώς διαφορετικό τρόπο, αφού η Ιταλία δεν θα περνούσε ποτέ από τον όμιλο. Το ίδιο θα συνέβαινε και με την έτερη φιναλίστ του τελικού, τη Δυτική Γερμανία, εάν η Αυστρία έπαιζε επί ίσοις όροις στο μεταξύ τους ματς. Ο λόγος ήταν η Αλγερία, η οποία είχε νικήσει τα “πάντσερ” προκαλώντας παγκόσμιο θαυμασμό (το πρώτο αφρικανικό κράτος που κέρδιζε ευρωπαϊκή χώρα σε Μουντιάλ) και αργότερα τη Χιλή. Τα “μαγειρέματα” των γειτόνων, όμως, δεν της επέτρεψαν να συνεχίσει, μιας και υστέρησε στην τριπλή ισοβαθμία. Το Βέλγιο, όμως, ήταν ασταμάτητο στην πρώτη φάση ομίλων, κερδίζοντας στην πρεμιέρα την παγκόσμια πρωταθλήτρια Αργεντινή και διπλασιάζοντας τις νίκες του,με το ίδιο σκορ, κόντρα στο Ελ Σαλβαδόρ. Η ισοπαλία στο ματς με την Ουγγαρία κράτησε τους “κόκκινους διαβόλους” στην κορυφή. Το Κουβέιτ κατάφερε να αποσπάσει ισοπαλία 1-1 από την Τσεχοσλοβακία σε μία μίνι έκπληξη, ωστόσο η σπουδαιότερη σημειώθηκε στον 5ο όμιλο και αφορά την Ισπανία. Οι διοργανωτές για ακόμα ένα τουρνουά απογοήτευσαν. Πρώτα έμειναν στην ισοπαλία 1-1 με αντίπαλο την πρωτάρα Ονδούρα και ακολούθως έχασαν στη Βαλένθια από την Βόρεια Ιρλανδία, η οποία, μάλιστα, τερμάτισε ως πρωτοπόρος του γκρουπ.

Η ίντριγκα

Η Αλγερία είχε γράψει ιστορία επικρατώντας της Δυτικής Γερμανίας και παρότι έχασε από την Αυστρία, μπορούσε να περάσει, εάν επικρατούσε της εξ ορισμού ουραγού Χιλής και η Αυστρία δεν έχανε από τους Γερμανούς, ή οι Γερμανοί νικούσαν με περισσότερα από δύο γκολ διαφορά. Οι Αφρικανοί έκαναν το χρέος τους με 3-2 (3-0 στο 35′) και περίμεναν… Τα νέα ήρθαν από το Χιχόν μία μέρα αργότερα, όπου 41.000 θεατές παρακολούθησαν άθελά τους μία φαρσοκωμωδία. “Η ντροπή του Χιχόν”, όπως έμεινε στην ιστορία το ματς, βρήκε τους παίκτες του Γιουπ Ντέρβαλ να πιέζουν την Αυστρία μέχρι να βρουν το γκολ που χρειάζονταν (εάν δεν νικούσαν, αποκλείονταν). Στο 10ο λεπτό ο Χορστ Χρούμπες το πέτυχε και για 80 λεπτά οι δύο ομάδες αντάλλαζαν πάσες… Οι δύο τερματοφύλακες, Χάραλντ Σουμάχερ και Φρίντριχ Κοντσίλια, έγιναν οι πιο προνομιούχοι θεατές του αγώνα, την ώρα που οι μη προνομιούχοι, αυτοί που είχαν πληρώσει εισιτήριο, φώναζαν “έξω, έξω”. Μετά το τέλος του αγώνα, μάλιστα, έλεγαν προς τους παίκτες “φιληθείτε, φιληθείτε”.

Ο σχολιαστής της γερμανικής τηλεόρασης αρνήθηκε να περιγράψει για ένα μεγάλο διάστημα, ενώ αυτός της αυστριακής κάλεσε τους τηλεθεατές να κλείσουν τους δέκτες τους. Οι Αλγερινοί θεατές κουνούσαν επιδεικτικά χαρτονομίσματα, ενώ η κατάσταση δεν άρεσε ούτε στους φίλους των δύο ομάδων, που ήλπιζαν σε έναν επαναληπτικό της συγκλονιστικής αναμέτρησης των δύο χωρών προ τεσσάρων ετών που βρήκε νικήτρια την Αυστρία με 3-2. Ενας Γερμανός φίλαθλος, μάλιστα, έκαψε μία σημαία της πατρίδας του. Οι Αλγερινοί παράγοντες διαμαρτυρήθηκαν επισήμως στη FIFA για την εγκυρότητα του αγώνα, αλλά το αίτημά τους απορρίφθηκε. Η δικαίωσή τους ήρθε ανεπίσημα, αφού η παγκόσμια ποδοσφαιρική ομοσπονδία άλλαξε τον τρόπο διεξαγωγής του Μουντιάλ από το επόμενο τουρνουά, με τα κρίσιμα ματς να διεξάγονται τις ίδιες ώρες και μέρες. “Ηταν ντροπιαστικό και λυπηρό. Οι δύο ομάδες πρέπει να αποβληθούν”, δήλωσε ο τεχνικός της Αλγερίας, Μαχιντίν Καλέφ. Ο ομοσπονδιακός προπονητής της Γαλλίας, Μισέλ Ινταλγκό, ο οποίος βρέθηκε στις εξέδρες για να κατασκοπεύσει τον επόμενο αντίπαλο της ομάδας του, δήλωσε πως στις δύο χώρες πρέπει να απονεμηθεί το “νόμπελ ειρήνης”.

Το γεγονός

Οταν υπάρχουν στο πρόγραμμα παιχνίδια όπως το παιχνίδι του ομίλου της “σελεσάο” με την μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία και ένας ημιτελικός επιπέδου Γαλλίας-Δυτικής Γερμανίας τα λόγια περιττεύουν. Στο παιχνίδι της Βαρκελώνης, περίπου 45.000 θεατές παρακολούθησαν από κοντά τον Πάολο Ρόσι να τα βάζει μόνος του με την εκπληκτική ομάδα του Τέλε Σαντάνα, να δίνει τρεις φορές προβάδισμα στην “σκουάντρα ατζούρα” η οποία προερχόταν από μία υποτονική πορεία μέχρι εκείνο το σημείο και εν τέλει να της δίνει τη νίκη με 3-2. Ο δεύτερος ημιτελικός από την άλλη τα είχε όλα: γκολ, θέαμα, αγωνία, χαρά και λύπη. Το 1-1 της κανονικής διάρκειας, η σύγκρουση του Σουμάχερ με τον Πατρίκ Μπατιστόν, το δοκάρι του Μανουέλ Αμορός στις καθυστερήσεις, τα δύο γκολ των Γάλλων στην αρχή της παράτασης και η ηχηρή απάντηση των Γερμανών ήταν ό,τι θα μπορούσε να ζητήσει ένας φίλαθλος. Δεν τελείωσε εκεί, όμως, αυτό το εκπληκτικό ματς στη Σεβίλλη, αφού υπήρχε για πρώτη φορά στην ιστορία η διαδικασία των πέναλτι. Εκεί ο Ούλι Στίλικε αστόχησε και έβαλε τα κλάματα, αλλά ο Σουμάχερ τον παρηγόρησε και στη συνέχεια έπιασε το πέναλτι του Ντιντιέ Σις. Ακολούθησαν εύστοχες εκτελέσεις μέχρι να έρθει η ώρα του Μαξίμ Μποσίς, ο οποίος είδε τον Σουμάχερ να τον νικά και να στέλνει τη Δυτική Γερμανία στον τελικό.

Το αστέρι

Οταν μία ομάδα συγκρίνεται με τη Βραζιλία του 1970 καιόχι μόνο δεν θεωρείται ιερόσυλη, αλλά από ορισμένους αναδεικνύεται και νικήτρια, τότε χρήζει ειδικής αναφοράς. Δεν θα μπορούσε να είναι παρά μία ακόμα Βραζιλία, αυτή του 1982, η οποία για αρκετούς φιλάθλους και ειδικούς προσέφερε πιο σπουδαίο θέαμα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, έστω κι αν δεν είχε τα ίδια αποτελέσματα με τη διοργάνωση του Μεξικού.

Σε πέντε ματς σκόραρε 15 φορές και αποκλείστηκε πέφτοντας “θύμα” μιας από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του θεσμού, της απρόσμενης… αφύπνιση του Πάολο Ρόσι. “Ηταν η καλύτερη ομάδα που έχω δει. Δεν ήταν η πιο ανταγωνιστική, αλλά έπαιξε καλύτερα από ό,τι στο Μεξικό το 1970”, δηλώνει ξεκάθαρα ο Σόκρατες, πρωτεργάτης των εμφανίσεων της “σελεσάο”, έστω κι αν δεν μπορεί να είναι αρκούντως αντικειμενικός.

Ο πρώτος σκόρερ

Από το 1980 μέχρι το 1982, ο Πάολο Ρόσι ήταν το “μαύρο πρόβατο” της ιταλικής ποδοσφαιρικής κοινωνίας, για τη συμμετοχή του στο στοιχηματικό σκάνδαλο “Totonero”. Η τιμωρία των τριών ετών του δημιούργησε προβλήματα τόσο στη φήμη του (ο ίδιος ισχυρίζεται μέχρι και σήμερα πως δεν είχε ανάμιξη), όσο και στις ικανότητές του, αφού δίχως αγωνιστική δράση, έχασε τη φυσική του κατάσταση. Η ποινή του μειώθηκε από την ιταλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία κατά ένα χρόνο ώστε να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ωστόσο οι εμφανίσεις του στη φάση των ομίλων δεν δικαιολόγησαν αυτή τη φούρια των Ιταλών αρμοδίων.

Αποδοκιμάστηκε, μάλιστα, από τους φιλάθλους της “σκουάντρα ατζούρα”, μαζί με όλους τους συμπαίκτες του για την κάκιστη απόδοσή τους στα ματς του πρώτου γύρου, παρά την πρόκριση. Μέχρι που ήρθε το ξέσπασμα. Ο Ρόσι “ξύπνησε” κόντρα στην Βραζιλία και με την υποστήριξη της αμυντικής λειτουργίας της “σκουάντρα ατζούρα”, σημείωσε χατ-τρικ και πέταξε εκτός συνέχειας την πιο θεαματική ομάδα του κόσμου. “Το πρώτο γκολ ήταν το χάιλαϊτ της καριέρας μου. Ανοιξα τις πόρτες του παραδείσου”, δήλωσε ο ίδιος μετά το ματς. “Ηταν μία μαγική μέρα για τον Ρόσι”, παραδέχθηκε ο Βραζιλιάνος Ζούνιορ.

1982 World Cup Final. Madrid, Spain. 11th July, 1982. Italy 3 v West Germany 1. Italy's Paolo Rossi celebrates after scoring the opening goal in the World Cup Final. POPPERFOTO

Στα ημιτελικά η Πολωνία υποκλίθηκε με τη σειρά της στον Ιταλό επιθετικό, που με δύο γκολ έστειλε τη χώρα του στον τελικό για πρώτη φορά μετά το 1970. Μόνο που δεν άφησε μισή τη δουλειά και με το γκολ του στο 57ο λεπτό της συνάντησης με τη Δυτική Γερμανία άνοιξε το δρόμο του θριάμβου στους συμπαίκτες του, που πήραν τη σκυτάλη και διαμόρφωσαν το τελικό 3-1. Ο ίδιος κατέκτησε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ και πολυτιμότερου παίκτη, αποκατέστησε τη φήμη του και άρχισε μία νέα καριέρα στη Γιουβέντους.

Η απογοήτευση

Οι 70.000 θεατές που βρέθηκαν στο “Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν” για τον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982 μεταξύ της Γερμανίας και της Γαλλίας άθελά τους έγιναν μάρτυρες ενός εκ των πιο αντιαθλητικών… μη φάουλ όλων των εποχών. Ο Σουμάχερ, τερματοφύλακας των “πάντσερ”, όρμησε να ανακόψει μία μπαλιά με προορισμό τον Μπατιστόν. Εχασε πλήρως τη φάση, όμως, και έπεσε με το σώμα του στο κεφάλι του Γάλλου ποδοσφαιριστή, ο οποίος χύθηκε αναίσθητος στο έδαφος και δεν κατάφερε να συνεχίσει.

Διάσειση, κάταγμα στην κάτω γνάθο, δύο χαμένα δόντια ήταν ο απολογισμός για τον διεθνή άσο. “Εφτασα στην μπάλα όταν ο Μπατιστόν ήταν λίγο πιο μπροστά. Πήδηξα χωρίς να γνωρίζω που ήταν η μπάλα, με τα γόνατα ίσια, αλλά γύρισα και τον χτύπησα με τη λεκάνη. Είκοσι πέντε χρόνια μετά θα έκανα το ίδιο. Θα ερχόταν σίγουρα. Θα άλλαζα μόνο τον Πατρίκ που βρισκόταν αναίσθητος στον αγωνιστικό χώρο. Γύρισα στην εστία μου κι έπαιζα με την μπάλα επειδή ήμουν φοβισμένος”, δήλωσε αρκετά χρόνια μετά ο Γερμανός τερματοφύλακας. “Ημουν ο υπ’ αριθμόν ένα δημόσιος κίνδυνος. Ελαβα θανατικές απειλές, ενώ μπράβοι απείλησαν ότι θα απαγάγουν τα παιδιά μου”, κατέληξε. Ο Μπατιστόν, από την πλευρά του, συγχώρεσε τον Σουμάχερ με τον καιρό: “Το γήπεδο ήταν σαν διάδρομος και δεν υπήρχε κανείς. Σαν τα Ηλύσια Πεδία τον Αύγουστο στις 5 το πρωί. Είδα έναν μαυροφορεμένο άντρα να με πλησιάζει και δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτε άλλο”. Οσο για τον Ολλανδό διαιτητή Τσαρς Κόφερ, δεν καταλόγισε ούτε φάουλ…