Η βραδιά που ο Ουάρντα άνοιξε τα φτερά του πριν κοπούν
Στον Πάμπλο Γκαρσία εναποθέτει ο Αμρ Ουάρντα τις ελπίδες καθιέρωσης του στον ΠΑΟΚ. Για τρίτη και τελευταία φορά. Μήπως και επαναλάβει εμφανίσεις όπως εκείνη στο 'Λουζ'.
Πιστευτό ή όχι, ο Αμρ Ουάρντα είχε προφτάσει κατά τις προηγούμενες δύο θητείες στην Τούμπα ν' αγωνιστεί σε 36 παιχνίδια του ΠΑΟΚ. Ακούγονται πολλά, αλλά τόσα είναι όντως. Μετρημένα ένα προς ένα. Τα 14 εξ αυτών στο δεύτερο μισό της περιόδου 2016-17, αμέσως μετά τη μεταγραφή του από τον Παναιτωλικό, ως ο έβδομος Αιγύπτιος του 'Δικεφάλου', και τα άλλα 18 στο πρώτο μισό της περιόδου 2018-19, προτού παραχωρηθεί εκ νέου δανεικός στον Ατρόμητο. Συνολικά είχε σκοράρει 3 φορές και είχε φτιάξει άλλα 4 γκολ για τους συμπαίκτες του. Ανά 5 ματς δηλαδή είχε επίδραση σε κάποιο από τα τέρματα της ομάδας του.
Μια επίδοση που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα φάνταζε αξιοπρεπής ως επαρκέστατη για να τον μονιμοποιήσει στο δυναμικό των 'ασπρόμαυρων', στη χειρότερη περίπτωση ως μια εναλλακτική, πλην πολύτιμη, λύση για τα άκρα της επίθεσης που θα ανέτρεπε δεδομένα από τον πάγκο. Τόσο υπό τον Βλάνταν Ίβιτς, που τον διάλεξε, πολύ περισσότερο δε επί Ραζβάν Λουτσέσκου, που δούλεψε μαζί του το καλοκαίρι του '18, επιδιώκοντας να έχει στο ρόστερ το απρόβλεπτο που έλειπε από ένα κοντρολαρισμένο σύνολο, δομημένο να μην ρισκάρει για να μην απειλείται. Αν και άτεγκτος σε ζητήματα πειθαρχίας, ο Ρουμάνος τού 'χε προσφέρει απλόχερα μια δεύτερη ευκαιρία καθιέρωσης σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Αφού η πρώτη αποδείχθηκε ως μη γενόμενη.
Τον Ιούνη εκείνης της χρονιάς, ως αποτέλεσμα της αστραφτερής σεζόν του με 11 γκολ και 7 ασίστ σε 28 ματς στον Ατρόμητο, ο βιρτουόζος Αιγύπτιος λάμβανε, με ικανοποίηση, την ειδοποίηση της συμμετοχής του στη θερινή προετοιμασία του ΠΑΟΚ, άμα τη επιστροφή του από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας. Στο φινάλε της πρώτης εβδομάδας του Ιούλη είχε ενσωματωθεί κιόλας στην Ολλανδία, άκουγε πιστά τον Λουτσέσκου με ανοιχτά αυτιά και διεκδικούσε, κερδίζοντας εν τέλει, τη θέση που προοριζόταν αρχικά για τον Πέδρο Ενρίκε (που 'θυσιάστηκε' πηγαίνοντας στην Αστάνα έως ότου επιστρέψει τον Γενάρη). Σε πρώτο βαθμό ο -τότε- προπονητής του ΠΑΟΚ τον είχε ανταμείψει με την επιλογή του και συνέχισε πράττοντας ανάλογα. Δίνοντάς του αρχικά λίγα λεπτά συμμετοχής στα δύο νικηφόρα ματς με τη Βασιλεία, για τον β' προκριματικό του Champions League, και κάμποσα περισσότερα σ' αυτά που ακολούθησαν με τη ρωσική Σπαρτάκ κατά τον γ' γύρο.
Ως τον πρώτο αγώνα των πλέι οφ, στις 21 Αυγούστου, με αντίπαλο την Μπενφίκα στη Λισαβόνα. Εδώ ακριβώς έχουμε να κάνουμε με το ζενίθ της παρουσίας του στον ΠΑΟΚ. Οι 'αετοί' είχαν το αβαντάζ του 1-0 από το 45' (με αμφιλεγόμενο πέναλτι) και ο Ουάρντα μπήκε στο γήπεδο αντί του Λημνιού επτά λεπτά μετά την επανέναρξη της αναμέτρησης (52'). Η επίδρασή του λειτούργησε καταλυτικά. Όχι μόνο γιατί ισοφάρισε στο 76' μ' εκείνο το μονοκόμματο σουτ μετά την κεφαλιά του Βαρέλα στο οριζόντιο δοκάρι, αλλά κυρίως διότι, όσοι θυμούνται, η παρουσία του είχε συνδυαστεί με τη σταδιακή άνοδο της ελληνικής ομάδας, η δική του αύρα είχε παρασύρει τους υπόλοιπους, είχε φέρει τα επιπλέον μέτρα και αναγκάσει την Μπενφίκα να οπισθοχωρήσει για να γλιτώσει την ισοφάριση. Που ήρθε από το δικό του πόδι. Έτσι, μάλλον, έπρεπε να γίνει.
Ο ΠΑΟΚ δεν θα κατακτούσε εκείνη την πολυπόθητη πρόκριση στους ομίλους, διότι ακολούθησε το οδυνηρό 1-4 των Λουζιτανών στην Τούμπα, αλλά ο Ουάρντα θα αποκόμιζε την εμπιστοσύνη που είχε πάντα ανάγκη. Αυτήν που τον τρέφει διαρκώς. Να τον νοιάζονται θέλει και το 'χει αποδείξει. Δεν είναι τυχαίο πως όπου κι αν παίζει κυνηγά ν' αναπτύσσει σχέση λατρείας με τον κόσμο. Όπως ακριβώς συνέβη με τους οπαδούς του ΠΑΟΚ. Όλα τούτα βέβαια, έως ότου ο Λουτσέσκου τον αφαιρέσει, κατά συνείδηση, από την εξίσωση του ροτέισον. Παρόλο που είχε αγωνιστεί στο 0-1 από την Τσέλσι, στο δεύτερο ματς του ομίλου στο Europa League, είχε αρχίσει να κοχλάζει μέσα του η επιθυμία για επανάσταση. Σαν σαράκι που τον κατατρώει τις στιγμές δεν αντιλαμβανόταν πως δεν θα πάρει αυτό που ήθελε.
Την αντίδρασή του την εκδήλωσε όταν έμαθε πως δεν θα ήταν στο αρχικό σχήμα του ντέρμπι που ακολουθούσε με την ΑΕΚ. Απών από το χαλάρωμα που ακολούθησε, αποκλείστηκε αναπόφευκτα της αποστολής. Ο Λουτσέσκου είχε πει εκ των υστέρων πως "η ομάδα έχει μία συγκεκριμένη πειθαρχία και κανόνες, που πρέπει να τους σέβονται όλοι. Με συμβιβασμούς, ρισκάρουμε να χάσουμε το γκρουπ και είναι πάρα πολύ απλό", άρα η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει για τον Αιγύπτιο που δεν χωρούσε στο καλούπι. Ούτε όμως ήθελε να στριμωχτεί. Ναι μεν έγινε αποδεκτός στην προπόνηση, αφού οι δυο τους μίλησαν ιδιαιτέρως, αλλά εμφανίστηκε ξανά ύστερα από ένα μήνα σιωπηρής τιμωρίας.
Ήταν περισσότερο στάχτη στα μάτια για να μην απαξιωθεί παραπάνω και η τιμή του κατρακυλήσει όταν, σε λίγες εβδομάδες, θα ερχόταν η στιγμή να βρεθεί ένας νέος μετεγκατάστασης. Είχαν μεσολαβήσει άλλωστε νυχτοπερπατήματα εκτός νομού που έγιναν γρήγορα γνωστά στους ανθρώπους του ΠΑΟΚ και εκνεύρισαν τον Λουτσέσκου, ο οποίος προσπαθούσε να τον συνετίσει, αλλά ο ίδιος τον εξέθετε με την αντισυμβατική συμπεριφορά του. Τον έτρωγαν τα ρούχα του.
Σκόπευε ο Ρουμάνος να ωφεληθεί από τα αδιαμφισβήτητα προσόντα του ποδοσφαιριστή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα διακινδύνευε την ισορροπία των αποδυτηρίων, διαταράσσοντας το εξαιρετικό κλίμα και τη χημεία που εξασφάλιζε την πρωταθληματική πορεία στην Ελλάδα. Ο Ουάρντα θα έπαιζε έκτοτε σκόρπια λεπτά. Για τελευταία φορά εμφανίστηκε στην ήττα κυπέλλου από την Παναχαϊκή (2-1) στην Πάτρα, αρχές του 2019. Είχε μείνει στο γήπεδο 66 λεπτά. Προτού συμπληρωθούν δύο χρόνια παίρνει το δρόμο της επιστροφής για τη Θεσσαλονίκη, αφού περιπλανήθηκε στη Θεσσαλία (ΑΕΛ, Βόλος). Η τρίτη ευκαιρία του θα 'ναι, δεδομένα, η τελευταία. Ο Πάμπλο Γκαρσία υπήρξε ποδοσφαιριστής με ταπεραμέντο και σκαμπρόζικη συμπεριφορά. Ξέρει. Θα τον καταλάβει κάποιες φορές, θα τον συγχωρήσει ενδεχομένως. Όχι όμως όλες.
Ο Ουάρντα οφείλει να του επιβεβαιώσει πως δεν έχει μείνει στη βραδιά της Λισαβόνας. Ότι μπορεί να πάρει απ' αυτόν όσα έχει στο μυαλό του. Ότι μ' αυτόν στις πτέρυγες παρέα με τον Ζίβκοβιτς, θα δίνεται η ευελιξία να παίζει ο Τζόλης στο κουτί. Διαφορετικά θα χαθεί ξανά κάπου στην επαρχία. Να τραγουδά στην εθνική το αγαπημένο του 'ντιμπι ντιμπι ντιμπι ντάι'.