Η Νιουκάστλ έπραξε ακριβώς όπως ο Παναθηναϊκός. Μόνο που δεν είναι το ίδιο

Το απόγευμα της Δευτέρας, λίγο μετά τις 16:00, το ηλεκτρικό γραμματοκιβώτιο κάθε εργαζόμενου στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός είχε ένα νέο εισερχόμενο. Από τα κεντρικά της εταιρίας εστάλη προς ενημέρωση ότι κάθε σύμβαση έχει ανασταλεί από τις 18 Μαρτίου και καθένας εξ όσων έλαβαν το μήνυμα αποκτά το δικαίωμα να αιτηθεί την υπαγωγή του στα μέτρα στήριξης του κράτους προς όσους υπαλλήλους ή αυτοαπασχολούμενους έχουν πληγεί οικονομικά από την παύση των περισσοτέρων επαγγελμάτων στη χώρα ως ασπίδα προστασίας της δημόσιας υγείας απέναντι στη διασπορά και τη θανατηφόρα δράση του κορονοϊού.

Η ιδιοκτησία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός θα καλύψει το ποσό που προβλέπεται βάσει μισθολογίου ως τις 17/3, αλλά κατόπιν και ως τις 30 Απριλίου η μέριμνα ανήκει στον κρατικό μηχανισμό μέσω των αρμόδιων υπουργείων, στον οποίο και θα πρέπει ν’ απευθυνθεί ο ενδιαφερόμενος προκειμένου να λάβει, σε εύλογο διάστημα, το βοήθημα των 800 ευρώ.

Δεδομένης της μνημονιακής οικονομικής πολιτικής που ακολουθούν στο ‘τριφύλλι’, της ταυτόχρονης παύσης όλων των δραστηριοτήτων μέχρι νεωτέρας στο ελληνικό ποδόσφαιρο και της απώλειας εσόδων από διαφημίσεις-χορηγίες, τηλεοπτικά και εισιτήρια, ήταν μια προβλέψιμη κίνηση που ούτως ή άλλως θα εφαρμοστεί κατά κόρον από πολλές αθλητικές εταιρίες – αν δεν έχει ήδη γίνει πράξη. Είχε εξηγηθεί εκτενώς γιατί το αίτημα της ένταξης των ποδοσφαιριστών στη λίστα των Κωδικών Αριθμών Δραστηριότητας (ΚΑΔ) προκειμένου να επιδοτηθούν δεν είναι όσο εξοργιστικό μοιάζει σε πρώτη ανάγνωση, σε μια οδυνηρή φάση για την ελληνική κοινωνία.

Ο Άσλεϊ έκοψε απ’ αυτούς που δεν είχαν

Τι συμβαίνει όμως όταν μια τέτοια μέθοδος από ένα αγγλικό κλαμπ της Premier League; Η Νιουκάστλ έγινε η πρώτη ομάδα της κορυφαίας κατηγορίας στη χώρα που ταχυδρόμησε (ηλεκτρονικά πάντα) τα μαντάτα σ’ όσους απασχολεί, πλην ποδοσφαιριστών και προπονητών της πρώτης ομάδας. O διευθύνων σύμβουλος Λι Τσάρνλι συμπεριέλαβε στην αλληλογραφία διοικητικά στελέχη, προπονητές των ακαδημιών, σκάουτς και εργαζόμενους στο φιλανθρωπικό ίδρυμα του συλλόγου.

Ο ιδιοκτήτης Μάικλ Άσλι, ένας επιτυχημένος και ζάπλουτος επιχειρηματίας με περιουσία που -κατά το Forbes- εκτιμάται στα 2.5 δισεκατομμύρια δολάρια αλλά σίγουρα μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, έκρινε σκόπιμο να διακόψει (τουλάχιστον προσωρινά) τις συμβάσεις των απλών μισθωτών θέτοντάς τους σε υποχρεωτική αργία και απαιτώντας τους ν’ απευθυνθούν στο κράτος για την καταβολή, σε μορφή ενίσχυσης, του 80% του μηνιαίου μισθού τους, με μέγιστο ποσό αποζημίωσης τις 2.500 λίρες!

Του έκλεισαν τα μαγαζιά και… εκδικήθηκε

Ο Άσλεϊ είναι ο τύπος που κόντρα στην ούτως άλλως αργοπορημένη κυβερνητική εντολή της Μεγάλης Βρετανίας για αυτόματο κλείσιμο των καταστημάτων λιανικού εμπορίου, πλην αυτών που πωλούν είδη καθημερινής ανάγκης (σούπερ μάρκετ, φαρμακεία κλπ), είχε ζητήσει τα δικά του 540 μαγαζιά αθλητικών ειδών να παραμείνουν ανοικτά για να προμηθεύουν όσους θέλουν να γυμνάζονται σπίτι, έχοντας την ίδια στιγμή αυξήσει τις τιμές των προϊόντων του (βάρη, σχοινιά, λάστιχα, ζώνες) ακόμη και 50%! Παρόλο που εντός της ομάδας είχαν από καιρό απαγορευτεί δια ροπάλου οι χειραψίες.

Η πρόταση του Άσλεϊ κατακρίθηκε φυσικά τόσο από το συνδικάτο των εργαζομένων όσο και κυβερνητικά στελέχη, καθώς με αυτόν τον τρόπο έθετε σε κίνδυνο τις ζωές όσων απασχολούσε και όχι μόνο. “Όταν αυτό τελειώσει, πρέπει να υπάρξουν συνέπειες για όσους βάζουν την απληστία πάνω από τις ζωές, είναι ασυγχώρητο“, σχολίαζαν συγκεκριμένοι κύκλοι. Προφανώς το παράλογο αίτημά του δεν έγινε αποδεκτό ούτε από τον Μπόρις Τζόνσον που είδε -επιτέλους- το κακό να έρχεται. Πριν νοσήσει και ο ίδιος από covid-19, ως άρχων της… αγέλης του.

Ενδεχομένως, βέβαια, ως αντίποινα της ζημίας που υπέστη απ’ όλη αυτήν την κατάσταση, ο Άσλεϊ επέλεξε να θέσει υπό καθεστώς αναστολής κάθε σύμβαση εργαζομένου στις εταιρίες του. Ακόμη και των στελεχών της Νιουκάστλ. Μιας βασανισμένης ομάδας που έχει περάσει τα πάνδεινα, ταλαιπωρημένη από τα τερτίπια του 55χρονου επιχειρηματία. Ο οποίος ψάχνει να γλιτώσει πενταροδεκάρες, όταν διαπραγματεύεται σε προχωρημένο στάδιο την πώληση των μετοχικού μεριδίου που κατέχει σε Σαουδάραβες επιχειρηματίες έναντι ποσού που αγγίζει τα 400 εκατομμύρια ευρώ, όταν δεν έχει μπει καν στη διαδικασία να ζητήσει περικοπές από συμβόλαια ποδοσφαιριστών ή προπονητών της πρώτης ομάδας, προτιμώντας να στερήσει από εποχιακούς εργαζόμενους του μεροκάματου μερικές εκατοντάδες λίρες γιατί (όπως διαρρέει) η ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο δεν του αποφέρει πλέον κέρδη.

Η σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα είναι χαώδης.