Ο παίκτης απογοήτευση κάθε ομάδας της Super League 1

Ο αρτίστας Ματιέ Βαλμπουενά ζει στην ποδοσφαιρική Ελλάδα μια δεύτερη νεότητα. Ο Γιόζιπ Μίσιτς αποδεικνύει χάρη στις βιρτουόζικες επαφές του με την μπάλα ότι ο περυσινός παραγκωνισμός του ήταν τουλάχιστον αναίτιος. Ο Μάρκο Λιβάγια εξακολουθεί να ξεδιπλώνει με στιλ την ποιότητα του στο χορτάρι. Ο Γκιάς Ζαχίντ διδάσκει σταθερά πώς παίζεται το παιχνίδι της μιας επαφής.

Κάθε ομάδα της Super League 1 είχε τον δικό της αστέρα, ηγέτη, μετρονόμο στην κανονική περίοδο, προτού χωριστούν στα δύο. Έναν σίγουρα, ενδεχομένως περισσότερους. Δεν αναιρείται, βέβαια, η άλλη όψη του ρόστερ. Η αφώτιστη και σκοτεινή. Εκείνη με τους ποδοσφαιριστές που η απόδοσή τους δεν αντιστοίχισε με την αξία ή τις απαιτήσεις που δημιουργήθηκαν γι' αυτούς. Χωρέσαμε 14.

Μπρούνο Σόουζα (Ολυμπιακός)

Ήταν 'μεταγραφή του προέδρου', καψούρα του, παρόλα αυτά ο Πέδρο Μαρτίνς προσπάθησε να τον εντάξει στο ροτέισον του Ολυμπιακού, έχοντας θαμπώσει με την απόδοσή του στο Περιστέρι. Πνευματικά δεν αποδείχθηκε έτοιμος για ν' ανταποκριθεί στις απαιτήσεις κι όταν μετά από ένα δίμηνο βρήκε εκ νέου θέση στο πλάνο του Πορτογάλου, έπεσε σε τρύπα. Κυριολεκτικά, γιατί χτύπησε σε λακκούβα του Πανθεσσαλικού και τέθηκε εκτός μάχης μέχρι τέλους.

Άντερσον Εσίτι (ΠΑΟΚ)

O 'βούβαλος' από τη Νιγηρία κόστισε τρία εκατομμύρια στον ΠΑΟΚ, επειδή ανήκε στους πιο δυνατούς ποδοσφαιριστές του FIFA! Ο Αμπέλ Φερέιρα κατάλαβε ότι δεν είναι ο αμυντικός χαφ που είχε ανάγκη, τον απέσυρε σταδιακά από την 11άδα για να κάνει πιο ευέλικτο το κέντρο του και τον επανέφερε μετά τη συντριβή από τον Άρη επιχειρώντας να θωρακίσει τα μετόπισθεν. Ούτε τότε, βέβαια, είδε προκοπή, αφού το 'βαρύ' σκαρί του πρώην χαφ της Γάνδη δεν προσέδιδε την σπιρτάδα των άλλων κεντρικών χαφ.

Παουλίνιο (ΑΕΚ)

Αφού οι Ζεράλδες και ο Σιμάο έφυγαν κακήν κακώς τον χειμώνα και ο Βέρντε βρήκε το ρόλο του με τον Μάσιμο Καρέρα, ο Πορτογάλος ήταν ο... επιλαχών. Δεν κόστισε πολλά χρήματα στην ΑΕΚ, ερχόμενος ελεύθερος από την Τσάβες και παίρνοντας ένα συμβόλαιο που δεν ξεπερνά τις 200.000 ευρώ. Ωστόσο ως ένα ποδοσφαιριστής με συγκεκριμένες δυνατότητες δεν έξυσε καν το ταβάνι του. Λέτε να το κάνει στα πλέι οφ;

Δημήτρης Κολοβός (Παναθηναϊκός)

Ο Παναθηναϊκός τού χάρισε την ευκαιρία του επαναπατρισμού και το δίδυμο Νταμπίζα-Δώνη τον πίστευε πολύ ως πρότζεκτ. Του το έδειξε με τις συμμετοχές στο πρώτο μισό της σεζόν, δεν επήλθε η δικαίωση. Η έλλειψη συγκεκριμένης θέσης στην επίθεση έφραξε οποιαδήποτε προσπάθεια να ενταχθεί αρμονικά στο σύνολο, έχασε σταδιακά το χρόνο του κι έπαιζε σποραδικά, προτού ο πρόσφατος τραυματισμός του τερματίσει μια πρώτη, δύσκολη, σεζόν στο 'τριφύλλι'. Επιλέχθηκε από εμάς, διότι ο Ούφε Μπεκ θα έπαιρνε όλο το συμβόλαιό του, ανάλογα με τις συμμετοχές του.

Δημήτρης Μάνος (ΟΦΗ)

Υποτίθεται ότι ο 25χρονος επιθετικός θα ήταν η βασική επιλογή του Γιώργου Σίμου. Άρχισε αδιανόητα καλά, με τα προσωπικά 'όργια' στο ΟΑΚΑ, αλλά στη μεσοεπιθετική γραμμή του ΟΦΗ, που ήταν από τις πιο παραγωγικές του πρωταθλήματος με 35 γκολ από 11.2 τελικές ανά αγώνα (τέταρτη επίδοση) και 24 ασίστ (πέμπτη επίδοση), άρχισε να περισσεύει. Ο Φιγκεϊρέντο τον εκτόπισε απρόσμενα και ο Μάνος έμεινε... μόνο. Ή καλύτερα 'άσφαιρος' για 19 παιχνίδια!

Νικολάς Μαρτίνες (Άρης)

Τις 14 από τις 15 φορές που χρησιμοποιήθηκε ο 32χρονος Αργεντινός μεσοεπιθετικός στο πρωτάθλημα ήταν ως αλλαγή. Εξ ου και τα μόλις 256 λεπτά συμμετοχής με μηδενική επίδραση στο παιχνίδι του Άρη (0 γκολ, 0 ασίστ). Που μεταξύ μας δεν τον χρειαζόταν.

Αλέξανδρος Κατράνης (Ατρόμητος)

Θα κλείσει τα 22 του στις 4 Μαΐου ο Βολιώτης αριστερός μπακ και με βάση τα τρομερά (σωματικά, τεχνικά) προσόντα του θα έπρεπε να είναι πολύ πιο δραστήριος, έχοντας επιστρέψει από πέρυσι στον Ατρόμητο. Πιθανόν η έλλειψη ανταγωνισμού για τη θέση τον κράτησε πίσω και δεν του χάρισε τα απαραίτητα εκείνα κίνητρα για να προσπαθήσει παραπάνω. Είχε μόλις 1 ασίστ σε 16 παιχνίδια. Έχει πολλά περιθώρια, φυσικά, αλλά και οριοθετημένες απαιτήσεις που θα πρέπει να εκπληρώσει.

Ζαν Λικ Ασούμπρ (ΑΕΛ)

Ο βραχύσωμος Ιβοριανός δεν ήταν όσο επιδραστικός θα περίμενε ο Μιχάλης Γρηγορίου στην ανάπτυξη των 'βυσσινί', αφήνοντας τον Ουάρντα σαν την καλαμιά στον θεσσαλικό κάμπο. Για ένα μήνα πάλεψε να κερδίσει το χαμένο έδαφος της αργοπορημένης ένταξης στην ΑΕΛ, αλλά το πρόβλημα που έβγαλε τον 'τέλειωσε' πριν από την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου.

Τιμπό Μουλέν (Ξάνθη)

Τα καλά χρόνια της Κλερμόν και αργότερα της Λέγκια έχουν περάσει για τον 30χρονο Γάλλο χαφ, ο οποίος δεν εμφανίστηκε με την Ξάνθη ούτε στα μισά (11 από τα 26) παιχνίδια της κανονικής περιόδου. Οι τέσσερις κίτρινες κάρτες δεν εξισορρόπησαν από κάποιο γκολ ή ασίστ, ούτε φυσικά το βραβείο του MVP στο ματς με τη Λαμία κατέστη ικανό να σώσει τα προσχήματα.

Πατρίσιο Ματρικάρντι (Αστέρας Τρίπολης)

Ο Αστέρας Τρίπολης δέχθηκε 37 γκολ στην κανονική περίοδο, ως η τέταρτη χειρότερη άμυνα της κατηγορίας, αλλά ο θηριώδης Αργεντινός ήταν τόσο ευάλωτος που χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα εφέτος (12 παιχνίδια), κατά τη δεύτερη σεζόν του στην Τρίπολη.

Γουστάβο Τιρόνε (Λαμία)

Η Λαμία θα ήθελε στα πόδια του Ισπανού επιτελικού να βρει τη συνέπεια. Ήταν, εντούτοις, αυτό που έλειπε εξ ολοκλήρου από τον 29χρονο νησιώτη από τα Κανάρια, ο οποίος είχε περισσότερες εμφανίσεις κάτω από τη βάση, παρά προσέφερε με τη δημιουργία του.

Αουγκούστο Μαξ (Βόλος)

Οι 9 κίτρινες κάρτες σε 18 παιχνίδια καταδεικνύουν την αδυναμία του 27χρονου Αργεντινού χαφ να βγάλει 'καθαρές' άμυνες. Ναι μεν βρήκε το χώρο του στον Βόλο μετά τις πρώτες εβδομάδες προσαρμογής στην Ελλάδα, αλλά ξέφευγε συχνά από τα όρια και δεν παρείχε εγγύηση.

Αϊμέν Ταχάρ (Παναιτωλικός)

Ο Παναιτωλικός πόνταρε στην εμπειρία του 30χρονου Αλγερινού χαφ όταν τού παρείχε δουλειά στο Αγρίνιο. Δεν ήταν όμως ο παίκτης που θα κοντρολάρει και θα κουμαντάρει το παιχνίδι της ομάδας του Μάκη Χάβου, χάνοντας εν τέλει τη θέση του μετά την ενίσχυση του άξονα στα τέλη του Γενάρη.

Βασίλης Ρέντζας (Πανιώνιος)

Πολυτέλεια για τον Πανιώνιο η παρουσία του έμπειρου πλάγιου, ο οποίος στα 27 του θα έπρεπε να καθοδηγεί τους μικρότερους. Για ένα δίμηνο ήταν μεταξύ γηπέδου-πάγκου-εξέδρας και έδωσε ελάχιστα, προτού επιστρέψει χωρίς να έχει ρυθμό.

***

Έχει δίκιο ο Δώνης στην κόντρα με τον Αλαφούζο; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: