Η Μαρσέιγ είχε διώξει Αλέφαντο, Γεκινί και δεν έφερε τον Βενγκέρ

Τον Σεπτέμβριο του 1994 ο Ολυμπιακός, με τον Σωκράτη Κόκκαλη να έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου τα ηνία της ΠΑΕ (από τον Απρίλιο του 1993, όταν αποχώρησε για λόγους υγείας ο Σταύρος Νταϊφάς) αντιμετώπιζε για πρώτη φορά στην ιστορία του, τη γαλλική Μαρσέιγ.

Οι ευρωπαϊκές φιλοδοξίες των "ερυθρολεύκων" ναυάγησαν απέναντι στην Ο.Μ του Μπερνάρ Ταπί, που έπαιζε στην Β Εθνική Γαλλίας (λόγω του σκανδάλου δωροδοκίας με τη Βαλενσιέν) αλλά δεν της είχε αφαιρεθεί και ο τίτλος της πρωταθλήτριας Ευρώπης που είχε κατακτήσει το 1993 (κόντρα στη Μίλαν). Το τι έγινε στα δυο ματς, τα οποία ο Ολυμπιακός έχασε με 2-1 στο παλιό Γεώργιος Καραϊσκάκης και 3-0 στο Βελοντρόμ, το' χε περιγράψει γλαφυρά στο Contra.gr, ο Zastro πριν από μερικά χρόνια.

Εμείς σήμερα θα θυμηθούμε πως η Μαρσέιγ, που ο Ολυμπιακός υποδέχεται την Τετάρτη στην πρεμιέρα των ομίλων του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ, πριν από 26 χρόνια, αποτέλεσε την αφορμή για την απόλυση του Νίκου Αλέφαντου, το έντονο, αλλά χωρίς ευτυχές τέλος, φλερτ με τον Αρσέν Βενγκέρ και το αντίο του Ρασίντ Γεκινί!

Ο Νίκος Αλέφαντος ήταν κατά σειρά ο πέμπτος προπονητής που άλλαζε ο Ολυμπιακός μετά την μάλλον αναιτιολόγητη απόλυση του Όλεγκ Μπλαχίν (από τον Σταύρο Νταϊφά) τον Ιανουάριο του 1993. Είχαν προηγηθεί ο Αντώνης Γεωργιάδης (για πέντε μέρες, μέχρι να πέσουν οι περίφημοι κορνέδες στο Ρέντη), ο Απόστολος Φίλης για ένα ματς, ο Λιούπκο Πέτροβιτς (ο Ολυμπιακός τον είχε πάρει από τον ΠΑΟΚ, ο οποίος με τη σειρά του συμφώνησε με τον Μπλαχίν!) και ο Κώστας Πολυχρονίου.

Με τον "Αλέ" στον πάγκο ο Ολυμπιακός κάνει 8 νίκες στα τελευταία 12 ματς της σεζόν 1993-94 (ανάμεσά τους και το 3-0 επί της ΑΕΚ που πανηγυρίζεται δεόντως από τον μακαρίτη κόουτς) και τερματίζει τρίτος με 68 βαθμούς (πρώτη η ΑΕΚ με 79, δεύτερος ο Παναθηναϊκός με 72) εξασφαλίζοντας την έξοδο στο Κύπελλο UEFA. Ο Κόκκαλης ανανεώνει τη συνεργασία με τον Αλέφαντο, που παίρνει αέρα και ... ξεσαλώνει. Ατάκες του όπως ο "Εστάι καίει πετρέλαιο" (ο Χιλιανός χαφ είχε έρθει στον Πειραιά το καλοκαίρι του 93), ο "γκαζοζέν Σαββίδης" ή ο "μαντουμαδόρος" Αμανατίδης κάνουν θραύση στο Ρέντη, αλλά ο Ολυμπιακός χάνει τη σοβαρότητά του και κυρίως χωρίζεται σε στρατόπεδα. Μέσα σε αυτό το κλίμα φτάνουν το καλοκαίρι ο Ίλια Ίβιτς από τον Ερυθρό Αστέρα και ο μουντιαλικός Ρασίντ Γεκινί, που είχε εντυπωσιάσει με τη Νιγηρία στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ (στο ... 4-4-2 της Ελλάδας, με τον αείμνηστο Αλκέτα Παναγούλια στον πάγκο της

Λαϊκά δικαστήρια και Μαρσέγη...

Η σεζόν ξεκινάει με νίκες στο Κύπελλο, ενώ στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος ο Ολυμπιακός επικρατεί το Απόλλωνα της Αθήνας με 3-1, στην πρόβα για το πρώτο ματς με την Μαρσέιγ (13/9), που είχε προκύψει ως αντίπαλος στην κλήρωση του Κυπέλλου UEFA. Οι "ερυθρόλευκοι" δεν έκρυβαν τις φιλοδοξίες τους για πρόκριση, αλλά οι Γάλλοι που δεν ήταν ακριβώς ομάδα Β Εθνικής, τους κόβουν τη φόρα. Νικούν με 2-1 και γίνονται το φαβορί να περάσουν στον επόμενο γύρο.

Ο Αλέφαντος κατεβάζει μια ενδεκάδα την οποία αμφισβητούν όλοι. Ο Γεκινί μένει στον πάγκο και μπαίνει στο δεύτερο ημίχρονο, αντικαθιστώντας τον Αλέξη Αλεξανδρή που στα αποδυτήρια δηλώνει: "Δεν ξέρω γιατί βγήκα. Κουρασμένος, πάντως, δεν ήμουν..." Ο Ίβιτς καρφώνει ευθέως τον προπονητή: "Δεν ήταν σωστός ο τρόπος με τον οποίο παίξαμε..."

Στο Καραϊσκάκη στήνονται λαϊκά δικαστήρια και ο Αλέφαντος απολογείται για τις επιλογές του στον κόσμο, που μοιάζει οργισμένος (και τότε τα ... ντου ήταν πολύ συνηθισμένα στο λιμάνι). Καταλαβαίνει ότι δεν έχει πολύ μέλλον στον πάγκο και προσπαθεί να μεταπείσει τον Κόκκαλη με μια εξίσου ιστορική ατάκα: "Πρόεδρε άσε με να πάω στη Μαρσέγη, να φέρουμε την πρόκριση..."

Ο Ολυμπιακός πήγε στην Μαρσέγη, χωρίς όμως τον Νίκο Αλέφαντο. Στις 16 Σεπτεμβρίου, τρεις μέρες μετά το 1-2 των Γάλλων στο Φάληρο, τους "ερυθρόλευκους" αναλάμβανε να καθοδηγήσει μια από τις μεγαλύτερες δόξες της ομάδας και προσωπικός φίλος του Σωκράτη Κόκκαλη, Νίκος Γιούτσος. Ταυτόχρονα ξεκινάει και η αναζήτηση του νέου προπονητή.

Ο Αλέφαντος δεν κρύβει την απογοήτευσή του και λίγες μέρες αργότερα σε τηλεοπτική συνέντευξή του στον Πάνο Παναγιωτόπουλο επιτίθεται στον Γιώργο Λούβαρη και στο περιβάλλον Κόκκαλη που υποτίθεται ότι τον "έφαγε από τον Ολυμπιακό". Αργότερα θα αποδώσει στον γενικό διεθυντή της ΠΑΕ τον χαρακτηρισμό "πιράνχας" και στο βιβλίο του "Τα πάντα όλα" θα γράψει: "Κάνω προετοιμασία, σκίζω στο τουρνουά με Μπρέσια. Εχω Ιβιτς, Αλεξανδρή. Είμαι πρώτος, αήττητος στο πρωτάθλημα. Εντάξει, παίζω με… Μαρσέγη, μια ατυχία εκεί στο κόρνερ ο Τοχούρογλου, με παίζει 100% – 0% ο διαιτητής, χάνω 2-1. Εχω όμως άλλα 90 λεπτά ρε. Ασε με να πάω στη μάχη. Ασε με να πάω μέσα στη Μαρσέγη να φέρω την πρόκριση. Απ’ τον Ολυμπιακό μ’ έφαγε το… πιράνχας, ο Λούβαρης κι όλη η χαρτοπαιξία. Είχανε μαζευτεί στην Εδεσσα για το παιχνίδι κι είπανε να φάνε τον Αλέφαντο"

Μιλήσαμε με τον κύριο Βενγκέρ...

Το πρώτο όνομα τεχνικού που διαρρέει ότι απασχολεί τον Ολυμπιακό είναι αυτό του Σέρβου Βουγιαντίν Μπόσκοφ. Κάπου γράφεται ότι υπήρξε διερευνητική επαφή με τον Τέλ Σαντάνα της Εθνικής Βραζιλίας. Η αλήθεια είναι ότι οι Πειραιώτες αναζητούν ένα σπουδαίο όνομα, που θα τους λύσει το πρόβλημα του προπονητή δια παντός.

Ο Αρσέν Βενγκέρ ήταν τότε 45 ετών, μόλις είχε αποχωρήσει από τη Μονακό μετά από 7 χρόνια και αναζητούσε την επόμενη ομάδα της καριέρας του. Ο Σωκράτης Κόκκαλης του χτυπάει την πόρτα και ο Αλσατός σχεδόν την ανοίγει διάπλατα. Το ταξίδι του στην Ελλάδα αποδεικνύει ότι η πρόταση του Ολυμπιακού είναι πολύ σοβαρή. Ο Βενγκέρ έχει διαδοχικά ραντεβού με τον Κόκκαλη και στις 25/9 παρακολουθεί τους Πειραιώτες να συντρίβουν τον Ιωνικό με 6-1 (3 γκολ ο Ίβιτς και από οι Εστάϊ, Χατζίδης, Γεκινί)

"Ο,τι είδα το κρατάω για τον εαυτό μου. Ο πρόεδρος μπορώ να πω ότι μου έκανε καλή εντύπωση. Θα απαντήσω μέχρι την Τετάρτη" είναι η λακωνική δήλωση στους δημοσιογράφους. Στις συζητήσεις με τους Κόκκαλη και Λούβαρη, ο Γάλλος κόουτς μιλάει περισσότερο: "Θα δουλέψουμε με 18-20 ποδοσφαιριστές, μου αρέσει η ταχύτητα και το πρέσινγκ στο ποδόσφαιρο. Πιστεύω ότι έχει πιθανότητες πρόκρισης σε βάρος της Μαρσέιγ" εξηγεί, ενώ επισκέπτεται και το προπονητήριο στο Ρέντη.

Εκεί σύμφωνα με τον Κούλη Καραταΐδη και τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Contra.gr (στον Σταύρο Γεωργακόπουλο) είχαν μαζευτεί και οπαδοί του Ολυμπιακού για την ... καθιερωμένη γκρίνια, γεγονός που ουσιαστικά λειτούργησε σαν ανασταλτικός παράγοντας για να πει το ναι ο Βενγκέρ.

Δεν είναι έτσι ακριβώς. Ο Σωκράτης Κόκκαλης με δηλώσεις του επιβεβαιώνει τις επαφές με τον Γάλλο τεχνικό, διευκρινίζοντας: "Μιλήσαμε με τον κύριο Βενγκέρ, αλλά για να πειστεί ένας τέτοιος προπονητής να έρθει στην Ελλάδα θα χρειαστούν κι άλλες επαφές. Ακόμη, πάντως, και να μην έρθει τελικά το σίγουρο είναι ότι θα αποκτήσουμε μεγάλο όνομα..."

Δύο μέρες αργότερα, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δείχνει πιο αισιόδοξος. Καθώς ηγείται της αποστολής για τη Γαλλία και τον επαναληπτικό με την Μαρσέιγ, μαζεύει τους δημοσιογράφους και δηλώνει: "Πιστεύω ότι θα μας απαντήσει θετικά. Δεν θα βρεθεί στη Μασσαλία για το παιχνίδι. Θα το δεί από την τηλεόραση". Ο ίδιος ο Βενγκέρ μιλώντας στην "Εκίπ" υποστηρίζει ότι θα απαντήσει στον Ολυμπιακό την Πέμπτη (29/9) και θεωρεί ότι η Μαρσέιγ "θα προκριθεί κατά 90% σε βάρος της ελληνικής ομάδας".

Με πήρε τηλέφωνο, αλλά τι να πούμε;

Ο Ολυμπιακός χάνει στη ρεβάνς του Βελοντρόμ με 3-0 (με κορυφαία φάση του ματς το ... τάκλιν του Αλεξανδρή που άθελά του ανέτρεψε τον Ντανιέλ Μπατίστα ενώ ετοιμαζόταν να ισοφαρίσει σε 1-1, από πολύ πλεονεκτική θέση) ενώ την Κυριακή 2/10 γνωρίζει την ήττα και στο πρωτάθλημα (από τον ΟΦΗ με 1-0). Την επομένη το Ρέντη θυμίζει κολαστήριο. Πέφτουν αυγά, προπηλακίζονται οι παίκτες, ξυλοκοπούνται δημοσιογράφοι. Άγριες εποχές...

Ο Βενγκέρ δεν έχει απαντήσει την περίφημη Πέμπτη. Αρχίζει και εξαντλεί την υπομονή των ολυμπιακών καθώς επικοινωνεί εκ νέου με τον Κόκκαλη και του λέει πως έχει προτάσεις από Έβερτον και Μπάγερν. Στον Πειραιά καταλαβαίνουν ότι ενδεχομένως να χάνουν χρόνο, αλλά στις 7 Οκτωβρίου ο Βενγκέρ είναι και πάλι στην Ελλάδα. Τον υποδέχεται στο (ανατολικό) αεροδρόμιο ο Πέτρος Κόκκαλης και τον οδηγεί κατευθείαν στα γραφεία της Intrasoft, όπου τον περιμένουν Κόκκαλης και Λούβαρης.

Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τη συνεργασία, ο Βενγκέρ θέτει κάποιους όρους και ο Κόκκαλης απαιτεί να του απαντήσει σε 48 ώρες. Όμως και πάλι ο Αλσατός δεν απαντάει οριστικά. Στις 11/10, ο Ολυμπιακός παρουσιάζει στο μπάσκετ τον Έντι Τζόνσον και τον Σάσα Βολκόφ και ο Κόκκαλης παραδέχεται: "Ο Βενγκέρ με ζήτησε το πρωί στο τηλέφωνο, αλλά δεν του απάντησα. Τι να πούμε; Το θέμα αυτό έχει τελειώσει..."

Ο ίδιος ο Βενγκέρ είχε επιβεβαιώσει την κλήση προς τον Κόκκαλη, μιλώντας στο "Εθνος": "Περιμένω να μιλήσω με τον πρόεδρο. Έχω θέσει κάποιους όρους και αναμένω την τελική συζήτηση..." Ολυμπιακός και Βενγκέρ δεν ήταν γραφτό να συνεργαστούν. Ο προπονητής θα πήγαινε εν τέλει στην Ιαπωνία (για να αναλάβει το 1996 την Άρσεναλ) και οι "ερυθρόλευκοι" θα επέλεγαν τον Ολλανδό Τάις Λίμπρεχτς, που για δεύτερη φορά στην καριέρα του πήγαινε στο Ρέντη...

Ο "ταύρος" της Καντούνα, στον Πειραιά...

Το καλοκαίρι του 1994 και ενώ το Μουντιάλ δεν είχε αρχίσει ακόμη, οι εφημερίδες έγραφαν ότι ο Ολυμπιακός ενδιαφερόταν για τον Ρασίντ Γεκινί, ή λιοντάρι της Καντούνα, όπως τον έλεγαν στη Νιγηρία. Η ιστορία του κορυφαίου παίκτη του Κυπέλλου Εθνών της Αφρικής της ίδια χρονιάς και κεντρικής φυσιογνωμίας της Νιγηρίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ. Η φωτογραφία του δυναμικού σέντερ-φορ μέσα στα δίχτυα της Βουλγαρίας έκανε το γύρο του κόσμου κι ο Ολυμπιακός που είχε προχωρήσει τη μεταγραφή την ολοκλήρωνε πριν ... πέσουν πάνω στον παίκτη άλλα ευρωπαϊκά κλαμπ.

Ο Γεκινί ήταν τότε 31 ετών. αν και οι κακές γλώσσες ανεβάζουν την ηλικία του τουλάχιστον ... τέσσερα-πέντε χρόνια. Λόγω Μουντιάλ καθυστέρησε να ενσωματωθεί στην προετοιμασία, ενώ όταν ήρθε πήρε αναρρωτική άδεια λόγω του ότι είχε προβληθεί από ελονοσία. Εξ ου και η ατάκα Αλέφαντου: "Ο αλήτης, ο μαύρος ο Γεκινί, ήρθε να μας κολλήσει ελονοσία" Ο προπονητής του Ολυμπιακού θα έπρεπε να βρει θέση στον μουντιαλικό άσο, την ώρα που η ομάδα του είχε πάρει τον Ίβιτς αλλά και τους Αλέξη Αλεξανδρή και Ντανιέλ Μπατίστα: "Θα πέσουν τα τσιμέντα" προφήτευε, πρώτα όμως, θα έπρεπε να ... παίξουν όλοι μαζί.

Ο Νιγηριανός δεν δείχνει να έχει ενθουσιαστεί τόσο πολύ από το κλίμα του Ολυμπιακού. Κάνε παρέα μόνο με τον Ντανιέλ Μπατίστα με τον οποίο συνεννοούνται στα πορτογαλικά (λόγω της θητείας του Αφρικανού στη Βιτόρια Σετούμπαλ) και στον αγιασμό δείχνει την δυσφορία του θυμίζοντας ότι είναι ... μουσουλμάνος.

Τελικά ο Ρασίντ θα αρχίσει προπονήσεις και θα κάνει πρεμιέρα στο ματς Κυπέλλου με τη Δόξα Δράμας, παίζοντας είκοσι λεπτά. Λίγες μέρες αργότερα θα αγωνιστεί με την ΕΑΡ στο Ρέθυμνο, σκοράροντας το γκολ του Ολυμπιακού, χάνοντας όμως και πέναλτι για τη νίκη. Ο κόσμος τον περιμένει πως και πως στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος εναντίον του Απόλλωνα, παίζει καλά, αλλά δεν βάζει γκολ.

Θα πετύχει το πρώτο του γκολ εναντίον του Εδεσσαϊκού, εκτός έδρας γλιτώνοντας τον Ολυμπιακό από το κάζο (σκορ 1-1) και θα βάλει ένα ακόμα στο σαρωτικό 6-1 επί του Ιωνικού. Δείχνει ότι σιγά-σιγά θα βρει το δρόμο του, όμως ο Ολυμπιακός απείχε πάρα πολύ από το κλαμπ που έγινε λίγα χρόνια μετά. Συνήθως επικρατούσε το χάος. Κι αυτό παρέσυρε και τον Γιεκινί. Στο πρώτο ματς με την Μαρσέιγ παίζει μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, αν και μετά από το ματς δηλώνει ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει τον αγώνα. Στον επαναληπτικό περνάει σχεδόν απαρατήρητος, μέσα του όμως έχει αποφασίσει να φύγει.

Λίγες μέρες αργότερα (αρχές Οκτώβρη) θα συναντηθεί μαζί με τον μάνατζερ του με τους Σωκράτη Κόκκαλη και Γιώργο Λούβαρη, οι οποίοι τον διευκολύνουν, λύνοντας το συμβόλαιό του. Στις 15 Οκτωβρίου, έχοντας παίξει μόλις 7 ματς με τους "ερυθρόλευκους" αποχωρεί αφήνοντας σαφείς αιχμές για την ατμόσφαιρα μέσα στην ομάδα: "Ο Ολυμπιακός αν δεν αλλάξει νοοτροπία, ακόμη κι αν πάρει το Μαραντόνα και το Ρομάριο δεν θα βρει την άκρη. Οι παίκτες του πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν αποτελούν οικογένεια και ο καθένας κάνει του κεφαλιού του..."¨

Ο τίμιος Ρασίντ συνέχιζε να παίζει ποδόσφαιρο, μέχρι τα 38 (ή τα... 45 του, αν πιστέψουμε τις φήμες που τον συνόδευαν όταν έφτασε στην Ελλάδα). Τη σεζόν 1997-98 αγωνίστηκε στην Ελβετία και στη Ζυρίχη (14 γκολ σε 28 ματς) κάτι που τον έστειλε και στο Μουντιάλ του 1998. Το 2012 η είδηση του θανάτου του γέμισε θλίψη όσους τον θυμόνταν να παίζει με τεράστια φυσική δύναμη μέσα στο γήπεδο. Πιο θλιβερό ήταν αυτό που έγινε γνωστό αργότερα, ότι έπασχε από διπολική διαταραχή και κατάθλιψη, αν και πολλά λέγονται για την οικογένειά του, γιατί μετά την κηδεία του που έγινε άρον-άρον, τα μέλη της τσακώνονταν για την περιουσία που είχε κερδίζει παίζοντας μπάλα....