Η μαγική ασίστ του Τσιάρτα στο ματς με την Ισπανία: Ο “μάγος” θυμάται
Δεκαπέντε χρόνια μετά το "θαύμα" της Πορτογαλίας, ο Βασίλης Τσιάρτας ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων. Η μαγική ασίστ στον Χαριστέα στο ματς με τους Ισπανούς, ο ελεγχόμενος ενθουσιασμός, η προσήλωση στον στόχο, η σαν "γροθιά" ενωμένη Εθνική και ο θρίαμβος που θα μνημονεύεται όσο θα υπάρχει ο πλανήτης!
Τέσσερις Ιουλίου του 2004, μια ημερομηνία σταθμός στην ιστορία όχι μόνο του ελληνικού, αλλά του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Το κόρνερ του Άγγελου Μπασινά, η κεφαλιά του Άγγελου Χαριστέα, το ντελίριο των Ελλήνων φιλάθλων στις κερκίδες του “Ντα Λουζ”, οι έξαλλοι πανηγυρισμοί σε κάθε γωνιά της χώρας μετά τη λήξη. Πρόκειται φυσικά για μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία συνολικά του αθλητισμού, μια απίστευτη πορεία από το πρώτο ματς μέχρι και τον τελικό, έναν ανεπανάληπτο θρίαμβο που έφερε την Εθνική μας στην κορυφή της Ευρώπης και έβαλε τους πρωταγωνιστές της για πάντα μέσα στις καρδιές μας. Ένας από τους “αθάνατους” εκείνης της υπέροχης ομάδας, ήταν ο Βασίλης Τσιάρτας, το δεκάρι με τη μαγική πάσα, ο οργανωτής του παιχνιδιού, ο “εγκέφαλος” μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Ο “μάγος” της Σεβίγια, φρόντισε να υπενθυμίσει στους Ισπανούς το προσωνύμιο που οι ίδιοι του είχαν χαρίσει, όσο αγωνιζόταν στην ομάδα της Ανδαλουσίας. Αμέσως μετά την πρεμιέρα στο τουρνουά με τη νίκη 2-1 επί της Πορτογαλίας, η Ελλάδα αντιμετώπιζε την θεωρητικά ισχυρότερη ομάδα του ομίλου, τη “furia roja” του Ινιάκι Σάεθ, την οποία είχε ήδη “πληγώσει” έναν χρόνο νωρίτερα, μέσα στη “Ρομαρέδα” της Σαραγόσα, στην προκριματική φάση του EURO, όταν την είχε νικήσει 0-1 με το γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου, αναγκάζοντάς την να ψάξει το εισιτήριο για την Πορτογαλία, μέσω των πλέι-οφ (5-1 συνολικό σκορ με τη Νορβηγία). Οι Ίβηρες είχαν νικήσει στο πρώτο ματς 1-0 τη Ρωσία και ισοβαθμούσαν στην πρώτη θέση με την Εθνική μας.
Όμως ας αφήσουμε να συνεχίσει την αφήγηση ο ίδιος ο Βασίλης, με τον οποίο μιλήσαμε τηλεφωνικά, ξεκινώντας από την ασίστ που έδωσε στον Χαριστέα και καταλήγοντας σε μια συνολική αποτίμηση της διοργάνωσης.
– Βασίλη, πριν τον αγώνα με την Ισπανία, είχε προηγηθεί η μεγάλη νίκη επί της Πορτογαλίας. Ο ελληνικός Τύπος έγραφε τότε ότι η Ελλάδα είχε εκπληρώσει την “υποχρέωση” της μιας νίκης στο τουρνουά και πλέον μπορούσε να νιώθει πετυχημένη.
– ΒΤ: “Θα διαφωνήσω με τη λέξη υποχρέωση. Η – τουλάχιστον – μια νίκη που θέλαμε να πετύχουμε στη διοργάνωση, δεν ήταν υποχρέωση, αλλά στόχος. Το θέλαμε, το πιστεύαμε, σκεφτόμασταν ότι μπορούσαμε να το πετύχουμε. Η συμμετοχή σε ένα EURO μετά από 24 χρόνια, δεν ήταν αρκετή επιτυχία για εμάς, είχαμε θέσει τους στόχους μας και ήμασταν απόλυτα συγκεντρωμένοι και ενωμένοι για να τους πετύχουμε. Οπωσδήποτε νιώσαμε πιο απελευθερωμένοι μετά τη νίκη της πρεμιέρας, είναι σημαντικό με το καλημέρα να αποβάλλεις το ψυχολογικό βάρος, όμως δεν θεωρήσαμε ότι κάναμε κάποια υπέρβαση. Και βέβαια, αυτό το αποτέλεσμα δεν σημαίνει ότι τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα για εμάς στη συνέχεια. Μας περίμενε η Ισπανία, μια ομάδα συνηθισμένη να δίνει το παρών σε τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων.”
– Φτάνουμε λοιπόν στο ματς με την Ισπανία, την ίδια ομάδα που είχατε νικήσει έναν χρόνο πριν μέσα στη Σαραγόσα, κάνοντας έτσι το πολύ μεγάλο βήμα για την απευθείας πρόκριση στην τελική φάση του EURO.
– ΒΤ: “Η Ισπανία ήταν μια πολύ δυνατή ομάδα, θυμήσου ότι στην προκριματική φάση μας είχε κερδίσει άνετα 0-2 μέσα στη “Λεωφόρο”. Στα προκριματικά είχαμε κάνει κακό ξεκίνημα, η ανάκαμψη ξεκίνησε με το ματς με την Αρμενία (σ.σ. 2-0) και στη Σαραγόσα βρεθήκαμε σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι του ομίλου, αφού η νίκη που πήραμε, μας έδωσε το δικαίωμα να πάμε μέχρι το τέλος, εξαρτώμενοι αποκλειστικά από εμάς. Φτάσαμε στο τελευταίο παιχνίδι με τη Βόρεια Ιρλανδία και παίρνοντας το τρίποντο (σ.σ. 1-0 με το εύστοχο πέναλτι του Τσιάρτα), προκριθήκαμε εμείς απευθείας στην τελική φάση, υποχρεώνοντας την Ισπανία να διεκδικήσει το δικό της εισιτήριο στα μπαράζ. Παρόλα αυτά, οι Ισπανοί είχαν πάει στην Πορτογαλία ως ένα από τα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του EURO. Μπορεί να μην έκαναν το δικό τους “ξέσπασμα” σε εκείνη τη διοργάνωση, αλλά όλοι θυμόμαστε τί έγινε τέσσερα χρόνια μετά, στην Αυστρία, με την εκπληκτική δουλειά που έκανε πρώτα ο Λουίς Αραγονές και μετά ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε. Στο μεταξύ μας παιχνίδι, η Ισπανία ήταν ανώτερη, προηγήθηκε σχετικά νωρίς με το γκολ του Μοριέντες, συνέχισε να έχει την πρωτοβουλία, δημιούργησε και έχασε ευκαιρίες, θα μπορούσε να πετύχει και δεύτερο τέρμα και να καθαρίσει το ματς.”
– Και εκεί είναι που “ανέλαβε δράση” το μαγικό αριστερό σου πόδι…
– ΒΤ: “Ήταν μια φάση στην οποία βρέθηκα μόνος μου λίγο πάνω από το κέντρο, χωρίς να με μαρκάρει κανένας. Είδα ότι ο Άγγελος (σ.σ. Χαριστέας) έκανε κίνηση προς την περιοχή, έχοντας αφήσει πίσω του τον Ιβάν Ελγκέρα και αμέσως έκανα την πάσα. Ήταν γνωστό ότι οι μακρινές πάσες ακριβείας αποτελούσαν ένα από τα δικά μου “όπλα”, ένα σήμα κατατεθέν στο παιχνίδι μου, δεν υπήρχε πίεση, οπότε η μπάλα πήγε συστημένη στον Άγγελο, ο οποίος πλάσαρε επιτυχημένα, ισοφαρίζοντας το παιχνίδι. Οι Ισπανοί δεν το περίμεναν αυτό, αιφνιδιάστηκαν, έχασαν κι άλλες ευκαιρίες μέχρι τη λήξη, όμως από τη μια, ο Αντώνης (σ.σ. Νικοπολίδης) βρέθηκε σε μεγάλη μέρα, από την άλλη, είχαμε και την τύχη με το μέρος μας, αφού η μπάλα έφυγε ξυστά άουτ ουκ ολίγες φορές. Γνωρίζαμε ότι αν παίρναμε τον βαθμό της ισοπαλίας, θα ήταν πολύ σημαντικό για την ομάδα, δε χρειάστηκε να κυνηγήσουμε τη νίκη, σκέψου ότι ολοκληρώσαμε τις δυο πρώτες αγωνιστικές του ομίλου αήττητοι, με τέσσερις βαθμούς και το κυριότερο, η πρόκριση στα νοκ άουτ εξαρτιόταν αποκλειστικά από εμάς.”
– Η ισοπαλία με την Ισπανία ήταν αυτή που ουσιαστικά άνοιξε τον δρόμο για την πρόκριση στα νοκ άουτ. Πώς πανηγυρίστηκε ο βαθμός στα αποδυτήρια μετά τη λήξη;
– ΒΤ: “Δεν υπήρχαν θριαμβολογίες, αντίθετα ήμασταν όλοι ψύχραιμοι. Σίγουρα νιώθαμε έναν ελεγχόμενο ενθουσιασμό, απολαμβάναμε την επιτυχία (γιατί ήταν επιτυχία το 1-1 με τους Ισπανούς), αλλά παραμείναμε συγκεντρωμένοι στον στόχο, που δεν ήταν άλλος από το να φτάσουμε όσο πιο μακριά γινόταν, εξαντλώντας κάθε πιθανότητα που είχαμε. Τελικά μπορεί να χάσαμε από τη Ρωσία, αλλά με ένα σκορ που μας έδινε το δικαίωμα να συνεχίσουμε στο τουρνουά.”
– Πώς διαχειριστήκατε τα νοκ άουτ, τα οποία ήταν προφανώς τελείως διαφορετική ιστορία από τον όμιλο;
– ΒΤ: “Παίξαμε σε έναν πολύ δύσκολο όμιλο με τρεις δυνατές ομάδες, τη διοργανώτρια Πορτογαλία, την Ισπανία και τη Ρωσία. Παίρνοντας την πρόκριση από εκεί, είχαμε ήδη δοκιμαστεί σε δύσκολες καταστάσεις και είχαμε συνειδητοποιήσει ότι βρισκόμασταν στο σωστό δρόμο. Στα νοκ άουτ, συνεχίσαμε να αντιμετωπίζουμε σημαντικές ομάδες, αποκλείσαμε την κάτοχο του τίτλου, Γαλλία, με προσωπικότητες όπως ο Ζιντάν, ο Ανρί, ο Τρεζεγκέ και τόσοι άλλοι. Και μετά την Τσεχία, άλλη πολύ δυνατή ομάδα με καλούς παίκτες. Αλλά εμείς από τη μεριά μας, είχαμε όπλα την ψυχή μας, το ταλέντο μας και το γεγονός ότι όλη η αποστολή ήταν μια γροθιά. Και φυσικά, μετά από κάθε παιχνίδι μεγάλωνε ακόμα περισσότερο η πίστη μας ότι όλα ήταν πιθανά, ότι δεν ήταν μόνο ένα όνειρο, αλλά μια πραγματικότητα που τη ζούσαμε καθημερινά στα γήπεδα της Πορτογαλίας.”
– Τελικά τα καταφέρατε ξεπερνώντας κάθε πιθανή αλλά και απίθανη προσδοκία και γράψατε μια χρυσή σελίδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
– ΒΤ: “Πράγματι, εκείνο ήταν ένα φοβερό επίτευγμα, ή θαύμα, ή τεράστια επιτυχία, ονόμασέ το όπως θέλεις. Ήταν η δικαίωση μιας χαρισματικής γενιάς παικτών, η δικαίωση όλων όσων αποτελούσαν την αποστολή, η δικαίωση της θέλησης και της σοβαρότητας με την οποία όλοι ανεξαιρέτως αντιμετωπίσαμε τους στόχους που είχαμε θέσει πριν την έναρξη του τουρνουά. Ήταν θέλημα Θεού, θέλημα όλων των αγίων μαζί, μια απίστευτη κατάληξη εκείνων των έξι παιχνιδιών που ανέβασαν την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης, χαρίζοντας ανεπανάληπτες στιγμές σε όλους τους Έλληνες. Μια επιτυχία που θα μνημονεύεται όσο θα υπάρχει ο πλανήτης!”
Βίντεο: Ελλάδα – Ισπανία 1-1, highlights (16/6/2004)
