Η Γιουβέντους αγόρασε παίκτη πιο ακριβά από τον Μέσι για να 'μαγειρέψει' ισολογισμούς

Κάθε μεταγραφικό παράθυρο που ανοίγει στο ποδόσφαιρο της Ιταλίας είναι και μια ευκαιρία για τους συλλόγους να κλέψουν -με καθόλα νόμιμο τρόπο- την Εφορία. Την Παρασκευή απλά επιβεβαιώθηκε ο κανόνας για πολλοστή φορά, ίσως με το πιο χτυπητό παράδειγμα του Ιανουαρίου.

Η Γιουβέντους ανακοίνωσε την ενίσχυση του ρόστερ της με την απόκτηση του Νικολό Ροβέλα, ενός 18χρονου αμυντικού μέσου που ανήκε στην Τζένοα. Μάλιστα, ο διεθνής με την Κ21 της Ιταλίας θα παραμείνει στους 'γκριφόνι' με τη μορφή δανεισμού μέχρι το προσεχές καλοκαίρι. Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει κάτι το αξιοπερίεργο.

Η μεταγραφή του συγκεκριμένου σχετικά αγνώστου παίκτη, με τις μόλις 11 συμμετοχές σε 2 σεζόν στη Serie A, θα κοστίσει στους 'μπιανκονέρι' 18.000.000 ευρώ, ενώ υπάρχουν και μπόνους που μπορούν να φτάσουν τα 2.000.000, όπως ανακοίνωσαν επίσημα. Το ποσό φαντάζει μεγάλο για έναν τέτοιον παίκτη, όμως αν έχουν ξεχωρίσει στο πρόσωπό του ένα τεράστιο ταλέντο, τότε έχουν τη δυνατότητα να δώσουν τόσα χρήματα για να το 'αρπάξουν'.

Το πρόβλημα αρχίζει να διαφαίνεται όταν στην εξίσωση προστεθεί και ο χρόνος λήξης του συμβολαίου που είχε ο Ροβέλα με την Τζένοα. Ο νεαρός μέσος θα έμενε ελεύθερος το καλοκαίρι, κάτι που σημαίνει ότι η Γιουβέντους μπορούσε να συμφωνήσει μαζί του από τώρα, χωρίς να δώσει ούτε ένα ευρώ! Ούτως ή άλλως, στο 2ο μισό της σεζόν δεν θα τον χρησιμοποιήσει ούτε τώρα που τον αγόρασε, αφού ο παίκτης παρέμεινε στην Τζένοα ως δανεικός. Το ίδιο θα συνέβαινε αν τον άφηνε να εξαντλήσει το συμβόλαιό του και μάλιστα χωρίς να δαπανήσει 18.000.000. Σωστά; Όχι...

Στην ίδια ανακοίνωση των πρωταθλητών Ιταλίας γνωστοποιήθηκαν ακόμα δύο μεταγραφές. Ο 21χρονος μέσος Μανόλο Πορτανόβα και ο 19χρονος επιθετικός Ελία Πετρέλι πωλήθηκαν στην Τζένοα. Το ποσό της πώλησης του πρώτου ανέρχεται σε 10.000.000 και με τα μπόνους μπορεί να φτάσει τα 15.000.000, ενώ του δευτέρου ανέρχεται σε 8.000.000 και με τα μπόνους μπορεί να φτάσει τα 13.300.000. Σύνολο, η Γιουβέντους θα εισπράξει 18.000.000 για την πώληση των δύο παικτών, όσα θα δώσει για την αγορά του Ροβέλα!

Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση κι εδώ και δεκαετίες όλοι γνωρίζουν ότι δεν είναι τυχαία αυτά τα μεταγραφικά ποσά, όταν πρακτικά μιλάμε για ανταλλαγή παικτών και όχι αγοραπωλησία.

Με την αγορά ενός ποδοσφαιριστή, ένας σύλλογος αποκτά την αξία του παίκτη και την καταγράφει στα λογιστικά βιβλία, ισομοιράζοντας σε κάθε χρόνο του συμβολαίου το ποσό που δαπάνησε για να τον αποκτήσει. Αν ένας παίκτης αποκτήθηκε για 10.000.000 και υπέγραψε 4ετές συμβόλαιο, τότε σε κάθε ένα από τα επόμενα 4 οικονομικά έτη ο σύλλογος καταγράφει αξία 2.500.000 από τον παίκτη. Όταν περνάει ένα έτος, απομειώνεται η αξία του συγκεκριμένου περιουσιακού στοιχείου και κατά συνέπεια ολόκληρης της ομάδας, σε λογιστικό επίπεδο. Γι' αυτό κι αν ο παίκτης πουληθεί έπειτα από 2 χρόνια για 7.000.000, δηλαδή όταν θα έχει απομείνει αξία 5.000.000 στα λογιστικά βιβλία, τότε ο σύλλογος είναι κερδισμένος κατά 2.000.000 (και όχι χαμένος κατά 3.000.000, όπως προκύπτει από μια απλή αφαίρεση των μεταγραφικών ποσών). Δηλαδή το πρόσημο θα είναι θετικό.

Δεν είναι τυχαίο που εδώ και μερικά χρόνια η Γιουβέντους συνοδεύει τις ανακοινώσεις πώλησης παικτών με τον θετικό αντίκτυπο που έχουν στον ισολογισμό της ομάδας. Η πώληση του Πορτανόβα έχει όφελος 9.600.000, ενώ του Πετρέλι εκτιμάται στα 7.600.000, παρότι ο σύλλογος θα εισπράξει πάνω από 17.200.000 που είναι το συγκεκριμένο άθροισμα. Ο λόγος είναι ότι στον αντίκτυπο προσμετρούνται τα χρόνια συμβολαίου που έχουν απομείνει για τον καθορισμό της αξίας του παίκτη στα λογιστικά βιβλία, η απόσβεση που έχει γίνει ήδη, ο μισθός που έδωσε και που γλιτώνει ο σύλλογος και τα λεφτά που θα εισπράξει.

Αυτήν την απόσβεση θέλουν να καλύψουν οι ιταλικοί σύλλογοι και γι' αυτό συχνά προβαίνουν σε τέτοιες ανταλλαγές ποδοσφαιριστών με ταυτόχρονη οικονομική συνδιαλλαγή, που φαινομενικά δεν αποφέρει όφελος. Στην πράξη όμως, αυτές οι υπεραξίες προστίθενται στο συνολικό κεφάλαιο, το οποίο αυξάνεται στο απαιτούμενο επίπεδο ώστε να παρουσιάζονται όσο το δυνατόν πιο ισοσκελισμένοι ισολογισμοί στο τέλος κάθε οικονομικού έτους.

Τα κεφαλαιακά κέρδη των συλλόγων της Serie A το 2016-2017 αντιπροσώπευαν το 22% των εσόδων τους, σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε το Διεθνές Παρατηρητήριο Ποδοσφαίρου (FIGC). Η UEFA είχε απειλήσει τον περσινό Φεβρουάριο, στο πλαίσιο του Financial Fair Play, ότι θα εισαγάγει κανόνες που θα αποτρέπουν τέτοιες πρακτικές. Η πανδημία όχι απλώς εμπόδισε κάτι τέτοιο, αλλά αποδυνάμωσε εν γένει την ισχύ του FFP.

Αν η Μπαρτσελόνα πουλούσε τον Μέσι αυτήν τη στιγμή, δύσκολα θα έβρισκε αγοραστή που θα έδινε τόσα χρήματα, για έναν παίκτη που θέλει να φύγει. Ειδικά η Μπαρτσελόνα, η οποία το καλοκαίρι έδωσε τον Λουίς Σουάρες με... μηδέν ευρώ στην Ατλέτικο (παρότι είχε ακόμα έναν χρόνο συμβόλαιο) και τον Ίβαν Ράκιτιτς με ένα εξευτελιστικό ποσό, την ώρα που αντιμετωπίζει τόσα οικονομικά προβλήματα και έχει ανάγκη το παραμικρό ευρώ, δεν θα μπορούσε να πείσει κανέναν να δώσει πάνω από 18.000.000 για τον κορυφαίο παίκτη στην ιστορία της. Η Τζένοα έπεισε τη Γιουβέντους να δώσει τόσα για έναν άγνωστο 18χρονο. Ωστόσο, κανείς δεν πείθει ότι αυτή η κίνηση αξίζει όντως τόσο.