Η ΕΠΟ έχει δηλώσει υποταγή στο ποδόσφαιρο των παραγόντων
Η Ομοσπονδία απαξίωσε πλήρως έναν θεσμό που εδώ και χρόνια έχει πάψει να αντιμετωπίζεται ως η 'γιορτή του ποδοσφαίρου', διότι είναι ξεκάθαρα υποτακτική. Περισσότερο ντρέπεσαι γι αυτή τη διοργάνωση παρά έχεις την οποιαδήποτε προσμονή για τον τελικό του Κυπέλλου.
Το Σάββατο (29/8), αν μη τι άλλο, ήταν τίγκα στην ‘καλτίλα’. Δεν ήταν ένα απλό Σάββατο. Θα μου πείτε, ποιο Σάββατο είναι κανονικό το 2020; Από τη μία η αναμονή για τον τελικό κυπέλλου, από την άλλη η αναμονή για το Big Brother. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Καθρέπτης της καθημερινότητας. Η κανονικότητα της κοινωνίας που δεν συμβιβάζεται με οτιδήποτε απλό. Τουλάχιστον το Big Brother αναβλήθηκε λόγω κορονοϊού, αλλά άρχισε κανονικά και ολοκληρώθηκε.
Ο τελικός Κυπέλλου της προηγούμενης σεζόν ακόμα δεν έχει γίνει. Και κοίτα τη ρημάδα την UEFA που τα έκανε όλα με προγραμματισμό, είδαμε τελικούς Europa League και Champions League, χωρίς να υπάρξουν αναβολές. Διότι είχε πρόγραμμα. Στην Ελλάδα βρισκόμαστε δύο εβδομάδες πριν από την έναρξη της νέας περιόδου και ακόμα δεν έχει τελειώσει η προηγούμενη.
Ο αγώνας μετατίθεται κατά πως φαίνεται, για τις 9 ή τις 12 Σεπτεμβρίου, κάτι που σημαίνει ότι ενδέχεται να αναβληθεί η πρεμιέρα του επόμενου πρωταθλήματος. Και επειδή το ΟΑΚΑ δεν θα είναι διαθέσιμο εκείνες τις μέρες, βρισκόμαστε σε αναζήτηση νέας έδρας. Και η Ριζούπολη που έγινε μέγα θέμα έρχεται ξανά στο προσκήνιο. Πλάκα έχει να βρεθεί το εμβόλιο του κορονοϊού και να μην έχει γίνει ακόμα ο τελικός. Και μη νομίζετε ότι το έχουμε ρίξει στην τρέλα, όπως λέμε στην καθομιλουμένη, την πραγματικότητα καταγράφουμε. Πότε αλήθεια έγινε τελικός κυπέλλου τα τελευταία χρόνια δίχως παρατράγουδα;
Σεζόν 2013-14 Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 4-1. Με φιλάθλους στις εξέδρες, με μετακινήσεις οπαδών. Έγινε, έληξε, πάπαλα. Την επόμενη χρονιά πάλι ηρεμία. Το 2016 Ολυμπιακός – ΑΕΚ στο άδειο ΟΑΚΑ. Το ’17 ο τελικός του Βόλου, χωρίς άλλο σχόλιο. Μετά πάλι σε άδειες εξέδρες. Ο τελικός, η γιορτή του ποδοσφαίρου. Θα πέσει φωτιά να μας κάψει και μόνο που χρησιμοποιούμε αυτή τη φράση. Από πότε χαρακτηρίζεται ως ‘γιορτή του ποδοσφαίρου’ ένας θεσμός που διοργανώνει μια Ομοσπονδία που δεν βάζει το ίδιο το ποδόσφαιρο πάνω απ’ όλα; Από πότε, δηλαδή, η ΕΠΟ παίρνει στα σοβαρά το προϊόν για να το πάρει και τώρα;
Ακόμα και στις καλές εποχές, με κόσμο στις εξέδρες, αυτό που βλέπαμε από τις τηλεοπτικές κάμερες ήταν το μεγάλο κενό, για να υπάρχει απόσταση ασφαλείας ανάμεσα στους οπαδούς και στον χορηγό της διοργάνωσης. Έμπαινε ο ξένος να δει την ελληνική γιορτή του ποδοσφαίρου (χα, χα, χα) και παρακολουθούσε μία τεράστια φανέλα του χορηγού να ‘κοσμεί’ τις εξέδρες. Πριν από κάμποσα χρόνια, ήμουν μέσα στον τελικό του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ ο οποίος έληξε μετά τα μεσάνυχτα και κρίθηκε στα πέναλτι.
Τότε που λίγο ήθελε να κατέβει και ο πρόεδρος της ΕΠΟ να εκτελέσει πέναλτι μπας και τελειώσει. Ο τελικός των τελικών. Ματσάρα, ανατροπές, τρελό σκορ, ακόμα πιο τρελή η ‘ρώσικη ρουλέτα’. Οπαδοί των δύο ομάδων στις εξέδρες, υπήρξαν κάποια παρατράγουδα, αλλά ο τελικός άρχισε και τελείωσε. Πιο παλιά έχω βρεθεί σε τελικό Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού, όταν κρινόταν η χρονιά με ένα τίτλο για τους ‘αιώνιους’. Ακόμα πιο παλιά είχαμε τον περιβόητο ‘τελικό του αιώνα’ με Κοσκωτά – Βαρδινογιάννη και καμιά 80αριά χιλιάδες στις εξέδρες. Τι άλλαξε από τα χρόνια που οι τελικοί γίνονταν έως σήμερα που οι τελικοί, εφόσον και όταν γίνουν, διεξάγονται με λίγους και εκλεκτούς στις εξέδρες;
Υπάρχει απάντηση: Άλλαξε ο τρόπος που βλέπουμε το ποδόσφαιρο και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο βλέπει η ΕΠΟ το ποδόσφαιρο. Η Ομοσπονδία είναι υποτακτική, τελεία και παύλα. Όσο θα μπαίνει κάτω από τις ομάδες, αντί να μπαίνει κάτω από το ποδόσφαιρο, ο τελικός Κυπέλλου θα είναι ένα θέαμα αντάξιο του Big Brother. Όσο ο ‘πόλεμος’ μεγαλώνει και το παραγοντικό ποδόσφαιρο γιγαντώνεται, τόσο η Ελλάδα θα αδυνατεί να διοργανώσει ένα αθλητικό γεγονός χωρίς να ξεφτιλίζεται.
Περαστικά στον Λοβέρα και δεν χρειάζονται θεωρίες συνωμοσίας που δηλητηριάζουν κι άλλο την κατάσταση. Όλοι κρίνονται. Εξάλλου, δεν χρειαζόταν να φτάσουμε στα γεγονότα του Σαββάτου για να γραφτεί ένα τέτοιο κείμενο. Το ποδόσφαιρο έχει χάσει την αξιοπρέπειά του χρόνια πριν. Άραγε, απορία το ‘χω, οι ομάδες θέλουν να κατακτούν τίτλους που η πλειοψηφία τους αποδομεί; Ή μήπως νομίζουν ότι οι σκληροπυρηνικοί που ακούγονται εκ προοιμίου πιο δυνατά από τους πραγματικούς φιλάθλους, είναι η πελατεία που θέλουν να συντηρούν για το σήμερα και το αύριο; Ρητορικό το ερώτημα. Μέχρι τότε, ένα κρούσμα κορονοϊού είναι απλά το δέντρο και όχι το δάσος.