Η Μπαρτσελόνα είναι mes que un club (και στην Αθήνα)

Το γήπεδο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” αναμένεται το βράδυ της Τετάρτης, τελευταία ημέρα του Οκτώβρη, να σημειώσει μεγάλες πιένες, με 32.000 φιλάθλους να το κατακλύζουν για να ζήσουν τη μαγεία ενός ιστορικού ποδοφαιρικού παιχνιδιού. Ο Ολυμπιακός θα τεθεί αντιμέτωπος για πρώτη φορά μέσα στο σπίτι του με την πανίσχυρη Μπαρτσελόνα του Μέσι, του Σουάρες και των άλλων υπέρλαμπρων αστεριών που διαθέτει αυτός ο κολοσσιαιός σύλλογος και μάλιστα θα έχει απέναντί του τον άνθρωπο που λατρεύτηκε όσο λίγοι στο μεγάλο λιμάνι και αναγνωρίστηκε όσο κανείς και από τους οπαδούς των άλλων ελληνικών ομάδων: τον Ερνέστο Βαλβέρδε που κάθεται πλέον στον πάγκο των Καταλανών.

Πέρα όμως από τους φίλους των Πειραιωτών που ζουν και αναπνέουν για αυτό το σπουδαίο παιχνίδι για το πρεστίζ και την υστεροφημία του πειραϊκού συλλόγου, θα υπάρχει ένα μικρό κομμάτι οπαδών στις κερκίδες του φαληρικού γηπέδου που θα ζει έντονα το παιχνίδι και δεν θα είναι “ερυθρόλευκο” αλλά μπλαουγκράνα! Αναφερόμαστε στην Penya Barcelonista d’Atenes, τον επίσημο Σύνδεσμο Φίλων Μπαρσελόνα Αθήνας, ο οποίας θα έχει εντυπωσιακή εκπροσώπηση στο “Καραϊσκάκης” καθώς από τα 600 περίπου εισιτήρια που διέθεσε ως φιλοξενούμενη η πεντάκις πρωταθλήτρια Ευρώπης, τα 350 “εξαφανίστηκαν” από τα μέλη του ελληνικού συνδέσμου της “Μπάρσα”.

Φυσικά, ο σύνδεσμος δεν περίμενε ένα παιχνίδι το χρόνο με τον Ολυμπιακό για να κινητοποιηθεί αφού οι άνθρωποι που τον “τρέχουν”, το κάνουν με αγάπη, μεράκι αλλα και ανιδιοτέλεια για την Μπαρτσελόνα εδώ και περίπου 12 χρόνια, με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργήσει ένα πραγματικά αξιέπαινο έργο. Μία μπλαουγκράνα “φωλιά” που βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας (στα Εξάρχεια είναι τα γραφεία) και η οποία έχει καταφέρει να αγκαλιάσει κάτω από τις φτερούγες της ανθρώπους κάθε ηλικίας, κάθε κοινωνικής τάξης και επαγγελματικής ενασχόλησης, με κοινό παρονομαστή την αγάπη, το πάθος και τον σεβασμό στις αρχές και στις ιδέες που εκπροσωπεί ο σύλλογος που λέγεται Μπαρτσελόνα.

(Φωτογραφίες:ΜενέλαοςΜυρίλλας / Sooc)

Λίγα 24ωρα πριν το Ολυμπιακός-Μπαρτσελόνα (για την ακρίβεια την ώρα που λάμβανε χώρα το ελληνικό Clasico και λίγο πριν την έναρξη του Αθλέτικ Μπιλμπάο-Μπαρτσελόνα, στην πρώτη επίσκεψη Βαλβέρδε σε πρώην “σπίτι” του ενόψει Καραϊσκάκης) το Contra.gr επισκέφτηκε τα γραφεία του συνδέσμου και είχε την χαρά να συνομιλήσει με δύο εξέχοντα μέλη του: τον πρόεδρο Στάθη Γιαννόπουλο και το μέλος του ΔΣ Κατερίνα Μιχάλαρου.

Και η αλήθεια είναι, χωρίς δόση υπερβολής, ότι αντλήσαμε άκρως ενδιαφέρουσες ειδήσεις, με τα δύο μέλη της Penya όχι μόνο να μας βάζουν στο κλίμα για τη δράση του συνδέσμου (κοινωνική, φιλανθρωπική) και να μας εξηγούν για ποιο λόγο έχουν δεθεί τόσο πολύ με την Μπαρτσελόνα αλλά να μας γεμίζουν και με προβληματισμούς, περιγράφοντάς μας εικόνες από το Camp Nou αλλά και από γήπεδα του εξωτερικού που φαντάζουν… επιστημονικής φαντασίας σε σύγκριση με τον εδώ -μίζερο πολλές φορές- ποδοσφαιρικό μας μικρόκοσμο.

Δεν έμειναν όμως μόνο εκεί αφού μιλήσαμε για Καταλωνία και τάσεις ανεξαρτητοποίησης (έβγαλαν και παράπονο για τη διοίκηση για μία πρόσφατη επιλογή της), κλήθηκαν να επιλέξουν τον καλύτερο παίκτη στην ιστορία των “μπλαουγκράνα” αλλά και να “κάνουν μεταγραφή” παίκτη της Ρεάλ στη δική τους ομάδα, ενώ αποκάλυψαν το πιο συναρπαστικό ματς της “Μπάρσα” που έχουν δει από κοντά αλλά και τη μεγαλύτερη τρέλα που έχουν κάνει για την ομάδα της καρδιάς τους.

Επειδή όμως τα δικά μου εισαγωγικά λόγια είναι φτώχεια, ας δώσουμε βήμα στους πραγματικούς πρωταγωνιστές αυτών των αράδων, στα μέλη της Penya, που από το 2006 και έπειτα έχει ζήσει ουκ ολίγες μεγάλες στιγμές, ως ένα ζωντανό κομμάτι ενός τεράστιου αθλητικού οργανισμού που έχει έδρα την Καταλωνία και αντίκτυπο στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη…

“Η Penya όπως λέγεται η Ένωση στα ισπανικά ιδρύθηκε στα τέλη του 2005, το καταστατικό υποβλήθηκε στην επίσημη Μπαρτσελόνα στις αρχές του 2006 και εγκρίθηκε οριστικά τον Ιούνιο του ίδιου έτους. Από τότε λειτουργεί επί 12 συνεχή χρόνια και μπορούμε να θεωρηθούμε και γουρλήδες αφού και η ομάδα την τελευταία 12ετία έχει πάει πάρα πολύ καλά, έχοντας κατακτήσει 4 Champions League, το 2006, το 2009, το 2011 και το 2015. Την αρχική ιδέα για το σύνδεσμο την είχαν κάποια μέλη που τώρα δεν είναι ενεργά αλλά η ιδέα καρποφόρησε και τώρα βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε…

Η Μπαρτσελόνα αυτή καθαυτή δεν βοήθησε με την κλασική έννοια του όρου στη δημιουργία του συνδέσμου μας, ό,τι κάνουν οι κατά τόπους ενώσεις. Κάποια στιγμή ήρθε η αναγνώριση και από τότε υπάρχει η επαφή με τους άλλους συνδέσμους ανά την Ευρώπη. Ο μέσος όρος των μελών μας είναι συνήθως 150-200 άτομα, με έξαρση είτε τις χρονιές που παίρναμε το Champions League είτε όταν κληρώθηκε η ομάδα με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό που εκ των πραγμάτων τα μέλη έγιναν περισσότερα επειδή ήθελαν εισιτήρια. Αυτή τη στιγμή έχουμε 375 μέλη, με τον μέσο όρο πάντως σε μία “κανονική” χρονιά που δεν υπάρχει πχ ματς με τον Ολυμπιακό να είναι 150 με 200.

Μέχρι του χρόνου τον Σεπτέμβριο που λήγει το έτος θα είμαστε περίπου 400, ειδικά αν πάμε και σε έναν ακόμα τελικό CL…”, είναι οι πρώτες κουβέντες των δύο συνομιλητών μου με τις οποίες ουσιαστικά μας εξιστορούν πως γεννήθηκε ο σύνδεσμος των Barcelonistas στα μέσα της περασμένης δεκαετίας στην καρδιά της Αθήνας (παρεμπιπτόντως τα πρώτα γραφεία ήταν στην οδό Σταδίου και το πρώτο παιχνίδι που παρακολούθησαν λες και ήταν σημαδιακό για τις ημέρες δόξας και θριάμβων που θα ακολουθούσαν: Ρεάλ-Μπαρτσελόνα 0-3, με τον Ροναλντίνιο να “χορεύει” όλη την άμυνα των Μαδριλένων και να υποχρεώνει το κοινό του “Μπερναμπέου” να τον χειροκροτήσει ιπποτικά).

Όσον αφορά τώρα στο πώς δραστηριοποιείται ο σύνδεσμος, ο Στάθης και η Κατερίνα μας απαντούν: “Είμαστε μία μεγάλη παρέα, τα γραφεία είναι ανοιχτά ακόμα και για κάποιον που δεν είναι μέλος να ανέβει να δει ματς της Μπαρτσελόνα. Πέρα από τους αγώνες που βλέπουμε, παίρνουμε εισιτήρια για ματς στο Camp Nou, διοργανώνουμε εκδρομές στη Βαρκελώνη σε συνδυασμό με την παρακολούθηση ενός ματς, ενώ έχουμε και την ποδοσφαιρική μας ομάδα που την “χρησιμοποιούμε” για φιλανθρωπικούς σκοπούς και η οποία παίρνει μέρος σε δύο πρωταθλήματα: το ένα είναι απλό πρωτάθλημα, το άλλο είναι των συνδέσμων ξένων ομάδων στην Ελλάδα, 8Χ8.

Στο πλαίσιο της κοινωνικής προσφοράς βοηθάει πάρα πολύ η συγκεκριμένη ομάδα, για παράδειγμα τον περασμένο Ιούνιο έδωσε ένα ματς με κρατούμενους από τις φυλακές Κορυδαλλού. Τον Μάιο είχε δώσει αγώνα με τους Πρόσφυγες και υπάρχει και το φιλανθρωπικό παιχνίδι που διοργανώνουν κάθε Δεκέμβριο οι λατσιαλίστας, που μαζεύουν λεφτά και τρόφιμα για να βοηθήσουν κάθε φορά κάποιο παιδί συγκεκριμένα. Συμπερασματικά, η ποδοσφαιρική ομάδα του Συνδέσμου έχει έναν χαρακτήρα φιλανθρωπικό.

“ΤΟ MES QUE UN CLUB ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ”

Από εκεί και μετά, σαν κλαμπ η Μπαρτσελόνα υποτίθεται ότι το έχει μέσα στο dna της. Το “mes que un club” που λέει δεν είναι τυχαίο. Τα πράγματα έχουν προφανώς διαφοροποιηθεί λίγο στις μέρες μας, δεν γίνεται αλλιώς αν θέλουμε να κρατηθούμε σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Η Unicef πήγε πίσω αλλά η ιδέα υπάρχει παρόλα ταύτα. Στα πλαίσια αυτά κάθε χρόνο θα κάνουμε και κάτι. Μέσα στο πέρασμα των χρόνων έχουμε επισκεφτεί τις γυναικείες φυλακές στον Αυλώνα της Θήβας προσφέροντας στις γυναίκες εκεί βιβλία και δώρα, τις φυλακές ανηλίκων στην Κασσαβέτεια και στον Αυλώνα, ενώ έχουμε επισκεφτεί επίσης το Χαμόγελο του Παιδιού, τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Γενικά κάθε χρόνο ψάχνουμε και βρίσκουμε και έναν διαφορετικό οργανισμό για να μπορέσουμε να δώσουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε”.

Η παραπάνω αναφορά “κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος”, μότο που διέπει ιστορικά την Μπαρτσελόνα και με το οποίο ταυτίζονται ψυχή τε και σώματι οι εκατομμύρια οπαδοί της ανά την υφήλιο ουσιαστικά με… τσίγκλησε να τους ρωτήσω “εν τέλει, τι το διαφορετικό έχει η Μπαρτσελόνα από τα άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ που την κάνει να φουσκώνει με καμάρι”;

“Καταρχάς δεν είναι μαγαζί ενός επιχειρηματία. Είμαστε μέλη, εγώ για παράδειγμα είμαι μέλος”, παίρνει το λόγο ο πρόεδρος της Penya Στάθης Γιαννόπουλος και συμπληρώνει: “Είμαι ένα απλό μέλος που έχω δικαίωμα ψήφου από τους συνολικά 130.000. Άρα η ομάδα ανήκει σε 130.000 ανθρώπους και όχι σε έναν Πέρεθ ας πούμε, ο οποίος αποφασίζει για τα πάντα. Το ίδιο είναι και ο Κινέζος της Μίλαν, ο Κινέζος της Βαλένθια κτλ. Πέρα από αυτό είναι γνωστό πως για δεκαετίες ολόκληρες δεν είχε τίποτα στη φανέλα για χορηγό, δεν έπαιρνε χρήματα από διαφήμιση ενώ αργότερα έβαλε την Unicef αφιλοκερδώς.

“ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ”

Κάποια πράγματα αναγκαστικά αλλάζουν και έτσι ήρθε κάποια στιγμή και ο χορηγός στη φανέλα. Πιστεύουμε ότι διαφέρει η Μπαρτσελόνα και αυτό το αναγνωρίζουν και οι οπαδοί των άλλων ομάδων. Υπάρχει επίσης η ποδοσφαιρική ακαδημία της Μπαρτσελόνα, η Masia, που ξοδεύει 110.000.000 ευρώ το χρόνο για να συντηρηθεί ανά τον κόσμο. Βέβαια είμαστε λίγο στενοχωρημένοι που τώρα τελευταία δεν έχει βγάλει πολλά ταλέντα αλλά δεν είναι όλες οι εποχές το ίδιο, δεν μπορούν να βγαίνουν συνέχεια Μέσι, Τσάβι και Ινιέστα…”

Πάμε όμως στο σήμερα και συγκεκριμένα στο ιστορικό ραντεβού της Μπαρτσελόνα με τον Ολυμπιακό, πρώτο στην ιστορία των δύο συλλόγων στην Ελλάδα, με την Penya της Αθήνας να ετοιμάζεται να… μετακομίσει για ένα βράδυ στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης”. Η Κατερίνα και ο Στάθης μας μιλούν για την προετοιμασία που έχουν κάνει για αυτό το ματς ενώ γυρίζουν το ρολόι και μερικά χρόνια πίσω όταν στη θέση του Ολυμπιακού ήταν ο Παναθηναϊκός και έκαναν τις ετοιμασίες τους για το ΟΑΚΑ.

“Υποδοχή σε αεροδρόμιο και ξενοδοχείο δεν προβλέπεται από την UEFA παρόλο που το ζητήσαμε. Δεν το κάνουν, δεν το έχουν κάνει ποτέ, όπου και αν έχει ταξιδέψει η Μπαρτσελόνα. Είναι το μέγεθος του συλλόγου τέτοιο, είναι αυτό που λέμε καμία φορά “δεν παίζουμε με τον Αστέρα Ραχούλας”. Παρόλα αυτά τη Δευτέρα θα έχουμε “δεξίωση” με τη διοίκηση της Μπαρτσελόνα που θα έρθει εδώ, θα υπάρξουν και βραβεύσεις και την Τρίτη θα ανοίξουμε τα γραφεία μας από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 5 το απόγευμα για όλα τα μέλη μας που θα έρθουν από την επαρχία και τα οποία είναι πολλά, που θα θέλουν να έρθουν να δουν τα γραφεία, και για όλους όσους έρθουν από την Καταλωνία και όσους έρχονται από άλλες Penyes του εξωτερικού: από Βουλγαρία, Ρουμανία, το Βέλγιο, το Ισραήλ. Η Μπαρτσελόνα για το ματς με τον Ολυμπιακό δικαιούταν 1.600 εισιτήρια και πήρε λίγο παραπάνω από 500, εμείς όσα εισιτήρια ζητήσαμε ως σύνδεσμος τα πήραμε, θα δώσουμε κανονικά το “παρών” γύρω στα 350 άτομα από το σύνδεσμο.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΒΑΛΒΕΡΔΕ

“Και στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό πριν μερικά χρόνια είχαμε πάει 300 και είχαμε περάσει πάρα πολύ ωραία, το ΟΑΚΑ είναι άλλωστε ένα γήπεδο που βρίσκεται αρκετά μακριά η θύρα των φιλοξενούμενων για να γίνει το οτιδήποτε. Δεν είχε συμβεί το παραμικρό γιατί είχαμε πάει με ασφάλεια με τα πούλμαν μας με αστυνομία, αυτό φροντίσαμε να κάνουμε και τώρα στο Καραϊσκάκη οπότε θεωρούμε ότι δεν θα υπάρξει το παραμικρό. Έχουμε δώσει άλλωστε αυστηρές εντολές στα μέλη μας ότι ακόμα και αν προκληθούν να μην απαντήσουν. Ο Σύνδεσμος υπάρχει εδώ και 12 χρόνια και δεν θα αφήσουμε κανέναν να τον κηλιδώσει, υπόλογοι στην Μπαρτσελόνα είμαστε εμείς”.

Αφήσαμε στην άκρη το ματς με τον Ολυμπιακό και είπαμε να αγγίξουμε το “καυτό” θέμα του τελευταίου μήνα με την ισχυρή θέληση της Καταλωνίας για ανεξαρτητοποίηση και απόσχιση από την Ισπανία, με τους ανθρώπους της Penya να εκφράζουν ανησυχίες διότι η Μπαρτσελόνα έχει βρεθεί στη… μέση αλλά και να δηλώνουν απογοητευμένοι από την απόφαση της διοίκησης των “μπλαουγκράνα” να γίνει ματς στο Camp Nou με τις πόρτες κλειστές…

“Το γεγονός της ανεξαρτητοποίησης αφορά βασικά τους Καταλανούς που απ’ότι έχουμε καταλάβει είναι και αυτοί διχασμένοι. Εμείς ανησυχούμε με την έννοια πως αν συμβεί τίποτα περίεργο ή δυσάρεστο, μήπως επηρεάσει την ομάδα μας”, δηλώνει ο Στάθης ενώ η Κατερίνα υπογραμμίζει: Το μόνο που μπορούμε να σχολιάσουμε είναι κάτι που έχει ήδη γίνει και αυτό είναι το κεκλεισμένων των θυρών ματς (σ.σ. την 1η Οκτωβρίου κόντρα στην Λας Πάλμας). Η δική μου γνώμη, μιλώντας ως Κατερίνα και όχι ως σύνδεσμος αυτή τη στιγμή, είναι πως είτε δεν έπρεπε να γίνει καθόλου το παιχνίδι ή θα έπρεπε να γίνει με κόσμο.

Νομίζω ότι από τις τρεις λύσεις διάλεξε τη χειρότερη γιατί το Camp Nou ήταν πάντα ο τόπος ελευθερίας έκφρασης των Καταλανών το οποίο δεν έγινε αυτή τη φορά. Η διοίκηση δεν ήθελε να αναβληθεί το ματς για να μην χάσει τους έξι βαθμούς, που και πάλι όμως η ιστορία θα το έγραφε αυτό… Θεωρώ πως έπρεπε να γίνει με ανοιχτές πόρτες και να γίνει διαδήλωση. Για μένα αυτό είναι το “mes que un club”. Υπήρχε μεν ο κίνδυνος αφαίρεσης βαθμών αλλά νομίζω πως όφειλε στην ιστορία της να το ρισκάρει”.

Και μιας και η αναφορά στο ματς της 1ης Οκτωβρίου με την Λας Πάλμας, ζητήσαμε τη γνώμη τους για τη φετινή Μπαρτσελόνα με τον Ερνέστο Βαλβέρδε στο τιμόνι της, με την Κατερίνα να βάζει τα γάντια του… Τερ Στέγκεν και να αποκρούει, παραπέμποντάς μας στο.. προσεχές μέλλον “Είναι νωρίς ακόμα, εγώ δεν μπορώ να εκφέρω άποψη. Οι δύο πρώτες ήττες από την Ρεάλ στο Super Cup ήταν καρπαζιές αλλά βιάστηκαν πάρα πολύ να μιλήσουν για κακή ομάδα φέτος που δεν θα πάρει τίποτα. Σεπτέμβριο και Οκτώβριο δεν μπορείς να μιλήσεις…”.

Το κομμάτι πάντως που αμφότεροι αποκτούν ένα χαμόγελο ευτυχίας μέχρι τα αυτιά και κάνουν όλους μας να “ζηλεύουμε” είναι όταν μας μιλούν για τα ταξίδια στο εξωτερικό με την Μπαρτσελόνα αλλά και τις εντελώς διαφορετικές προσλαμβάνουσες που έχουν σε σύγκριση με το σκηνικό πολέμου, μίσους, εσωστρέφειας και αλληλοσπαραγμού στα ελληνικά γήπεδα. Άλλα ποδοσφαιρικά ήθη και έθιμα, άλλη κουλτούρα, άλλη παιδεία, άλλη συμπεριφορά, άλλη νοοτροπία, άλλη κοσμοθεωρία. Ουσιαστικά ΑΛΛΟΣ κόσμος.

ΤΑ ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΜΑΤΣ

“Έχω πάει Λονδίνο και Βερολίνο, στους τελικούς του Champions League και στο παρατσάκ έχασα το Παρίσι. Υπάρχουν βέβαια και άλλα μέλη του συνδέσμου που έχουν πάει σε όλους τους τελευταίους τελικούς, και στην Ιαπωνία έφτασε η χάρη μας στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων. Γενικότερα, έχουμε παρουσία από τη φάση των “16” και μετά σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια της ομάδας και φυσικά στους τελικούς Champions League και Κυπέλλου Ισπανίας όποτε πηγαίνουμε αλλά σε κάποια λίγα εκτός έδρας του πρωταθλήματος που δεν είναι και το πιο εύκολο να βρεις εισιτήρια γιατί υπάρχει μεγάλη μετακίνηση των Καταλανών. Φυσικά ταξιδεύουμε και στην Βαρκελώνη όπου έχουμε “γράψει” αρκετές φορές παρουσία όλοι μας”, αποκρίθηκε η Κατερίνα, με τον Στάθη να παίρνει την ασίστ και να σκοράρει θεαματικά λέγοντας από την πλευρά του:

“Εγώ κυνηγώ, πέρα από τα Clasicos στην Βαρκελώνη και στην Μαδρίτη που έχω πάει πάρα πολλές φορές, κυνηγώ και άλλα ματς στην Ισπανία για λόγους ιστορικούς και τουριστικούς. Έχω πάει στο Σαν Σεμπαστιάν σε ματς της Μπαρτσελόνα με την Σοσιεδάδ, στο τελευταίο παιχνίδι με την Γρανάδα στο γήπεδο της Γρανάδα όπου πήραμε το πρωτάθλημα και σχεδιάζω και άλλα ταξίδι με Σεβίλλη, Βαλένθια. Οι συχνές μας επισκέψεις είναι στην Βαρκελώνη και εγώ έχω πάει 4-5 φορές στην Μαδρίτη, στο Μπερναμπέου, όχι όμως με τους οπαδούς της Μπάρσα αλλά χωριστά. Η ατμόσφαιρα σε Clasicos είναι… πώς είμαστε εδώ; καμία σχέση!

Την έχω ζήσει στο Μπερναμπέου όταν μόνος μου ανάμεσα σε 500 Μαδριλένους στο γκολ της Μπάρσα πετάχτηκα να πανηγυρίσω και δεν ασχολήθηκε κανένας μαζί μου. Η πιο τρομακτική εμπειρία που είχα ήταν την πρώτη φορά που πήγα στο Camp Nou για να δω ματς και μία ώρα πριν αρχίσει ο αγώνας, με 100.000 κόσμο έξω από το γήπεδο, και βγαίνουν δύο οπαδοί της Ρεάλ, ο ένας με το κασκόλ ανοιχτό και ο άλλος τον τραβούσε video με φόντο το Camp Nou. Νόμιζα ότι θα τον έκαναν κομματάκια όμως δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί του”.

Σε αυτό το σημείο παίρνει το λόγο η Κατερίνα και συμπληρώνει: “Θα δεις τους οπαδούς των δύο ομάδων να κάθονται σε διπλανά τραπέζια στις παμπ, μπορεί να μην… τσουγκρίσουν τα ποτήρια τους αλλά θα τους δεις να κάθονται δίπλα δίπλα. Εκεί υπάρχει πραγματικός ποδοσφαιρικός πολιτισμός. Εγώ τον έζησα μάλιστα και σε τελικό Champions League όπου δίπλα μου υπήρχε οπαδός της Γιουνάιτεντ και δεν ασχολήθηκε κανένας”. “Καμιά φορά σπάνια θα συμβεί κάτι, ας μην αγιοποιούμε καταστάσεις, όμως στο Clasico σίγουρα όχι και σίγουρα όχι αυτά που έχουμε δει πρόσφατα σε ελληνικά γήπεδα”, δηλώνουν κατηγορηματικά αμφότεροι.

Για τον καλύτερο παίκτη στην ιστορία της Μπαρτσελόνα είπαμε; Δεν είπαμε, αλλά ο Στάθης δεν σηκώνει αντίρρηση: “Μέσι ασυζητητί, δεν παίζεται. Όχι στην ιστορία της Μπαρτσελόνα, στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Παρόλο που βγήκε τελευταία μία σειρά από το Four Four Two, με τον Μέσι στην 2η θέση πίσω από τον Μαραντόνα, και τους Πελέ, Κρόιφ και Ρονάλντο να ακολουθούν, εγώ θεωρώ πως μακράν όλων, όχι μόνο της Μπαρτσελόνα αλλά όλων των εποχών και των ομάδων, είναι κορυφαίος ο Μέσι”. Η Κατερίνα πάντως δεν ακολούθησε τη… γραμμή του προέδρου και έδωσε σε άλλη καταλανική σημαία την ψήφο της: “Επειδή θεωρώ πως οι επιθετικοί παίρνουν πολύ τα φώτα πάνω τους θα διαφοροποιηθώ λίγο και θεωρώ τον Τσάβι ως τον καλύτερο παίκτη που έχει περάσει από την Μπαρτσελόνα”.

“ΑΝΤΙΠΑΘΗΤΙΚΟΣ ΚΡΙΣΤΙΑΝΟ, ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΜΕΣΙ”

Όσο για το τι χρειάζεται να πουν σε κάποιον για να τον πείσουν πως ο Μέσι είναι καλύτερος από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, ήταν αφοπλιστικοί: “Για μένα προφανώς ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι πολύ μεγάλος παίκτης αλλά βασικά είναι εκτελεστής. Ο Μέσι είναι και δημιουργός και εκτελεστής, είναι και φαντεζί, είναι ο παίκτης που θα πάρει την ομάδα πάνω του, είναι ο παίκτης που θα κάνει μία ατομική προσπάθεια από το κέντρο του γηπέδου… Έχει τα πάντα”, αναφέρει ο Στάθης και η Κατερίνα βάζει στο παιχνίδι και μία άλλη παράμετρο στο “ζύγισμα” των δύο ποδοσφαιρικών κολοσσών:

“Πέρα από το ταλέντο και την ποδοσφαιρική ιδιοφυία διαφοροποιούνται πολύ και ως προς το ίματζ τους και ίσως και αυτό ακόμα να μας κάνει τον Μέσι πιο συμπαθή. Εγώ προσωπικά τον Κριστιάνο δεν τον συμπαθώ, και στην Μπαρτσελόνα να έπαιζε δεν θα τον συμπαθούσα. Είναι arrogant, εγωιστής. Παρόλα αυτά βέβαια, αναγνωρίζω τη φιλανθρωπική του δράση. Ισχύει ότι ο Μέσι δεν έχει τόσο δυνατή προσωπικότητα όπως για παράδειγμα ο Μαραντόνα, εγώ όμως τον συμπαθώ για αυτό το λόγο, επειδή είναι χαμηλών τόνων”.

Εκεί πάντως που μας… τρέλαναν οι δύο συνεντευξιαζόμενοι ήταν όταν τους ζητήσαμε να αποκαλύψουν το πιο τρελό πράγμα που έχουν κάνει για την “Μπάρσα”. Η Κατερίνα πρώτα μου έδειξε τη φουσκωμένη κοιλιά της, μιας που βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο εγκυμοσυνης, και ακολούθως μου είπε: “Βλέπεις; Στις 14 Νοεμβρίου γεννάω και στις 31 Οκτωβρίου θα είμαι στο γήπεδο”! Ο Στάθης σηκώθηκε από τη θέση του, με οδήγησε στο κεντρικό διάδρομο (τον οποίο βλέπεις με το που βρίσκεσαι στο κατώφλι του συνδέσμου) όπου είναι γεμάτος από φωτογραφίες με χρώμα μπλαουγκράνα και επέλεξε μία, με τον ίδιο να απεικονίζεται φορώντας τη φανέλα της Μπαρτσελόνα έχοντας δίπλα του τον… Φλορεντίνο Πέρεθ, πρόεδρο της Ρεάλ Μαδρίτης!

ΟΙ ΤΡΕΛΕΣ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ

“Η μεγαλυτερη τρέλα μου ήταν πως τον έπεισα να φωτογραφηθεί δίπλα σε φανέλα της Μπαρτσελόνα. Είχε καταλύσει σε ξενοδοχείο η Ρεάλ, έμενα και εγώ εκεί συμπτωματικά και κατεβαίνοντας μία ώρα πριν το ματς για να πάω να δω τον πετυχαίνω μπροστά στην είσοδο: ευγενέστατος, κύριος, του ζήτησα να φωτογραφηθούμε και το δέχτηκε. Θα γινόταν αυτό με πρόεδρο μεγάλου ελληνικού συλλόγου και οπαδό αντίπαλης ομάδας; Έχω βγάλει επίσης φωτογραφία δίπλα σε φίλο της Ατλέτικο λίγο πριν το ματς στο Camp Nou όπου χάσαμε το πρωτάθλημα το 2014 και έχω και φωτογραφία με τέσσερις μικρούς φίλους της Γρανάδα όταν παίξαμε εκεί το τελευταίο ματς”.

Το καλύτερο ματς που έχουν δει διά ζώσης και δεν θα ξεχάσουν ποτέ; “Νομίζω πως το καλύτερο ματς είναι αυτό που θα παρακολουθήσω την Τρίτη, με την έννοια πως όταν έχεις δημιουργήσει κάτι, μία κερκίδα, είναι πιο ιδιαίτερο. Το ίδιο συνέβη και το 2010 με τον Παναθηναϊκό, οπότε ένα από τα πολύ αγαπημένα μου παιχνίδια είναι αυτό επειδή την κερκίδα την είχαμε δημιουργήσει εμείς με πολλή δουλειά. Αν το πάμε τώρα καθαρά ποδοσφαιρικά, νομίζω ο τελικός του Γουέμπλεϊ κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ”, απαντά η Κατερίνα που κατόρθωσε να φτιάξει λίστα με τα 3 πιο αγαπημένα της ενώ ο Στάθης ρίχνει τη “βόμβα” και μας αφήνει όλους σύξυλους: “Μπάρτσα-Ρεάλ 5-0, το πρώτο ντέρμπι του Μουρίνιο με 98.000 οπαδούς στο γήπεδο να φωνάζουν Una manita στον Μουρίνιο που είναι και αυτός αντιπαθής και θέλει να προκαλεί”.

Στην “πονηρή” μας ερώτηση για το ποιον παίκτη της τωρινής Ρεάλ θα ήθελαν να έβλεπαν στην Μπαρτσελόνα απάντησαν σχεδόν ταυτόχρονα… Ίσκο και Ασένσιο ( “θα ταίριαζαν πολύ στην Μπαρτσελόνα, τον Ασένσιο μάλιστα τον χάσαμε επειδή δίναμε 4,5 εκατομμύρια ευρώ αλλά θέλαμε να δώσουμε 2 και τα άλλα 2,5 με δόσεις, πήγε η Ρεάλ και έδωσε και τα 4,5 και τον πήρε…”) ενώ πήραν πρωτοβουλία και έδωσαν απάντηση και για ποιον άσο νυν ή πρώην άσο των “μερένγκες” ΔΕΝ θα ήθελαν να δουν στα μπλαουγκράνα: “Δεν θέλουμε τον Ράμος, τον Πέπε, γίνονται προκλητικά αντιπαθητικοί από μόνοι τους, χωρίς να τους πιέζει κανείς”, είπαν με ένα στόμα, μία φωνή τα δύο ιστορικά μέλη του συνδέσμου. Υπήρχαν βέβαια και δύο παλιοί άσοι της Ρεάλ που θα ήθελαν στην ομάδα τους και δεν το έκρυψαν: “Θα θέλαμε τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο, μας τον έκλεψαν με το ζόρι… Και τον Ζιντάν βέβαια, ήταν πολύ μεγάλος παίκτης…”

Με αυτές τις κουβέντες έκλεισε η συνέντευξή μας με τα δύο ηγετικά (και ταυτόχρονα… υπερεργατικά) μέλη του συνδέσμου, όχι απαραίτητα επειδή στερέψαμε από ερωτήσεις αλλά ήταν η ώρα να μεταφερθούμε στο διπλανό δωμάτιο, όπου μπροστά σε μία γιγαντοοθόνη τα παιδιά της Penya είχαν πάρει ήδη θέση για τον αγώνα της ομάδας τους κόντρα στην Μπιλμπάο. Και από τον τρόπο που παρακολουθούσαν ευλαβικά το παιχνίδι και το σχολίαζαν, συνειδητοποιήσαμε πως για εκείνους η “Μπάρσα” είναι ένα σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητάς τους, ένα κομμάτι που της δίνει χρώμα και την κάνει καλύτερη. Είτε με νίκες, είτε με ισοπαλίες, είτε με ήττες.

Γιατί όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Σύνδεσμος Φίλων Μπαρτσελόνα Αθήνας στην επίσημη ιστοσελίδα του : “Δεν είμαστε FC Barcelona για τους εκατοντάδες σπουδαίους αθλητές που τίμησαν, τιμούν και θα τιμήσουν τη φανέλα της, αλλά κυρίως γι’αυτό που πρεσβεύει διαχρονικά, για τους κοινωνικούς της αγώνες και την κοινωνική της προσφορά, για τον δημοκρατικό τρόπο που διοικείται, για την παγκοσμιότητα με την οποία αγγίζει τις καρδιές των εκατομμυρίων φίλων της όπου γης”.