Η ‘άτιτλη’ Λίβερπουλ κατέκτησε 17 κύπελλα

Η μεγάλη γιορτή της Λίβερπουλ προετοιμάζεται μεθοδικά στο Άλφιλντ. Η απουσία του κόσμου πρέπει να κάνει τη γιορτή για την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος μετά από το 1990 ιδιαίτερη. Λαμπερή. Αξέχαστη. Είναι αλήθεια ότι αυτή τη στιγμή την περιμένουν πως και πως οι φίλοι της ομάδας σε ολόκληρο τον πλανήτη. Τους έχει λείψει ο τίτλος αυτός, τον οποίο η ομάδα τους έπαιρνε περισσότερο από κάθε άλλο αγγλικό κλαμπ πριν από τρεις δεκαετίες.

Αυτό, πάντως, δεν σημαίνει ότι σε αυτά τα τριάντα χρόνια οι οπαδοί της Λίβερπουλ δεν έζησαν μεγάλες στιγμές. Παρότι η ομάδα τους δεν βρέθηκε ποτέ στην πρώτη θέση της Premier League, πήρε όχι, ένα και δυο, αλλά… 17 τρόπαια! Η επίδοση για μια ομάδα η οποία δεν αναδεικνύεται πρωταθλήτρια είναι σχεδόν μαγική. Καταρρίπτει, φυσικά, και τον μύθο των ‘άτιτλων’ του Άνφιλντ.

Σε αυτά τα ‘πέτρινα χρόνια’ της στο πρωτάθλημα, η Λίβερπουλ αναδείχθηκε δυο φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης, μία Κυπελλούχος UEFA, πήρε ευρωπαϊκά σουπερ-καπ και το διηπειρωτικό Κύπελλο. Πήρε Κύπελλα και Λιγκ Καπ Αγγλίας καθώς και τα σουπερ-καπ στα οποία ως Κυπελλούχος αγωνιζόταν με τον εκάστοτε πρωταθλητή.

Είναι η απόδειξη του μεγαλείου αυτού του κλαμπ, που βέβαια ζούσε για τη μεγάλη στιγμή της επιστροφής στην κορυφή της Αγγλίας. Αυτήν που θα κάνει οριστικά, την Τετάρτη το βράδυ!

1990-91: Ένα κύπελλο μισό-μισό με τη Γιουνάιτεντ!

Μετά το πρωτάθλημα του 1990, τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, η Λίβερπουλ σαν πρωταθλήτρια, αντιμετώπισε την κυπελούχο Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Είχε ακόμη Γκρόμπελαρ, Γουίλαν, Μπίρντσλι, Χάουτον, Ρας, Μακμάχον, Γουίλαν, όλους όσοι την είχαν οδηγήσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Προπονητής ο Κένι Νταλγκλίς. Η Γιουνάιτεντ του Άλεξ Φέργκιουσον δεν είχε ακόμη γίνει η υπερδύναμη που θα σάρωνε τα πάντα, άνοιξε το σκορ στο 44′ με τον Ουαλό Μπλάκμορ, ενώ ο Μπαρνς στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου (51′) με πέναλτι, έκανε το 1-1. Οι δυο ομάδες που έπαιξαν στο Γουέμπλεϊ μοιράστηκαν (!) τον τίτλο, κάτι που γινόταν μέχρι τότε, σε ισόπαλο αποτέλεσμα. Τα πέναλτι σε αυτό τον θεσμό ήρθαν την επόμενη χρονιά. Έτσι αυτό το τρόπαιο βρίσκεται στο παλμαρέ τόσο της Λίβερπουλ όσο και της Γιουνάιτεντ!

1991-92: FA Cup με σκόρερ τον ‘εφιάλτη’ του ’89

Ο μοναδικός τίτλος που κατέκτησε η Λίβερπουλ με προπονητή τον Γκρέιαμ Σούνες. Ο τελικός (9/5/1992) έγινε στο (παλιό) Γουέμπλεϊ, εναντίον της Σάντερλαντ και οι ‘κόκκινοι’ νίκησαν 2-0, έστω κι αν δεν αγωνίζονταν οι τραυματίες Τζον Μπαρνς και Ρόνι Γουίλαν. Η Σάντερλαντ ήταν καλύτερη στο πρώτο ημίχρονο, αλλά ο Μίκι Τόμας έβαλε ένα τρομερό γκολ στο 47′, κάνοντας το 1-0 και απλοποιώντας τα πράγματα για τη Λίβερπουλ. Ναι, ο Τόμας που το 1989 είχε χαρίσει στην Άρσεναλ το πρωτάθλημα μέσα στο Άνφιλντ όταν είχε σκοράρει στις καθυστερήσεις, ενώ η Λίβερπουλ, έπαιρνε τον τίτλο, ακόμη και με ισοπαλία!

Έγινε ‘κόκκινος’ το 1991, έπαιξε 124 αγώνες και έβαλε 9 γκολ. Το 2-0 είχε κάνει στο 67 ο Ιαν Ρας, που ερχόταν με φόρα και πρόλαβε τον Τόμας που ήταν έτοιμος να σουτάρει για δεύτερη φορά.

1994-95: Tο Λιγκ Καπ του spice boy

Υπό τις οδηγίες του Ρόι Έβανς, η Λίβερπουλ κατέκτησε το Λιγκ Καπ το 1995. Στην ομάδα συνέχιζαν ο Ίαν Ρας και ο Τζον Μπαρνς, όμως είχαν καθιερωθεί και οι νεαροί Τζέιμι Ρέντναπ, Στιβ ΜακMάναναμαν και Ρόμπι Φαόυλερ. Μια τριπλέτα ολκής, που είχε γεμίσει πολλές ελπίδες το ‘κοπ’. Ο ΜακMάναμαν ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής του αγώνας (αναδείχθηκε και ‘παίκτης του ματς’) βάζοντας δυο γκολ (37′ και 69′) με την Μπόλτον να μειώνει αμέσως μετά το 2-0, με γκολ του Τόμπσον.

Ο ΜακMάναμαν έπαιξε στην πρώτη ομάδα της Λίβερπουλ σε ηλικία 18 ετών. Είχε εγκαταλείψει το σχολείο δυο χρόνια νωρίτερα για να γίνει επαγγελματίας, ήταν ένας έξοχος αριστεροπόδαρος μεσοεπιθετικός, που έπαιξε στο Άνφιλντ μέχρι το 1999. Οι εκπληκτικές ντρίπλες του τον καθιέρωσαν σαν ένα από τους καλύτερους Άγλλους ποδοσφαιριστές της γενιάς του με ιδιαίτερη έφεση όμως και στα ξενύχτια. Ήταν επικεφαλής των περίφημων spice boys της Λίβερπουλ, που συνέχισε την καριέρα του στη Ρεάλ Μαδρίτης, για να την ολοκληρώσει στην Μάνστεστερ Σίτι.

2000-01: Μαγικό τρεμπλ

Η σεζόν 2000-01 ήταν μια από τις πιο επιτυχημένες στην ιστορία της Λίβερπουλ, καθώς κατέκτησε τρία τρόπαια, μεταξύ αυτών το πρώτο της ευρωπαϊκό μετά το Κύπελλο Πρωταθλητριών της Ρώμης και την επιστροφή της στις διεθνείς διοργανώσεις. Ένα αξέχαστο τελικό εναντίον της ισπανικής Αλαβές. Ο Μάιος του 2001 ήταν γεμάτος από τελικούς και νίκες για τους ‘κόκκινους’ του Ζεράρ Ουγιέ, με ένα σπουδαίο τρεμπλ, σε αντιδιαστολή με την τρίτη θέση στην Πρέμιερ Λιγκ. Η ομάδα του μιλένιουμ με τον Στίβεν Τζέραρντ να είναι μόλις 20 ετών και να φοράει το νο 17, τον Σάμι Χίπια στόπερ, τον Εμικ Χέσκι σέντερ-φορ, τον αιώνιο αρχηγό Τζέιμι Κάραχερ, ένα Γερμανό (Ντίτμαρ Χάμαν) και δυο Τσέχους (Βλάντιμρ Σμίτσερ, Πάτρικ Μπέργκερ) τους βετεράνους Ντάνι Μέρφι και Γκάρι Μακάλιστερ, τον Ρόμπι Φάουλερ να έχει απομείνει μόνος του από τους spice boys και φυσικά τον Μάικλ Όουεν στα ντουζένια του.

Ο πρώτος τίτλος ήρθε νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2001, όταν ξεκίνησε και η παράδοση των νικηφόρων τελικών στη διαδικασία των πέναλτι. Ήταν ο τελικός του Λιγκ Καπ (Γουόρθιγκτον Καπ εκεί η τη χρονιά, λόγω σπόνσορα), που έγινε στο Μιλένιουμ του Κάρντιφ και απέναντι στην Μπέρμιγχαμ, η οποία τότε έπαιζε στην Πρέμιερσιπ και είχε για προπονητή τον ασύγκριτο βιρτουόζο Τρέβορ Φράνσις. Η Λίβερπουλ προερχόταν από την πρόκρισή της επί της Ρόμα στο Κύπελλο UEFA (είχε χάσει 1-0 στην Ιταλία, αλλά επικράτησε 2-0 στο Άνφιλντ)

Ο Φάουλερ είχε ανοίξει νωρίς το σκορ (στο 30′), η Μπέρμιγχαμ ισοφάρισε στο 90′ με πέναλτι του Περς και ο τελικός, μετά από την παράταση, κρίθηκε στα πέναλτι με επί μέρους σκορ 5-4.

Στις 12 Μαΐου, η Λίβερπουλ ξανάπαιζε στο Μιλένιουμ, αυτή τη φορά για τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, κόντρα στην Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ. Ένας πολύ μεγάλο ματς, που είχε για πρωταγωνιστή τον Μάικλ Όουεν. Οι ‘κανονιέρηδες’ είχαν προηγηθεί με τον Σουηδό Λιούνγκμπεργκ, όμως ο Όουεν σκόραρε στο 83′ και στο 88′, χάριζοντας τον τίτλο στην ομάδα του μέσα σε τρελούς πανηγυρισμούς.

Τέσσερις ημέρες μετά, στο Βεστφάλεν Στάντιον του Ντόρτμουντ, η Λίβερπουλ επέστρεψε δριμύτερη και στην Ευρώπη, κατακτώντας για τρίτη φορά στην ιστορία της το Κύπελλο UEFA. Σε ένα τρελό τελικό, κόντρα στην Αλαβές, η ομάδα του Ζεράρ Ουγέ ολοκλήρωνε την τρομερή της σεζόν με ένα σπουδαίο τρεμπλ. Η Λίβερπουλ είχε αποκλείσει στους δυο πρώτους γύρους Ραπίντ Βουκουρεστίου και Σλόβαν Λίμπερετς, στον τρίτο έβγαλε έξω τον Ολυμπιακό (προερχόταν από το Champions League) με ισοπαλία στο ΟΑΚΑ (2-2) και ένα 2-0 στο Άνφιλντ, ενώ στον 4ο γύρο, πέρασε σε βάρος της Ρόμα. Στα προημιτελικά ήταν η σειρά της Πόρτο και στα ημιτελικά η Μπαρτσελόνα, με το 0-0 στη Βαρκελώνη και το 1-0 του Άνφιλντ, με το γκολ του Μακάλιστερ. Η Αλαβές ήταν, προφανώς, η μεγάλη έκπληξη εκείνης της χρονιάς.

Οι ‘κόκκινοι’ έδειχναν ότι θα καθαρίσουν εύκολα καθώς στο 16′ με γκολ των Μπάμπελ και Τζέραρντ είχαν ήδη προηγηθεί με 2-0. Ακόμη και το γκολ του Αλόνσο για το 2-1 στο 26′ δεν τους ανησύχησε, αφού ο Γκάρι Μακάλιστερ στο 40′ με εύστοχο πέναλτι ξανάδινε προβάδισμα με δυο γκολ. Όμως ακόμη δεν είχαμε δει… τίποτα! Με το ξεκίνημα της επανάληψης η άμυνα της Λίβερπουλ θύμιζε συγκρουόμενα αυτοκινητάκια και ο Μορένο με δυο γκολ ισοφάρισε σε 3-3 (47′ και 49)! Ο Φάουλερ στο 72′ έκανε το 4-3 και ενώ όλοι είπαν ‘πάει τελείωσε’, ο Τζόρμντι Κρόιφ με κεφαλιά, δυο λεπτά πριν από τη λήξη έφερνε εκ νέου το ματς στα ίσια με ένα απίστευτο 4-4!

Οι δυο ομάδες πήγαν στην παράταση και τέσσερα λεπτά πριν πάμε στα πέναλτι, ο Μακάλιστερ εκτέλεσε φάουλ. Ο Τζέλι δεν πρόσεξε και με αυτογκόλ έδωσε τη νίκη και το Κύπελλο στη Λίβερπουλ (με τον κανονισμό του χρυσού γκολ) στον πρώτο της ευρω-τελικό μετά το Χέιζελ και το 1985!

2001-02: Ο Μάικλ Όουεν χτυπά τη Γιουνάιτεντ

Η κατάκτηση τριών τροπαίων έδωσε άλλον αέρα στη Λίβερπουλ, που ξεκίνησε ακόμη πιο εντυπωσιακά την επόμενη σεζόν, κατακτώντας και τα δυο τρόπαια του καλοκαιριού! Ο στόχος της βέβαια ήταν να πάρει την Πρέμιερ Λιγκ.

Στις 12 Αυγούστου το Κάρντιφ υποδέχθηκε τους δυο αιωνίους αντιπάλους. Από τη μια η Κυπελλούχος Λίβερπουλ και από την άλλη η πρωταθλήτρια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το ματς ξεκίνησε με ένα εύστοχο χτύπημα του MVP του τελικού του Κυπέλλου Γκάρι Μακάλιστερ, που στα 37 του έκανε σχεδόν νέα καριέρα στη Λίβερπουλ. Στο 16′ ο Μάικλ Οουεν μετά από πάσα του Χέσκεϊ, έκανε το 2-0! Η Γιουνάιτεντ αντεπιτέθηκε, έχασε κλασικές ευκαιρίες, καθώς ο Σάντερ Βέστερφελντ, ο Ολλανδός τερματοφύλακας της Λίβερπουλ, αναδείχθηκε σε παίκτη του αγώνα. Η Μάντσεστερ κατάφερε στο 51′ με τον Ρουντ Φαν Νιστελρόι να κάνει το 2-1, χωρίς όμως να καταφέρει κάτι άλλο.

Στις 24 του ίδιου μήνα, η Λίβερπουλ βρέθηκε στο ‘Λουί Ντε’ του Μονακό για το ευρωπαϊκό Σουπερ Καπ. Ήταν Κυπελλούχος UEFA και έπαιζε με την πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπάγερν Μονάχου. Η Λίβερπουλ ήταν καταιγιστική στο πρώτο ημίχρονο όταν με γκολ των Ρίισε, Χέσκι και Όουεν προηγήθηκε με 3-0, οι Γερμανοί προσπάθησαν να το γυρίσουν στην επανάληψη, με τους Σαλιχάμιτζιτς και Γιάνκερ, χωρίς όμως να απειλήσουν περισσότερο. Μέσα στο 2001 η Λίβερπουλ είχε κατακτήσει 5 τρόπαια! Ο Ζεράρ Ουγέ ονειρευόταν, πλέον, τον τίτλο της Premier League. Παρά την σπουδαία προσπάθειά της η ομάδα του δεν τα κατάφερε. Στο τέλος της σεζόν, έμενε δεύτερη, πίσω από την Άρσεναλ.

2002-03: Το τελευταίο μεγάλο του μικρού

Το όνειρο του πρωταθλήματος για τον Γάλλο κόουτς αποδείχθηκε απατηλό. Η Λίβερπουλ έκανε δυο κακές σεζόν στην Premier League, μένοντας πολύ πίσω από την κορυφή. Ο Ουγιέ ολοκλήρωνε τον κύκλο του, παίρνοντας το Λιγκ Καπ της σεζόν 2002-03, απέναντι στη Μάνστεστερ Γιουνάιτεντ, που ήταν πλέον η κυρίαρχος του νησιού. Πάλι στο γούρικο Μιλένιουμ, η Λίβερπουλ βρήκε τον τρόπο να νικήσει την MANU χάρη στα ωραία γκολ του Στίβεν Τζέραρντ και του Μάικλ Όουεν, αλλά και τις επεμβάσεις του Γέρζι Ντούντεκ, που είχε πάρει τη θέση του Βέστερφελντ κάτω από τα δοκάρια.

Ήταν ο τελευταίος τίτλος (και γκολ σε τελικό) του Μάικλ Όουεν. Του χαρισματικού μικρού, που έγινε… μεγάλος φορώντας την κόκκινη φανέλα (216 αγώνες, 118 γκολ) πριν πάει στη Ρεάλ Μαδρίτης και καταλήξει στην μισητή Γιουνάιτεντ, προκαλώντας το κοινό αίσθημα στο κοπ.

2004-05: Η Πόλη εάλω

Το πρωτάθλημα έμοιαζε απλησίαστο για τη Λίβερπουλ. Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Ράφα Μπενίτεθ δεν άλλαζε το στάτους της ομάδας στην Premier League. Η σεζόν 2004-05 την βρήκε στη συνηθισμένη 5η θέση σε απόσταση … 37 βαθμών από την πρωταθλήτρια Τσέλσι που είχε αγγίζει το “θαύμα” των 100 βαθμών (95, τελικά). Όμως αυτό δεν της απαγόρευσε να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ και να κάνει πάταγο, γιατί επί της ουσίας είχε χάσει το τρόπαιο από το ημίχρονο, όταν η Μίλαν είχε προηγηθεί με 3-0.

Ο Ολυμπιακός ήταν ‘πρωταγωνιστής’ στη πορεία της προς το τρόπαιο καθώς το γκολ του Τζέραρντ λίγο πριν το τέλος του αγώνα με τους “ερυθρόλευκους” έκανε το 3-1 και της έδωσε τη διαφορά τερμάτων που ήθελε για να περάσει στα νοκ-άουτ. Η Λίβερπουλ προκρινόταν δεύτερη (πίσω από τη Μονακό). Στα νοκ-άουτ ήταν σε εγρήγορση. Δυο νίκες επί της Λεβερκούζεν, πρόκριση σε βάρος της Γιουβέντους και της Τσέλσι χωρίς ήττα (ισοπαλίες εκτός έδρας) και πρόκριση στον τελικό της Κωνσταντινούπολης. Μόλις στο πρώτο λεπτό η Μίλαν με τον Πάολο Μαλντίνι προηγούταν με 1-0. Και με δυο γκολ του Ερνάν Κρέσπο έκανε στο τελείωμα του ημιχρόνου το 3-0. Ουδείς πίστευε ότι η έμπειρη ομάδα του Κάρλο Αντσελότι (με Πίρλο, Γκαντούσο, Σέεντετορφ, Κακά, Σεφτσένκο, Κρέσπο) θα μπορούσε να απειληθεί.

Κι όμως. Η Λίβερπουλ έγραψε τρελή ιστορία με ένα ανεπανάληπτο καμ μπακ. Η κεφαλιά του αρχηγού Στίβεν Τζέραρντ που φορούσε, πλέον, το νο 8 στην φανέλα του, το ωραίο σουτ του Σμίτσερ και η διπλή προσπάθεια του Τσάμπι Αλόνσο στο πέναλτι (απέκρουσε ο Ντίντα, αλλά ο Ισπανός πήρε το ριμπάουντ) πριν την συμπλήρωση μιας ώρας είχαν κάνει το 3-3.

Ο αγώνας πήγε στην παράταση και στα πέναλτι, βέβαια, η Λίβερπουλ δεν… χάνει ποτέ. Χάμαν, Τζιμπρίλ Σισέ, Σμίτσερ ευστόχησαν, ο Ρίισε το έχασε, αλλά η αστοχία των Σερτζίνιο, Πίρλο (!) και η απόκρουση του Ντούντεκ στο τελευταίο χτύπημα του Σεφτσένκο, έστελναν τη μεγάλη ομάδα του λιμανιού στον θρόνο της Ευρώπης.

2005-06: Τα καλύτερα του Τζιμπρίλ Σισέ

Η Λίβερπουλ αισθάνθηκε ξανά μεγάλη. Ο θρίαμβος της Κωνσταντινούπολης έμεινε στην ιστορία, η ομάδα ανέβηκε επίπεδο, αλλά το πρωτάθλημα εξακολουθούσε να της ξεφεύγει. Η Τσέλσι και η Γιουνάιτεντ της έκοβαν την όρεξη.

Το 2005 ξεκίνησε με την κατάκτηση ενός ακόμη ευρωπαϊκού Σουπερ Καπ. Πρωταγωνιστής στο 3-1 επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας ο Τσιμπρίλ Σισέ. Ο μετέπειτα σέντερ-φορ του Παναθηναϊκού ισοφάρισε το γκολ του Καρβάλιο, λίγο πριν τελειώσει η κανονική διάρκεια του ματς. Ένα ακόμη δικό του γκολ και μια πάσα για τον Γκαρσία, έκαναν το τελικό 3-1 υπέρ της Λίβερπουλ που σήκωνε το πρώτο τρόπαιο της χρονιάς. Ο Γάλλος στράικερ έμεινε τρία χρόνια στη Λίβερπουλ, παίζοντας 49 αγώνες της Πρέμιερ Λιγκ. Και ήταν από τους πρωταγωνιστές στον τελικό του Κυπέλλου. Ένα ακόμη θρίλερ.

Στις 13/5/2006, η Γουεστ Χαμ προηγήθηκε 2-0 νωρίς-νωρίς. Ο Σισέ και ο Τζέραρντ έφεραν τον αγώνα στα ίσια, αλλά ο Κοντσέσκι στο 64′ έκανε το 2-3 με ένα καταπληκτικό γκολ. Η Λίβερπουλ σώθηκε χάρη στον αρχηγό της Στίβεν Τζέραρντ που με ένα από τα γνωστά του σουτ, έγραψε το 2-2 στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων. Πέναλτι; Ποιος νικάει είπαμε; Η Λίβερπουλ (3-1).

2006-07: Το τελευταίο του Ράφα

Η Λίβερπουλ είχε μια ακόμη ‘γεμάτη’ σεζόν. Ξεκίνησε με κατάκτηση του τσάριντι σιλντ καθώς στις 13 Αυγούστου 2006, νίκησε την πρωταθλήτρια Τσέλσι. Ο Ρίισε είχε κάνει το 1-0, ο Σεφτσένκο ισοφάρισε και ο Κράουτς δέκα λεπτά πριν το τέλος, χάρισε στην ομάδα του το Κύπελλο. Οι κόκκινοι πλησίασαν ξανά την κορυφή της Ευρώπης, έφτασαν μέχρι τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Στον τελικό της Αθήνας, η Μίλαν νικούσε με 2-1.

Ο Μπενίτεθ, όπως και ο Ουγέ, ονειρευόταν το πρωτάθλημα. Περισσότερο από ποτέ η δική του Λίβερπουλ το πλησίασε τη σεζόν 2008-09, όταν με μια εξαιρετική ομάδα τερμάτισε δεύτερη, τέσσερις βαθμούς πίσω από την Γιουνάιτεντ. Ο Ισπανός κόουτς θα καθόταν ένα ακόμη χρόνο στον πάγκο, αποχωρώντας το 2010. Το τσάριντι σιλντ του 2006 ήταν το τελευταίο του τρόπαιο.

2011-12: Και του King Kenny

Πέρασαν πέντε χρόνια για να ξαναπάρει τίτλο η Λιβερπουλ. Ο Κένι Νταλγκλίς που είχε διαδεχθεί τον Μπενίθεθ την οδήγησε στην κατάκτηση του Λιγκ Καπ. Ένας ακόμη τελικός, τον οποίο κέρδιζε στα πέναλτι! Αντίπαλός της η Κάρντιφ, που προηγήθηκε με τον Μέισον. Ο Σκρτελ ισοφάρισε 1-1, το ματς πήγε στην παράταση, όπου ο Κάιτ έκανε το 1-2 και ο Τέρνερ το 2-2. Στα πέναλτι αν και αστόχησε ο Στίβεν Τζέραρντ, η Λιβερπουλ πήρε τη νίκη και το τρόπαιο με 3-2, αφού ο άλλος Τζέραντ (ο Άντονι) της Κάρντιφ έχανε το τελευταίο χτύπημα.

Στα 60 του χρόνια ο σερ Κένι Νταλγκλίς, που είχε κληθεί να διαδεχθεί τον ανεκδιήγητο Ρόι Χότζον, πανηγύριζε τον τελευταίο του τίτλο με την ομάδα που αγάπησε και υπηρέτησε 15 χρόνια. Ο Μπρένταν Ρότζερς ήταν αυτός που τον διαδέχθηκε και άγγιξε τον τίτλο της Πρέμιερ Λιγκ, δυο χρόνια αργότερα όταν έφτασε σε απόσταση αναπνοής από την Σίτι. Το λάθος του Τζέραρντ στον αγώνα με την Σίτι, στοίχειωσε τα όνειρα του κοπ…

2018-19: Η εποχή του Κλοπ

O Ρότζερς δεν κέρδισε τίποτε με τη Λίβερπουλ, που από το 2015 πέρασε στα χέρια του Γιούργκεν Κλοπ. Ο Γερμανός άρχισε το μεθοδικό χτίσιμο της ομάδας που θα τα σάρωνε όλα. Και θα ξανάφερνε τα τρόπαια στο Άνφιλντ. Ανάμεσά τους και το πολυπόθητο. Αυτό της Πρέμιερ Λιγκ, για το οποίο οι οπαδοί της ομάδας περίμεναν τρεις δεκαετίες. Το πρώτο τρόπαιο που κέρδισε η Λίβερπουλ με τον Γερμανό κόουτς στον πάγκο, ήταν το Τσάμπιονς Λιγκ!

Στην συναρπαστική μονομαχία της πρέμιερ λιγκ, όπου η Λίβερπουλ συγκέντρωσε 97 βαθμούς, αλλά η Σίτι… 100, έχασε τη μάχη. Στο CL, όμως, οι ‘κόκκινοι’ έκαναν πράγματα και θαύματα. Δεύτεροι στον όμιλό τους, απέκλεισαν την Μπάγερν με το εκκωφαντικό 1-3 μέσα στο Μόναχο (0-0, στον πρώτο αγώνα). Η Πόρτο έχασε και τα δυο ματς των προημιτελικών και κόντρα στην Μπαρτσελόνα τα είδαμε όλα (ξανά, όπως το 2005). Η Μπάρτσα νίκησε στο ‘Καμπ Νόου’ 3-0, όμως στη ρεβάνς του Άνφιλντ γράφτηκε το μαγικό 4-0 και η Λίβερπουλ προκρινόταν στον τελικό.

Το ημερολόγιο έγραφε 1/6/2010 όταν η Λίβερπουλ μπήκε φουριόζα στον τελικό της Μαδρίτης, εναντίον της Τότεναμ. Μόλις στο 2′ κέρδιζε πέναλτι το οποίο μετέτρεπε σε γκολ ο Μο Σαλάχ και σφράγιζε το έκτο της κύπελλο με τ’ αυτιά, χάρη στο γκολ του Οριγκί, τρία λεπτά πριν από τη λήξη…

2019-20: Τα τελευταία δύο πριν λυθούν τα μάγια

Και φτάνουμε στη φετινή περιπετειώδη χρονιά. Η Λίβερπουλ θα στεφθεί πρωταθλήτρια Αγγλίας μετά από τριάντα χρόνια. Αυτό που περίμεναν οι οπαδοί της σε όλο τον κόσμο, γίνεται πραγματικότητα. Μέχρι την στέψη της ωστόσο, η μεγάλη ομάδα του Λίβερπουλ έχει προσθέσει άλλα δυο τρόπαια στην… ατέλειωτη συλλογή της.

Στις 14 Αυγούστου στην Κωνσταντινούπολη είχε αναδειχθεί ισόπαλη 2-2 μετά από την κανονική διάρκεια και την παράταση εναντίον της Τσέλσι (ο Μανέ τα δυο γκολ της Λίβερπουλ, ο Ζιρού και ο Ζορζίνιο της Τσέλσι). Ο τελικός πήγε στα πέναλτι, η Λίβερπουλ είχε 5/5 και δεν έχασε ούτε αυτή τη φορά στη συγκεκριμένη διαδικασία. Το Σούπερ Καπ της ΟΥΕΦΑ (για 4η φορά) ήταν δικό της.

Μέσα στον χειμώνα και ενώ άρχισε να ξεφεύγει στο πρωτάθλημα στην Αγγλία, η Λίβερπουλ κατέκτησε και το παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων στην Ντόχα του Κατάρ. Στον τελικό με γκολ του Φιρμίνιο νίκησε τη Φλαμένγκο με 1-0 και αναδείχθηκε πρωταθλήτρια κόσμου.

Δεν ήταν λίγα αυτά τα τριάντα χρόνια. Δεν ήταν και λίγοι, ωστόσο, οι 17 τίτλοι που κέρδισε η Λίβερπουλ, χωρίς βέβαια να μπορέσει να πάρει αυτό που ήθελε περισσότερο και είχε συνηθίσει να κατακτά μέχρι το 1990. Το βίντεο με τις μεγάλες της στιγμές, μέχρι την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος, με όλα τα γκολ δηλαδή στα τρόπαια που συνέλεξε όλα αυτά τα χρόνια είναι αρκούντως συναρπαστικό. Δείτε το:

Ο κύκλος, όμως, της αναμονής για να στεφθεί και πρωταθλήτρια. είχε κλείσει. Ούτε η Σίτι, ούτε ο κορονοϊός, θα μπορούσαν να την σταματήσουν. Και την Τετάρτη, έστω και στο άδειο από κόσμο, Ανφιλντ ο τίτλος της πρωταθλήτριας Αγγλίας θα συνοδεύεται από το ‘You’ ll never walk alone’