Η Άλεξ Μόργκαν ανοίγει μάχη με Ρονάλντο και Σιμεόνε

Υπάρχει ηθική στον πανηγυρισμό; Μπορεί να υπάρξει ηθική σε κάθε αυθόρμητη εκδήλωση συναισθημάτων; Μπορεί ένας αθλητής να είναι άψογος ηθικά, πνευματικά και παράλληλα στις επιδόσεις στο άθλημα του να παίρνει άριστα; Ο μόνος που μπόρεσε να φανταστεί ένα τέτοιο είδος αθλητή, ήταν ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, στο βιβλίο του με τίτλο ‘Ατέλειωτη Λήθη‘, όταν και παρουσίασε τον χαρακτήρα του Χαλ Ινκαντένζα, μιας ιδιοφυΐας 16 ετών, με υποδειγματικές ικανότητες στο τένις και χαρακτήρα που θύμιζε ώριμο άντρα, ο ο οποίος έκανε τους καθηγητές του να αμφιβάλλουν για τις εξωπραγματικές του ικανότητες. Η Άλεξ Μόργκαν θα μπορούσε να θεωρηθεί υπόδειγμα, τέλειο πρότυπο αθλητή, όμως ο πρόσφατος πανηγυρισμός της ύστερα από την επίτευξη τέρματος ενάντια στην Αγγλία, θεωρήθηκε πως έκανε ρεζίλι ένα ολόκληρο έθνος.

Ήταν αυτή μια ρωγμή στην αψεγάδιαστη προσωπικότητα της ή απλά μια υπενθύμιση πως ως θνητή έχει κι εκείνη αδυναμίες; Η ίδια η Μόργκαν σε πρόσφατη συνέντευξη της δήλωσε πως δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να κάνει με τον πανηγυρισμό της κάποιο σχόλιο για την Αγγλία. Ήταν ‘απλά ένας πανηγυρισμός!’, ένα τρολάρισμα προς τις συμπαίκτριες της και τίποτα παραπάνω.

Η Μόργκαν επίσης τόνισε πως “όταν ένας άντρας πανηγυρίζει δείχνοντας τα γεννητικά του όργανα δεν δημιουργείται ο ίδιος θόρυβος, γιατί δεν αντιδρά κανείς”, κάνοντας λόγο για δυο μέτρα και δύο σταθμά στον τρόπο που το κοινό και τα media αντιμετωπίζουν τους πανηγυρισμούς αθλητών, υποδεικνύοντας ξεκάθαρα τους Κριστιάνο Ρονάλντο και Ντιέγκο Σιμεόνε.

Στην ‘Ατέλειωτη Λήθη’, το τέλος της ιστορίας αποδεικνύεται αφήγηση κυκλική, άρα επιστρέφει ξανά στην αρχή, αποδεικνύοντας πως η υπέρμετρη ευφυΐα του Χαλ, ήταν δώρο αγάπης από έναν άνθρωπο που ήθελε να τον βοηθήσει να φτάσει ψηλά. Η Αλέξις Μόργκαν μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ θα ξεκινήσει και πάλι από το μηδέν, όπως όλες οι αθλήτριες που διεκδικούν προφανή δικαιώματα όπως η ισότητα στις αμοιβές με τους άντρες συμπαίκτες τους.