Η ΑΕΚ δεν μπορεί να νικήσει σε ντέρμπι

Αν ήταν τιμωρητικές οι αλλαγές στο 73′ και το 80′, όταν ο Νίκος Κωστένογλου αντικαθιστά τον Νέλσον Ολιβέιρα πρώτα και τον Ντανιέλε Βέρντε ύστερα, ή αν διέκρινε κούραση που τον έκανε να προβεί σε αυτές, ο ίδιος γνωρίζει. Το σίγουρο είναι ότι στο τελευταίο δεκάλεπτο ενός ματς που ήταν 2-2, οι δύο καλύτεροι σε απόδοση, δημιουργία, ένταση για δημιουργία, ποδοσφαιριστές της Ένωσης βρίσκονταν στον πάγκο.

Η ΑΕΚ δεν ήταν κακή σε αυτό το ντέρμπι στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό. Μοιάζει, απλώς, να μην μπορεί να νικήσει σε τέτοια ματς. Το τελευταίο τέτοιο παιχνίδι στο οποίο νίκησε ήταν με Γιώργο Γιακουμάκη στο Φάληρο, στις 4 Φλεβάρη του 2018. Από τότε, αυτό για το οποίο ανταμείφθηκε ήταν η ηρωική μη ήττα της στην Τούμπα, που έγινε νίκη εκτός γηπέδου και η οποία την έκανε φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τώρα, με τον Παναθηναϊκό, έχασε ένα ματς που αβίαστα γίνεται να χαρακτηριστεί δικό της.

Έχασε ένα ματς από εκείνα που η τακτική είναι δευτερεύουσα, όταν φτάνεις στις ειδικές συνθήκες. Και όλο το παιχνίδι απέναντι στους ‘πράσινους’ ήταν μια ειδική συνθήκη. Ούτε στο διάστημα του 0-2 ήταν κυριαρχική η ΑΕΚ. Έμοιαζε, όμως, να έχει τους πιο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, εκείνους που μετέτρεπαν σε κάτι το σχεδόν τίποτα. Στη φάση του δεύτερου γκολ, η αλληλουχία είναι αφοπλιστική: Μάρκο Λιβάγια στο κόρνερ, Πέτρος Μάνταλος στην κεφαλιά, Ολιβέιρα στην προβολή. Έπειτα, στο δοκάρι του 52′, Ολιβέιρα στην κεφαλιά, Βέρντε στη δεύτερη κεφαλιά. Από τους παίκτες που περίμενε να πάρει πράγματα, πήρε. Ακόμα κι από παίκτες που δεν είχαν σκοράρει ποτέ πριν στη Super League, όπως ήταν ο Μιχάλης Μπακάκης, που πέτυχε το πρώτο γκολ της καριέρας του στο πρωτάθλημα. Όμως, η ΑΕΚ ήταν ανέτοιμη, σχεδόν όσο στο Φάληρο. Εκεί, απέναντι σε μια ομάδα που είναι ανώτερη ποιοτικά από τον Παναθηναϊκό, ήταν διόλου απειλητική. Όμως βρέθηκε νωρίς πίσω κι έγινε θύμα διαχείρισης. Τα μίνι ρίσκα που πήρε, δεν της βγήκαν. Μπορεί να συμβεί.

Τώρα, είχε τις στιγμές της, ακόμα και μετά το απονενοημένο του Κωστένογλου, με το πλασέ του Γιακουμάκη. Όμως, η ουσιώδης διαφορά βρίσκεται στο πώς η ΑΕΚ αντιμετωπίζει τη συνθήκη της μείωσης του σκορ, ένα γκολ που έρχεται στο transition του Παναθηναϊκού. Από αυτό μέχρι την ισοφάριση του Χουάν Χοσέ Περέα, σε μια φάση που ο -μαζί με τον Τάσο Χατζηγιοβάνη- πιο ενεργητικός ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού στο ματς βρίσκεται με τον Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι στην πλάτη του, στο όριο της μικρής περιοχής, έχουν περάσει 4 λεπτά. Η ΑΕΚ δεν αδυνατεί, απλώς, να αναχαιτίσει την ορμή του Παναθηναϊκού, ο οποίος απλούστατα στο ΟΑΚΑ δεν έχει έδρα, τον ενθαρρύνει να έχει αυτήν την ορμή. Η συνοχή και η λογική λείπουν, οι πλευρές είναι άδειες, στο βάθος της περιοχής δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής πριν η μπάλα φτάσει στον Περέα να κόψει την μπαλιά, κάτι που συνήθως συμβαίνει με έναν παίκτη να βρίσκεται στο ύψος του πρώτου δοκαριού. Έπειτα, χωρίς να υπάρχει κατάρρευση, είναι τελεσίδικο ότι η ΑΕΚ δεν νικάει, δεν είναι ποτέ απειλητική, δεν μπορεί να κυκλοφορήσει. Μπορεί μόνο να χάσει, όπως και έγινε.

Αφ’ ης στιγμής που φτάνει το ματς στη λεπίδα, η ομάδα που είναι άφοβη, που με την ανάσα της βγάζει επιθυμία, όπως έκανε στην Τούμπα μία εβδομάδα πριν, είναι εκείνο που επιζητά το γκολ. Το ζήτημα ξεφεύγει από τις γραμμές και γίνεται περισσότερο υπαρξιακό: πράγματι ο Μιγκέλ Καρντόσο φταίει για ό,τι συμβαίνει από την πλατεία της Νέας Φιλαδέλφειας ως τα Άνω Πατήσια εδώ και 3 μήνες, μόνο που τα ζητούμενα είναι το κίνητρο, τι θα γίνει η χρονιά, ποια θα είναι η ώθηση που θα έχουν οι ποδοσφαιριστές ώστε να παίξουν.

Τούτη τη στιγμή, το μόνον εμφανές είναι οι αριθμοί: μνηστή του τίτλου, αλλά στο -9 από τον Ολυμπιακό και στο -7 από τον ΠΑΟΚ, με την υποψία ότι αυτή η απόσταση μόνο να μεγαλώσει γίνεται. Στο +5 πια από τον Παναθηναϊκό, στο +2 από τον Άρη, τον οποίο υποδέχεται μετά τη διακοπή, στο +1 από τον ΟΦΗ, που θα αντιμετωπίσει στο Ηράκλειο μετά τους ‘κίτρινους’. Αυτήν τη στιγμή, ακόμη στην 3η θέση, τα προβλήματα που, απ’ ό,τι φαίνεται παραμένουν εσωτερικά και άλυτα, γίνεται να κρυφτούν κάτω από την παχιά μοκέτα. Όμως, αν το ζήτημα αντιμετωπιστεί με το “δεν βάζει λεφτά ο πρόεδρος”, μπορεί να δημιουργήσει ένα άλλοθι, αλλά από τον ισχυρισμό λείπει η απάντηση στο γιατί η ομάδα δεν μπορεί να διαχειριστεί τις ειδικές συνθήκες. Δεν είναι ότι της έλειψαν η επιθετική δημιουργία, οι καλές ιδέες και τα σταθερά πόδια, ούτε ότι είχε πρόβλημα να φτιάξει φάσεις. Με τον Παναθηναϊκό είχε 4 περισσότερες τελικές, 14 εναντίον 10, έκανε 6 περισσότερα φάουλ και ήταν πιο οικονομική στα γεμίσματα, ψάχνοντας ακόμα και από τα άκρα την έξυπνη πάσα. Στο πρώτο γκολ, οι παίκτες της βρίσκονται παντού για να γεμίσουν τον χώρο, να πάρουν την μπάλα μετά το σπάσιμο και να απειλήσουν. Το δεύτερο, είναι καθαρά γκολ προπόνησης.

Και πάλι, μόλις γίνεται το 1-2, μοιάζει με καταστροφή. Η ΑΕΚ έχει ένα προβάδισμα το οποίο δεν παγώνει μέσω του ελέγχου του κέντρου και του ρυθμού του παιχνιδιού. Ο Παναθηναϊκός βγάζει παίκτες και ο Κωστένογλου αντιδρά ελάχιστα, όταν ο Δώνης βάζει τον Περέα, για να ‘φορτώσει’ περισσότερο τα πλάγια και να φέρει νεύρο στην υπεραριθμία, στη θέση του Γιάννη Μπουζούκη. Όταν, δε, βάζει τον Δημήτρη Κολοβέτσιο και θυσιάζει τον Τάσο Χατζηγιοβάνη στο 86′, η ΑΕΚ δεν μπορεί να αντιδράσει, διότι έχει δαπανήσει όλο τον τακτικό προσανατολισμό.

Όμως, και πάλι: το πρόβλημα είναι ότι η ΑΕΚ δεν μπορεί να νικήσει στα ντέρμπι. Κι αυτό πρέπει να το λύσει πριν πάει στη Νέα Φιλαδέλφεια, διότι οι αισιόδοξοι δεν θεωρούν ότι η σεζόν 2020-2021 θα την βρει εκεί. Είναι κακό δεδικασμένο, το οποίο την ακολουθεί, η μηδαμινή αντίδραση όταν αλλάζει η ροή ενός ματς υψηλού ψυχισμού εις βάρος της. Με ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό έχει 1 βαθμό. Στα 3 αντίστοιχα ματς, ο Παναθηναϊκός έχει 5. Κι αυτό πρέπει να είναι διαφορά αντιμετώπισης.

Ποιος έχει τους καλύτερους Έλληνες στο ρόστερ; Παναθηναϊκός ή ΑΕΚ; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: