Η ΑΕ Λεμεσού δεν έγινε ποτέ ομάδα των πολιτικών

Η Κύπρος είναι από τις λίγες χώρες στον κόσμο, όπου η πολιτική 'παίζει μπάλα' και διαμορφώνει τη συμπεριφορά των ποδοσφαιρικών σωματείων και των φιλάθλων τους, τόσο στο εγχώριο πρωτάθλημα, όσο και στις διεθνείς αναμετρήσεις των ομάδων. Τα δυο μεγάλα κόμματα της χώρας, το ΔΗΣΥ της Δεξιάς και το ΑΚΕΛ που προέρχεται από την Αριστερά, στηρίζουν απροκάλυπτα τις μεγάλες ομάδες του πρωταθλήματος δημιουργώντας μια τεράστια εσωτερική διχόνοια ανάμεσα σε οπαδούς που επιθυμούν την α-πολιτικοποίηση του Κυπριακού ποδοσφαίρου. Η ΑΕ Λεμεσού ήταν η πρώτη ομάδα που έμεινε ξεκάθαρα εκτός αυτής της κόντρας. Η ομάδα που θα αντιμετωπίσει ο Άρης στα προκριματικά του Europa League, έχει τη δική της εμφατικά α-πολιτική ιστορία.

Από τη μια πλευρά, το ΑΠΟΕΛ και η Ανόρθωση έχουν κατά καιρούς συνδεθεί με το συντηρητικό ΔΗΣΥ, ενώ η Ομόνοια Λευκωσίας έχει δεχτεί τη στήριξη του ΑΚΕΛ, κυρίως με την μορφή 'γενναίων' οικονομικών ενισχύσεων.

Πρόσφατα, το κόμμα της Αριστεράς λέγεται πως έδωσε 350.000 ευρώ στην Ομόνοια για την αντιμετώπιση των χρεών της, ενώ οι μνήμες από την εμφάνιση πανό χουντικού μηνύματος ανήμερα της επετείου της Δικτατορίας από οπαδούς του ΑΠΟΕΛ, είναι ακόμα νωπές.

Η ΑΕ Λεμεσού προτίμησε να μείνει ακόμα και εκτός πρωταθλήματος, να δεχτεί μαζικές αποχωρήσεις παικτών της, αντί να υποκύψει στην μετατροπή της ομάδας σε πολιτικό μόρφωμα. Πώς ξεκίνησε όμως αυτή η πολιτικοποίηση του κυπριακού ποδοσφαίρου;

Ήταν το 1948 και συγκεκριμένα η 23η Μαΐου, όταν η διοίκηση του ΑΠΟΕΛ απήθυνε τηλεγράφημα προς τον ΣΕΓΑΣ με την ευκαιρία των πανελλήνιων αγώνων στίβου. Μεταξύ άλλων απηύθυνε 'εγκάρδιο αδελφικό χαιρετισμό σε ολόκληρη την ελληνική αθλούμενη νεολαία' και ευχόταν 'όπως τερματισθεί η εθνοκτόνος ανταρσία'. Αυτή η αναφορά περί 'ανταρσίας' προκάλεσε την οργή των αριστερών παραγόντων του ΑΠΟΕΛ, θεωρήθηκε κομματική τοποθέτηση και τους ανάγκασε σε αποχώρηση από την ομάδα. Στις 4 Ιουνίου 1948, δημιουργήθηκε το σωματείο 'Ομόνοια Λευκωσίας'.

Μερικά χρόνια αργότερα, το 1956, η ΑΕ Λεμεσού, ούσα πρωταθλήτρια, προβαίνει σε μια επική, ανατρεπτική ενέργεια. Κατόπιν εισήγησης του προέδρου Νίκου Σολομωνίδη, 29 παίκτες της ανδρικής και εφηβικής ομάδας, μαζί με τον Έλληνα προπονητή Αργύρη Γαβαλά, αποχώρησαν από την ομάδα και ενσωματώθηκαν σε μια άσημη ομάδα Β' κατηγορίας, τον Απόλλωνα. Η κίνηση αυτή συνδέθηκε γι'ακόμα μια φορά με τις ατόφια ποδοσφαιρικές, α-πολιτικές αξίες της ομάδας, με τους διαφωνούντες να παίρνουν το δρόμο της εξόδου.

Εκείνη την εποχή, ο Νίκος Σολομωνίδης είχε υπενθυμίσει με σαφήνεια το αθλητικό μανιφέστο της ομάδας του:"Είμεθα μια Αθλητική Ένωσις. Ας παραμείνωμεν μια πραγματική ένωσις, ένωσις ανθρώπων που αγαπούν τον αθλητισμό και πιστεύουν εις τας αρχάς του. Ενωμένοι και ομονοούντες ας αναλάβωμεν το βαρύ έργον που ευρίσκεται ενώπιον μας, βέβαιοι ότι δια της ενότητας, θα εκπληρώσωμεν τας ευθύνας μας έναντι του αθλητικού κόσμου της πόλεως μας και της Κύπρου ολοκλήρου".

Στη σύγχρονη πορεία της, η ΑΕ Λεμεσού ήταν από τις πρώτες ομάδες της Κύπρου που αγωνίστηκαν στο Ελληνικό Πρωτάθλημα (1968) σε εκείνη το 'δοκιμαστικό' εγχείρημα της Δικτατορίας. Το 1989, συμμετείχε για πρώτη φορά στο Κύπελλο Κυπελλούχων, νικώντας την αυστριακή Άντμιρα Βάκερ με 2-1. Το 2012, μετά από 44 χρόνια, καταφέρνει να ξεπεράσει τους μόνιμους διεκδικητές του πρωταθλήματος ΑΠΟΕΛ και Ανόρθωση και να κατακτήσει εκείνη τον τίτλο.

Την αμέσως επόμενη χρονιά, αγωνίστηκε για πρώτη φορά στα προκριματικά του Champions League. Η αναμέτρηση της ενάντια στην Άντερλεχτ ήταν ένα θρίλερ, που επισφραγίστηκε με ένα τέρμα των Βέλγων στον επαναληπτικό του 'Constant Van Der Stock'. Πέρυσι, η ΑΕ τερμάτισε τέταρτη στο πρωτάθλημα, ενώ κατέκτησε το Κύπελλο Κύπρου για 7η φορά στην ιστορία της. Πάντα περήφανη και 'καθαρή' από πολιτικά συμφέροντα.