H εφιαλτική πρώτη σεζόν του Αλέξη Αλεξανδρή στον Ολυμπιακό
Με αφορμή τα γενέθλια του Αλέξη Αλεξανδρή, θυμόμαστε τις πολύ δύσκολες στιγμές της πρώτης σεζόν του στον Ολυμπιακό.
Το καλοκαίρι του 1994, ο Σωκράτης Κόκκαλης παίρνει στον Ολυμπιακό τον μέχρι τότε βασικό και αναντικατάστατο παίκτη της ΑΕΚ, Αλέξη Αλεξανδρή. Ένας επιθετικός που είχε σκοράρει 49 φορές σε 89 εμφανίσεις, ο Κορίνθιος πρωταθλητής πήγαινε στους Πειραιώτες για να γίνει σημαιοφόρος μιας μεταβατικής εποχής, που είχε ως μοναδικό προορισμό την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος. Ο Αλεξανδρής, οποίος σήμερα γίνεται 51 ετών (γεννηθείς στις 21 Οκτωβρίου 1968), βρέθηκε στο ρόστερ των ‘ερυθρολεύκων’ κι έζησε μια παράξενη πρώτη σεζόν, με τραγικές προεκτάσεις.
Μέρος Πρώτο: Το βατερλό της ‘Μαρσέγης’
Το καλοκαίρι του 1994, ο Αλεξανδρής μόλις έχει επιστρέψει από το Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ, ως μέλος της πρώτης Εθνικής Ελλάδος που λαμβάνει μέρος σε παγκόσμια διοργάνωση. Τον Αύγουστο, όμως, η ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα έχει αποδεχτεί πως “what happens in the United States, stays in the United States” και ο Ολυμπιακός είναι και πάλι εκείνη η ομάδα που δίνει ‘υλικό’ στην επικαιρότητα. Στον ρόστερ έχουν προστεθεί ο Σέρβος Ίλια Ίβιτς από τον Ερυθρό Αστέρα, ο μουντιαλικός Ρασίντ Γεκινί που έχει λάμψει με την εθνική Νιγηρίας (εις βάρος της Ελλάδας), μαζί και ο Αλεξανδρής. Και ο Νίκος Αλέφαντος παραμένει στη θέση του προπονητή. Μέσα σε χρόνο dt, φημολογείται πως έχει καταφέρει να δημιουργήσει δυο στρατόπεδα παικτών: στο ένα, οι ‘αδυναμίες του’ (Γιώργος Αμανατίδης, Μηνάς Χατζίδης, Ίβιτς, Γιώτης Τσαλουχίδης), στο άλλο, παίκτες που μάλλον δεν εμπιστεύεται και τόσο όπως ο Βασίλης Καραπιάλης και ο Αλεξανδρής. Στα αποδυτήρια διαρρεύουν μυθικές ατάκες όπως “ο αλήτης ο μαύρος ο Γεκινής, που θα μας κολλήσει ελονοσία για να πεθάνουμε” και “π*****α μεγάλη, που τη στήνει στην περιοχή για να βάλει γκολ και να πάρει τη δόξα”. Η τελευταία θρυλείται πως αναφερόταν στον Αλεξανδρή.
Ο Ολυμπιακός θα ξεκινήσει με νίκες σε πρωτάθλημα και σε Κύπελλο Ελλάδος, αλλά στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, η αναμέτρηση με τη Μαρσέιγ θα φέρει την πλήρη κατάρρευση. Η Μαρσέιγ έρχεται στην Ελλάδα ως ομάδα Ligue 2, πληρώνοντας το ‘μάρμαρο’ του σκανδάλου δωροδοκιών του τότε προέδρου της, Μπερνάρ Ταπί. Η ελληνική ομάδα κατεβαίνει στο στάδιο ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’ υπεροπτικά και χάνει εύκολα με 1-2, δείχνοντας σημάδια ‘κλαταρίσματος’ από το 50′ και μετά. Ο Γεκινί μπαίνει στο 2ο ημίχρονο και θυμίζει παλαίμαχο, ο Αλεξανδρής χάνεται στη συνολική μετριότητα. Ένας αστικός θρύλος του Πειραιά λέει πως μετά το τέλος του αγώνα, σε συνάντησή του με τον Κόκκαλη, ο Αλέφαντος θα του πει το αμίμητο: “Πρόεδρε, άσε με να πάω στη Μαρσέγη να πάρω την πρόκριση”. Η ιστορία θα γράψει πως ο Αλέφαντος θα αποτελέσει παρελθόν από τον Ολυμπιακό και ο Νίκος Γιούτσος θα επιχειρήσει να συμμαζέψει την κατάσταση, με στόχο την παρουσίαση ενός αξιοπρεπούς συνόλου στη ρεβάνς του ‘Βελοντρόμ’.
Εντός Γαλλίας, η Μαρσέιγ ‘τρώει σίδερα’, χάνοντας τη μια ευκαιρία μετά την άλλη, ενώ από την ελληνική πλευρά, ο νεαρός τερματοφύλακας Κυριάκος Τοχούρογλου πιάνει τα άπιαστα και ο (βασικός) Γεκινί είναι σχεδόν αόρατος. Στο 50′, ο Τόνι Κασκαρίνο ξεφεύγει από την άμυνα του Ολυμπιακού και σκοράρει για τη Μαρσέιγ. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Αλεξανδρής γίνεται άθελά του, αρνητικός πρωταγωνιστής. Σε μια αντεπίθεση του Ολυμπιακού, ο Ντανιέλ Μπατίστα με εντυπωσιακό σλάλομ βρίσκεται μέτωπο με την εστία του Φαμπιάν Μπαρτέζ, έτοιμος να σκοράρει, ώσπου ο Αλεξανδρής -μάλλον νομίζοντας πως ο συμπαίκτης του ήθελε να δώσει πάσα- τρακάρει πάνω του και με προβολή διώχνει τη μπάλα μακριά. Ήταν η τελευταία ευκαιρία του Ολυμπιακού σε εκείνο το παιχνίδι, που έληξε, τελικά, με νίκη (3-0) και πρόκριση της Μαρσέιγ.
Μέρος Δεύτερο: Ο ορισμός του (κακού) πέναλτι
Ο Γιούτσος έχει δώσει τη θέση του σε έναν παλιό γνώριμο της ομάδας, τον Ολλανδό Τάις Λίμπρεχτς, ο οποίος επιστρέφει στην Ελλάδα ύστερα από 6,5 χρόνια, τον Οκτώβριο του 1994, αφήνοντας το πόστο του τεχνικού διευθυντή της Φέγενορντ που κατείχε ως τότε. Ο Ολυμπιακός παίζει καλύτερα, ο Αλεξανδρής σκοράρει για πρώτη φορά κατά του Παναθηναϊκού στο ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’, σε αγώνα που θα τελειώσει ισόπαλος (1-1), έχει μια σταθερά καλή πορεία στο πρωτάθλημα και στο κύπελλο, με ηχηρές γκέλες (ήττα 0-3 από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα) αλλά και εντυπωσιακά βράδια, όπως το ‘διπλό’ 1-2 κόντρα στον ‘αιώνιο’ αντίπαλο για τα προημιτελικά του κυπέλλου.
Στη ρεβάνς εκείνου του αγώνα, στο ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’, ο Αλεξανδρής θα βρεθεί τετ α τετ με την ερυθρόλευκη ιστορία. Με τον Παναθηναϊκό να έχει σκορ πρόκρισης (2-3) λίγα λεπτά πριν από τη λήξη του ματς, θα στήσει την μπάλα στα 11 βήματα. Όλο το στάδιο είναι στα κάγκελα, έτοιμο να πανηγυρίσει έναν θρίαμβο. Πρόσωπα που δεν ήξεραν ακόμα τι ήταν το συνδρομητικό κανάλι Filmnet που μετέδιδε τον αγώνα, ξεροστάλιαζαν πάνω από ραδιόφωνα. Ο Πειραιάς πίστευε πως αυτό το θαύμα μπορούσε να συμβεί.
Και Η Σεμνή Τελετή Λαμβάνει Τέλος.
Ο Γιόζεφ Βάντσικ γραπώνει την μπάλα και στη συνέχεια γίνεται κουβάρι με τους συμπαίκτες του, οι οποίοι με το σφύριγμα της λήξης τρέχουν αμέσως προς τη φυσούνα, καθώς οι ‘ερυθρόλευκοι’ προσπαθούν ακόμα να διαχειριστούν αυτόν τον τόσο κυνικό τρόπο με τον οποίο η ποδοσφαιρική ‘πέτρινη’ εποχή έριχνε τον ίσκιο της πάνω από ακόμα έναν τίτλο.
Στο τέλος της σεζόν 1994-1995, ο Ολυμπιακός θα τερματίσει 2ος στο πρωτάθλημα με 64 βαθμούς και τέρματα 65-36, βλέποντας με τα κυάλια τον Παναθηναϊκό, που θα στεφθεί πρωταθλητής με 80 βαθμούς. Ο Αλεξανδρής θα ολοκληρώσει τη σεζόν με 22 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, μια εντυπωσιακή επίδοση που θα επισκιαστεί από τις μοιραίες βραδιές και τους τίτλους που δεν ήρθαν ποτέ. Θα ζήσει το ‘σκοτάδι’ ακόμα μιας στείρας από τίτλους σεζόν, που θα τον χαλυβδώσει ψυχικά, για να γίνει ένας από τους ηγέτες του Ολυμπιακού σε Ελλάδα και Ευρώπη στην πορεία μέχρι την κατάκτηση 7 σερί πρωταθλημάτων και του κυπέλλου του 1999, σημειώνοντας συνολικά 178 γκολ σε 347 εμφανίσεις. Γιατί τελικά ότι δεν σε σκοτώνει… την ξέρετε τη συνέχεια.
Πρέπει να παίζει επιθετικά η Εθνική Ελλάδας; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο:
