Γκατούζο: Το σκυλί του πολέμου

Στις, 9 Ιανουαρίου, πριν από 38 χρόνια γεννήθηκε στο Κοριλιάνο Καλάμπρο της νότιας Ιταλίας, ο Τζενάρο Ιβάν Γκατούζο, ο ποδοσφαιριστής που κατάφερε χάρη στο πάθος και τη δύναμη που τον διέκρινε, όχι απλά να κάνει καριέρα, αλλά να γίνει σημείο αναφοράς.

Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην Περούτζια από πολύ μικρή ηλικία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και μόλις στα 19 του αποφάσισε να μετακομίσει στη Σκωτία και τους Ρέιτζερς (1997), όντας προσωπική επιλογή του τότε προπονητή της ομάδας, Γουόλτερ Σμιθ.

Λίγους μήνες αργότερα όμως, ο Σμιθ απομακρύνθηκε από τον πάγκο και ο Ντικ Άντβοκαατ που τον αντικατέστησε δεν είχε την ίδια γνώμη για τον Γκατούζο με τον προκάτοχό του. Τον χρησιμοποιούσε ως δεξί μπακ, ο Ιταλός δεν μπορούσε να αποδώσει στη συγκεκριμένη θέση κι έτσι πήρε την απόφαση να επιστρέψει και πάλι στα πάτρια εδάφη.

Ο "μαχητής" του Μιλάνου

Η Σαλερνιτάνα που μόλις είχε ανέβει στη Serie A δαπάνησε περίπου 5.500.000 ευρώ για να τον κάνει δικό της το καλοκαίρι του 1998. Εκεί πήρε αμέσως θέση βασικού, έπαιξε ως αμυντικό χαφ και παρά το γεγονός πως δεν κατάφερε να βοηθήσει την ομάδα να παραμείνει στην κατηγορία, ξεχώρισε με τις εμφανίσεις του. Αυτό έκανε την Μίλαν να τον αποκτήσει χωρίς δεύτερη σκέψη στο τέλος της σεζόν για ένα ποσό που άγγιζε τα 8.000.000 ευρώ. Εκεί βρήκε την Ιθάκη του καθώς έμεινε για 13 ολόκληρα χρόνια, καταφέρνοντας να γίνει σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων των "ροσονέρι".

Μπορεί η τεχνική του να μην ήταν εφάμιλλη με άλλων ποδοσφαιριστών στο ρόστερ της Μίλαν, όμως ο Γκατούζο δεν έχανε την θέση του στη βασική ενδεκάδα. Η ενέργεια, το πάθος, η αυταπάρνηση, η επιθετικότητα, το μαρκάρισμα, η γρήγορη αντίληψη, η αντοχή και το δυνατό του σουτ ήταν τα στοιχεία που τον έκαναν να ξεχωρίσει. Ποτέ δεν το έβαζε κάτω. Ακόμη και μετά από μια χαμένη "μονομαχία" έσκυβε το κεφάλι και συνέχιζε να κυνηγάει το φάση. Αυτά τα χαρακτηριστικά τον έκαναν στην εποχή του έναν από τους καλύτερους αμυντικούς μέσους του πλανήτη.

Στη Μίλαν άφησε ιστορία το δίδυμο στο κέντρο με τον Αντρέα Πίρλο. Ο Γκατούζο κάλυπτε τους χώρους και ήταν αφοσιωμένος στα αμυντικά καθήκοντα, δίνοντας έτσι την ελευθερία στον Ιταλό "μαέστρο" να "φτιάχνει" παιχνίδι και να ανεβαίνει πιο ψηλά. Οι χρονιές που έκανε στο Μιλάνο ήταν όλες "γεμάτες", ενώ κατάφερε να κερδίσει σχεδόν τα πάντα: 2 πρωταθλήματα (2003-04, 2010-11), 2 Champions League (2002-03, 2006-07), 2 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ (2003, 2007), 1 Κύπελλο Ιταλίας (2003), ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων (2007).

Παράλληλα, με την εθνική Ιταλίας στέφθηκε πρωταθλητής κόσμου το 2006 στο Μουντιάλ της Γερμανίας!

Το πρόβλημα όρασης και η αποχώρηση από τα γήπεδα

Στις 9 Σεπτεμβρίου του 2011 η μοίρα έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι στον Τζενάρο Γκατούζο. Η Μίλαν αντιμετώπιζε τη Λάτσιο και ο "Ρίνο" που είχε ξεκινήσει βασικός στο συγκεκριμένο ματς, αναγκάστηκε να βγει αλλαγή στο 20ο λεπτό μετά από σύγκρουσή του με τον συμπαίκτη του, Αλεσάντρο Νέστα, η οποία του προκάλεσε δυσκολία στην όραση.

Αν και αρχικά δεν φάνηκε να έχει κάτι σοβαρό, ωστόσο λίγο αργότερα διαγνώστηκε δυσλειτουργία των κρανιακών νεύρων που ελέγχουν την κίνηση των ματιών και η οποία είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Συνεπώς έπασχε από διπλωπία, βλέποντας τα πάντα γύρω του διπλά και χρειάστηκε να υποβληθεί σε επέμβαση.

" Είχαν δίκιο (αναφερόμενος στους γιατρούς ).Τα είκοσι λεπτά που έπαιξα ήταν ένας εφιάλτης. Ένοιωθα σαν μεθυσμένος. Έβλεπα τον Ιμπραϊμοβιτς σε 4 διαφορετικές θέσεις ταυτόχρονα! Δυστυχώς ακούω πάντα μέσα μου, αυτή τη φωνή που με παρακινεί να συνεχίσω να αγωνίζομαι. Ευτυχώς που τράκαρα με τον Νέστα , αλλιώς θα συνέχιζα μέχρι τέλους!".

"-Είναι δύσκολο να μην μπορείς να πας τα παιδιά σου στο σχολείο, επειδή δεν βλέπεις. Θέλω να διαβάσω μια εφημερίδα και ακόμη και με τα γυαλιά, μου είναι πολύ δύσκολο. Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου. Η ηλικία δεν παίζει ρόλο. Σωματικά νοιώθω σπουδαία. Απλά δεν βλέπω! Θα παλέψω όμως για να επιστρέψω.

Η καριέρα του έμοιαζε σχεδόν βέβαιο ότι θα τελειώσει άδοξα μετά από αυτόν τον τραυματισμό, αλλά ο Γκατούζο δεν το έβαλε κάτω. Κατάφερε να το ξεπεράσει κι αυτό, όμως στη Μίλαν δεν μπορούσε να παραμείνει. Οι πολλοί μήνες αποχής του και το μεγάλο του συμβόλαιο τον έφεραν στην πόρτα της εξόδου, αλλά το να σταματήσει το ποδόσφαιρο δεν το άντεχε. Στα 33 του λοιπόν το καλόκαίρι του 2012 μετακόμισε στην ελβετική Σιόν, όπου αρχικά αγωνίστηκε σαν ποδοσφαιριστής, ενώ το Φεβρουάριο του 2013 ανέλαβε τις τύχες της σαν προπονητής, κάνοντας δειλά δειλά τα πρώτα του βήματα.

Η προπονητική καριέρα και ο ερχομός στην Κρήτη

Στην Σιόν δεν έμεινε για πολύ αφού τρεις μήνες μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας απολύθηκε λόγω των κακών αποτελεσμάτων της ομάδας. Γρήγορα όμως βρήκε το νέο του σταθμό με την ιταλική Παλέρμο να τον εμπιστεύεται τον Ιούνιο, προκειμένου η ομάδα να κερδίσει την άνοδό της στη Serie A.

Μετά από μόλις έξι παιχνίδια στον πάγκο της, στα οποία πέτυχε δύο νίκες, ο Γκατούζο απολύθηκε! Η παραμονή του στην Παλέρμο δηλαδή κράτησε μόλις τρεις μήνες, όσο είχε μείνει και στη Σιόν. Αφού έμεινε για αρκετούς μήνες ελεύθερος, στις 4 Ιουνίου του 2014 ο ΟΦΗ έκανε το "μπαμ" και τον έφερε στην Κρήτη. Παρά τα οικονομικά της προβλήματα η ομάδα κατάφερε να πείσει τον τρελοΙταλό πως μπορεί να κάνει το κάτι παραπάνω και να μακροημερεύσει στο σύλλογο. Άλλωστε το εκρηκτικό του ταπεραμέντο ταίριαζε απόλυτα με τον ΟΦΗ και γενικά την Κρήτη. Ο κόσμος ενθουσιάστηκε, κυρίως λόγω του ονόματός του σαν παίκτης κι όχι εξαιτίας του βιογραφικού του ως προπονητής.

Τα αποτελέσματα του Γκατούζου όμως δεν ήταν θετικά, η ομάδα βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού λόγω οικονομικών προβλημάτων κι έτσι ο Ιταλός στις 26 Οκτωβρίου του 2014 υπέβαλε την παραίτησή του. Μια παραίτηση όμως που πήρε τελικά πίσω λίγο αργότερα, μετά την παρότρυνση των φιλάθλων της ομάδας να συνεχίσει. Το γυαλί όμως είχε ραγίσει κι έτσι στις 30 του Δεκέμβρη ο Γκατούζο αποχώρησε οριστικά από την Κρήτη.

Το επικό του ξέσπασμα και η ανεργία

Αναμφίβολα αυτό που δεν θα ξεχάσει κανείς είναι το επικό του ξέσπασμα μετά τη νίκη του ΟΦΗ επί του Ατρομήτου στις 21 του Σεπτέμβρη 2014, όπου επιτέθηκε στα ΜΜΕ:

" Το ξέρω ότι έχω πολλές δυσκολίες. Αλλά εγώ δουλεύω 12-13 ώρες στο ΒΑΚ. Κάποιες φορές κερδίζουμε, κάποιες φορές χάνουμε. Αλλά δεν θα ακουμπάτε την δουλειά μου και τους παίκτες μου. Εγώ ακουμπάω τους παίκτες μου, όχι εσείς. Και αυτά που γράφτηκαν στην εφημερίδα είναι όλα μαλακίες. 100% μαλακίες", τόνισε μεταξύ άλλων:

Μετά το πέρασμά του από τον ΟΦΗ έχει στείλει σε αρκετές ομάδες το βιογραφικό του, χωρίς όμως να λάβει κάποια θετική απάντηση. Τόσο η Χάμιλτον της Σκωτίας, όσο και η αγγλική Όλνταμ που μίλησαν μαζί του, τελικά στράφηκαν σε άλλες λύσεις. Προς το παρόν παραμένει άνεργος και ψάχνει τον επόμενο σταθμό του, όμως το βιογραφικό του και τα μέχρι τώρα πεπραγμένα του στις ομάδες που προπόνησε δεν τον βοηθούν. Το μόνο που έχει να επιδείξει είναι το "βαρύ" του όνομα και η καριέρα του σαν ποδοσφαιριστής.

Πάντως έχει κι άλλες ασχολίες εκτός ποδοσφαίρου, μιας και έχει ανοίξει από το 2010 ένα εστιατόριο με θαλασσινά στη γενέτειρά του, το Κοριλιάνο Καλάμπρο. "Μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά ήταν για εμένα ένα όνειρο ζωής", είχε πει στα εγκαίνια του μαγαζιού.

Ο εκρηκτικός Τζενάρο Γκατούζο

Ο Τζενάρο Γκατούζο ποτέ δεν ήταν ένας συνηθισμένος ποδοσφαιριστής. Ήταν από εκείνους που είτε θα τους λάτρευες, είτε θα τους μισούσες. Έτσι είναι και στην προπονητική του καριέρα, αλλά και στην προσωπική του ζωή. Είναι αληθινός και δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του ή τι πράξεις του. Ακόμη κι όταν ήξερε πως αυτές θα στρέφονταν εις βάρος του. Σε αρκετές περιπτώσεις της ποδοσφαιρικής του καριέρας ξεπέρασε τα όρια, παρασυρόμενος από το υπέρμετρο πάθος του.

Όπως για παράδειγμα το Σεπτέμβριο του 2003 σε ματς της Μίλαν για το Champions League, όταν και αποβλήθηκε επειδή χαστούκισε τον ύψους 1.95 Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς. Σημείωση, ο Γκατούζο είναι 20 πόντους πιο κοντός...

Ή το 2005 όταν σε αναμέτρηση με τη Σάλκε δεν δίστασε να κυνηγήσει τον Κρίστιαν Πόουλσεν επειδή μάρκαρε σκληρά τον συμπαίκτη του, Κακά.

Αυτό που δεν ξεχνιέται εύκολα είναι όταν στο ματς κόντρα στην Τότεναμ τον Φεβρουάριο του 2011 έπιασε από τον λαιμό έναν εκ των προπονητών των Άγγλων, τον Τζο Τόρνταν, μετά από αψιμαχία τους. "Έχασα τον έλεγχο. Δεν υπάρχει δικαιολογία γι' αυτό που έκανα. Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου", δήλωσε μετά το ματς ο Ιταλός.

Αλησμόνητη και η κίνησή του σε ματς της Σιόν το Δεκέμβριου του 2012, να πάρει την κίτρινη κάρτα από τα χέρια του διαιτητή και να την δείξει στον ίδιο, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις αποφάσεις του!

Οι ατάκες του που άφησαν εποχή

Μίλαν, η παντοτινή αγάπη: "Είναι υπέροχο να παίζεις σε μια ομάδα όπως η Μίλαν, όπου υπάρχει η ικανότητα να βγάζεις τον καλύτερό σου εαυτό όταν δυσκολεύει η κατάσταση".

Ο κολλητός Πίρλο: "Βλέπεις με το πρόσωπο ενός αγγέλου, αλλά είναι πουτ… γιος. Συνέχεια κάνει πλάκες, δεν κάθεται πουθενά. Μια μέρα έτρωγα στο “Μιλανέλο” και είχα τη φαεινή ιδέα να αφήσω το κινητό μου στο τραπέζι. Έστειλε μήνυμα στον Γκαλιάνι (αντιπρόεδρος της Μίλαν) και του προσέφερε την αδερφή μου!"

Πάντα το 100%: "Είτε κάνεις κάτι σοβαρά, είτε δεν το κάνεις καθόλου".

Τo "αντίο" με το εθνόσημο: "Το αντίο μου ήταν σκ@τά. Πριν τέσσερα χρόνια ήμασταν ήρωες. Σήμερα είμαστε αρχ…. Ντρεπόμαστε. Είναι μια πανωλεθρία".

H εμπειρία είναι αυτή που μετράει: "Δεν συμφωνώ με την πολιτική του Χόντσον (προπονητής της Αγγλίας) να παίρνει νέους. Η εμπειρία δεν είναι κάτι που αγοράζεις σε σούπερ μάρκετ. Είναι κάτι που το κερδίζεις. Όταν οι νέοι βγουν κι ακούσουν τον εθνικό ύμνο εκεί έξω τα πόδια τους θα τρέμουν".

Οι κατηγορίες περί στημένων: "Αν αποδεικνυόταν κάτι θα ήμουν πρόθυμος να βγω στο δρόμο και να αυτοκτονήσω. Όποιος με ξέρει, γνωρίζει ότι δεν μπορώ να αντέξω την ήττα ούτε στην προπόνηση, ούτε σε παιχνίδι με χαρτιά! Είμαι θυμωμένος και έχω προσβληθεί. Θέλω να ξεκαθαρίσω τα πάντα, ώστε να μην βρωμίσει την καριέρα μου κάτι τέτοιο. Δεν έχω τζογάρει ποτέ στη ζωή μου".

H δουλειά στην Παλέρμο: "Θα είχα έρθει να δουλέψω εδώ και δωρεάν".

Γυναικείο ποδόσφαιρο: "Δεν μπορώ να δεχθώ τις γυναίκες στο ποδόσφαιρο. Δεν μ‘ αρέσει που το λέω αυτό, αλλά έτσι είναι".

Παράδειγμα προς μίμηση: "Στην Ιταλία μας λένε πάντα να κοιτάμε τι κάνουν οι άλλες χώρες σαν παράδειγμα και μετά να το κάνουμε και εμείς σωστά. Λοιπόν ας δούμε πως συμπεριφέρονται".

Ο "εξωγήινος" Μέσι: "Ζητώ συγνώμη από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά ο Μέσι είναι από άλλο πλανήτη. Ένας παίκτης που σκοράρει πάνω από 90 γκολ σε μια σεζόν, δεν είναι πραγματικός. Είναι playstation".

Τo όνειρο που έγινε πραγματικότητα: "Πάντα ονειρευόμουν να κερδίσω το Παγκόσμιο Κύπελλο. Στα όνειρά μου με έβλεπα να παίζω στον τελικό, αλλά ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα τον κέρδιζα κιόλας. Κάθε φορά που ακούω τον ύμνο της Ιταλίας είναι τιμή για μένα".

Το άλλο ποδόσφαιρο: "Τώρα ο στόχος μου είναι να κατανοήσω και το άλλο ποδόσφαιρο, έναν διαφορετικό κόσμο. Ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο η Ρεάλ, η Μπαρσελόνα, η Μίλαν και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το αληθινό ποδόσφαιρο είναι αυτό που παίζει το 90% των ομάδων που δεν μπορούν κάθε χρόνο να κερδίζουν τρόπαια".

Υπόκλιση στον Ζιντάν: "Υπήρξα συμπαίκτης με τεράστιες προσωπικότητες, όπως τον Κακά, τον Ρουί Κόστα, τον Μαλντίνι, τον Σεφτσένκο. Αν όμως πρέπει να πω για τον μεγαλύτερο παίκτη που έχω αντιμετωπίσει, τότε εκεί είμαι απόλυτος. Ο Ζιντεντίν Ζιντάν".

O καπετάνιος δεν εγκαταλείπει το καράβι: "Εγώ ακουμπάω τους παίκτες μου, όχι εσείς. Και αυτά που γράφτηκαν στην εφημερίδα είναι όλα μ@λ@κίες. 100% μ@λ@κίες. Ο ΟΦΗ δεν είναι ούτε η Μπαρτσελόνα, ούτε η Ρεάλ Μαδρίτης, είναι μια ομάδα με πολλά προβλήματα αλλά θέλω να παίζει με καρδιά. Όχι να φύγω; Είναι πολύ εύκολο να φύγω".

Αυτός είναι ο Τζενάρο Γκατούζο, με τα καλά του και κακά του. Τον "σκύλο", τον "μαχητή", τον ακούραστο στρατιώτη της Μίλαν. Γιατί ως τέτοιον θα τον θυμούνται όλοι. Ως τον άνθρωπο που αγωνιζόταν πάντα για το όνομα στο μπροστινό μέρος της φανέλας και όχι για το πίσω. Σε όποια ομάδα κι αν βρισκόταν και φυσικά στην Εθνική Ιταλίας.

Μπορεί η τεχνική του να μην το βοήθησε, όμως είναι το τρανό παράδειγμα του ποδοσφαιριστή που αναδείχθηκε μέσα από τη σκληρή δουλειά και το πάθος που τον διέκρινε. Χρόνια πολλά λοιπόν Τζενάρο Γκατούζο, "σκυλί του πολέμου" και σου ευχόμαστε ο δρόμος σου να σε ξαναβγάλει κάποια στιγμή στα μέρη μας...

Για περισσότερο... Τζενάρο Γκατούζο, τα λέμε και στο twitter: