Γερμανία - 2006

Το Contra.gr συνεχίζει την παρουσίαση της ιστορίας των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Βρισκόμαστε στη Γερμανία το 2006. Ο Ζινεντίν Ζιντάν αναδεικνύεται MVP του θεσμού, παρότι με μία ενέργειά του που έμεινε στην ιστορία, ουσιαστικά έδωσε την ευκαιρία στη στιγματισμένη Ιταλίαν να στεφθεί παγκόσμια πρωταθλήτρια για 4η φορά στην ιστορία της.

12 ΙΟΥΝ 2014

Η διοργάνωση

Η επεισοδιακή επιλογή της Γερμανίας ως διοργανώτριας χώρας κρίθηκε για μία ψήφο. Οι Ευρωπαίοι έδωσαν μάχη μέχρις εσχάτων με τη Νότια Αφρική και με 12-11 ψήφους ανέλαβαν το 18 Μουντιάλ της ιστορίας, το οποίο επέστρεφε στη "γηραιά Ήπειρο" μετά από μόλις μία απουσία. Για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, η κάτοχος του τροπαίου εξαναγκαζόταν να συμμετάσχει στα προκριματικά. Η κάκιστη παρουσία της Γαλλίας στη φάση των ομίλων του 2002 θεωρήθηκε αποτέλεσμα της απουσίας επίσημων αγώνων από το Euro 2000 μέχρι και το τουρνουά της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας, με συνέπεια η Βραζιλία να συμμετάσχει κανονικά στον προκριματικό όμιλο της Νότιας Αμερικής.

Το τουρνουά συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο επιτυχημένα από άποψη διοργάνωσης, στα πιο εμπορικά όλων των εποχών, με περισσότερο κόσμο από ΗΠΑ και Γαλλία (52.491 ανά παιχνίδι), αλλά λιγότερα γκολ (2,3 ανά παιχνίδι). Το "παρών" επιχείρησαν να δηλώσουν 197 χώρες και μετά από 847 αγώνες στα προκριματικά, "εισιτήριο" σφράγισαν 31 εξ αυτών. Σε αυτές δεν περιλαμβάνονται η 3η του προηγούμενου Μουντιάλ, Τουρκία, η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ελλάδα, η Ουρουγουάη που αποκλείστηκε στο συγκλονιστικό μπαράζ με την Αυστραλία, καθώς και η Ρωσία και το Βέλγιο (για πρώτη φορά από το 1978). Παρ' όλα αυτά, εκπρόσωπο στη Γερμανία έστειλα και οι 6 ήπειροι του πλανήτη, κάτι που είχε να συμβεί από το 1982.

Στον 1ο όμιλο, η οικοδέσπινα του θεσμού δεν αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες και προχώρησε με 3 νίκες, ενώ ακολούθησε το Εκουαδόρ, το οποίο στα αυτό το πρώτο στάδιο πρόβαλε ως η έκπληξη της διοργάνωσης. Στον 2ο όμιλο τα πράγματα ήταν πιο δεδομένα. Η Αγγλία προκρίθηκε παρά το κακό θέαμα που προσέφερε. Ο υπεύθυνος γι' αυτό, Σβεν Γκόραν Έρικσον, τέθηκε αντιμέτωπος για 2ο σερί τουρνουά με την πατρίδα του, Σουηδία, η οποία προχώρησε κι αυτή.

Το γκρουπ του θανάτου ήταν αδιαμφισβήτητα το 3ο, που περιελάμβανε Αργεντινή, Ολλανδία, Ακτή Ελεφαντοστού και Σερβία και Μαυροβούνιο. Η "αλμπιτσελέστε" διέλυσε με 6-0 τους "πλάβι" στην πρεμιέρα (στην οποία σημειώθηκε και ένα από τα καλύτερα γκολ όλων των εποχών, με ομαδική προσπάθεια και σκόρερ τον Εστεμπάν Καμπιάσο) και όλα έγιναν πιο εύκολα, ενώ οι "οράνιε" προχώρησαν παρότι σημείωσαν μόλις 3 γκολ. Οι Αφρικανοί έκαναν την πρώτη νίκη τους στην "παρθενική" παρουσία τους στο θεσμό με 3-2 επί των Βαλκάνιων, που στη μοναδική εμφάνισή τους με αυτήν την υπόσταση δεν επιβεβαίωσαν τον τίτλο του dark horse, έχοντας αφήσει στη 2η θέση του προκριματικού ομίλου την Ισπανία.

Στον 4ο όμιλο, η Πορτογαλία του Λουίς Φίγκο και του Κριστιάνο Ρονάλντο έκανε 3 νίκες, μεταξύ των οποίων κι επίση της... ξαδέρφης Αγκόλας, η οποία έμεινε στη μάχη της πρόκρισης μέχρι τέλους, αλλά η ισοπαλία με το Ιράν έδωσε το εισιτήριο στο Μεξικό.

Σε έναν δύσκολο όμιλο όπως ο 5ος, η Ιταλία προχώρησε πιο δύσκολα από όσο δείχνει η τελική συγκομιδή της. Τρεις αποβολές και ισοπαλία στην πρεμιέρα με τις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων και του Ντανιέλε ντε Ρόσι (τιμωρία 4 αγώνων) για αγκωνιά στον Μπράιαν Μακμπράιντ, νίκες με Τσεχία και Γκάνα. Οι Αφρικανοί, πάντως, ακολούθησαν τη "σκουάντρα ατζούρα" με δύο νίκες.

Η παγκόσμια πρωταθλήτρια Βραζιλία ήταν το μεγάλο φαβορί του θεσμού, αρχίζοντας τη διοργάνωση με τον Ροναλντίνιο, τον Κακά, τον Αντριάνο και τον Ρονάλντο στην ίδια ενδεκάδα. Η "σελεσάο" δεν δικαίωσε τις προσδοκίες με βάση την εικόνα της, παρά τις 3 νίκες στον όμιλο. Την ακολούθησε η Αυστραλία, η οποία στον... τελικό με την Κροατία αναδείχθηκε ισόπαλη 2-2, σε ένα συναρπαστικό παιχνίδι με τον Γκράχαμ Πολ να δείχνει 3 κίτρινες κάρτες στον Γιόσιπ Σιμουνιτς μέχρι να τον αποβάλει.

Τα "φαντάσματα" του 2002 ξύπνησαν για τη Γαλλία μετά από 2 ισοπαλίες στον 7ο όμιλο και με τον Ζινεντίν Ζιντάν τιμωρημένο για το 3ο και καθοριστικό παιχνίδι με το Τόγκο. Η νίκη 2-0 τα "ξόρκισε", αλλά οδήγησε σε δύσκολη συνέχεια στα νοκ άουτ. Η ουσιαστική Ελβετία, αντιθέτως, προχώρησε αήττητη και δίχως να δεχθεί γκολ.
Μαζί με την Αργεντινή, η Ισπανία έδειξε η πιο ορεξάτη ομάδα στη φάση των ομίλων. Η νεανική "φούρια ρόχα" (μόνο ο Σαντιάγκο Κανιθάρες ήταν άνω των 30) έκανε πάρτι στο 8ο γκρουπ, με την Ουκρανία να ακολουθεί δίχως δυσκολίες απέναντι σε Τυνησία και Σαουηδική Αραβία.

Με τις 8 επικεφαλής ομίλων να προκρίνονται, τα νοκ άουτ προμηνύονταν αρκετά δυνατά. Η Γερμανία έκανε επίδειξη δύναμης απέναντι σε μία Σουηδία που έχασε πέναλτι με τον Χένρικ Λάρσον και αποβλήθηκε παίκτης της στο 35'. Το πανέμορφο τέρμα του Μάξι Ροντρίγκες στην παράταση, έδωσε την πρόκριση στην Αργεντινή επί του Μεξικού, αλλά σε διάρκεια 30 λεπτών, αφού το "χρυσό γκολ" είχε καταργηθεί.

Μία εκτέλεση φάουλ του Ντέιβιντ Μπέκαμ ήταν αρκετή για την Αγγλία επί του Εκουαδόρ σε ένα παιχνίδι που λησμονήθηκε γρήγορα. Αντιθέτως, στη "μάχη της Νυρεμβέργης" σημειώθηκε ιστορικό ρεκόρ καρτών σε αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η Πορτογαλία επικράτησε της Ολλανδίας τόσο στο σκορ (1-0 με τον Μανίς) όσο και στις κάρτες, με 4 παίκτες να αποβάλλονται συνολικά.

Ο Φάμπιο Γκρόσο άρχισε να γίνεται πρωταγωνιστής της Ιταλίας όταν στο 3ο λεπτό των καθυστερήσεων του αγώνα με την Αυστραλία εκμαίευσε πέναλτι το οποίο έστειλε στα δίχτυα ο Φραντσέσκο Τότι και πλήρωσε τον πρώην προπονητή της Νότιας Κορέας με το νόμισμα του 2002 (αν και νωρίτερα είχε αποβληθεί με ανύπαρκτη κόκκινη κάρτα ο Μάρκο Ματεράτσι). Η αναμέτρηση της Ελβετίας με την Ουκρανία διεκδικεί τον τίτλο του πιο βαρετού αγώνα. Μετά από 120 λεπτά δίχως γκολ, τα πέναλτι έδωσαν τη λύση. Η Ελβετία εξακολούθησε να μην μπορεί να στείλει την μπάλα στα δίχτυα, μένοντας στο μηδέν σε 3 προσπάθειες και αποχαιρέτησε τον θεσμό δίχως να έχει δεχθεί γκολ!

Η Βραζιλία αντιμετώπισε την Γκάνα στα νοκ άουτ και ο Ρονάλντο σημείωσε το 15ο τέρμα του στον θεσμό, καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Γκερντ Μίλερ. Τα τέρματα των Αντριάνο και Ζε Ρομπέρτο διαμόρφωσαν το τελικό 3-0, σκορ το οποίο ήθελε και το ασιατικό συνδικάτο που έστησε το παιχνίδι, σύμφωνα με τα όσα έγραψε στο βιβλίο του ο ερευνητής δημοσιογράφος Ντέκλαν Χιλ, θεωρώντας ότι ήταν στημένο και το Ιταλία - Γκάνα των ομίλων.

Μετά από την αποτυχία στο Euro 2004, η Ισπανία κοίταξε στα μάτια τη Γαλλία και προηγήθηκε με πέναλτι του Ντάβιδ Βίγια, ωστόσο οι "τρικολόρ" έκαναν την ανατροπή και με 2 γκολ στα τελευταία 10 λεπτά πήραν την πρόκριση.

Το ξεσκαρτάρισμα έγινε και στα προημιτελικά έμειναν οι 6 πιο μεγάλες δυνάμεις του κόσμου και τροπαιούχοι του παρελθόντος, συν την Πορτογαλία με την Ουκρανία. Στον πρώτο προημιτελικό, η Γερμανία αντιμετώπισε την Αργεντινή σε έναν επαναληπτικό του τελικού του 1990. Το παιχνίδι οδηγήθηκε στα πέναλτι (αμφότερες οι χώρες είχαν από 3 νίκες σε αυτήν τη διαδικασία), όπου οι επεμβάσεις του Γενς Λέμαν έστειλαν τα "πάντσερ" στα ημιτελικά, αφού πρώτα τσακώθηκαν με τους προκλητικούς Αργεντινούς μετά από το τέλος.

Δύο γκολ του Λούκα Τόνι οδήγησαν την Ιταλία στη νίκη 3-0 επί της Ουκρανίας, σε ακόμα ένα παιχνίδι γύρω από το οποίο υπάρχουν υποψίες χειραγώγησης του τελικού σκορ. Τέτοιο δεν υπήρχε στο Αγγλία - Πορτογαλία, αλλά το παρασκήνιο ήταν εξίσου έντονο. Συμπαίκτες και φίλοι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, εχθροί κυριολεκτικά στα γερμανικά γήπεδα, όπου ο Κριστιάνο Ρονάλντο απαίτησε την αποβολή του Γουέιν Ρούνεϊ στο 62ο λεπτό, μετά από πάτημα του Άγγλου στον Ρικάρντο Καρβάλιο. Την κέρδισε, έκλεισε και το μάτι στον πάγκο του και έγινε persona non grata για ένα διάστημα στην χώρα που του έδινε ψωμί (έστω παντεσπάνι). Τα "λιοντάρια" προφανώς και έχασαν στα πέναλτι (απέτυχαν σε 3 προσπάθειες) και η Πορτογαλία προκρίθηκε για πρώτη φορά στα ημιτελικά από το 1996 και τον Εουσέμπιο, με τον Λουίς Φελίπε Σκολάρι να νικάει τον Έρικσον για 3η σερί φορά στα προημιτελικά μεγάλης διοργάνωσης.

Τα πρακτικά έγραψαν Τιερί Ανρί, ωστόσο η ιστορία δεν απέκρυψε την εμφάνιση του Ζινεντίν Ζιντάν στον προημιτελικό όπου νίκησε σχεδόν μόνος του τη Βραζιλία. Το στέμμα θα άλλαζε χέρια και ήπειρο, αφού είχαν απομείνει μόνο χώρες από την Ευρώπη για πρώτη φορά από το 1982 και 4η συνολικά.

Γερμανία και Ιταλία αλληλοεξουδετερώθηκαν για 119 λεπτά. Το παιχνίδι όδευε στα πέναλτι, παρά το ρίσκο του Μαρτσέλο Λίπι που είχε ρίξει στον αγώνα 3 επιθετικούς. Στο τελευταίο λεπτό, όμως, η ασίστ του αφανή ήρωα της Ιταλίας, Αντρέα Πίρλο, στον φανερό ήρωα, Γκρόσο, έβαλε μπροστά στο σκορ τη "σκουάντρα ατζούρα". Εκατόν δώδεκα δευτερόλεπτα αργότερα, ο Αλεσάντρο ντελ Πιέρο σημείωνε το γκολ που πανηγύρισε πιο έξαλλα από όλα στην πλούσια καριέρα του, επιβεβαιώνοντας την πρόκριση της χώρας του στον τελικό.

Στον ημιτελικό του Μονάχου, οι τόνοι ήταν πιο χαμηλοί μεταξύ Πορτογαλίας και Γαλλίας. Το πέναλτι του Ζιντάν στο 33ο λεπτό έδωσε προβάδισμα στην ομάδα του Ραϊμόν Ντομενέκ, που με το δίδυμο Κλοντ Μακελελέ και Πατρίκ Βιεϊρά μπροστά από την άμυνα των Γουιλιάμ Γκαλάς και Λιλιάν Τιράμ δεν δυσκολεύτηκε να κρατήσει το μηδέν και να προκριθεί στον 2ο τελικό σε 3 διοργανώσεις.

Στον μικρό τελικό και με ορισμένες αλλαγές και από τις δύο ομάδες σε σχέση με το βασικό σχήμα, η ομάδα του Γίργκεν Κλίνσμαν νίκησε με 3-1 το συγκρότημα του Λουίς Φελίπε Σκολάρι που για δεύτερη σερί διοργάνωση έφτασε κοντά στην πηγή, αλλά δεν ήπιε νερό.

Ο τελικός

Κόντρα σε κάθε αντιξοότητα και αντίθετα σε κάθε πρόβλεψη, Ιταλία και Γαλλία έφτασαν μέχρι τον αγώνα του Ολυμπιακού Στάδιου του Βερολίνου. Ή με μία διαφορετική ανάγνωση, για πρώτη φορά από το 1978, διεξαγόταν τελικός Μουντιάλ δίχως την παρουσία μιας εκ των Βραζιλίας και Γερμανίας. Η αναμέτρηση ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, με τέρματα εκατέρωθεν μέσα στα πρώτα 20 λεπτά (σημαδιακά) από τους Ζινεντίν Ζιντάν και Μάρκο Ματεράτσι, ευκαιρίες, δοκάρια και αμφιλεγόμενες διαιτητικές αποφάσεις.

Οι δύο χώρες αλληλοεξουδετερώθηκαν για μεγάλο μέρος του αγώνα. Κάποιες προσπάθειες του Ζιντάν και κάποιες του Αντρέα Πίρλο να ξεκλειδώσουν τις αντίπαλες άμυνες δεν είχαν αποτέλεσμα. Το παιχνίδι οδηγήθηκε στην παράταση, όπου στο 110' σημειώθηκε η φάση του Μουντιάλ. Σε ανύποπτη στιγμή, ο Ματεράτσι φέρεται να είπε κάτι στον Ζιντάν, εκείνος γύρισε και τον χτύπησε στο στήθος με το κεφάλι. Μετά από έναν μεγάλο γύρο διαμαρτυριών και αντιδράσεων, ο Γάλλος αποβλήθηκε και οι "τρικολόρ" βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, δίχως τους Φρανκ Ριμπερί, Τιερί Ανρί (αντικαταστάθηκαν) και "Ζιζού" στο χορτάρι. Στα πέναλτι, ο Νταβίντ Τρεζεγκέ που είχε περάσει ως αλλαγή, ο παίκτης που έκανε μεγάλη καριέρα στη Γιουβέντους, στην πρωταγωνίστρια του calciopoli που στιγμάτισε την Ιταλία και που στο Euro 2000 είχε σημειώσει το "χρυσό γκολ" για την πατρίδα του κατά της "σκουάντρα ατζούρα", ήταν ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που δεν κατάφερε να ευστοχήσει, με συνέπεια η ομάδα του Μαρτσέλο Λίπι να στεφθεί πρωταθλήτρια κόσμου για 4η φορά στην ιστορία της.

Ιδανική ενδεκάδα

Μπουφόν (Ιταλία), Τζαμπρότα (Ιταλία), Καναβάρο (Ιταλία), Τιράμ (Γαλλία), Λαμ (Γερμανία), Φίγκο (Πορτογαλία), Ζιντάν (Γαλλία), Πίρλο (Ιταλία), Ζε Ρομπέρτο (Βραζιλία), Κλόζε (Γερμανία), Ανρί (Γαλλία)

Η έκπληξη

Μάιος 2006 και η Ιταλία αντιμετώπιζε το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό σκάνδαλο στην ιστορία της. Οι κορυφαίοι σύλλογοι του κάλτσιο πιάστηκαν από την "τσιμπίδα" του νόμου, με κατηγορίες δωροδοκίας και επηρεασμού διαιτητών και στησίματος αγώνων. Η αρχική έρευνα της εισαγγελείας της Νάπολι έφερε στο φως εκατοντάδες ώρες τηλεφωνικών συνομιλιών που "έκαιγαν" Γιουβέντους, Μίλαν, Λάτσιο, Φιορεντίνα και πολλές άλλες ομάδες. Μόνο που υπήρχε μία σημαντική παράμετρος: έλλειψη χρόνου. Οι δικαστικοί λειτουργοί έπρεπε να βρουν καταδικαστικά στοιχεία μέσα σε κυριολεκτικά εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες δικογραφίας, οι δίκες να αρχίσουν και να ολοκληρωθούν σε χρόνο ρεκόρ και οι εφέσεις να περιμένουν.

Το Μουντιάλ έπρεπε να βρει μία "σκουάντρα ατζούρα" όσο πιο ήρεμη γινόταν και μετά από την αποτυχία του Euro 2004, τα πράγματα γίνονταν ακόμα πιο δύσκολα. Κάθε κλήση ποδοσφαιριστή γινόταν με καχυποψία. Κάθε δήλωση τύγχανε διπλής και τριπλής ανάγνωσης. Η φρενίτιδα που είχε καταλάβει το "στρατόπεδο" της γειτονικής χώρας δεν επέτρεπε να αναδυθούν αισθήματα αισιοδοξίας γι' αυτό που θα γινόταν στη Γερμανία, ακόμα κι αν εκείνη η χρονική περίοδος ήταν καλή σε διασυλλογικό επίπεδο για το ιταλικό ποδόσφαιρο. Τα στεγανά που κατάφερε να βάλει ο Μαρτσέλο Λίπι, όμως, έπιασαν τόπο. Με ένα σύνολο ορισμό της ομάδας, όπου κανείς παίκτης δεν πέτυχαν πάνω από δύο τέρματα, όμως όλοι μαζί σημείωσαν 12 γκολ σε 7 αγώνες, κατάφεραν έναν θρίαμβο ανώτερο και από εκείνον του 1982. Όταν μετά από το... χειρότερο ποδοσφαιρικό σκάνδαλο που συγκλόνισε τη χώρα, κατάφερε να κατακτήσει το Μουντιάλ...

Η ίντριγκα

"Ο Ιησούς Χριστός μπορεί να μπορούσε να γυρίσει και το άλλο μάγουλο, ωστόσο ο Λουίς Φίγκο δεν είναι ο Ιησούς Χριστός". Αυτά τα λόγια του προπονητή της Πορτογαλίας, Λουίς Φελίπε Σκολάρι, αποτυπώνουν το πνεύμα όσων συνέβησαν στον αγώνα της φάσης των 16 μεταξύ Πορτογαλίας και Ολλανδίας ή πιο σωστά στη "μάχη της Νυρεμβέργης". Ο Βαλεντίν Ιβάνοφ έμεινε στην ιστορία ως ο διαιτητής που έδειξε τις περισσότερες κάρτες σε αγώνα διοργάνωσης υπό την αιγίδα της FIFA. Συγκεκριμένα, έβαλε το χέρι του στις τσέπες για να βγάλει 16 φορές την κίτρινη κάρτα και 4 την κόκκινη. Το παιχνίδι είχε αρκετά καλό ποδοσφαιρικό θέαμα, αλλά ταυτόχρονα είχε και αρκετά βίαια μαρκαρίσματα, ένταση, εκνευρισμό και αντεγκλήσεις.

Το γκολ του Μανίς στο 23ο λεπτό διαδέχθηκαν συνεχείς αψιμαχίες. Ο Κοστίνια αποβλήθηκε πριν από το ημίχρονο, ο Καλίντ Μπουλαρούζ λίγο αργότερα, προκαλώντας σύρραξη. Ένα fair play που δεν τηρήθηκε, ένα σκληρό τάκλιν, κάποιες ύβρεις, το οτιδήποτε στάθηκε αφορμή ώστε ο Ρώσος διαιτητής να βγάλει κίτρινη κάρτα. Ντέκο και Τζιοβάνι φαν Μπρόνκχορστ ήταν οι άλλοι δύο παίκτες που αποβλήθηκαν (και παρακολούθησαν τα τελευταία λεπτά μαζί με τον Μπουλαρούζ στο σημαιάκι του κόρνερ) από τον Ιβάνοφ, ο οποίος χαρίστηκε σε αρκετές περιπτώσεις και στο τέλος του αγώνα γνώρισε κατακραυγή από τον πρόεδρο της FIFA, Ζεπ Μπλάτερ. Ο Ελβετός απέσυρε τα σχόλιά του αργότερα, αλλά το παιχνίδι είχε μείνει στην ιστορία.

Το γεγονός

Ο πιο ακριβοπληρωμένος σεναριογράφος του Χόλιγουντ δεν θα μπορούσε να εμπνευστεί πιο αποστομωτικό φινάλε για την καριέρα του Ζινεντίν Ζιντάν. Ο παίκτης που χάρισε με τα γκολ του το τρόπαιο της Γαλλίας το 1998 και που την έφερε με την απόδοσή του ως τα πέναλτι του τελικού του 2006, ήταν αυτός που πιθανότατα να της στέρησε και το τρόπαιο. Αιτία; Μία... κεφαλιά στο στήθος ενός αντιπάλου του, που κατά σύμπτωση ήταν ο έτερος σκόρερ του αγώνα στο Βερολίνο. Μία κεφαλιά, που δεν είδε ο διαιτητής Οράσιο Ελισόντο ούτε οι βοηθοί του, αλλά μόνο ο 4ος διαιτητής! Το μυστήριο του τι συνέβη, εξάλλου, παραμένει ως σήμερα άλυτο.

Η... παγαποντιά αγγλικών εφημερίδων να προσλάβουν ειδικούς που διαβάζουν τα χείλια γύρισε μπούμερανγκ και κατέληξε σε αποζημιώσεις στον Ματεράτσι, αφού δεν αποκάλεσε τον αντίπαλό του "γιο τρομοκράτισσας πόρνης". Μετά από αρκετό καιρό, αμφότεροι παραδέχθηκαν ότι μίλησαν άσχημα, αλλά κανείς δεν είπε με λεπτομέρειες τι διημείφθη. Όταν το έκανε ο Ζιντάν, είπε ψέμματα, υποστηρίζοντας ότι ο Ιταλός προσέβαλλε διαρκώς τη μητέρα του. "Δεν μιλούσα για τη μητέρα του. Έχασα τη δική μου σε ηλικία 15 ετών", απάντησε ο ποδοσφαιριστής της Ίντερ, εξωθώντας τον Ζιντάν σε απολογία για το συγκεκριμένο ψέμα, αλλά όχι και για την πράξη του. Το φθινόπωρο του 2006, ο Ματεράτσι παραδέχθηκε ότι τραβούσε τη φανέλα του Ζιντάν, ο οποίος του είπε: "Εάν θέλεις τη φανέλα μου, θα στη δώσω μετά".

Ο Ματεράτσι απάντησε ότι θα προτιμούσε την αδερφή του και όπως προσπάθησε να δικαιολογηθεί, υποστήριξε ότι τα είπε αυτά χωρίς να γνωρίζει καν εάν ο Γάλλος είχε αδερφή. Ένα χρόνο αργότερα πρόσθεσε στην απάντησή του και το "πόρνη".
Ο "Ζιζού" είχε ανακοινώσει ήδη ότι το Μουντιάλ θα ήταν το τελευταίο τουρνουά της καριέρας του. Όπως αποδείχθηκε, αυτή διεκόπη περίπου 10 λεπτά πρόωρα. Η κεφαλιά του στο 110' ήταν το τελευταίο στιγμιότυπο που προσέφερε στο κοινό ως ποδοσφαιριστής. Η απουσία του από τη διαδικασία των πέναλτι ίσως να ήταν καθοριστική. Αρκετή, πάντως, για να διχάσει τους Γάλλους φιλάθλους. Οι πολιτικοί και ο Τύπος, πάντως, κατέκριναν δημοσίως την πράξη του, αλλά δεν επιτέθηκαν στον ίδιο τον Ζιντάν. Πώς θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο στον ποδοσφαιριστή που χρίστηκε MVP της διοργάνωσης, παρά το άδοξο φινάλε; Οι χορηγοί στάθηκαν στο πλευρό του και πολύ σύντομα, η κουτουλιά αυτή έγινε hot topic παντού, φτάνοντας να γίνει μέχρι και σκετσάκι στη διάσημη σειρά κινουμένων σχεδίων στις ΗΠΑ, "Family Guy".

Το αστέρι

Το περιστατικό του Ζιντάν δεν θα είχε σημειωθεί ποτέ, εάν ο Αλεσάντρο Νέστα ήταν υγιής. Ο σπουδαίος Ιταλός αμυντικός, MVP της Ιταλίας στα πρώτα 2 παιχνίδια των ομίλων, τραυματίστηκε στο 16' του 3ου αγώνα με την Τσεχία και αγωνίστηκε μόλις μία φορά ξανά με το εθνόσημο στο στήθος. Η απουσία του Νέστα έχρισε τον Ματεράτσι βασικό και ουσιαστικά αύξησε τον φόρτο εργασίας του Φάμπιο Καναβάρο, ο οποίος πλέον έπρεπε να αναδειχθεί σε πρώτο βιολί της αμυντικής λειτουργίας της "σκουάντρα ατζούρα".

Τα κατάφερε με το παραπάνω, παίζοντας ένα ρόλο λίμπερο γύρω και μπροστά από τον πιο αργό παρτενέρ του στα στόπερ και μαζί με τον Αντρέα Πίρλο ξεχώρισαν από ένα σύνολο που έβαζε πάνω από όλα το "εμείς" και όχι το "εγώ". Η έξοδός του από την άμυνα στο 31ο λεπτό της εξοντωτικής παράτασης στον ημιτελικό με τη Γερμανία, η οποία εκκίνησε τη φάση του τέρματος του Αλεσάντρο ντελ Πιέρο και η ηγετική παρουσία του στον τελικό του έδωσαν τη Χρυσή Μπάλα αργότερα, μαζί με μία πλουσιοπάροχη μεταγραφή από την υποβιβασμένη Γιουβέντους στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο πρώτος σκόρερ

Η άμοιρη Σαουδική Αραβία διατήρησε στην επιφάνεια τα ερωτήματα σχετικά με τον Μίροσλαβ Κλόζε. Τυχερός ή ικανός; Τα 5 γκολ στην πρώτη διοργάνωση (όλα με κεφαλιά) δεν αποτέλεσαν αποδεικτικά στοιχεία. Το 2006, όμως, σημείωσε ακόμα 5 τέρματα και μάλιστα κατέκτησε και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ του θεσμού. Βρήκε δίχτυα δύο φορές απέναντι στο Εκουαδόρ, άλλες τόσες απέναντι στην Κόστα Ρίκα και ισοφάρισε στο τέλος τον προημιτελικό με την Αργεντινή. Στα 28 του και έχοντας παίξει μόνο σε Κάιζερσλαουτερν και Βέρντερ Βρέμης από γνωστές ομάδες, ήταν στο τοπ 10 του πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών στο Μουντιάλ.

Germany's Miroslav Klose gestures during the World Cup group 4 qualifying match between Germany and Azerbaijan in Hanover, northern Germany on Wednesday Sept. 9, 2009. (AP Photo/Axel Heimken) ** Eds note: German spelling of Hanover is Hannover ** ASSOCIATED PRESS

Ερωτήματα σχετικά με τις δυνατότητές του υπήρχαν ακόμα και γι' αυτό πήρε μεταγραφή το επόμενο καλοκαίρι για την Μπάγερν Μονάχου. Δεν αμφισβητούσε κανείς, όμως, ότι βάσει παραγωγικότητας, η Γερμανία είχε βρει τον διάδοχο του Όλιβερ Μπίρχοφ, του Γίργκεν Κλίνσμαν και του Ρούντι Φέλερ. Εν έτει 2014, βρίσκεται ένα γκολ πίσω από το ρεκόρ σκοραρίσματος του Ρονάλντο σε Μουντιάλ με 15 τέρματα, έχει ισοφαρίσει αυτό του Γκερντ Μίλερ με 14 και έχει ξεπεράσει τον "μπομπέρ" ως αρχισκόρερ της "νάτσιοναλμανσαφτ" με 69 τέρματα έναντι 68.

Η απογοήτευση

Το 2005 ήταν η χρονιά του Κακά. Το 2006 ήταν του Ροναλντίνιο. Κάπου εκεί άνθισε και ο Αντριάνο. Στο προσκήνιο υπήρχε πάντα και ο ήρωας του 2002, Ρονάλντο. Το καρέ της "σελεσάο" έπρεπε να ήταν ο φόβος και ο τρόμος κάθε αντίπαλης άμυνας. Μόνο που ο Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα δεν κατάφερε να το θέσει σε λειτουργία. Εκτόπισε τον Κακά δεξιά, τον Ροναλντίνιο αριστερά και τους δύο φορ μαζί δίπλα δίπλα και δεν πήρε σχεδόν τίποτα πίσω. Η πιο καλή εμφάνιση στο γκρουπ των ομίλων ήρθε όταν η "σελεσάο" αγωνίστηκε με αρκετούς αναπληρωματικούς, στην 3η αγωνιστική απέναντι στην Ιαπωνία.

Η διαφορά δυναμικότητας με την Γκάνα δεν ήταν ενδεικτική της επιτυχίας του συστήματος και απέναντι στη Γαλλία, ακόμα και η αλλαγή τακτικής δεν ήταν αρκετή. Ο Αντριάνο έμεινε στον πάγκο, Κακά και Ροναλντίνιο και Ζουνίνιο κάθισαν πίσω από τον Ρονάλντο, αλλά ο 34χρονος Ζινεντίν Ζιντάν ήταν ο πιο... Βραζιλιάνος παίκτης του αγωνιστικού χώρου στην Φρανκφούρτη. Η είσοδος του Ρομπίνιο και του Αντριάνο δεν έπαιξαν κανένα ρόλο. Το γκολ του Τιερί Ανρί έστειλε τους "τρικολόρ" στα ημιτελικά και για πρώτη και μοναδική φορά στην καριέρα τους, Καφού και Ρονάλντο δεν έφτασαν μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης. Η ομάδα του 2002 ανήκε ολοκληρωτικά στο παρελθόν...