Γαλλία, σου αξίζουν αυτά τα μεγαλεία!
Παγκόσμια πρωταθλήτρια με την κλάση, το ταλέντο και το... σπαθί της! Σε έναν συναρπαστικό τελικό που καθήλωσε άπαντες στο "Λουζνίκι" της Μόσχας, η ποιοτική και αποτελεσματική Γαλλία του Ντεσάμπ νίκησε με 4-2 την μαχητική και πολεμίστρια Κροατία και επέστρεψε στην κορυφή 20 χρόνια χρόνια μετά τον θρίαμβο που είχε πανηγυρίσει εντός των συνόρων.
Ξεπέρασε το εμπόδιο της Δανίας, της Ρωσίας και της Αγγλίας πηγαίνοντας όλα τα ματς στην παράταση αν και είχε δεχτεί πρώτη γκολ στην κανονική διάρκεια όμως στον τελικό η Κροατία δεν μπορούσε να κάνει άλλη υπέρβαση.
Όχι επειδή ήταν κουρασμένη από το… ένα παραπάνω ματς που είχε δώσει στο Μουντιάλ, όχι επειδή δεν είχε την απαιτούμενη ποιότητα αλλά επειδή απέναντί της είχε μία ομάδα-μηχανή, ένα τρομερό σύνολο με ισορροπία και πληρότητα σε όλες τις γραμμές και όλες τις θέσεις που πήγε στη Ρωσία με μοναδικο στόχο το τρόπαιο και τα κατάφερε!
Δύο χρόνια μετα το χαστούκι που δέχτηκε μέσα στο σπίτι της και την ήττα στον τελικό του Euro 2016 από την Πορτογαλία, η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Γαλλίας διατήρησε την εμπιστοσύνη της στον Ντεσάμπ (παρά την έντονη κριτική που δεχόταν) και δικαιώθηκε, με τον 49χρονο να φτιάχνει μία ομάδα που στις 31 ημέρες που διήρκεσε το Μουντιάλ έδειξε πως δεν έχει ούτε μία τρανταχτή αδυναμία.
Ναι μεν δεν έθελξε σε όλα τα παιχνίδια της η Γαλία, όμως όταν αποφάσιζε να βάλει το πόδι στο γκάζι δεν είχε αντίπαλο. Το έδειξε με την Αργεντινή στη φάση των “16”, απέναντι σε Ουρουγουάη και Βέλγιο έδειξε το κυνικό της πρόσωπο όπου “κλείδωσε” τα επιθετικά ατού των αντιπάλων και στον τελικό έδειξε απλά πως είναι καλύτερη, ανώτερη, ασυναγώνιστη.
Το ημίχρονο την βρήκε να προηγείται 2-1 εκμεταλλευόμενη το αυτογκόλ του Μάντζουκιτς και το… VAR (το συμβουλεύτηκε σωστά ο Πιτάνα και έδειξε το πέναλτι στο χέρι του Πέρισιτς) που έστειλε τον Γκριεζμάν στην άσπρη βούλα, ενώ στο δεύτερο ημίχρονο… αφηνίασε στην κόντρα.
Οι συγκινητικοί Κροάτες δεν κατέθεσαν σε κανένα σημείο τα όπλα, μπήκαν δυνατά στο δεύτερο μέρος και έχασαν 1-2 ευκαιρίες, όμως ταυτόχρονα άφησαν -αναπόφευκτα- κενούς χώρους και οι Γάλλοι τους τιμώρησαν.
Με όπλο τις αντεπιθέσεις και τους ταχύτατους παίκτες της (κορυφαίος όλων ο Εμπαπέ που έκανε άνω-κάτω τους Λόβρεν και Βίντα) χτύπησε την πιο αδύναμη γραμμή της ομάδας του Ντάλιτς, την αμυντική, και με δύο “ξερά” σουτ των Πογκμπά και Εμπαπέ μέσα σε 6 λεπτά (59′, 65′) έριξε τίτλους στον τελικό.
Ο Μάντζουκιτς εκμεταλλεύτηκε την επιπολαιότητα του Γιορίς για να γράψει το 4-2 και να δώσει νέες ελπίδες στην ομάδα του όμως η Γαλλία φρόντισε η σπίθα να μην γίνει ποτέ… φωτιά. Έκλεισε τους χώρους όπως ήξερε να το κάνει μόνο εκείνη στο φετινό Μουντιάλ και με αέρα και αυτοπεποίθηση κράτησε το προβάδισμα των δύο γκολ μέχρι το φινάλε, για να αναδειχτεί πανάξια πρωταθλήτρια κόσμου για δεύτερη φορά στην ιστορία της.
Ο Ζιντάν, ο Τζορκαέφ, ο Μπλαν, ο Λιζαραζού, ο Ντεσαγί και ο Μπαρτέζ παραδίδουν τη σκυτάλη στον Γκριεζμάν, στον Εμπαπέ, στον Πογκμπά, στον Καντέ, στον Βαράν και στον Ουμτιτί. Με συνδετικό κρίκο των δύο γενιών τον Ντιντιέ Ντεσάμπ που το 1998 σήκωσε το τρόπαιο ως αρχηγός των “μπλε” και τώρα το κάνει ως προπονητής τους!
