Γαλλία – 1998

Το Contra.gr συνεχίζει την παρουσίαση της ιστορίας των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Βρισκόμαστε στη Γαλλία το 1998. Οι "τρικολόρ" του Ζινεντίν Ζιντάν κατακτούν το πρώτο Μουντιάλ της ιστορίας, σε έναν τελικό που ήγειρε πολλά ερωτήματα σχετικά με την κατάσταση της υγείας του Ρονάλντο.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΡΑΤΣΟΣ

09 ΙΟΥΝ 2010

Η διοργάνωση

Το τελευταίο Μουντιάλ του προηγούμενου αιώνα διεξήχθη στη Γαλλία, όπως αποφασίστηκε το 1992. Η πρόταση του Μαρόκου έπεσε για 2η σερί φορά στο κενό, ενώ ούτε αυτή της Ελβετίας προκρίθηκε. Οι ομάδες αυξήθηκαν και πάλι, αφού μετά από 2 διοργανώσεις με 24 συμμετέχουσες, η τελική φάση περιελάμβανε, πλέον, 32 φιναλίστ. Ως εκ τούτου, άλλαξε κάπως και το σύστημα διεξαγωγής της 1ης φάσης, όπου πλέον υπήρχαν 8 όμιλοι και προκρίνονταν μόνο οι 2 πρωτοπόροι από κάθε γκρουπ.

Οι 174 συμμετοχές για τα προκριματικά αποτέλεσαν ρεκόρ, με τα πρώην σοβιετικά κράτη και αυτά που συνέθεταν τη Γιουγκοσλαβία να ευθύνονται γι’ αυτήν την κατακόρυφη αύξηση. Απουσίες σημαντικές δεν υπήρξαν πολλές, με αυτήν της Σουηδίας, της 3ης ομάδας της προηγούμενης διοργάνωσης, να ξεχωρίζει. Στον αντίποδα, Κροατία, Τζαμάικα, Ιαπωνία και Νότια Αφρική πραγματοποιούσαν το ντεμπούτο τους στην τελική φάση του θεσμού.

Για πρώτη φορά εισήχθη το μέτρο του “χρυσού γκολ”, σύμφωνα με το οποίο, η ομάδα που θα σκόραρε στην παράταση, θα κέρδιζε το παιχνίδι. Επιπροσθέτως, χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά τα ηλεκτρονικά ταμπελάκια με τα οποία ο 4ος διαιτητής υποδείκνυε τα λεπτά καθυστερήσεων στα 2 ημίχρονα, ένα πειραματικό μέτρο το οποίο πέρασε με επιτυχία το τεστ και καθιερώθηκε.

Στον 1ο όμιλο, η κάτοχος του τίτλου Βραζιλία δεν εντυπωσίασε, αλλά με 2 νίκες στα 2 πρώτα ματς εξασφάλισε την πρόκριση, όχι όμως και την πρωτιά. Ένα πέναλτι του Κιέτιλ Ρέκνταλ στο τελευταίο λεπτό του αγώνα της “σελεσάο” με τη Νορβηγία έδωσε τη νίκη και την κεφαλή του γκρουπ στους Σκανδιναβούς. Στο 2ο όμιλο, η Ιταλία είχε εύκολο έργο και προκρίθηκε με 2 νίκες και μία ισοπαλία, η οποία προήλθε από το ματς με την Αυστρία, όπου ο Ρομπέρτο Μπάτζιο “ξόρκισε” τα φαντάσματα του 1994, εκτελώντας εύστοχα το (αμφισβητούμενο) πέναλτι της ισοφάρισης (2-2) στο 85ο λεπτό. Οι Αυστριακοί, από την πλευρά τους, έφεραν μόνο ισοπαλίες στο γκρουπ, και αυτό στάθηκε αρκετό για την πρόκριση. Η Γαλλία έκανε “πάρτι” στον 3ο όμιλο με 3 νίκες και 9-1 τέρματα, ωστόσο την παράσταση έκλεψε με αρνητικό τρόπο ο ηγέτης των “τρικολόρ”, Ζινεντίν Ζιντάν, λόγω της αποβολής του απέναντι στη Σαουδική Αραβία.

Στον 4ο όμιλο, η Ισπανία για ακόμα μία φορά τα “θαλάσσωσε” κι έδωσε την ευκαιρία σε Νιγηρία και Παραγουάη να συνεχίσουν στο τουρνουά, με τη Βουλγαρία να μένει ουραγός. Στον 5ο όμιλο η Ολλανδία έφερε 2 ισοπαλίες με Βέλγιο και Μεξικό, αλλά η επιβλητική νίκη με 5-0 επί της Νότιας Κορέας ήταν αρκετή για να της δώσει την πρωτιά. Γερμανία και Γιουγκοσλαβία ξεχώρισαν από τον 6ο όμιλο και ισοβάθμησαν στην κορυφή, ενώ στον 7ο όμιλο, η Ρουμανία επικράτησε της Αγγλίας με 2-1 και την προσπέρασε στη βαθμολογία, χωρίς, όμως, να την αποκλείσει. Στον 8ο όμιλο, η Αργεντινή, με 3 νίκες και δίχως να δεχθεί γκολ, άρχισε δυναμικά και με φιλοδοξίες στη διοργάνωση και πιο ταπεινά την ακολούθησε η Κροατία.

Στη φάση των 16, η Γαλλία δυσκολεύτηκε κόντρα στην Παραγουάη του Χοσέ Λούις Τσιλαβέρτ, ωστόσο το 1ο “χρυσό γκολ” στην ιστορία, αυτό του Λοράν Μπλαν στο 113ο λεπτό, έδωσε την πρόκριση στους διοργανωτές. Η Βραζιλία είχε πολύ εύκολο έργο κόντρα στη Χιλή, την οποία και διέλυσε με 4-1, ενώ ένα γκολ του Κριστιάν Βιέρι ήταν αρκετό στην Ιταλία, ώστε να ξεπεράσει το εμπόδιο της Νορβηγίας. Η Δανία νίκησε εύκολα τη Νιγηρία με 4-1 κι η Γερμανία λειτούργησε ξανά ως… Γερμανία, αφού έχανε μέχρι το 75′ με 1-0 από το Μεξικό, αλλά τα τέρματα των Γίργκεν Κλίνσμαν και Όλιβερ Μπίρχοφ ανέτρεψαν τα δεδομένα και έδωσαν την πρόκριση στα “πάντσερ”. Ένα τέρμα του Έντγκαρ Ντάβιντς στο 2ο λεπτό των καθυστερήσεων του αγώνα της Ολλανδίας με τη Γιουγκοσλαβία έδωσε την πρόκριση στους “οράνιε”, ενώ το πέναλτι του 1ου σκόρερ του θεσμού, Νταβόρ Σούκερ, έδωσε τη λύση στην Κροατία κόντρα στη Ρουμανία.

Το σπουδαιότερο παιχνίδι του γύρου, όμως, ήταν το τελευταίο χρονικά. Η Αργεντινή αντιμετώπισε την Αγγλία σε ακόμα ένα επεισόδιο της ποδοσφαιρικής κόντρας των 2 χωρών που είχε αρχίσει από το 1966. Δύο πέναλτι στο πρώτο 10λεπτο εκατέρωθεν, το κορυφαίο γκολ του τουρνουά και 2ο καλύτερο όλων των διοργανώσεων (σύμφωνα με ψηφοφορία της FIFA στο διαδίκτυο), αυτό του 18χρονου Μάικλ Όουεν, κι η ισοφάριση στις καθυστερήσεις από το Χαβιέρ Ζανέτι συνέθεσαν το σκηνικό του 1ου μέρους. Στο 2ο ημίχρονο, η αποβολή του Ντέιβιντ Μπέκαμ για κλοτσιά στον Ντιέγκο Σιμεόνε κλόνισε τις ισορροπίες. Ο Σολ Κάμπελ πανηγύρισε ένα γκολ στα τελευταία λεπτά, αλλά ακυρώθηκε για φάουλ στον τερματοφύλακα, ενώ την ανούσια παράταση διαδέχθηκαν τα πέναλτι. Εκεί, οι Ερνάν Κρέσπο και Πολ Ινς απέτυχαν αμφότεροι στις δεύτερες εκτελέσεις κι ο Ντέιβιντ Μπάτι στην 5η της Αγγλίας, με συνέπεια το “εισιτήριο” να καταλήξει στην Αργεντινή.

Στα προημιτελικά, η “τσελέστε” συμμετείχε σε ακόμα ένα σπουδαίο και συνάμα σκληρό παιχνίδι, αυτό με την Ολλανδία. Ο Άρτουρ Νούμαν τραυμάτισε το Σιμεόνε με ένα τάκλιν κι αποβλήθηκε ενώ το σκορ ήταν ήδη 1-1 από νωρίς. Ακολούθησε η κόκκινη του Αριέλ Ορτέγκα επειδή χτύπησε με κεφαλιά τον Έντβιν φαν ντερ Σαρ, όταν ο Ολλανδός τον κατηγόρησε ότι έκανε “θέατρο” για να κερδίσει πέναλτι. Στο 89ο λεπτό ήρθε η στιγμή της μαγείας από το Ντένις Μπέργκαμπ, ο οποίος σημείωσε ένα απίστευτο γκολ μετά από πάσα 60 μέτρων, αλλά η ποιότητά του το έκανε να φαίνεται πολύ απλό. Θεαματικό και το ματς της Βραζιλίας με την Δανία, όπου οι Σκανδιναβοί πήραν προβάδισμα μόλις στο 2ο λεπτό, αλλά ο Ριβάλντο με 2 γκολ οδήγησε τη “σελεσάο” στην νίκη-πρόκριση με 3-2.

Στο “Σταντ ντε Φρανς”, οι διοργανωτές αντιμετώπισαν την Ιταλία σε ένα εξαιρετικό ματς, από το οποίο έλειπε μόνο το γκολ για 120 λεπτά. Στα πέναλτι, ο Μπάτζιο εκτέλεσε το 1ο αντί για το τελευταίο και ευστόχησε, εν αντιθέσει με το Λουίτζι ντι Μπιάτζιο που αστόχησε στο κρίσιμο 5ο κι η Γαλλία, έστω και δύσκολα, προκρίθηκε στην επόμενη φάση. Στο “Ζερλάν”, η Κροατία ήταν πανέτοιμη για τη μεγάλη πρόκληση που εμφανίστηκε μπροστά της και δεν άφησε κανένα περιθώριο στους Γερμανούς, παίρνοντας εκδίκηση για τον αποκλεισμό στο Euro 1996. Ο Ρόμπερτ Γιάρνι στις καθυστερήσεις του 1ου μέρους κι οι Γκόραν Βλάοβιτς και Σούκερ στο τελευταίο 10λεπτο διαμόρφωσαν το θριαμβευτικό 3-0 για την ομάδα του Μίροσλαβ Μπλάζεβιτς, η οποία προχώρησε στα ημιτελικά του θεσμού.

Επόμενη πρόκληση ήταν η διοργανώτρια Γαλλία, ωστόσο οι Κροάτες δεν φοβήθηκαν ούτε μία στιγμή και μάλιστα πήραν προβάδισμα στο σκορ με την έναρξη του 2ου ημιχρόνου, χάρη στο Σούκερ. Ο Λιλιάν Τιράμ, όμως, στην καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του, σημείωσε 2 τέρματα για τους “τρικολόρ” (το 1ο με τη σέντρα από το 0-1) και τους έδωσε την πρόκριση για τον “παρθενικό” τελικό Μουντιάλ της ιστορίας τους. Εκεί θα αντιμετώπιζαν τη Βραζιλία, η οποία σε ένα αμφίρροπο παιχνίδι κόντρα στην Ολλανδία πήρε την πρόκριση στα πέναλτι, αφού οι Φιλίπ Κοκού και Ρόναλντ ντε Μπουρ δεν κατάφεραν να νικήσουν τον Κλαούντιο Ταφαρέλ, όπως έκανε ο Πάτρικ Κλάιφερτ στο 87ο λεπτό της κανονικής διάρκειας του αγώνα.

Ο τελικός

Το θρίλερ του τελικού, όπου για πρώτη φορά τέθηκε αντιμέτωπη η διοργανώτρια χώρα με την κάτοχο του τροπαίου, είχε αρχίσει πολύ πριν έρθει το βράδυ της 12ης Ιουλίου. Το συμβάν με το Ρονάλντο είχε προκαλέσει πολλά ερωτηματικά και προβληματισμούς. Ουδείς γνώριζε τι ακριβώς είχε συμβεί και μόνη σίγουρη ήταν η απουσία του, όπως επιβεβαίωσε το χαρτί με τις ενδεκάδες που έδωσε ο Μάριο Ζαγκάλο στη FIFA (ο Εντμούντο αντικαθιστούσε το “Φαινόμενο”). Κι όμως, ακόμα κι αυτό ανατράπηκε, με το Ρονάλντο να αρχίζει το ματς ως βασικός, αλλά να είναι ωσεί παρών στον αγωνιστικό χώρο, χωρίς να έχει καταφέρει να συνέλθει από την κρίση επιληψίας που αντιμετώπισε πριν τον τελικό.

Ο Εμέ Ζακέ, πάντως, είχε κι αυτός τους δικούς του προβληματισμούς, αφού ο τιμωρημένος Μπλαν δεν θα μπορούσε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην άμυνα. Δύο κεφαλιές του Ζιντάν, όμως, στο 27ο λεπτό και στο 1ο λεπτό των καθυστερήσεων του 1ου μέρους, διαμόρφωσαν συνθήκες νίκης για τη Γαλλία, έστω κι αν στην επανάληψη έμεινε με 10 παίκτες λόγω της αποβολής του Μαρσέλ Ντεσαγί. Η Βραζιλία πίεσε, έκλεισε τους “τρικολόρ” στα καρέ τους, αλλά δεν πέτυχε κάτι απτό. Στις καθυστερήσεις, ο Εμανουέλ Πετί σημείωσε το 3ο γαλλικό γκολ και έδωσε το σύνθημα για την έναρξη των πανηγυρισμών από περίπου 1.000.000 φιλάθλους στους δρόμους του Παρισιού και στα Ηλύσια Πεδία.

Ο Μαροκινός διαιτητής του τελικού Σαΐντ Μπελκολά, ο πρώτος Αφρικανός που διηύθυνε έναν τελικό Μουντιάλ, σφυρίζοντας για τελευταία φορά στην καριέρα του, έχρισε τη Γαλλία παγκόσμια πρωταθλήτρια και την κατέστησε 7η χώρα που κατακτά το τρόπαιο στην έδρα της, μετά την Ουρουγουάη, την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Βραζιλία, την Αγγλία και την Αργεντινή.

Ιδανική ενδεκάδα

Μπαρτέζ (Γαλλία), Τιράμ (Γαλλία), Γκαμάρα (Παραγουάη), Φ. ντε Μπουρ (Ολλανδία), Ρομπέρτο Κάρλος (Βραζιλία), Ντάβιντς (Ολλανδία), Μ. Λάουντρουπ (Δανία), Ζιντάν (Γαλλία), Ριβάλντο (Βραζιλία), Σούκερ (Κροατία), Ρονάλντο (Βραζιλία)

Η έκπληξη

Τα πρώτα σημάδια τα είχε δείξει από το Euro 1996 στην Αγγλία, όταν έφτασε στα προημιτελικά και αποκλείστηκε από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Γερμανία. Η Κροατία διέθετε μία καταπληκτική φουρνιά παικτών και με καθοδηγητή τον Μίρο Μπλάζεβιτς πραγματοποίησε την “παρθενική” εμφάνισής της σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου με φιλοδοξίες. Μετά από 2 νίκες στους ομίλους κόντρα σε Τζαμάικα και Ιαπωνία, ακολούθησε την πρωτοπόρο Αργεντινή στην επόμενη φάση, όπου απέκλεισε τη Ρουμανία χάρη σε πέναλτι του αρχισκόρερ της (και του τουρνουά), Σούκερ.

Στα προημιτελικά, οι Κροάτες ξεδίπλωσαν όλο το ταλέντο τους απέναντι στη Γερμανία και με νίκη 3-0, σημείωσαν μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του θεσμού. Μία προσεκτική εξέταση στο ρόστερ, βέβαια, αλλάζει τα δεδομένα, αφού ο Σλάβεν Μπίλιτς στην άμυνα, οι Αλιόσα Ασάνοβιτς, Ζβόνιμιρ Μπόμπαν, Ρόμπερτ Προσινέτσκι (ο μοναδικός παίκτης που σκόραρε σε Μουντιάλ με 2 διαφορετικές σημαίες, αφού το 1990 αγωνιζόταν στη Γιουγκοσλαβία, αν και είχε γεννηθεί στη… Γερμανία) και Γιάρνι στο κέντρο κι οι Σούκερ και Βλάοβιτς στην επίθεση, μπορούσαν να κοιτάξουν στα ίσια οποιονδήποτε αντίπαλο.

Αυτό και έκαναν στον ημιτελικό κόντρα στους διοργανωτές, με τον Σούκερ να δίνει προβάδισμα στην Κροατία κι εάν δεν ήταν ο… σεληνιασμός του Τιράμ, η Κροατία θα μπορούσε να είχε φτάσει μέχρι τον τελικό. Τερμάτισε, τρίτη, πάντως, αφού νίκησε την Ολλανδία στο μικρό τελικό.

Η ίντριγκα

Εν έτει 1998, η εθνική Βραζιλίας είχε το πλέον ισοπεδωτικό επιθετικό δίδυμο, αυτό του Ρονάλντο με το Ρομάριο (ήταν μαζί και το 1994, αλλά ο 17χρονος Ρονάλντο δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό). Ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου τη βρήκε αντιμέτωπη με την Γαλλία, χωρίς κανέναν από τους 2 να είναι ουσιαστικά παρών στην ενδεκάδα. Η αρχή έγινε με το Ρομάριο, ο οποίος αντιμετώπιζε ένα μικρό πρόβλημα τραυματισμού στο μηρό πριν το τουρνουά. Ο προπονητής της “σελεσάο”, Μάριο Ζαγκάλο, και ο μάνατζερ της ομάδας, Ζίκο, βρίσκονταν στα “μαχαίρια” με τον βραχύσωμο επιθετικό και βρήκαν την ευκαιρία να τον “κόψουν” από την αποστολή, προφασιζόμενοι ότι δεν θα προλάβαινε να αποθεραπευθεί εγκαίρως. Όταν έμαθε την είδηση ο Ρομάριο, στις προπονητικές εγκαταστάσεις όπου προετοιμαζόταν η Βραζιλία, έβαλε τα κλάματα, αφού λόγω ηλικίας η διεθνής καριέρα του ολοκληρωνόταν σε εκείνο το σημείο. Η παρουσία του Ρομάριο ίσως να έλυνε ένα άλλο πρόβλημα, αυτό που δημιουργήθηκε στον τελικό με τον Ρονάλντο, ωστόσο ο Ζαγκάλο προτίμησε να αντικαταστήσει στην αποστολή τον κορυφαίο παίκτη της Βραζιλίας το 1994 με έναν αμυντικό μέσο, τον Έμερσον.

Οι περισσότερες συζητήσεις από το βραζιλιάνικο “στρατόπεδο”, πάντως, προκλήθηκαν από τις κρίσιμες ώρες πριν τον τελικό με την Γαλλία. Ο Ρονάλντο υπέστη επιληπτική κρίση, ενώ ξεκουραζόταν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Ο Ρομπέρτο Κάρλος με τον οποίο μοιράζονταν το δωμάτιο, τα ‘χασε. “Ο Ρονάλντο πεθαίνει. Εντμούντο, Ντορίβα, τρέξτε σας παρακαλώ!”, άρχισε να φωνάζει και οι συμπαίκτες του έσπευσαν να δουν τι συνέβη. “Το δωμάτιο που μοιραζόμουν με τον Ντορίβα ήταν δίπλα από αυτό του Ρονάλντο. Έτρεξα και είδα το Ρονάλντο σε τρομακτική κατάσταση. Έτρεμε, χτυπούσε τα χέρια του με τα πόδια του και έβγαζε αφρούς από το στόμα. Έκανε έναν παράξενο ήχο, σαν να ήθελε να αναπνεύσει, αλλά να μην μπορεί. Έτρεξα στο διάδρομο κι έπεσα πάνω στο Σέζαρ Σαμπάιο, που πήγαινε στο δωμάτιό του. Πήγαμε μέσα, ο Σαμπάιο τον έπιασε γερά και του κράτησε τη γλώσσα. Μετά από ένα δευτερόλεπτο ήρθαν οι γιατροί”, θυμάται ο Εντμούντο. Ο άσος της Ίντερ έχανε συνεχώς τις αισθήσεις του για τις επόμενες 2 ώρες, ωστόσο συναποφάσισε με το Ζαγκάλο να αγωνιστεί. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Βραζιλίας είχε δώσει στη FIFA το όνομα του Εντμούντο για την αρχική ενδεκάδα, αλλά την τελευταία στιγμή έκανε την αλλαγή.

“Κάθε φορά που του δίναμε τη μπάλα ή τον βλέπαμε στο γήπεδο, φοβόμασταν για τη ζωή του. Δεν γινόταν να τον έχουμε στο μυαλό μας όλη την ώρα. Υπήρχε ένα γενικό αίσθημα πανικού”, παραδέχθηκε ο Σαμπάιο. Όσο για τον ίδιο το Ρονάλντο, περιέγραψε την περιπέτειά του: “Είχα έναν τρομερό φόβο. Έχασα το Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά κέρδισα ένα άλλο κύπελλο, αυτό της ζωής. Δεν θυμάμαι τι έγινε, αλλά πήγα να κοιμηθώ και, όπως μου είπε ο γιατρός, έπαθα επιληπτική κρίση για 30 με 40 δευτερόλεπτα. Μετά ξύπνησα και πονούσα παντού, αλλά με το πέρασμα του χρόνου ο πόνος μειωνόταν. Ηρέμησα λίγο κι αποφάσισα να παίξω και να βοηθήσω την ομάδα”.

Τα σενάρια συνωμοσίας πολλά, τόσο για το τι ακριβώς υπέστη ο Ρονάλντο, όσο και για ποιον λόγο αγωνίστηκε ενώ δεν ήταν επ’ ουδενί σε θέση να παίξει, προκαλώντας μάλιστα ζημιά στην ομάδα του που πρακτικά έπαιζε με 10 παίκτες. Συγκεκριμένα, υπήρχε φημολογία ότι το συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τη “Nike” τον ανάγκαζε να αγωνιστεί και στα 90 λεπτά κάθε παιχνιδιού του Μουντιάλ, ωστόσο η εταιρία αργότερα διέψευσε τις φήμες με επίσημη ανακοίνωσή της.

Το γεγονός

Η “Daily Mirror” έγραψε “ο Μπέκαμ μας κατέστρεψε” και είχε τίτλο “10 ηρωικά λιοντάρια κι ένα ανόητο παιδί”, η “Daily Mail” δημοσίευσε πως “μία τρελή στιγμή μας στέρησε τις ελπίδες για το Παγκόσμιο Κύπελλο”. Ο “Independent” υπερθεμάτισε: “Η πτώση του Μπέκαμ: ήρωας και ένοχος στις ημέρες μας”. Η κόκκινη κάρτα του Άγγλου στο 47’ για κλοτσιά στο Σιμεόνε στιγμάτισε την καριέρα του και προσέφερε στον αδηφάγο Τύπο ένα “φταίχτη” στο πιάτο. Η αναμέτρηση του Σεντ Ετιέν μεταξύ της Αργεντινής και των “λιονταριών” βρισκόταν στο 2-2, όταν ο άσος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ άφησε τη χώρα του με 10 παίκτες. Η Αγγλία άντεξε στο υπόλοιπο του αγώνα και στην παράταση, ωστόσο ουδείς μπορούσε να γνωρίζει τι θα συνέβαινε εάν αγωνιζόταν σε όλο το ματς. Επιπλέον, η Αγγλία έχασε το σπεσιαλίστα της στις “στημένες” φάσεις, ήτοι και στα πέναλτι, και το βέβαιο είναι ότι Μπάτι που εκτέλεσε το 5ο και καθοριστικό δεν θα έστηνε τη μπάλα στη βούλα, εάν υπήρχε ο Μπέκαμ ακόμα στον αγωνιστικό χώρο.

Η επιστροφή του στην Αγγλία συνοδεύτηκε από αντιδράσεις οργής. Στο 1ο παιχνίδι με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την επόμενη σεζόν (τη σεζόν του ιστορικού τρεμπλ), στο ματς με τη Γουέστ Χαμ, οι φίλοι των “σφυριών” κρατούσαν 10.000 κόκκινες κάρτες που έγραφαν πάνω “προδότης του έθνους”. Ένας πολύ γνωστός βαπτιστής πάστορας της, στο κήρυγμά του ζήτησε από τον Θεό να συγχωρήσει τον Μπέκαμ. “Μου πήρε πολλούς μήνες να το ξεπεράσω. Δεν μπορούσα να καταλάβω το βαθμό της επιθετικότητας του κόσμου. Οι προσβολές ήταν αδιανόητες, πολύ άσχημες. Ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας μου”, εξομολογήθηκε η “πέτρα του σκανδάλου”.

Το αστέρι

Εν έτει 1998, ο Ζιντάν ήταν ένας πολύ καλός παίκτης που θα μπορούσε να φτάσει πολύ ψηλά, εάν “ψηνόταν” σε μεγάλες διοργανώσεις. Το Μουντιάλ της πατρίδας του ήταν η ευκαιρία που επιζητούσε, η οποία έδειχνε να ξεγλιστράει μέσα από τα χέρια στη φάση των ομίλων. Στη 2η αγωνιστική, στην άνετη επικράτηση επί της Σαουδικής Αραβίας με 4-0, ο Γάλλος ποδοπάτησε το Φουάντ Αμίν στο 71ο λεπτό, αντιδρώντας σε ένα τάκλιν που προηγήθηκε. Ο οξύθυμος χαρακτήρας του “Ζιζού” ήταν γνωστός από εκείνη την περίοδο και του στοίχισε, εκτός από την αποβολή σε αυτό το ματς, τιμωρία 2 αγωνιστικών για βίαιη συμπεριφορά.

Στα παιχνίδια με Δανία και Παραγουάη έμεινε στα πιτς. Επέστρεψε στον προημιτελικό με την Ιταλία και ηγήθηκε της προσπάθειας των “τρικολόρ” να πετύχουν ό,τι δεν κατάφερε η σπουδαία ομάδα της δεκαετίας του ’80. Σχηματίζοντας ένα απίστευτο δημιουργικό δίδυμο με το Γιουρί Τζορκαέφ και με το Ντιντιέ Ντεσάμπ να τους υποστηρίζει από πίσω, ο Ζιντάν κράτησε τη στιγμή της προσωπικής καταξίωσής του για το τέλος. Οι 2 κεφαλιές του Γάλλου μέσου στον τελικό σηματοδότησαν την άνθιση του γαλλικού ποδοσφαίρου, πρώτα με την εκπληκτική εθνική Γαλλίας που σάρωσε τα πάντα στα επόμενα 4 χρόνια και στη συνέχεια με την ανάδυση της Λιόν. Όσο για τον ίδιο, η πορεία του μέχρι το καλοκαίρι του 2006 είναι πασίγνωστη και δεν χρήζει περαιτέρω σχολιασμού.

Ο πρώτος σκόρερ

Ο Σούκερ υπήρξε ένας από τους πιο “θανάσιμους” επιθετικούς της προηγούμενης δεκαετίας κι η απόδοσή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 ήταν το ζενίθ της καριέρας του. Με άξιο συμπαραστάτη τον Προσινέτσκι, ο επιθετικός της Ρεάλ Μαδρίτης, που ένα μήνα νωρίτερα είχε στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης με τους “μερέγκες”, πήρε από το χέρι την Κροατία και την οδήγησε μέχρι την 3η θέση του Μουντιάλ, μόλις στην πρώτη εμφάνισή της στο θεσμό. Έφτασε τα 6 γκολ, σκοράροντας σε όλα τα ματς που η ομάδα του πέτυχε κάποιο τέρμα (μόνο στην ήττα 1-0 από την Αργεντινή έμεινε στο μηδέν) και άφησε πίσω του στη 2η θέση των σκόρερ παίκτες όπως ο Μπέργκαμπ, ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, ο Βιέρι και ο Ρονάλντο. Μέχρι το 2003, όταν αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο, έφτασε τα 45 γκολ με την εθνική Κροατίας και παραμένει ο 1ος σκόρερ στην ιστορία της.

Η απογοήτευση

Για ακόμα ένα Παγκόσμιο Κύπελλο η Ισπανία απογοήτευσε. Έχοντας πραγματοποιήσει εντυπωσιακή πορεία στα προκριματικά με 8 νίκες και 2 ισοπαλίες και με τη Ρεάλ Μαδρίτης να έχει κατακτήσει το Champions League, όλοι περίμεναν πως η “φούρια ρόχα” θα πέταγαν από πάνω τους τον μανδύα του loser. Το γκρουπ στο οποίο συμμετείχαν ήταν (θεωρητικά) εύκολο, αφού Νιγηρία, Παραγουάη κι η έκπληξη του 1994, Βουλγαρία, ήταν ομάδες του χεριού της. Φευ. Η ομάδα του Χαβιέρ Κλεμέντε άρχισε με ήττα κόντρα στους “υπεραετούς”, παρότι προηγήθηκε 2 φορές και το 1ο τέρμα των Αφρικανών επετεύχθη εξαιτίας ενός λάθους του Άντονι Θουμπιθαρέτα. Δύο τέρματα, στο 72’ από τον πρώην άσο του Ηρακλή Γκάρμπα Λαβάλ και στο 77’ από το Σάντεϊ Ολίσε, έστειλαν τους Ισπανούς στο “καναβάτσο”. Σαν να μην έφτανε αυτό, ακολούθησε η ισοπαλία 1-1 με τους Λατινοαμερικανούς στο κρίσιμο παιχνίδι, με συνέπεια η υπόθεση πρόκριση να ξεφύγει από τα ισπανικά χέρια. Την τελευταία αγωνιστική τέθηκε αντιμέτωπη με τη Βουλγαρία, αλλά το ξέσπασμά της (6-1 με 2 γκολ από τους Φερνάντο Μοριέντες και Κίκο) δεν ήταν αρκετό. Η Παραγουάη νίκησε τη διασφαλισμένη πρωτοπόρο Νιγηρία κι άφησε πίσω της τους Ίβηρες, που αποχώρησαν από ακόμα μία μεγάλη διοργάνωση με σκυμμένο κεφάλι.