Φαν Ντάικ, όπως λέμε Άλαν Χάνσεν!

Ο Βίρτζιλ Φαν Ντάικ ανακηρύχθηκε κορυφαίος παίκτης της χρονιάς στην Πρέμιερ Λιγκ. Αν και ο ίδιος παραδέχθηκε ότι ψήφισε τον Ραχίμ Στέρλινγκ (κάτι που άφησε άφωνο τον κυνηγό της Σίτι), δεν υπάρχει νομίζουμε άνθρωπος ο οποίος παρακολουθεί το αγγλικό πρωτάθλημα και να μη συμφώνησε για την επιλογή.

Ο Ολλανδός στόπερ είχε σαφώς τη μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι της Λίβερπουλ, όχι γιατί έβαλε τα γκολ του Σαλάχ και του Μανέ, ή έκανε τις κούρσες του Κεϊτά και των δυο μπακ Αλεξάντερ Άρνολντ και Ρόμπερτσον.

Αν όμως η Λίβερπουλ άλλαξε εικόνα έγινε πολύ πιο σοβαρή, σχεδόν απροσπέλαστη αμυντικά, το οφείλει κατά 80% στον καταπληκτικό ποδοσφαιριστή που γεννήθηκε πριν από 27 χρόνια στην Μπρέντα της Ολλανδίας. Το υπόλοιπο 20% ανήκει στον τερματοφύλακα Άλισον, που θα 'ταν τέλειος, αν παρέλειπε τις... επιπολαιότητες με την μπάλα στα χέρια.

Για τα νούμερα και τις επιδόσεις του Ολλανδού έγραψε πρόσφατα ο Γιώργος Περπερίδης.

Τα 75 εκατομμύρια που ξόδεψε η Λίβερπουλ έμοιαζαν... πολλά (για κάποιους ήταν υπερβολικά), αλλά τώρα μοιάζουν λίγα, για την αξία ενός τεράστιου αμυντικού κι απ' ό,τι φαίνεται μιας ακόμη πιο μεγάλης προσωπικότητας μέσα και έξω από το γήπεδο. Καθώς πλησιάζει η ώρα της κρίσης και η συνάντησή του με τον Λιονέλ Μέσι (για να δούμε αν τελικά, θα ... φάει μια ντρίπλα από αντίπαλο κάτι που δεν έχει συμβεί ούτε στο πρωτάθλημα, ούτε στο Τσάμπιονς Λιγκ) o Φαν Ντάικ έχει μπροστά του μια πρόκληση. Να οδηγήσει τη Λίβερπουλ ξανά στους τίτλους και να γίνει αυτός ο κορυφαίος σέντερ μπακ όλων των εποχών για τους reds.

Η καρδιά στον Κάραχερ...

Ο συναγωνισμός δεν είναι εύκολος. Ανέκαθεν η Λίβερπουλ είχε σπουδαίους αμυντικούς, που έγραψαν τη δική τους ιστορία. Η καρδιά όλων των σκάουζερ, ωστόσο, ανήκει δικαιωματικά στον Τζέιμι Κάραχερ, που σε όλη του τη ζωή φόρεσε τα κόκκινα (αν και μικρός συμπαθούσε τους 'μπλε' της Έβερτον). Μια καριέρα μόνο στη Λίβερπουλ. Από το 1996 μέχρι το 2013, ο Κάραχερ έπαιξε 508 ματς με τους κόκκινους και δικαιωματικά βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων όλων των απανταχού οπαδών της ομάδας.

(Μακάρι να είχαμε μια ομάδα με 11 Κάραχερ, λένε ακόμη οι οπαδοί της Λίβερπουλ)

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν... ο καλύτερος όλων. Ούτε ο Σάμι Χίπια ήταν, αλλά όλοι στη Λίβερπουλ λάτρεψαν τον σπουδαίο Φινλανδό, που στοίχισε 2.6 εκατομμύρια λίρες το 1999 (από τη Βίλεμ της Ολλανδίας) έμεινε δέκα χρόνια στην ομάδα, κέρδισε όλους τους τίτλους (πλην του πρωταθλήματος) και χαίρει της απεριόριστης εκτίμησης των οπαδών στο κοπ και όχι μόνο.

Ο πρώτος Σκωτσέζος και ο αρχηγός της Εθνικής Αγγλίας

Οι... πραγματικοί πρόδρομοι του Φαν Ντάικ, θα πρέπει να αναζητηθούν λίγο νωρίτερα. H δεκαετία του '60 σημαδεύτηκε από τον Ρον Γέιτς, έναν από τους αμέτρητους Σκωτσέζους που φόρεσαν τα κόκκινα, σίγουρα ο καλύτερος της εποχής του. Σύμφωνα με τον Μπιλ Σάνκλι η απόκτηση του Γέιτς ήταν το σημείο που γύρισε η ιστορία και η Λίβερπουλ έγινε μεγάλη. Ο Ρότζερ Χαντ, θρυλικός σκόρερ της Λίβερπουλ εκείνων των χρόνων, ο Γέιτς ήταν ο "καλύτερος σέντερ μπακ" που είδε ποτέ στη ζωή του.

Μια κρύα μέρα του Φεβρουαρίου του 1967, ο Μπιλ Σάνκλι πήγαινε με το αυτοκίνητό του από το Μπλάκλμπουλ στο Λίβερπουλ. Στον δρόμο τον σταμάτησε η αστυνομία. Ο Σάνκλι κατέβασε το παράθυρό του και ρώτησε τον Άγγλο αστυνομικό: " Ξέρεις ποιος είναι μέσα στο αυτοκίνητο; Ο επόμενος αρχηγός της Εθνικής Αγγλίας". Ο αστυνομικός έσκυψε να δει, αλλά δεν αναγνώρισε κανέναν: " Τώρα δεν τον ξέρεις, σύντομα όμως θα τον μάθεις".

Ο επόμενος αρχηγός της Εθνικής Αγγλίας (όπως και έγινε) ήταν ο Εμλιν Χιουζ. Μόλις είχε υπογράψει στη Λίβερπουλ (έναντι 65.000 λιρών, σημερινά λεφτά κάπου στα 2 εκατομμύρια) και μια τεράστια καριέρα μόλις ξεκινούσε. Το 'τρελό άλογο', όπως ονομάστηκε χάρη σε ένα... τρομερό τάκλιν που έκανε εναντίον του εξτρέμ της Νιούκαστλ, Άλμπερτ Μπένετ, έγινε αρχηγός τόσο της Εθνικής όσο και της ίδιας της Λίβερπουλ.

Με πολύ δυνατά σουτ έξω από την περιοχή, απίστευτα πνευμόνια για την εποχή, ο Χιουζ έπαιζε τόσο αμυντικό χαφ, όσο και κεντρικός αμυντικός. Ο πρόωρα χαμένος (από όγκο στον εγκέφαλο) μεγάλος ποδοσφαιριστής έπαιξε 474 ματς με τη Λίβερπουλ σκοράροντας 35 φορές. Το 1977 ήταν σέντερ-μπακ των κόκκινων στην κατάκτηση του πρώτου Κυπέλλου Πρωταθλητριών και κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην Αγγλία (κάτι σαν τον Φαν Ντάικ δηλαδή). Δείτε ένα σχετικό βίντεο, με τα κατορθώματα του μεγάλου αρχηγού

Ο σκληροτράχηλος Τόμι Σμιθ

Δίπλα στον Χιουζ, σε εκείνο τον τελικό, στα τελειώματα της 16χρονης παρουσίας του στο Μερσεϊσάιντ, ένας άλλος σουπερ-αμυντικός που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες μέρες. Ο Τόμι Σμιθ, ένας απροσπέλαστος στόπερ με το προσωνύμιο 'The Anfield Iron' αγωνίστηκε 638 φορές με τη φανέλα της Λίβερπουλ και ... τρομοκράτησε τους αντιπάλους του, όσο κανείς. " Ο Τόμι Σμιθ δεν γεννήθηκε, λαξεύτηκε...", είχε πει ο Μπιλ Σάνκλι, ενώ ο Τζάκι Τσάρλτον παραδεχόταν: " Είναι ο πιο σκληρός παίκτης που αντιμετώπισα ποτέ..."

Δυο σκληροτράχηλοι στόπερ ήταν σίγουρα ο Φιλ Τόμπσον (τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών) και ο Μαρκ Λόρενσον, αλλά νομίζουμε ότι ο πραγματικός "πρώην Φαν Ντάικ" δεν είναι άλλος από τον Άλαν Χάνσεν.

Ο Χάνσεν των 11 τίτλων της μεγάλης Λίβερπουλ

Ανακάλυψη του Μπομπ Πέισλι από μια άσημη ομάδα της Σκωτίας (Πάτρι Θιστλ), ο ύψους 1.88 σέντερ-μπακ, έπαιξε 14 χρόνια στη Λίβερπουλ και θεωρείται ο κορυφαίος αμυντικός όλων των εποχών. Τόσο ο Πέισλι που τον καθιέρωσε στην πρώτη ομάδα το 1978, όσο και ο Τζόε Φάγκαν με τον Κένι Νταλγκλίς που διαδέχθηκαν τον μέγιστο Μπομπ, στήριξαν όλη την αμυντική λειτουργία της Λίβερπουλ, κυρίαρχης τότε στην Αγγλία (και στην Ευρώπη μέχρι την τραγωδία του Χέιζελ) πάνω του.

Ο Χάνσεν διάβαζε το παιχνίδι, γνώριζε πως θα μαρκάρει τον οποιονδήποτε (δεν έκανε τάκλιν, αλλά έκοβε την μπάλα) και πάνω απ' όλα... ήξερε να παίζει μπάλα: " Ο Άλαν Χάνσεν είναι αμυντικός με πτυχίο στράικερ. Δεν έχω δει πιο ταλαντούχο σέντερ-μπακ στα βρετανικά γήπεδα και δεν μπορώ να σκεφτώ περισσότερους από δυο παίκτες, που θα μπορούσαν να τον περάσουν σε κούρσα 100 μέτρων. Έχει αντίληψη, ικανότητα και υπομονή, δημιουργώντας εξαιρετικές προϋποθέσεις στην επίθεση με τις περίφημες μακρινές μπαλιές του" είπε γι αυτόν ο Μπομπ Πέισλι.

Θυμηθείτε τον:

Σύμφωνα με τους ειδικούς ο Χάνσεν ήταν για την άμυνα της Λίβερπουλ, ό,τι ο Ίαν Ρας για την επίθεση της ομάδας. Δεν είναι τυχαίο ότι το όνομά του, ακόμη και τώρα, συμπεριλαμβάνεται στις κορυφαίες ενδεκάδες όλων των εποχών για τους reds (και στην ομάδα του 20ού αιώνα για το αγγλικό ποδόσφαιρο), ούτε βέβαια ότι ήταν ο τελευταίος 'κάπτεν' που σήκωσε ... τον τίτλο του πρωταθλητή.

Η κίνηση ματ τον Ιούνιο του 2017

Ναι, ο Φαν Ντάικ έχει όλα τα φόντα να ξεπεράσει τον 'Τζόκι', όπως όταν το παρατσούκλι του Χάνσεν. Έχει, βέβαια και πολύ δρόμο μπροστά του γιατί ο Σκωτσέζος κέρδισε με τη Λίβερπουλ οκτώ πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών (σε 14 χρόνια καριέρας τον λέει κανείς και ... θρύλο).

Είναι όμως μετά από χρόνια ταλαιπωρίας με τον ταλαντούχο, αλλά άτυχο λόγω του τραυματισμού στη μέση Άγκερ, τον αλαφροΐσκιωτο Σκρτελ και τον ασταθή Λόβρεν, που η Λίβερπουλ ξαναβρίσκει έναν ηγέτη στα μετόπισθεν. Τόσο μεγάλο, ώστε να να αναδειχθεί σε κορυφαίο παίκτη της χρονιάς.

Κάποιος στο twitter δεν ξέχασε να επισημάνει την κίνηση ματ της Λίβερπουλ το καλοκαίρι του 2017. Τότε που η Σαουθάμπτον (υπό την πίεση των οπαδών της) είχε καταγγείλει τους 'κόκκινους' για παραβάσεις των κανονισμών στις μεταγραφές, με αποτέλεσμα την ανακοίνωση της Λίβερπουλ, που ζητούσε συγγνώμη από τη διοίκηση και τους οπαδούς των 'Αγίων', τονίζοντας ότι δεν ενδιαφέρεται πλέον με τον παίκτη.

Τον προσεχή Ιανουάριο κι ενώ η Σίτι είχε πρεσάρει άγρια την Σαουθάμπτον, ο ίδιος ο Φαν Ντάικ πήγαινε στη διοίκηση της ομάδας του και έλεγε ορθά-κοφτά: "Θα πάω στη Λίβερπουλ..."

Ο Κλοπ, οι συνεργάτες του οποίου στο τμήμα σκάουτινγκ έψαχναν 18 μήνες για τον τέλειο σέντερ-μπακ καταλήγοντας σε τρία ονόματα, Φαν Ντάικ, Λαπόρτ και Κουλιμπαλί (δίνοντας σαφή προτίμηση στον πρώτο) μπορούσε να χαμογελάσει. Τα 75 εκατομμύρια που έδωσε η Λίβερπουλ, είναι πιθανό, εκτός των άλλων, να ξαναγράψουν και την ιστορία...