Euro ’96, ημέρα 4: Όταν η Κροατία είχε άρωμα Παναθηναϊκού

Το Contra.gr ξαναβλέπει το Euro 1996, όταν το ‘ποδόσφαιρο επέστρεψε σπίτι’. Μέρα παρά μέρα, ένα κείμενο θα θυμίζει τι συνέβη σε μία από τις πιο αγαπημένες διοργανώσεις της δεκαετίας του ’90. Πρωταγωνιστές, ιστορικά γκολ, μεγάλες ανατροπές και πολλά… πέναλτι θα κατακλύσουν τις οθόνες σας σε ένα μαγικό ταξίδι στο παρελθόν. Σήμερα, το 4ο κείμενο με τους αγώνες της 11ης Ιουνίου.

Την 11η Ιουνίου 1996, η φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου των ΗΠΑ, Ιταλία, αντιμετώπιζε τη Ρωσία και η ταλαντούχα Κροατία έπαιζε κόντρα στην Τουρκία του Φατίχ Τερίμ. Οι Ιταλοί επικρατούν και ‘πιάνουν’ τους Γερμανούς με 3 βαθμούς στον 3ο όμιλο, ενώ οι Κροάτες παίρνουν τη νίκη λίγο πριν από το φινάλε και σε συνδυασμό με το Χ της Πορτογαλίας με τη Δανία, ανεβαίνουν στην κορυφή του 4ου ομίλου.

Ιταλία-Ρωσία 2-1: Τζόλα δημιουργούσε, Καζιράγκι ‘εκτελούσε’

Δύο χρόνια μετά το χαμένο πέναλτι του Ρομπέρτο Μπάτζιο κι ένα διαφημιστικό που ήταν εκεί, στους τηλεοπτικούς δέκτες, να το θυμίζει και με τον Αρίγκο Σάκι να παραμένει στην τεχνική ηγεσία, η Ιταλία πήγε στα γήπεδα της Αγγλίας για να κάνει αυτό που δεν μπόρεσε στις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις. Τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο 1990, δεύτερη θέση το 1994 και ενδιάμεσα ένα φιάσκο στο Euro 1992. Είχε έρθει η ώρα της επιστροφής στην κορυφή; Πάντως, τα φόντα υπήρχαν σε ένα καλοκαίρι που είχε προηγηθεί η κατάκτηση του Champions League από τη Γιουβέντους κι η ανανέωση στο ρόστερ της ‘σκουάντρα ατζούρα’. Μπάτζιο δεν υπήρχε, υπήρχε όμως Τζιαφράνκο Τζόλα και Αλεσάντρο ντελ Πιέρο. Υπήρχε κι ο Πιερλουίτζι Καζιράγκι που σκόραρε κατά ριπάς με τη φανέλα της Λάτσιο και βρέθηκε στη βασική ενδεκάδα της εθνικής.

Στην αντίπερα όχθη, η πλούσια σε ταλέντο Ρωσία, με τον ‘δικό’ μας Ομάρι Τετράτζε και τον Αντρέι Καντσέλσκις να ξεχωρίζουν. Ο τελευταίος είχε ξεχωρίσει από την 4ετία του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Άλεξ Φέργκιουσον, αλλά και από τη μεταγραφή του -έναν χρόνο πριν από το Euro- στην Έβερτον. Ήταν από τους παίκτες που έπαιζε ‘σπίτι’ του, στο (‘μισητό’ για την Έβερτον και ηλιόλουστο) ‘Άνφιλντ’.

Ο Γ’ όμιλος ήταν του ‘θανάτου’. Γερμανία, Ιταλία, Τσεχία και Ρωσία. Οι Γερμανοί είχαν κερδίσει στην πρεμιέρα 2-0 τους Τσέχους και οι Ιταλοί ήθελαν κι αυτοί το τρίποντο για να ακολουθήσουν ‘κατά πόδας’ τα ‘πάντσερ’, στο δρόμο προς τα νοκ άουτ. Το ξεκίνημα στο ματς ιδανικό. Μόλις στο 5ο λεπτό, ο Καζιράγκι ανοίγει ‘λογαριασμό’, σκοράροντας για το 1-0. Η παγωμένη χροιά του Ρώσου εκφωνητή για το κακό ξεκίνημα κι η εικόνα του Όλεγκ Ρόμαντσεφ από τον πάγκο να ανάβει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο (τότε που το κάπνισμα επιτρεπόταν για τους προπονητές την ώρα των αγώνων) ήταν τα δύο στιγμιότυπα ψυχρολουσίας για τους τυπικά φιλοξενούμενους.

Το ματς ήταν υψηλού επιπέδου και τεχνικής, οι Ρώσοι συνέρχονται από το γρήγορο γκολ και ισοφαρίζουν στο 21′ με τον αείμνηστο Ιλία Τσιμπάλαρ, αλλά η Ιταλία θα πάρει τη νίκη με το δεύτερο γκολ του Καζιράγκι στο 52′ κι αφού πρώτα ‘χάθηκε’ η μπάλα ανάμεσα σε Ρομπέρτο Μούσι και Τζόλα, με τον τελευταίο να δίνει ‘πάρε-βάλε’ ασίστ στον σκόρερ. Το τελικό αποτέλεσμα πανηγυρίστηκε έντονα στο κατάμεστο από Ιταλούς ‘Άνφιλντ’ και ήταν η δικαίωση όσων είχαν υψηλές προσδοκίες από την ομάδα του Σάκι, τόσο σε αυτό το ματς όσο και στη συνέχεια της διοργάνωσης. Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία.

Τουρκία-Κροατία 0-1: Με άρωμα… Παναθηναϊκού

Την ίδια μέρα, στο ‘Σίτι Γκράουντ’ της Νότιγχαμ, η Τουρκία αντιμετώπιζε την Κροατία. Από τη μία η ομάδα του Χακάν Σουκούρ που ήταν το αστέρι σε ένα ρόστερ που ουδείς εξ αυτών δεν αγωνιζόταν εκτός Τουρκίας και με την ‘αλεπού’ των πάγκων, ο Τερίμ, απέναντι σε μία πλειάδα ποδοσφαιριστών που ξεχώριζαν στα μεγαλύτερη ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ένα συσσωρευμένο ταλέντο σε μία εθνική που είχε όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει (και το απέδειξε δύο χρόνια μετά, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας), αλλά δεν είχε τη διάθεση να μπει σε ένα καλούπι. Σλάβεν Μπίλιτς, Ίγκορ Στίματς, Αλιόσα Ασάνοβιτς, Ζβόνιμιρ Μπόμπαν, Ρόμπερτ Προσινέτσκι, Άλεν Μπόκσιτς, Γκόραν Βλάοβιτς, Ντάβορ Σούκερ. Θα μπορούσαμε να αραδιάσουμε ολόκληρο το ρόστερ των Κροατών.

Το παιχνίδι κρίθηκε από ένα γκολ λίγο πριν από το φινάλε. Ένα τέρμα στο 86′ που είχε μπόλικο ‘άρωμα Παναθηναϊκού’. Δημιουργός και εκτελεστής φόρεσαν την πράσινη φανέλα, έγραψαν τη δική τους ιστορία στην ελληνική ομάδα και -το σημαντικότερο- έγραψαν την ιστορία εκείνου του αγώνα. Ένα κόρνερ των Τούρκων έφερε όλους τους παίκτες στην περιοχή των Κροατών. Έφερε, όμως, το πεδίο ‘δράσης’ για αντεπίθεση, όταν η μπάλα πέρασε στα αντίπαλα πόδια. Η Κροατία ξεδιπλώνεται φανταστικά στην αντεπίθεση και το ίδιο φανταστική είναι η ασίστ του Ασάνοβιτς στον Βλάοβιτς. Ο επιθετικός -τότε- της Πάντοβα βγαίνει στον κενό χώρο και με ψυχραιμία πλασάρει τον Ρουστού για το γκολ που έκρινε το παιχνίδι και το τρίποντο. Η Τουρκία έμεινε με την πίκρα κι η Κροατία με τη χαρά ότι στην πρώτη διοργάνωσή της, αποσπασμένη πια από την Γιουγκοσλαβία, πέτυχε την πρώτη νίκη της.

Ο ήρωας της ημέρας: Αρίγκο Σάκι

Η Μίλαν της περιόδου 1987-1991 είναι η ομάδα που άφησε, ίσως όσο καμία άλλη ιταλική, τόσο πολύ το στίγμα της στο διεθνές ποδόσφαιρο. Δεν είναι μόνο οι τίτλοι που κατέκτησε, είναι οι παίκτες που φόρεσαν τη φανέλα της εκείνη την περίοδο, είναι η μπάλα που έπαιξε, είναι η φιγούρα που είχε στην άκρη του πάγκου της. Η Μίλαν ήταν του Σάκι και γι’ αυτό, το 1991, επιλέχθηκε για την τεχνική ηγεσία της εθνικής, για να γίνει και ‘η Ιταλία του Σάκι’. Λάτρης της πειθαρχίας, κέρδισε 8 τίτλους με τους ‘ροσονέρι’ και φάνταζε ο ιδανικός για τη ‘σκουάντρα ατζούρα’.

Στην 5ετία του σε αυτήν, το ‘ταβάνι’ ήταν η συμμετοχή των Ιταλών στον τελικό των ΗΠΑ απέναντι στη Βραζιλία. Μία Ιταλία βασισμένη στη Μίλαν και ένας Μπάτζιο για το κάτι παραπάνω. Παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε ήταν η δύναμη που έδωσε στο ‘καταραμένο πέναλτι’ που χάρισε το Παγκόσμιο Κύπελλο στη ‘σελεσάο’. Δύο χρόνια μετά, στα γήπεδα της Αγγλίας, ‘γράφτηκε’ το φινάλε τους στον πάγκο της εθνικής. Οι Ιταλοί δεν έκαναν το κάτι παραπάνω, αλλά ο Σάκι ήταν δίχως αμφιβολία ένα από τα πρόσωπα του τουρνουά. Ο ‘καλύτερος Ευρωπαίος προπονητής’ του 1990 ήταν το μεγάλο αστέρι εκείνης της εθνικής στο Euro του ’96. Η Ιταλία ήθελε να ‘σβήσει’ το φάντασμα του προηγούμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου με μία νίκη επί των Ρώσων, αλλά και με μία εμφάνιση που θα αποτελούσε ‘σφραγίδα’ για την πορεία της σε αυτήν τη διοργάνωση. Το σίγουρο είναι ότι και τούτη η Ιταλία ήταν η ομάδα του Σάκι. Το τι κατάφερε τελικά, είναι και αυτό μία άλλη ιστορία.

Δείτε όλα τα κείμενα του Contra.gr από το rewatch του Euro 1996.