Euro ’96, ημέρα 2: Το αξέχαστο μούσι του Ιβάνοφ ήταν όλη η Βουλγαρία

Το Contra.gr ξαναβλέπει το Euro 1996, όταν το ‘ποδόσφαιρο επέστρεψε σπίτι’. Μέρα παρά μέρα, ένα κείμενο θα θυμίζει τι συνέβη σε μία από τις πιο αγαπημένες διοργανώσεις της δεκαετίας του ’90. Πρωταγωνιστές, ιστορικά γκολ, μεγάλες ανατροπές και πολλά… πέναλτι θα κατακλύσουν τις οθόνες σας σε ένα μαγικό ταξίδι στο παρελθόν. Σήμερα, το 2ο κείμενο με τους αγώνες της 9ης Ιουνίου.

Η διοργάνωση είχε πολλά follow up που έπρεπε να απαντηθούν. Οι Δανοί, που το 1992, έφτασαν στην κορυφή της Ευρώπης, μπορούν να φανούν αντάξιοι του τίτλου που κουβαλούν; Οι Γερμανοί θα κάνουν το δικό τους come back; Η Ισπανία θα βάλει τέλος στη δική της ποδοσφαιρική ‘μιζέρια’; Η Βουλγαρία που εντυπωσίασε δύο χρόνια νωρίτερα στα γήπεδα των ΗΠΑ θα κάνει ένα δεύτερο σερί ‘μπαμ’; Η Πορτογαλία, πλούσια σε ταλέντο, θα κάνει το ξεπέταγμά της στη διοργάνωση;

Οι αγώνες της 9ης Ιουνίου έδωσαν μία πρώτη εικόνα, δημιούργησαν συγκεκριμένες προσδοκίες, ενώ αποτέλεσαν και μία πρόβα τζενεράλε του… τελικού πριν από τον τελικό. Το σημαντικότερο παιχνίδι από το πρόγραμμα της 9ης Ιουνίου ήταν αυτό της Ισπανίας με τη Βουλγαρία. Για το clasico που έκρυβε, αλλά πιο πολύ για τους Βούλγαρους που αυτήν τη φορά, σε σχέση με το 1994, είχαν απέναντί τους υποψιασμένους αντιπάλους, αλλά και υποψιασμένο ποδοσφαιρικό κοινό.

Ισπανία-Βουλγαρία 1-1 : Μπαρτσελόνα εναντίον Ρεάλ σημειώσατε ‘Χ’

Στο ‘Έλαντ Ρόουντ’ του Λιντς, Ισπανία και Βουλγαρία αρχίζουν τις υποχρεώσεις τους για τον 2ο όμιλο, με τη φιγούρα του Χρίστο Στόιτσκοφ, από πλευράς τυπικά φιλοξενούμενων, να είναι αυτή που ξεχωρίζει. Λογικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο σούπερ σταρ, τότε, της Μπαρτσελόνα βρισκόταν αντιμέτωπος με αντιπάλους και συμπαίκτες από την Primera Division. Μα κυρίως, απέναντί του στο αντίπαλο τέρμα είχε τον Αντόνι Θουμπιθαρέτα που συμπορεύονταν μαζί στους ‘μπλαουγκράνα’. Το εύστοχο χτύπημα πέναλτι στο 64ο λεπτό (σε παράβαση πάνω στον Εμίλ Κονσταντίνοφ) ήταν η ‘μαχαιριά’ στον συμπαίκτη του και ο χαρακτηριστικός πανηγυρισμός με το φιλί στο σήμα, το έναυσμα για μία Βουλγαρία που έρχεται με φόρα δύο χρόνια μετά τις ΗΠΑ.

Η ομάδα του Ντίμιταρ Πένεφ, ίσως του σημαντικότερου ομοσπονδιακού προπονητή της χώρας, είχε βάλει τις βάσεις για τη νίκη, αλλά η πληγωμένη σε γόητρο ‘φούρια ρόχα’ βρήκε το γκολ της ισοφάρισης με τον Αλφόνσο στο 73′. Δευτερόλεπτα νωρίτερα, ο Πέταρ Χούμπτσεφ άφηνε τους Βούλγαρους με παίκτη λιγότερο λόγω αποβολής κι η προβολή του επιθετικού της Ρεάλ ήταν το σωτήριο φινάλε ενός αγώνα που άφηνε ανοιχτούς λογαριασμούς για τη συνέχεια. Μα, το σημαντικότερο, άφηνε την εντύπωση ότι ούτε σε αυτή τη διοργάνωση οι Ισπανοί θα κάνουν τη δική τους υπέρβαση.

Γερμανία-Τσεχία 2-0: Ο ‘τελικός’ πριν από τον τελικό

Ίσως η καλύτερη ποδοσφαιρική εμφάνιση εθνικής ομάδας που έχει φορεθεί ποτέ είναι αυτή της Γερμανίας το 1996. Τα ‘πάντσερ’ θεωρούνται φαβορί και ξεκινώντας από το ματς με τους Τσέχους, οδηγήθηκαν με μαθηματική ακρίβεια προς τον τελικό, αφού πρώτα απέκλεισαν τους διοργανωτές. Football is not coming home, στο φινάλε. Πριν φτάσουμε στον τελικό απέναντι στην Τσεχία, στον πρώτο τελικό που κρίθηκε με τη διαδικασία του ‘golden goal’, οι Γερμανοί ξεκίνησαν τις υποχρεώσεις τους στον 3ο όμιλο με την… Τσεχία.

Τα γκολ των Κρίστιαν Τσίγκε και Αντρέας Μέλερ στο 1ο μέρος είναι αρκετά για να φέρουν την πρώτη νίκη στη διοργάνωση απέναντι στους υπολογίσιμους Τσέχους των Πάβελ Νέντβεντ, Κάρελ Πομπόρσκι, Πάβελ Κούκα και άλλων που διέψευσαν όσους έτρεξαν να προδικάσουν πρόωρο τέλος σε εκείνο το Euro. Η Γερμανία, βέβαια, ήταν μία γεμάτη ομάδα, προεξέχοντος του Ματίας Ζάμερ. Ο, τότε, 29χρονος άσος ψηφίζεται ως ο καλύτερος αμυντικός της Ευρώπης και οι εμφανίσεις του στη θέση του λίμπερο στο τουρνουά της Αγγλίας δικαιολογούν απόλυτα τη συγκεκριμένη απόφαση. Από το πρώτο ματς, η γερμανική ομάδα μοιάζει σαν μία καλοκουρδισμένη ‘μηχανή’ απέναντι στο ταλέντο μίας από τις καλύτερες γενιές των Τσέχων, που παρέμεινε ψηλά 8 χρόνια αργότερα.

Δανία-Πορτογαλία 1-1: Το ταλέντο των Ιβήρων

Στον 4ο όμιλο, η Δανία δεν χρειάστηκε να προκριθεί από το ‘παράθυρο’ αυτήν τη φορά και η Πορτογαλία αναζητούσε τον τρόπο να μπει ξανά στον ποδοσφαιρικό χάρτη των εθνικών ομάδων. Η ομάδα του Ρίτσαρντ Μέλερ Νίλσεν με τους Μίκαελ και Μπρίαν Λάουντρουπ, τον Πέτερ Σμάιχελ, τον Χένρικ Λάρσεν και όλους αυτούς που εξέπληξαν τους πάντες 4 χρόνια νωρίτερα, δεν ήθελε απλά να υπερασπιστεί τον τίτλο της (που εκ προοιμίου ήταν δύσκολο), αλλά ήθελε να αποδείξει ότι δεν ήταν μία ‘φωτοβολίδα’.

Το 1-1 απέναντι στους Πορτογάλους με όλα τα αστέρια στην… ανατολή τους (Λούις Φίγκο, Πάουλο Σόουζα, Ρούι Κόστα) πέρασε απαρατήρητο ως αποτέλεσμα, δεν ισχύει όμως το ίδιο για τους Πορτογάλους που έδειξαν τις δυνατότητες και το συσσωρευμένο ταλέντο τους. Το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, δεν ευδοκίμησε με τίτλους παρά μόνο με μία συμμετοχή σε τελικό, αυτήν του ιστορικού για την Ελλάδα Euro 2004. Το συγκεκριμένο ματς, πάντως, αν και δεν ήταν από τα λεγόμενα ελκυστικά, είχε παίκτες που αποτέλεσαν το all-star της Ευρώπης τα επόμενα χρόνια.

Ο ήρωας της ημέρας: Τρίφον Ιβάνοφ

Το παρουσιαστικό του δεν έμοιαζε με ποδοσφαιριστή. Η εικόνα του ήταν βγαλμένη από ταινία του Γκάι Ρίτσι. Ο Τρίφον Ιβάνοφ ήταν η φιγούρα που ξεχώρισε στο Παγκόσμιο Κύπελλο 1994 και αυτή που ανυπομονούσαμε να (ξανα)δούμε στο Euro δύο χρόνια μετά. Ο Βούλγαρος σκληροτράχηλος αμυντικός, με μία ζωή γεμάτη καταχρήσεις κι ένα πρόωρο τέλος το 2016 στα 49, ήταν εκ των MVP του αγώνα απέναντι στην Ισπανία. Αλλά, το κυριότερο, ήταν ένα 80s καλτ παρουσιαστικό μέσα στην ‘επανάσταση’ των 90s, εκεί για να μας θυμίζει ότι το ποδόσφαιρο είναι, πρωτίστως, κάτι το παθιασμένο. Ο Ιβάνοφ δεν ήταν ο παίκτης που ξεσήκωνε, δεν έμπαινε σε σύγκριση με τον Στόιτσκοφ, αλλά φρόντιζε να κάνει αισθητή την παρουσία του, τρομάζοντας τους αντιπάλους επιθετικούς. Κακά τα ψέματα, ήταν αυτός που τραβούσε όλα τα βλέμματα πάνω του.

Δείτε όλα τα κείμενα του Contra.gr από το rewatch του Euro 1996.