Euro '96, ημέρα 12: Ο Φίγκο ήταν για αρχόντους

Το Contra.gr ξαναβλέπει το Euro 1996, όταν το 'ποδόσφαιρο επέστρεψε σπίτι'. Μέρα παρά μέρα, ένα κείμενο θα θυμίζει τι συνέβη σε μία από τις πιο αγαπημένες διοργανώσεις της δεκαετίας του '90. Πρωταγωνιστές, ιστορικά γκολ, μεγάλες ανατροπές και πολλά... πέναλτι θα κατακλύσουν τις οθόνες σας σε ένα μαγικό ταξίδι στο παρελθόν. Σήμερα, το 12ο κείμενο με τους αγώνες της 19ης Ιουνίου.

Κροατία και Πορτογαλία έπαιζαν για την 1η θέση του 4ου ομίλου, την ώρα που Δανία και Τουρκία αναζητούσαν την πρώτη νίκη τους στη διοργάνωση, σε μία τελευταία αγωνιστική που επί της ουσίας όλα είχαν κριθεί στις δύο προηγούμενες.

Κροατία-Πορτογαλία 0-3: Πρώτη και καλύτερη

Η Κροατία νίκησε στην πρεμιέρα την Τουρκία και έπειτα τη Δανία, ενώ η Πορτογαλία μετά το Χ επί της Δανίας στην πρεμιέρα, επικράτησε της Τουρκίας. Αμφότερες οι ομάδες είχαν προκριθεί στην προημιτελική φάση του Euro και ο μεταξύ τους αγώνας, σε κοινή μέρα και ώρα με τον άλλον -αδιάφορο- του ομίλου, είχε μοναδικό ενδιαφέρον την 1η θέση.

Βέβαια, αν κρίνουμε από το πώς αντιμετώπισε ο Μίροσλαβ Μπλάζεβιτς τη συγκεκριμένα αναμέτρηση, μάλλον μόνο ο Αντόνιο Ολιβέιρα ήθελε την πρωτιά του ομίλου. Από τη μία πλευρά είχαμε την Κροατία να κατεβαίνει στον αγώνα του 'Σίτι Γκράουντ' με τα αστέρια της στον πάγκο. Ντάβορ Σούκερ, Ζβόνιμιρ Μπόμπαν, Αλιόσα Ασάνοβιτς, Ίγκορ Στίματς εκτός βασικής ενδεκάδας για να ξεκουραστούν και να προετοιμαστούν για τα δύσκολα. Και τα δύσκολα, όπως αποδείχθηκε από τη δεύτερη θέση στον όμιλο, ήταν η Γερμανία στο πρώτο ματς των νοκ άουτ. Στην αντίπερα όχθη, οι Πορτογάλοι έπαιξαν σαν να είναι τελικός: όλοι μέσα. Και Φερνάντο Κόουτο και Πάουλο Σόουζα και Ρουί Κόστα και Έλντερ και Λουίς Φίγκο.

Η διαφορά φάνηκε από τα πρώτα λεπτά. Μία κανονική ομάδα κόντρα σε ρεζέρβες. Και παρά το γεγονός ότι η ποιότητα των Κροατών ήταν υψηλή ακόμα και με αλλαγές στη σύνθεση, το σκληρό παιχνίδι με το οποίο αντιμετώπισαν την Πορτογαλία έφερε νωρίς νωρίς κίτρινες που αποτέλεσαν τροχοπέδη. Συν το γεγονός ότι ο Φίγκο έδειχνε αποφασισμένος να πάρει το παιχνίδι μόνος του. Με ένα γρήγορο γκολ μόλις στο 4ο λεπτό άνοιξε τον χορό της νίκης και είχε συμμετοχή και στα υπόλοιπα.

Στο 33ο λεπτό, οι τυπικά φιλοξενούμενοι έβαλαν τις βάσεις για το τρίποντο της νίκης που θα τους εξασφάλιζε την πρωτιά. Ο Ζοάο Πίντο, που πριν από 2 χρόνια έδωσε μάχη με ρήξη πνεύμονα όχι μόνο για την καριέρα του, αλλά και για τη ζωή του, έδειξε ότι είχε βρει τον εαυτό του. Ο επιθετικός της Μπενφίκα έκανε το 2-0 για να έρθει λίγο πριν από το φινάλε ο Ντομίνγκος (82ο λεπτό) και να βάλει το 'κερασάκι' στην τούρτα για το 3-0, που οριστικοποίησε το ραντεβού με τους Τσέχους στα νοκ άουτ της διοργάνωσης.

Η Κροατία υπέστη την πρώτη ήττα της και μάλιστα βαριά, αλλά είχε ως ελαφρυντικό ότι το ματς δεν έκρινε κάτι σημαντικό. Λίγες μέρες αργότερα, στον προημιτελικό με τη Γερμανία, τα πράγματα ήταν σαφώς πιο σοβαρά πιο δύσκολα, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία που θα τη διαβάσουμε παρακάτω.

Τουρκία-Δανία 0-3: Η Τουρκία ήταν η... Ελλάδα του 1994

Δύο χρόνια νωρίτερα στα γήπεδα των ΗΠΑ, η Εθνική Ελλάδας βρέθηκε για πρώτη φορά σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο απολογισμός, αλλά και όλα όσα έγιναν εκεί μνημονεύονται ακόμα και σήμερα. Το συγκρότημα του Αλκέτα Παναγούλια ολοκλήρωσε χωρίς νίκη, χωρίς βαθμό και χωρίς γκολ την παρουσία του, σε μία τραγελαφική εικόνα που αποτελεί ακόμα και σήμερα την πιο 'μελανή' στιγμή της ελληνικής ομάδας.

Δύο χρόνια μετά, η Τουρκία του Φατίχ Τερίμ έπαθε... Ελλάδα. Αν και είχε ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα στην 1η αγωνιστική του 4ου ομίλου κόντρα στους Κροάτες, παρά την ήττα στο τέλος με 0-1, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ακόμα δύο ήττες, μηδέν ο βαθμολογικός απολογισμός, μηδέν και τα γκολ στα γήπεδα της Αγγλίας και πρόωρο 'αντίο' στη διοργάνωση.

Η τελευταία πικρή πράξη παίχτηκε στο 'Χίλσμπορο' τη 19η Ιουνίου. Τόσο η Δανία όσο και η Τουρκία έδιναν έναν αγώνα άνευ σημασίας, αφού Κροατία και Πορτογαλία είχαν προκριθεί, αλλά το κίνητρο ήταν υψηλό και αφορούσε το γόητρο. Οι Δανοί πριν από 4 χρόνια είχαν εκπλήξει την Ευρώπη με την κατάκτηση του Euro και δεν ήθελαν να αποχωρήσουν από την Αγγλία χωρίς να χαμογελάσουν, έστω την ύστατη στιγμή. Και το κατάφεραν, με εμφατικό τρόπο.

Στο 1ο μέρος, η υπεροχή των Δανών δεν έφερε κάποιο τέρμα, αλλά στο 2ο ημίχρονο, ο Μπρίαν Λάουντρουπ άνοιξε τον δρόμο για τη νίκη με το γκολ που σημείωσε στο 50ό λεπτό. Στο 69' κι αφού πρώτα έχασε μία διπλή ευκαιρία να βρει δίχτυα, ήταν η σειρά του Άλαν Νίλσεν να 'γράψει' το όνομά του στον φωτεινό πίνακα, διαμορφώνοντας το 2-0. Λίγο πριν από το τελευταίο σφύριγμα και συγκεκριμένα στο 84', ο Λάουντρουπ με το δεύτερο τέρμα του έγραψε το τελικό 3-0.

Η Τουρκία αποχώρησε με σκυμμένο το κεφάλι και βαριά την πλάτη, αλλά είχε το ρόστερ και τη γνώση να... επανορθώσει. Το έκανε 4 χρόνια μετά, στις Κάτω Χώρες, στο Euro 2000 φτάνοντας μέχρι τα νοκ άουτ. Δύο χρόνια αργότερα, κατετάγη 3η στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2002.

Ο ήρωας της ημέρας: Το one man show του Φίγκο

Τέσσερα χρόνια έπειτα από εκείνη τη διοργάνωση, ο Λουίς Φίγκο θα γινόταν το 'μαύρο πρόβατο' για την Μπαρτσελόνα στη μεταγραφή που έγραψε ιστορία όχι γιατί μεταπήδησε στην 'αιώνια' αντίπαλο Ρεαλ Μαδρίτης, αλλά για το μίσος που γέννησε αυτή η επιλογή. Ο Πορτογάλους πήγε στους 'μπλαουγκράνα' το 1995 και ήδη φρόντισε να ξεχωρίσει και να γίνει ο νέος ηγέτης του συλλόγου. Έναν χρόνο μετά τη μεταγραφή του από τη Σπόρτινγκ στην Μπαρτσελόνα, συμμετείχε με την εθνική Πορτογαλίας σε μεγάλη διοργάνωση και πήγε στην Αγγλία για να σηκώσει στις 'πλάτες' του το βάρος της ηγετικής φυσιογνωμίας. Θεωρητικά, ο Ρουί Κόστα ήταν πιο πάνω σε μέγεθος και λάμψη, αλλά ο Φίγκο ήταν το 'next big thing' και το έβλεπες από την πρώτη στιγμή στο χορτάρι.

Στο παιχνίδι απέναντι στους Κροάτες κάνει την καλύτερή εμφάνιση στη φάση των ομίλων και με επίδειξη τεχνικής είναι αυτός που 'σκοτώνει' τον αντίπαλο. Δεν είναι το γκολ που πέτυχε στα πρώτα λεπτά, είναι η συνολική εμφάνιση και συμμετοχή και στα άλλα δύο τέρματα. Είναι το παιχνίδι που κάνει, είναι το στιλ του, είναι ο τρόπος που γίνεται αρχηγός μέσα στο γήπεδο. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι για αρχόντους.

Η Πορτογαλία δεν πήγε μακριά, αλλά ο ίδιος έφτασε μέχρι εκεί που ήταν το 'ταβάνι' του και στη Ρεάλ έζησε την ολοκλήρωση ως ποδοσφαιριστής. Οκτώ χρόνια μετά το Euro της Αγγλίας, έφτασε μία ανάσα από την κατάκτηση τροπαίου με τη φανέλα της εθνικής του, αλλά μία παρέα του έκοψε τον δρόμο προς την κούπα. Αλλά (και αυτό) είναι μία άλλη ιστορία.

Δείτε όλα τα κείμενα του Contra.gr από το rewatch του Euro 1996.