Εθνική: Από την ελπίδα της Ζένιτσα στο μηδέν

Ήταν το 85ο λεπτό της αναμέτρησης με την Βόσνια στην Ζένιτσα, όταν ο Δημήτρης Κολοβός με άπιαστη κεφαλιά έφερνε το ματς στα ίσια. Ένα ματς που έμοιαζε χαμένο από το πρώτο 20λεπτο, όταν η Ελλάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ και μάλιστα με χάντικαπ δύο τερμάτων. Μια ψυχωμένη εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο, σωστές αλλαγές από τον πάγκο, πείσμα και διάθεση, έφεραν το τελικό 2-2 που πανηγυρίστηκε -και δικαίως- ως νίκη. Η ψυχολογία ανέβηκε στα ύψη, η πίστη πως κάτι μπορεί να αλλάξει στην εθνική ταλαιπωρία της τελευταίας πενταετίας γεννήθηκε εκείνο το βράδυ. Δεν άντεξε πολύ. Για την ακρίβεια 2,5 μήνες. Για να γκρεμιστεί με κρότο μέσα σε δύο βράδια και μάλιστα εντός των τειχών.

Το Contra.gr επιχειρεί να ανοίξει το “μαύρο κουτί” της κατάρρευσης, που δεν αφορά μονάχα τα απογοητευτικά αποτελέσματα με Ιταλία και Αρμενία, αλλά κυρίως τον τρόπο που ήρθαν μαζί με όσα ακολούθησαν. Ίσως μοιάζει βαριά αλλά η λέξη ‘διασυρμός’ είναι μάλλον ενδεικτική της κατάστασης που βιώνει η εθνική ομάδα και φυσικά δεν περιορίζεται μόνο σε ό,τι συνέβη μέσα στο γήπεδο. Σε τελική ανάλυση, αυτό είναι ίσως και το λιγότερο…

Υπάρχει ΕΠΟ;

Η πρόσληψη Αναστασιάδη στον πάγκο της εθνικής είχε φανατικούς πολέμιους, φανατικούς υποστηρικτές και αυτούς που κρατούσαν στάση αναμονής για να κρίνουν με βάση την εικόνα μέσα και έξω από το γήπεδο. Όλοι πλέον μπορούν με ασφάλεια να βγάλουν τα συμπεράσματα τους, όμως το βασικό ερώτημα ήταν και παραμένει ένα: από τη στιγμή που άπαντες αναγνώριζαν πως ήταν αναγκαίος ένας άνθρωπος που θα εμπνεύσει από τον πάγκο, γιατί η ΕΠΟ αποφάσισε να δώσει την ηνία σε κάποιον που -καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως- έχει ένα ιστορικό γεμάτο κόντρες στα αποδυτήρια; Με ποιο κριτήριο έγινε αυτή η επιλογή; Ήταν αγωνιστικό; Και σε ποια λογική; Του τεχνικού που χρησιμοποιεί σύγχρονες μεθόδους προπονητικής; Αυτό είδαν δηλαδή στον Άγγελο Αναστασιάδη και του έδωσαν το χρίσμα; Και το κυριότερο. Υπάρχει κάποιος να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα;

Μάλλον όχι, αλλά το μπάχαλο στην Ομοσπονδία ξεδιπλώνεται ως αυταπόδεικτο αρκεί κάποιος να παρακολουθήσει τις δηλώσεις των μελών της. Ο Βαγγέλης Γραμμένος, πρόεδρος της ΕΠΟ, δεν θέλει ούτε να ακούει για αλλαγή προπονητή. Πριν το ματς με την Αρμενία δήλωνε κατηγορηματικά “δεν υπάρχει κανένα θέμα”. Τι σημαίνει αυτό σε επίπεδο εθνικής ομάδας; Εδώ δεν μιλάμε για συλλόγους που προσπαθούν με τέτοιες τοποθετήσεις να προασπίσουν το συμφέρον τους. Μιλάμε για την εθνική ομάδα. Τι εξυπηρετεί αυτή η τοποθέτηση; Πολύ περισσότερο όταν ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΕΠΟ, Νίκος Βακάλης, ζήτησε συγγνώμη μέσω του λογαριασμού του στο Facebook για την πρόσληψη του Άγγελου Αναστασιάδη. Εξηγώντας πως θεωρούσε ότι η επιλογή του συγκεκριμένου προπονητή θα άλλαζε τα πράγματα προς το καλύτερο και τώρα καταλαβαίνει πως έκανε λάθος.

Τη στιγμή που είναι ξεκάθαρο πως μέσα στην Ομοσπονδία υπάρχουν δύο τάσεις (άλλοι εξωτερικεύουν την άποψη τους, άλλοι όχι) όσον αφορά τον προπονητή, υπάρχει άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα και αυτό αφορά την έδρα της εθνικής ομάδας. Η ίδια ΕΠΟ που πήρε την Ελλάδα από το “Γεώργιος Καραϊσκάκης” με προσχηματικούς λόγους και παρά την θέληση των διεθνών (!), είναι η ίδια ΕΠΟ που αφού βάρεσε επανειλημμένα σε τοίχο, έψαξε την πιθανότητα επιστροφής στο Φαληρικό γήπεδο αλλά έφαγε… πόρτα. Ένα ακόμη σοβαρό ερώτημα που προκύπτει αφορά τα πρόσωπα που πλαισιώνουν τον Άγγελο Αναστασιάδη. Η επιλογή τους έγινε για την καλύτερη δυνατή στελέχωση του επιτελείου ή για επικοινωνιακούς λόγους “προστασίας” στο πρόσωπο του προπονητή;

Το πολύ το κύριε ελέησον…

Προφανώς και αν ο Άγγελος Αναστασιάδης είναι βαθιά θρήσκος άνθρωπος, είναι απόλυτο και αναφαίρετο δικαίωμα του. Το αν η θρησκευτική αντίληψη είναι μέρος της προπονητικής, αποτελεί ένα ερώτημα με προφανή απάντηση. Ακόμη κι αν ήταν όμως, στην περίπτωση μας ισχύει πως “το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς”. Δεν σηκώνει άλλη θεία επίκληση η κατάσταση στην εθνική ομάδα. Άλλωστε και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν το σοφό “συν Αθηνά και χείρα κίνει”. Κάνε κι εσύ κάτι, μην τα περιμένεις όλα από ψηλά.

Εν ολίγοις, αν ο Άγγελος Αναστασιάδης πιστεύει πως ότι κι αν επιλέγει δεν έχει σημασία, αφού “αποφασίζει ο μεγάλος εκεί πάνω”, τότε ποιος ο λόγος παρουσίας οποιουδήποτε προπονητή στον πάγκο της εθνικής; Ας γίνονται οι κλήσεις και ο καταρτισμός της ενδεκάδας, με κλήρωση…

Το μόνο βέβαιο δια γυμνού οφθαλμού, είναι ότι όλο το στήσιμο απέναντι στην Ιταλία ήταν προϊόν αλλοπρόσαλλων αποφάσεων του προπονητή, σε τακτική και σε πρόσωπα, ενώ η ομάδα παρουσιάστηκε απελπιστικά αδιάβαστη κόντρα στην Αρμενία. Και σε όλα τα τελευταία ματς πλην… Λίχτενστάιν, μπήκε παντελώς απροετοίμαστη για το τι θα συναντήσει στο γήπεδο. Βοσνία, Τουρκία, Ιταλία, Αρμενία. Ακόμη χειρότερη είναι η διαπίστωση πως έχει πάει περίπατο ο έλεγχος των αποδυτηρίων.

Ή μήπως το ρόστερ είναι πια τόσο κακό για Ελλάδα; Με παίκτες που αγωνίζονται σε Άρσεναλ, Ρόμα, Χόφενχαϊμ, Μπενφίκα, Κοπεγχάγη, Λεγανές, Στουτγκάρδη, Γαλατάσαράι, Κάλιαρι, άλλους με προϋπηρεσία σε Serie A, Bundesliga, Ligue 1, Premier League ή παιδιά όπως οι Φορτούνης, Μπάρκας, Πασχαλάκης, Κούτρης, Κουρμπέλης, Μάνταλος, Κουλούρης κτλ. Δεν μιλάμε για την Γερμανία, την Γαλλία, την… Αργεντινή. Μιλάμε για την εθνική Ελλάδας.

Την μπάλα στην εξέδρα και ο Μπασινάς

Η σύγχυση πο επικρατεί στα ενδότερα της εθνικής αποτυπώνεται πλήρως και στις δηλώσεις του Άγγελου Μπασινά μετά το τέλος του αγώνα. Αν μη τι άλλο, ένας ποδοσφαιριστής με την δική του καριέρα, την δική του εμπειρία, θα έπρεπε να βλέπει τα σημάδια. Επέλεξε να σταθεί στο πλάι του Αναστασιάδη, ακυρώνοντας τον εαυτό του προσπαθώντας να επικρίνει τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο.

Κάποτε μοιραζόταν την ίδια λογική με τον αρχηγό της εθνικής, αλλά τώρα επέλεξε την απέναντι πλευρά. “Αν δεν πιστεύεις τον αρχηγό σου, τότε υπάρχει πρόβλημα”, είχε πει κάποτε στον Τζίγκερ για το θέμα προπονητή στον Παναθηναϊκό… Τώρα, τι άλλαξε; Πώς γίνεται να μην φταίει ο προπονητής επειδή “οι παίκτες δεν είναι συγκεντρωμένοι” και από την άλλη να φταίει πως “είχαμε λάθος προσέγγιση”; Θολούρα, σύγχυση και η μπάλα στην εξέδρα. Αν δεν μπορεί και ο Άγγελος Μπασινάς να ζυγίσει αυτές τις καταστάσεις και να τις κουμαντάρει, τότε το πρόβλημα είναι ακόμη μεγαλύτερο.

Ενοχλεί η παλιά φρουρά;

Εδώ λοιπόν υπάρχει ένα ακόμη ανησυχητικό μοτίβο. Στο στόχαστρο του προπονητή έχουν μπει οι Τοροσίδης, Μήτρογλου, Μανωλάς και Παπασταθόπουλος. Όλοι ανήκουν στο γκρουπ των λεγόμενων έμπειρων. Υπάρχει κάποιου είδους ενόχληση για την παλιά φρουρά; Πρέπει για κάποιο λόγο να ‘παραδειγματιστεί’; Ο Τοροσίδης έμεινε εκτός κλήσεων για μη αγωνιστικούς λόγους, ο Μανωλάς “τιμωρήθηκε” για το ματς με την Ιταλία (!), με τον Μήτρογλου υπάρχει ήδη ψυχρασία, τώρα ήρθαν και οι αντεγκλήσεις μέσω κάμερας με τον Παπασταθόπουλο.

Ο τελευταίος κατηγορήθηκε για ασέβεια στον προπονητή, που απάντησε με το ειρωνικό “ο κ. Παπασταθόπουλος…”. Κανείς δεν λέει ότι ο Παπασταθόπουλος -και όχι μόνο- πριν μιλήσει καυστικά μπροστά στην κάμερα, εξέφραζε πίσω από αυτή τους προβληματισμούς του για όσα συνέβαιναν και έβλεπε να έρχονται. Κάπου εδώ να θυμηθούμε ότι ο “Πάπα” έχει 198 ματς στην Ντόρτμουντ, 61 στην Βέρντερ Βρέμης, 59 στην Τζένοα, 40 στην Άρσεναλ και 7 στη Μίλαν.

Ο Τοροσίδης μετράει 122 συμμετοχές στην Serie A (Ρόμα, Μπολόνια) και άλλες 100 με το εθνόσημο. Ο Μήτρογλου 88 συμμετοχές και 52 γκολ στην Μπενφίκα, 50 συμμετοχές και 16 γκολ στην Μαρσέιγ, χώρια τις επιδόσεις του στον Ολυμπιακό και τη νυν παρουσία του στην Γαλατάσαράι. Ο Μανωλάς μετράει ήδη 206 ματς στην Serie A με την φανέλα της Ρόμα και είναι στο στόχαστρο ακόμη μεγαλύτερων ομάδων. Αν η εθνική έχει την πολυτέλεια να μην υπολογίζει σε αυτούς τους παίκτες, ας το τολμήσει λοιπόν. Διαφορετικά οι έχοντες την εξουσία ας αναλάβουν τις ευθύνες τους.