Ένα σύνδρομο στέρησης και η αναζήτηση ετών που τελείωσε με τον Σεμέδο
Με μεταγραφή ή χωρίς, η απεξάρτηση από τον εθισμό του Ολυμπιακού στον Φορτούνη απαιτεί χρόνο. Την ίδια στιγμή, ο Σεμέδο μοιάζει με το φάρμακο που έψαχναν χρόνια οι 'ερυθρόλευκοι' για το πολύπαθο κέντρο άμυνας.
Το τελικό 0-0 της αναμέτρησης με την Βικτόρια Πλζεν στην ‘Štruncovy Sady Stadion’, είναι ένα εξαιρετικά ύπουλο αποτέλεσμα για τον Ολυμπιακό ενόψει της ρεβάνς στο ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’, με φόντο την πρόκριση στον 3ο προκριματικό γύρο του Champions League και το ‘μαξιλαράκι ασφαλείας’ που δίνει η απευθείας είσοδος στους ομίλους του Europa League, σε περίπτωση αποκλεισμού των Τσέχων. Οι ‘ερυθρόλευκοι’ δεν έφτασαν στον απαιτούμενο βαθμό απόδοσης στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Βικτόρια Πλζεν και οφείλουν να ανεβάσουν αισθητά το μίνιμουμ της ανταγωνιστικότητας τους στο Φάληρο, σε επτά βράδια από σήμερα.
Τα θέματα που έβγαλε ο Ολυμπιακός αγωνιστικά ήταν συγκεκριμένα και ο Πέδρο Μαρτίνς με τους παίκτες θα δώσουν μια μάχη με τον χρόνο προκειμένου να βρουν τις απαιτούμενες λύσεις μέχρι την Τρίτη (30/07), όταν και θα υποδεχτούν την ομάδα του Πάβελ Βρμπα στο ματς που θα κρίνει και το εισιτήριο της πρόκρισης. Ξέχωρα από όσα τους προβληματίζουν, οι Πειραιώτες σίγουρα είχαν και ένα λόγο να είναι ιδιαίτερα χαρούμενοι μετά το 90λεπτο στο ‘Štruncovy Sady Stadion’, αφού μια αναζήτηση ετών δείχνει να έφτασε στο τέλος της…
Με προσθήκη ή χωρίς, η απεξάρτηση από τον Φορτούνη απαιτεί χρόνο
Ο σοβαρός τραυματισμός του Κώστα Φορτούνη αναμφίβολα έβγαλε off τουλάχιστον το 50% του προγραμματισμού που είχε κάνει ο Πέδρο Μαρτίνς και αποδείχθηκε αξεπέραστο πρόβλημα στο πρώτο επίσημο ματς των Πειραιωτών, αυτό στην Τσεχία. Δεν είναι μονάχα η απώλεια της μονάδας. Είναι και πώς αυτή επηρεάζει τα πάντα γύρω της, από τη μέση και μπροστά. Μια ομάδα που είναι συνηθισμένη να παίζει γύρω, με ή για τον πιο επικίνδυνο συνολικά (δημιουργία+εκτέλεση συνδυαστικά) παίκτη της, δεν μπορεί ξαφνικά να μάθει νέα κόλπα. Ο Ολυμπιακός είχε μια σχέση απόλυτης εξάρτησης με τον Φορτούνη τα τελευταία 3-4 χρόνια και για να μάθει να λειτουργεί το ίδιο αποτελεσματικά αλλά με διαφορετικό τρόπο, θα χρειαστεί χρόνο.
‘Μεταγραφή’ θα πει κάποιος. Είναι μια λύση, ναι. Δεν είναι πανάκεια όμως. Όποιος κι αν είναι αυτός που θα αποκτηθεί, ό,τι κι αν γράφει η φανέλα στο πίσω μέρος, όσο και αν κοστίσει, σε καμία απολύτως των περιπτώσεων δεν σου εξασφαλίζει πως αυτομάτως το πρόβλημα της απουσίας του Φορτούνη θα πάψει να υφίσταται. Αυτό δεν έχει να κάνει σώνει και ντε με την αξία του διεθνή μεσοεπιθετικού, όπου και αν την κατατάσσει κανείς. Αλλά με τον τρόπο που αυτός μπορούσε να συνδέσει την μεσαία με την επιθετική γραμμή, να συνεργαστεί με τους γύρω του και να δώσει στο σύνολο αυτό ακριβώς που χρειαζόταν με βάση την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας, όσον αφορά τον χώρο δράσης του.
Θεωρητικά ο Ολυμπιακός μπορεί να αποκτήσει παίκτη καλύτερο από τον Φορτούνη. Ωστόσο αν δεν μιλάμε για έναν ποδοσφαιρικό ‘κλώνο’ του, με απολύτως ταυτισμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά, τότε για να φτάσει ο ‘αντί-Φορτούνης’ να έχει την ανάλογη θετική επίδραση στο σύνολο, αυτό θα πρέπει να προσαρμοστεί στο δικό του στυλ. Κάτι που -προφανώς και αυταπόδεικτα- επίσης απαιτεί χρόνο.
Αυτό δεν σημαίνει πως ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να αποκτήσει παίκτη εκεί. Σημαίνει όμως πως και να πάρει τον αντικαταστάτη του Φορτούνη… χθες, δεν θα έχει λύσει μονομιάς τα προβλήματα του. Όσο χρόνο μπορεί να χρειαστεί ο Πέδρο Μαρτίνς για να δουλέψει μια διαφορετική διάταξη ή κάποια άλλη τακτική με παίκτες που ήδη υπάρχουν στο ρόστερ για να καλυφθεί η ‘τρύπα’ που άφησε ο Φορτούνης, τόσος χρόνος θα απαιτηθεί ακόμη και με μια σούπερ μεταγραφική προσθήκη.
Ως οργανισμός και περισσότερο σε επίπεδο οπαδών, ο Ολυμπιακός στην πραγματικότητα ακόμη δεν μπορεί να ξεπεράσει το ‘γιατί;’ που αφήνει ο τραυματισμός του Φορτούνη. Είτε με τη μορφή παραπόνου, είτε με αυτή του εκνευρισμού και μιας αίσθησης αδικίας. Πάσχει από το σύνδρομο στέρησης που το δημιούργησε ο ‘εθισμός’ του στον Φορτούνη. Ωστόσο οφείλει να το αφήσει πίσω για να δει την επόμενη μέρα. Σε αυτήν, οι πρώτοι που πρέπει να βγουν μπροστά δίνοντας το κάτι παραπάνω είναι όσοι μέχρι πέρσι αγωνίζονταν στο πλάι του κορυφαίου Έλληνα μεσοεπιθετικού.
Απειλήθηκε γιατί δεν απειλούσε
Σε συνάρτηση των προηγουμένων, ο Ολυμπιακός κόντρα στην Βικτόρια Πλζεν βρέθηκε να υποφέρει στο διάστημα 30′-60′ όχι γιατί οι αντίπαλοι του έκαναν κάτι τρομερό στο χορτάρι, αλλά γιατί ο ίδιος έκανε ελάχιστα. Και κυρίως δεν ‘έπειθε’ τους γηπεδούχους ότι μπορεί να τους δημιουργήσει προβλήματα.
Ο Ολυμπιακός απειλήθηκε γιατί ο ίδιος δεν απειλούσε. Ο Βαλμπουενά είχε διάθεση αλλά και αποκλειστικά παράλληλη κίνηση, παίζοντας τον ρόλο του Φορτούνη. Πλην μιας περίπτωσης που πάτησε περιοχή και εκτέλεσε ανεπιτυχώς στην κίνηση, ο Γάλλος δεν έδωσε κάθετη διάσταση στο παιχνίδι των ‘ερυθρολεύκων’ και σε καμία συνθήκη του αγώνα δεν μπόρεσε να τρέξει μέτρα με τη μπάλα, μέτωπο προς την αντίπαλη εστία.
Όσες φορές οι υπεραριθμίες δούλεψαν στο πλάι, σπανίως βρέθηκε δεύτερος παίκτης σε θέση βολής εντός περιοχής πλην του Γκερέρο. Ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να βρει ρυθμό μεσοεπιθετικά, ούτε και τον τρόπο να βάλει όλους τους παίκτες του στο παιχνίδι της δημιουργίας -κυρίως- ή το κυνήγι του γκολ.
Στη ρεβάνς του ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’ ο Ολυμπιακός οφείλει να βρει τον τρόπο που θα απειλήσει με συνέπεια και σε διάρκεια την εστία των Τσέχων, αναγκάζοντας τους παράλληλα να χάσουν μέτρα στο γήπεδο, έχοντας να καλύψουν μεγαλύτερες αποστάσεις σε περίπτωση κόντρα επίθεσης. Η αποτελεσματικότητα της ομάδας του Πέδρο Μαρτίνς στον τομέα της δημιουργίας και της εκτέλεσης ενδεχομένως να κρίνει την πρόκριση, αφού αυτό το ύπουλο 0-0 ίσως σημαίνει πως ο Ολυμπιακός θα πρέπει να βρει δύο γκολ για να αισθάνεται άνετος στο ματς.
Το πρόβλημα της συνύπαρξης των δύο ‘κοντών’
Η ταυτόχρονη παρουσία των Ποντένσε – Βαλμπουενά έδειξε να δημιουργεί περισσότερο προβλήματα στον Ολυμπιακό, παρά να τον βοηθά. Το σίγουρο είναι πως εξαιτίας της σωματοδομής τους αδυνατούσαν να δώσουν το μίνιμουμ της υποστήριξης ανασταλτικά, όσο κι αν πράγματι η προσπάθεια τους χαρακτηρίζεται φιλότιμη.
Για να βγουν τα κουκιά και να υπάρχει ισορροπία, ο Μαρτίνς προτίμησε να δώσει την αριστερή πλευρά στον Μασούρα προκειμένου ο τελευταίος να ντουμπλάρει τον Τσιμίκα στις επελάσεις του επικίνδυνου Καγιαμπά. Βγήκε το σχέδιο, καθώς ο Μασούρας ήταν απόλυτα συνεπής σε αυτή την υποχρέωση αλλά και γαιτί ο Τσιμίκας έκανε ένα από τα πιο αποτελεσματικά του παιχνίδια ανασταλτικά με τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Με τον Βαλμπουενά να έχει παρόμοιο θέμα με τον Ποντένσε ανασταλτικά, ο Μπουχαλάκης δεν έπαιρνε μέτρα προς την επίθεση και με τον Γκιλιέρμε ούτως ή άλλως στον ρόλο ενός holding μέσου, ο Ολυμπιακός έμοιαζε άδειος επιθετικά στα μέτρα του άξονα έξω από την περιοχή της Πλζεν. Δεν είναι τυχαίο πως με την είσοδο του Καμαρά και το 4-3-3, οι ‘ερυθρόλευκοι’ πάτησαν περισσότερο σε αυτό τον χώρο, με ευκαιρία να απειλήσουν σε 1-2 περιπτώσεις.
Αν ο Μαρτίνς μπορεί να σκαρφιστεί έναν τρόπο να ‘κρύψει’ αυτές τις αδυναμίες όταν παίζουν μαζί Βαλμπουενά και Ποντένσε, προφανώς και αποτελεί ένα ερώτημα που θα απαντηθεί προϊόντος του χρόνου.
Ο Σεμέδο ανήκει σε άλλο πρωτάθλημα
Στο διάστημα της πίεσης που άσκησε η Βικτόρια Πλζεν, υπήρχε ένα εμπόδιο που φάνταζε ανυπέρβλητο για τους παίκτες του Πάβελ Βρμπα. Τρόπο να δημιουργήσουν ρήγματα και να βάλουν την μπάλα στην περιοχή έβρισκαν οι γηπεδούχοι, τρόπο να ξεφύγουν από τον Σεμέδο, όχι. Ο Πορτογάλος στόπερ με ψυχραιμία, όρθιος και αποφασιστικές κινήσεις, εξουδετέρωσε κάθε απόπειρα των αντιπάλων να εκτελέσουν κάτω από ευνοϊκές συνθήκες. Αμύνθηκε αποτελεσματικά στον χώρο αλλά και τα “1 vs. 1”, ακόμη και όταν οι Τσέχοι τον τράβηξαν στο πλάι.
από σπόντα παίζει σε ελληνική ομάδα, συγκυριακά η τιμή απόκτησης του ήταν τα 4,5 εκατ. ευρώ. Ο Ολυμπιακός σε πολύ μεγάλο βαθμό οφείλει το μηδέν παθητικό στην άμυνα στον Πορτογάλο στόπερ, που μοιάζει ικανός να κάνει καλύτερο παίκτη τον εκάστοτε παρτενέρ του. Εφόσον συνεχίσει σε αυτό τον δρόμο, οι φίλοι του Ολυμπιακού θα είναι πολύ τυχεροί αν τον δουν και δεύτερη σεζόν με τα ερυθρόλευκα…
Και αν οι Πειραιώτες βρίσκονται ακόμη στο πρώτο στάδιο απεξάρτησης από τον εθισμό τους στον Φορτούνη, μπορούν τουλάχιστον να χαμογελούν για τον Σεμέδο. Ο 25χρονος στόπερ μοιάζει με το φάρμακο που έψαχναν χρόνια για το πολύπαθο κέντρο άμυνας.
