Είκοσι ποδοσφαιρικές στιγμές έμπνευσης τον 21ο αιώνα: Μέρος 1ο

Αυτές τις μέρες, με τα λαμπιόνια τα φανταχτερά, οι 40άρηδες θυμούνται το μιλένιουμ. Πού ήταν όταν μπήκε η δεύτερη χιλιετία μετά Χριστόν. Και, τελικά, πώς είναι ο κόσμος τώρα, που συμπληρώθηκε το ένα πέμπτο του 21ου αιώνα (κοινωνικά, διότι καθαρά χρονολογικά, ο αιών άρχισε την 1η Ιανουαρίου 2001 και ολοκληρώνεται στις 31 Δεκεμβρίου 2020). Το ποδόσφαιρο, ως μορφή τέχνης, γιορτάζει 20 γεμάτα χρόνια. Είναι, όπως και να γίνει, εφόσον παράγονται στιγμές έμπνευσης. Όχι μόνο εκείνες που οδηγούν στην απόλυτη δόξα, τη θεοποίηση, την κατάκτηση τροπαίων. Αλλά και μερικές ‘ξεκούδουνες’, που εμπνέουν μέσα από την αρμονία, την κινησιολογία και τη σημειολογία, γι’ αυτό, αν και δεν είναι σημαντικές, είναι σπουδαίες.

Το μυαλό, λαμβάνοντας τη στιγμή στο σωστό τάιμινγκ, δεν αποθεραπεύθηκε ποτέ από τη σαγήνη της, συνεχίζει να πηγαινοέρχεται σε αυτήν και να την επιζητά, δοθείσης της ευκαιρίας. Η κατηγοριοποίηση αφορά σε τυχαίες στιγμές, οπότε όλα τα πραγματικά σημαντικά γκολ και μερικές από τις πιο αλησμόνητες ντρίμπλες μένουν απ’ έξω. Το αφιέρωμα χωρίζεται σε 2 μέρη.

Οι 10 όμορφες ποδοσφαιρικές στιγμές τον 21ο αιώνα, για το 1ο μέρος, είναι και οι εξής:

✔ Οι 28 επαφές του Ντένις Μπέργκαμπ στο 3-1 της Άρσεναλ επί της Γιουβέντους στο ‘Χάιμπουρι’ για τους ομίλους του Champions League 2001-2002. Ο αριθμός μοιάζει να μην είναι φυσιολογικός για ό,τι έκανε ο αιθέριος Ολλανδός στο ματς της 4ης Δεκεμβρίου του 2001, πριν βρει τον Φρέντι Λιούνγκμπεργκ με ένα τσιμπηματάκι-λόμπα, που με τη σειρά του έσκαψε τον Τζίτζι Μπουφόν, πάντως είναι το όραμα ενός μαστουρωμένου ζωγράφου, που του βγαίνει σε ρομαντισμό.

✔ Οι Τούρκοι παίρνουν τον Ντενίλσον στο κατόπι. Οι Βραζιλιάνοι θέλουν κάποιον να κρατήσει την μπάλα και σε αυτό ο Ντενίλσον είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Είναι τόσο καλός, που δεν έκανε ποτέ καριέρα. Στο 89′ του ημιτελικού του Παγκόσμιου Κυπέλλου, στις 26 Ιουνίου 2002 στη Σαϊτάμα, που κρίνεται ως εκείνη τη στιγμή με το μυτάκι του Ρονάλντο, ο αριστεροπόδαρος αρτίστας πάει να μπει μέσα στην περιοχή και να ντριμπλάρει δύο Τούρκους, όμως άλλοι δύο έρχονται από πίσω για βοήθεια. Ο Ντενίλσον φεύγει προς το πλάγιο και στη γραμμή του κερδίζει το φάουλ. Μετά κερδίζει ένα κόρνερ και, έπειτα, ακόμα ένα πλάγιο. Έχει ‘φάει’ 2 λεπτά από τον χρόνο και οι Βραζιλιάνοι προκρίνονται στον τελικό.

✔ Στις 4 Ιανουαρίου 2002, ο Ζινεντίν Ζιντάν αποφασίζει να δείξει στους παίκτες της Ντεπορτίβο λα Κορούνια πώς χορεύεται το αντάτζιο του Γκαγιάν και τι χρώμα έχουν οι πουέντ. Σε κάθετη εξόρμηση του Ιβάν Ελγκέρα από τον άξονα, πολύ νωρίς στο ματς, η άμυνα της ‘Ντέπορ’ συγκλίνει στο κέντρο. Ο κεντρικός αμυντικός της Ρεάλ πασάρει αριστερά του, που βρίσκεται ο Ζιντάν. Ο Γάλλος την υποδέχεται με το δεξί πόδι. Ο αμυντικός έχει προλάβει να καλύψει, αλλά ένας αντίπαλος που προσπαθεί να του πάρει την μπάλα, δεν ήταν ποτέ υπολογίσιμο μέγεθος. Ο ‘Ζιζού’ τη στέλνει στο αριστερό, όταν βλέπει δύο παίκτες της Κορούνια να πηγαίνουν για να σβήσουν την πυρκαγιά. Την φέρνει ξανά στο δεξί, κάτι που δημιουργεί ανισορροπία στον αντίπαλό του και με την πατούσα την στρώνει πάλι στο αριστερό του. Ο αμυντικός, που έχει αλλάξει πάλι πλευρά, έχει χάσει τον Γάλλο, ο οποίος μεγαλώνει την απόσταση, στρώνοντάς την στον… εαυτό του με το εξωτερικό του ποδιού. Τώρα βγαίνει με τάκλιν για το απονενοημένο ο Μάουρο Σίλβα, αλλά είναι αργά. Ένα κουντεπιέ ανάμεσα στα χέρια του τερματοφύλακα κι η Ρεάλ βρίσκεται μπροστά στο σκορ.

✔ Θα μπορούσε να έχει γεμίσει μόνο από στιγμές του Αντρέα Πίρλο ο 21ος αιώνας. Αρκετό, όμως, είναι ό,τι συμπυκνώνει όλη την ευεργεσία που του χρωστά το ποδόσφαιρο. Ένα απλό άνοιγμα ποδιών, σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Στις 15 Ιουνίου 2014, στην ‘Αμαζόνια’, η Ιταλία εκτελεί ένα κόρνερ στο ματς με την Αγγλία. Ο Αντόνιο Καντρέβα το εκτελεί γρήγορα στον Ντανιέλε ντε Ρόσι, ο οποίος βλέπει τον Πίρλο, που τον κυνηγά ο Ντάνιελ Στάριτζ. Ο αμυντικός μέσος της Ρόμα κάνει την πάσα και ο ‘Ιησούς του ποδοσφαίρου’, βάζοντας το αριστερό πόδι του μπροστά, την αφήνει να περάσει κάτω από τα πόδια. Και η μπάλα είναι σαν να κόβει ταχύτητα, σαν να μαλακώνει, λες και άνοιξαν οι πόρτες της Εδέμ. Οι υπόλοιποι Άγγλοι έχουν ταμπουρωθεί μέσα στην περιοχή, οπότε ο Κλάουντιο Μαρκίζιο έχει το ανοιχτό σουτ. Είναι το πρώτο γκολ στο 2-1 της Σκουάντρα Ατζούρα, η οποία ξεκίνησε με νίκη τη διοργάνωση της Βραζιλίας, αλλά αποκλείστηκε πριν καν φτάσει στους ’16’, στο περίφημο ματς όπου ο Λουίς Σουάρες δάγκωσε για τελευταία φορά, τον Τζόρτζιο Κιελίνι.

✔ Ο Λιονέλ Μέσι κάνει τα ‘Μαραντόνα’ σε 1,5 μήνα μέσα. Ακόμα και τότε, τον Απρίλιο του 2007, υπήρχε αμφιβολία για το διάδοχο του Ντιέγκο Μαραντόνα στην εθνική Αργεντινής. Είχαν μαζευτεί πολλοί δελφίνοι, αυτά τα 13 χρόνια. Από τον Αριέλ Ορτέγκα στον Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, από εκεί στον Πάμπλο Αϊμάρ, τον Χαβιέρ Σαβιόλα, τον Αντρές ντ’ Αλεσάντρο, και τον Μαρσέλο Γκαγιάρδο, ο διάδοχος δεν είχε βρεθεί. Ο Μέσι ήδη είχε θέσει υποψηφιότητα, έμοιαζε πιστό αντίγραφο. Οι δύο ρέπλικα το 2007 ήταν μοναδικής αξίας. Σε περίοδο 50 ημερών, ο Μέσι έκανε ό,τι ο πρόδρομός του σε ένα από τα πιο διάσημα παιχνίδια όλων των εποχών, τον προημιτελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου με την Αγγλία, στις 22 Ιουνίου 1986, στο ‘Αζτέκα’ της Πόλης του Μεξικού. Πρώτα, στις 18 Απριλίου, ξεκινώντας από τα δεξιά, προσπέρασε 6 ποδοσφαιριστές της Χετάφε, ακριβώς όσους Άγγλους είχε ντριμπλάρει ο Μαραντόνα, για να σκοράρει. Οι Χαβιέρ Παρέδες, Νάτσο, Αλέξις Ρουάνο, Νταβίδ Μπελενγκέρ, o τερματοφύλακας Λουίς Γκαρθία και ο Νταβίδ Κορτές, που προσπάθησε με τάκλιν να αποσοβήσει την παραβίαση της εστίας για το 2-0 στο 29′ έγιναν μέρος της ποδοσφαιρικής μυθολογίας.

Στις 9 Ιουνίου 2007 ήρθε το χέρι. Η Μπαρτσελόνα έπαιζε για να διατηρήσει το προβάδισμα στην κορυφή της βαθμολογίας, απέναντι στην Εσπανιόλ. Ο Μέσι πήδηξε για να προλάβει τον Κάρλος Καμενί στην έξοδό του και αφού δεν πρόφτανε να βάλει το κεφάλι του, σκόραρε με το χέρι για να ισοφαρίσει σε 1-1 το καταλανικό ντέρμπι του ‘Καμπ Νόου’. Θα έπρεπε, όμως, κάποιος να φανταστεί ότι για τον ίδιο τα πράγματα δεν θα πήγαιναν καλά στην εθνική Αργεντινής. Στην πρώτη περίπτωση, η Μπαρτσελόνα έχασε 0-4 από τη Χετάφε στον 2ο ημιτελικό του κυπέλλου και αποκλείστηκε, παρά το 5-2 του 1ου ματς (θα ήταν το θύμα διάφορων τέτοιων ανατροπών αργότερα). Στη δεύτερη, το 2-2 με την Εσπανιόλ, με τον Ραούλ Ταμούδο να ισοφαρίζει αργά στο ματς, έφερε τη Ρεάλ στην κορυφή της βαθμολογίας και το 3-1 στο ‘Σαντιάγο Μπερναμπέου’ επί της Μαγιόρκα, Ράφα Ναδάλ παρόντος, την έστεψε πρωταθλήτρια. Όμως, σε όλες τις περιγραφές τόσο του απίθανου σόλο (υψηλότερης τεχνικής δυσκολίας από εκείνο του ‘πελούσα’) όσο και του χεριού, το επώνυμο Μαραντόνα ακούστηκε. Στα 19 του, ο Μέσι χρίστηκε οριστικά και αμετάκλητα ο Διάδοχος.

✔ Το κόρνερ του Τρεντ Αλεξάντερ Άρνολντ. Η πλάκα είναι ότι ο Γιούργκεν Κλοπ δεν έγινε αυτόπτης μάρτυς της στιγμής που κόχλασε το ‘Άνφιλντ’. Με τη Λίβερπουλ να προηγείται 3-0 της Μπαρτσελόνα στον 2ο ημιτελικό του Champions League (ακριβώς το αποτέλεσμα του 1ου ματς), στις 7 Μαΐου 2019, ο δεξιός μπακ της άφησε την μπάλα στο σημαιάκι, έκανε δύο βήματα να φύγει κι έπειτα είδε τον Ντίβοκ Ορίγκι να περιμένει και την άμυνα των Καταλανών ανοργάνωτη. Οπότε επέστρεψε και χτύπησε συρτά το στημένο που έφερε το 4ο γκολ της Λίβερπουλ και την πρόκριση στον τελικό της διοργάνωσης. Ο Κλοπ είχε γυρίσει την πλάτη του και έψαχνε την 3η αλλαγή του, όταν ένιωσε το γήπεδο να τραντάζεται. “Έχασα την πιο ζαβολιάρικη στιγμή στην ιστορία του ποδοσφαίρου”, ομολόγησε λίγους μήνες μετά: “Από τότε, πρέπει να την έχω δει 500.000 φορές”.

✔ Φήμες ότι η αντικαπνιστική καμπάνια στο Λονδίνο άρχισε μετά τις 7 Μαρτίου του 2005 και το 2ο ματς της φάσης των 16 μεταξύ Τσέλσι και Μπαρτσελόνα ελέγχονται ως ανακριβείς. Ήταν το 38′ εκείνου του παιχνιδιού, όταν ο ποδοσφαιριστής που άγγιξε την μπάλα πιο όμορφα από όλους, ο Ροναλντίνιο Γκαούτσο, έστριψε το πόδι του στο χορτάρι του ‘Στάμφορντ Μπριτζ’. Τότε που οι αμυντικοί πήγαιναν πέρα δώθε, σαν βάρκα στον Ατλαντικό, και ο ίδιος παρέμενε στη θέση του μέχρι το εν στάσει σουτ, που ήταν σαν την τελευταία πινελιά του Λεονάρντο ντα Βίντσι στην Τζοκόντα, συμπυκνώνοντας όλες τις ποδοσφαιρικές αρετές του βραζιλιάνικου έθνους, που λατρεύτηκε πέρα από το συμβατό της ανθρώπινης ύπαρξης, από το λειτουργικό μέρος του εγκεφάλου. Η Τσέλσι πέρασε με το 4-2 του 2ου παιχνιδιού, μετά την ήττα της 1-2 στο 1ο ματς, στο πρώτο εδάφιο της υπέροχης κόντρας του Ζοζέ Μουρίνιο με τους Καταλανούς, όμως το γκολ του Γκαούτσο εκτείνεται πέρα από προκρίσεις και αποτελέσματα, στην αθανασία, στη μετεμψύχωση του γεωμετρικού κόσμου, μέσα από την κίνηση σε κάτι ως τώρα απερίγραπτο και χαρακτηρισμένο ως ‘είναι’.

✔ Ο Καρίμ Μπενζεμά θεώρησε ότι το σουτ του στον προημιτελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου στο Ρίο, στις 4 Ιουλίου 2014, είχε πιθανότητες. Δηλαδή, για φάση που κοντρόλαρε λανθασμένα την μπάλα, την έστειλε πάνω στον Φίλιπ Λαμ, τον κόντραρε, έφτασε στον Ολιβιέ Ζιρού που του την γύρισε με το αριστερό και μετά έφυγε πλάγια, ήταν θαυμάσιο. Ένιωσε καλά όταν έφυγε από το πόδι του. Το αριστερό του γύρισε τέλεια και με το πάνω μέρος του ποδιού έστειλε ένα ξαφνικό ψηλό σουτ προς το τέρμα, το οποίο ήταν εντυπωσιακά δυνατό. Ο αποδέκτης της μπάλας, Μάνουελ Νόιερ, έμεινε ακίνητος. Στο μέσο της διαδρομής μπορούσε το μυαλό, για ένα νανοσεκόντ, να φτάσει στο αστραπιαίο συμπέρασμα πως δεν ελέγχει τη φάση. Υπήρχε κίνδυνος η μπάλα να περάσει από πάνω του. Το μόνο που έκανε ο τερματοφύλακας της Μπάγερν ήταν να τεντώσει ξαφνικά τα γόνατά του, που έμειναν ακίνητα πάνω στο χορτάρι, να σηκώσει το αριστερό χέρι του και να του δώσει κλίση προς τα δεξιά. Αναβιώνοντας τις άσκοπες προσπάθειες των Καρχηδόνιων να κατακτήσουν το απόρθητο κάστρο των Συρακουσών, η μπάλα εξερράγη στο χέρι του Νόιερ. Η φάση συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε με την κακή μπαλιά του Μπλεζ Ματουϊντί και ο Μπενζεμά δεν πρόλαβε να μείνει έκθαμβος μπροστά στο κλέος του ψηλού, ξανθού τερματοφύλακα, που του είπε “στοπ” με την επιβλητικότητα παλαιστή. Ούτε, βέβαια, εκείνη τη στιγμή, όταν χτύπησε την παλάμη του ενός χεριού του σε εκείνη του άλλου, σχεδόν απελπισμένος από τη ματαιότητα που διέκρινε όλες τις προηγούμενες προσπάθειες σε ένα παιχνίδι που κρίθηκε με το γκολ του Ματς Χούμελς στο 12′, μπορούσε να υποψιαστεί ότι αυτή θα ήταν η τελευταία ευκαιρία του σε μεγάλη διοργάνωση με την εθνική ομάδα.

✔ Σαν Ινδιάνος που στο πρόσωπό του ο πατέρας του συνεχίζει να βλέπει τη μάνα του όπως όταν τη συνάντησε την πρώτη φορά, με το ανοιχτό σοκολατένιο χρώμα, τα μεγάλα καστανά μάτια κι ένα δέρμα τόσο απαλό, που θα ντρόπιαζε το μετάξι, ο Ματίας Φερνάντες κατέληξε ένα χαμίνι με την μπάλα στα πόδια, επειδή όλα τα υπόλοιπα του φαίνονταν πανεύκολα. Την έφερνε προς τα αριστερά του και με το δεξί προσποιούταν τη ραμπόνα. Ο Χιλιανός, που στο νεκροταφείο ταλέντων είναι έκτο μνήμα δεξιά, έβαζε το δεξί πόδι του πίσω από το αριστερό, έτοιμος να δώσει μια πάσα ή να κάνει μια σέντρα που δεν προοριζόταν για να γίνει. Εκείνη τη στιγμή, λες και παραδιδόταν σε κάποια κάουντρι ρίζα που διαθέτει, σήκωνε το αριστερό πόδι χορευτικώ τω τρόπω και η μπάλα έμενε στο δεξί, με το σώμα του σε πλήρη ισορροπία. Τότε μπορούσε να την στείλει προς τα δεξιά του ή να την φέρει ξανά στα αριστερά, απέναντι σε ένα θυμωμένο αμυντικό που μόνο στόχο είχε να αναστείλει την ντροπιαστική αιμορραγία, στέλνοντάς τον στο χορτάρι για να νιώσει την οδύνη. Η lujo είχε γίνει. Στις κερκίδες του ‘Νταβίντ Αρεγιάνο’, οι οπαδοί της Κόλο Κόλο χοροπηδούσαν στις κερκίδες σε πλήρη ευδαιμονία, σαν να βρίσκονταν στο πρώτο λατινοαμερικανικό Γούντστοκ που άνοιξε με την ηλεκτρική κιθάρα του ο Σιμόν Μπολιβάρ. Ο όμορφος ‘Μάτι’ πληγωνόταν, η εύθραυστη ομορφιά των ποδιών του ταίριαζε με την αδυναμία τους, λες και δεν δικαιούνταν να παράγουν κάτι τόσο όμορφο και να είναι ισχυρά. Οι σύνδεσμοι και οι τένοντες δεν άντεχαν το βαρετό κομμάτι του ποδοσφαίρου. Πρόλαβε, όμως, χάνοντας το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, να κατακτήσει το Copa America του 2015, πριν μείνει εκτός Centenario από τραυματισμό. Ο ‘Κρακ’, όμως, θα σώσει την ψυχή του: στις 23 Δεκεμβρίου 2019 επέστρεψε, για το ‘κύκνειο άσμα’ του στην Κόλο Κόλο και υμνήθηκε από τις 10.000 θεατές που παρευρέθηκαν στην παρουσίασή του.

✔ Ο Όλι Καν δεν πέφτει ποτέ χαμηλά. Ακόμα και όταν τινασσόταν για να βγάλει μια μπάλα από το τέρμα του, με τη μουσούδα και το βλέμμα του λιονταριού, σηκωνόταν και σκόρπιζε τον τρόμο. Αλλά μία φορά, μέσα στο Μόναχο, έζησε την αισχύνη. Ήταν όταν πήγε η Λυών να παίξει, στις 5 Νοεμβρίου 2003, για την 4η αγωνιστική των ομίλων του Champions League. Μόλις στο 6′, το ματς δεν είχε ακόμη καλά καλά αρχίσει κι η Λυών κέρδισε φάουλ έξω από την περιοχή. Δεν έχει σημασία πού. Αρκεί να ήταν μπροστά από τη κέντρο. Η ποινή είχε δοθεί προς τα αριστερά της επίθεσής της και ο κορυφαίος εκτελεστής φάουλ όλων των εποχών έστησε την μπάλα κι έκανε βήματα προς τα πίσω. Ο Ζουνίνιο από το Περναμπούκο θα παρήγαγε άλλο ένα φανταστικό χτύπημα, αλλά ο Καν ήταν αποφασισμένος να ακολουθήσει αυτήν την μπάλα ως το τέλος του κόσμου. Έστησε το τείχος, όχι πεπεισμένος ότι θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό πρόβλημα. Ο Ζουνίνιο πήρε φόρα, για να προετοιμάσει το σουτ του τρίτου δαχτύλου. Άλλο ένα ευλογημένο από τον ουρανό παιδί ήταν έτοιμο να βουτήξει στην κολυμπήθρα. Από το πόδι του, η μπάλα πήρε ύψος. Βρέθηκε πιο ψηλά από το οριζόντιο δοκάρι. Κι αφού έφτασε εκεί που βρίσκονταν τα χερουβείμ, την κλότσησαν με όλη τη δύναμή τους. Άρχισε να κατεβαίνει και να κατεβαίνει. Ήταν τόσο αποπροσανατολιστική που ο καημένος Καν έχασε την αίσθηση του χώρου. Κατέβαινε μαζί της κι αν υπήρχε μια τρύπα στο έδαφος, θα έπεφτε μέσα. Η μπάλα χτύπησε ταυτοχρόνως με τον ίδιο στο αριστερό κάθετο δοκάρι. Ο Καν έπεσε κάτω και εκείνη έστριψε δεξιά και μπήκε στα δίχτυα. Εκείνο το βράδυ, η Λυών νίκησε 2-1.

Νέο Pod-οσφαιρο: Πόσες μεταγραφές θα κάνουν ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός, ΑΕΚ, Παναθηναικός;