Έχει ή όχι προπονητή η Μπάγερν;

Την Μπάγερν Μονάχου πολλοί (ε)μίσησαν (στην Ελλάδα και όχι μόνο), τη δόξα της ουδείς. Τα 61 εγχώρια τρόπαια (72 συνολικά) σε 119 χρόνια ζωής βεβαιώνουν μια αέναη περίοδο βαυαρικής δυναστείας, με ελάχιστα μικρά διαλείμματα που κατά καιρούς ανανεώνουν τα κίνητρα της, στο γερμανικό ποδόσφαιρο. Οι επιδόσεις - ρεκόρ του φημισμένου κλαμπ σε καθεμιά από τις εντός των τειχών διοργανώσεις απαρτίζονται από 29 πρωταθλήματα, 19 κύπελλα, 7 Σούπερ Καπ και 6 Λιγκ Καπ (που διεξήχθη το 1972-73 και από το 1997 ως το 2007).

Ο τελευταίος τίτλος που η Μπάγερν στερήθηκε από ομάδα πλην της Ντόρτμουντ ήταν πριν από 18 μήνες. Στις 18 Μαΐου του 2018 το Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου είχε ντυθεί με την πιο φανταχτερή φορεσιά του και μπροστά σε 74.322 θεατές η Άιντραχτ Φρανκφούρτης 'υποδούλωνε' το 'αστέρι του νότου' με το θορυβώδες 3-1. Αρχιτέκτων του πρώτου τροπαίου των 'αετών' σε διάστημα 30 ετών από το προηγούμενο ήταν ο Νίκο Κόβατς. Ο από 35 ημέρες νωρίτερα νέος προπονητής των Βαυαρών, σε μια εξαιρετικά άβολη κατάσταση. Η πρόσληψή του είχε ανακοινωθεί στις 13 Απριλίου, σε μια πάγια τακτική της διοίκησης να ενημερώνει για τις τετελεσμένες συμφωνίες προτού αυτές διαρρεύσουν. Η σύμβαση θα ίσχυε από την 1η Ιουλίου και σε βάθος τριετίας. Ουδείς φρόντισε να προβλέψει ότι πέντε ημέρες αργότερα, όταν στις 18 Απριλίου η Άιντραχτ νικούσε 1-0 τη Σάλκε και προκρινόταν στον τελικό του Κυπέλλου, ο Κροάτης θα ερχόταν σε μια τόσο περίεργη θέση.

Ο θρίαμβος της Άιντραχτ δυσχαίρανε το έργο του. Πανηγύριζε δικαίως το μεγάλο κατόρθωμα, ενάντια όμως στους μελλοντικούς εργοδότες του. Η εικόνα φουλ ποδοσφαιρική, 100% επαγγελματική, ανταμοιβή για τη δουλειά του, αλλά ταυτόχρονα παράταιρη. Σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. Ούτως ή άλλως η επιλογή δεν είχε τύχει καθολικής αποδοχής, διαδεχόμενος τον Γιουπ Χάινκες που είχε συνδεθεί με την υπέροχη διετία (2011-2013), στην προ Γκουαρδιόλα εποχή.

Ο Κόβατς αναλάμβανε τα ηνία με την υποχρέωση να οργώσει και να σπείρει την καμένη γη του Αντσελότι, αποδίδοντας άνευ χρονοτριβής αγωνιστικούς καρπούς. Υπό αυτήν την απαιτητική συνθήκη, ήθελε το απόλυτο κουμάντο και ήταν αδύνατο να συμβιβαστεί με την άναρχη κατάσταση που συνάντησε. Στρυφνός ως χαρακτήρας, σκληρός ως γυμναστής, προγραμματίζοντας πρωινές προπονήσεις, και πολλές φορές άγαρμπος στη συμπεριφορά ως μάνατζερ, δημιούργησε πολλούς εχθρούς. "Έμαθα στη ζωή μου να χρησιμοποιώ της γροθιές μου", επαναλάμβανε διαρκώς απαιτώντας μαχητικό πνεύμα από τον καθένα.

Έχοντας συνηθίσει να δουλεύει με ποδοσφαιριστές νεαρής ηλικίας (Κροατία U21), εφάρμοζε ένα ποδόσφαιρο που απαιτούσε ταχύτητα σκέψης και δράσης, διαρκή τρεξίματα και ανεβοκατεβάσματα, άριστη συνεννόηση και αλληλοκάλυψη. Μια άλλη κατεύθυνση, ανεξαρτήτως του συστήματος που χρησιμοποιούσε. Στην Μπάγερν με μέσο όρο ηλικίας που άγγιζε τα 30 χρόνια δεν ήταν όσο εφικτό θα περίμενε και πάσχιζε να βρει διέξοδο. Άφησε Βιδάλ και Κόστα να φύγουν, συμφώνησε στην επιστροφή των Σάντσες, Νάμπρι από δανεισμούς και πόνταρε πολύ στη σταδιακή ανοικοδόμηση του ρόστερ. Οι στρεβλώσεις ήταν αναπόφευκτες, δεν ήταν καθόλου εύκολη η μετάβαση και ο ίδιος μοχθούσε να επιβληθεί. Το είχε ανάγκη.

Η πρώτη κρίση

Οι τέσσερις αγώνες χωρίς νίκη από τις 25 Σεπτεμβρίου ως τις 6 Οκτωβρίου, με το 3-0 από την Γκλάντμπαχ στο Μόναχο να ταρακουνά συθέμελα το οικοδόμημα, άνοιξαν διάπλατα την πόρτα της εξόδου. Του χρέωναν πολλά, ακόμη και... συνωμοσίες διότι προτιμούσε να χρησιμοποιεί κατά κόρον τη μητρική γλώσσα του -και όχι τ' αγγλικά- για να συνεννοείται με τους έτερους σλαβόφωνους του τιμ. Παρόλο που προσπαθούσε να κοντρολάρει Ρόμπεν και Ριμπέρι, κρατώντας τις ισορροπίες, ορισμένες 'βεντέτες' ανέβηκαν στα κάγκελα. Η επιθυμία τους να δουν την κεφαλή του επί πίνακι δεν επιβεβαιώθηκε, δεν κατέληξε να γίνει ο Ιωάννης Πρόδρομος που 'θυσιάστηκε' από Χένες-Ρουμενίγκε. Ο δεύτερος απορούσε δημοσίως για την εμμονή του Κόβατς στο ροτέισον, παρόλο που φρόντιζε πάντα ν' ανασκευάζει, του Τόμας Μίλερ δεν τον κάλυπτε ο ρόλος του, ο Χάμες έφευγε νωρίτερα από το γήπεδο φωνάζοντας πως "δεν είμαστε Άιντραχτ εδώ", γιατί δεν είχε αγωνιστεί βασικός με τον Άγιαξ, ο Χούμελς οργάνωνε ανταρσίες στ' αποδυτήρια, ο Χάβι Μαρτίνεθ έκανε παράπονα στη διοίκηση. Ο Κροάτης μολαταύτα άντεχε, κυματοθραύστης του εαυτού του. "Αλήθεια είναι πως θα ήθελα περισσότερη ησυχία στ' αποδυτήρια", εκμυστηρευόταν.

Του δόθηκε άφεση αμαρτιών σε πρώτη φάση, αυτοί που τον είχαν διαλέξει, δεν θα ομολογούσαν τόσο νωρίς ένα τρανταχτό λάθος. Ύστερα από τη δεύτερη διακοπή της χρονιάς η Μπάγερν παρουσίασε βελτίωση, παρά τις ατυχίες με τραυματισμούς. Από τις 20 Οκτωβρίου ως τη δεύτερη ημέρα του Φλεβάρη έχασε μόνο σ' ένα παιχνίδι, στην έδρα της Ντόρτμουντ με ανατροπή (από 1-2 σε 3-2). Είχαν μεσολαβήσει το 1-1 με τη Φράιμπουργκ και το 3-3 με τη Φορτούνα Ντίσελφορντ, αποτελέσματα που η Μπορούσια εκμεταλλεύτηκε για να φτιάξει διαφορά ακόμη και 9 βαθμών στη μάχη του τίτλου, αλλά οι οκτώ νίκες και η μία ισοπαλία σε 9 διαδοχικά παιχνίδια αποσυμπίεσαν τη συσσωρευμένη αρνητική ενέργεια.

Πλήγμα ο αποκλεισμός, αλλά νταμπλ

Από διάφορους κύκλους είχε εκφραστεί η άποψη ν' αφεθεί στη μοίρα του το πρωτάθλημα, καθώς οι ελπίδες για την πρωτιά δεν ήταν χειροπιαστές, και να επικεντρωθεί η ομάδα στην ευρωπαϊκή διάκριση. Ούτε που το σκέφτηκε ο Κόβατς, δεν υποχώρησε λεπτό. Ο αποκλεισμός στους 16 του Champions League με εντός έδρας ήττα, παρά 0-0 στο Λίβερπουλ, δυναμίτισε το εις βάρος του κλίμα. Η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του πολλαπλασιάστηκε, παρόλο που πριν και μετά τη ρεβάνς στο Μόναχο η Μπάγερν είχε σκοράρει έξι γκολ σε Βόλφσμπουργκ και Μάιντς, παράγοντας καλό ποδόσφαιρο. Δεν ήταν αποδεκτή η δικαιολογία πως οι ισπανικές και οι αγγλικές ομάδες τρέχουν σε άλλες ταχύτητες. Οι άμυνες του Κόβατς ενεργοποιήθηκαν ξανά για ν' αποκρούσουν τα βέλη. Τα πυρά που δεχόταν δεν ήταν άσφαιρα, αλλά ως άλλος 'Neo' στο Matrix ελισσόταν και απέφευγε κάθε σφαίρα που θα τον πλήγωνε. Μεθοδικός, αν μη τι άλλο.

Οι ανταγωνιστές βοήθησαν τη σταδιακή ανέλιξη της Μπάγερν στην κορυφή της λίγκας (με 42 βαθμούς σε 17 παιχνίδια) και δύο αποτελέσματα με τη Λειψία (το 0-0 στο πρωτάθλημα και το 3-0 στον τελικό Κύπελλο) τού χάρισαν επί της ουσίας δύο τίτλους. Χωρίς φυσικά ν' απομακρύνουν τις ενστάσεις για την προπονητική επάρκεια του. Ήταν η μοίρα του τέτοια απ' όταν πάτησε το πόδι του στο Μόναχο. Στην πάροδο της σεζόν ο Κόβατς είχε κερδίσει νέους ποδοσφαιριστές, είχε φέρει την Μπάγερν σε μια φρέσκια 'ενηλικίωση', αποστρατεύοντας ποδοσφαιριστές - σύμβολα και χάρισε νέα πνοή στον ασταμάτητο Λεβαντόφσκι επιτρέποντάς του να κινείται ελεύθερα μεταξύ κέντρου-αντίπαλης περιοχής, μα ο Κροάτης δεν απολάμβανε την ηρεμία που του άξιζε.

Βράζει στο ίδιο καζάνι

Τ' αφεντικά ποτέ δεν διέψευσαν τα σενάρια περί αλλαγής. Ούτε βέβαια επιβεβαίωναν. Ο Ρουμενίγκε είχε ακόμη ένα χρησμό του στιλ "στην Μπάγερν ουδείς μας έχει εξασφαλισμένη θέση και αυτό είναι το καλό". Μονάχα ο τεχνικός διευθυντής Χασάν Σαλιχάμιντζιτς έλεγε με συνέπεια πως "έχει την πλήρη στήριξή μας". Ο Κόβατς πηδούσε συνεχώς πάνω από τα εμπόδια, γλίτωνε τις παγίδες που στήνονταν για να πέσει μέσα. Αναγνώριζε πως "οτιδήποτε πέρα από την επιτυχία θα είναι μια σκέτη αποτυχία". Διαφορετικά τον περίμενε η ποινή της ηλεκτρικής καρέκλας.

Το καλοκαίρι οι κινήσεις των νταμπλούχων Γερμανίας ήταν δαπανηρές, αλλά συντονισμένες. Δύο πλάγιοι μπακ που μπορούν να παίξουν στόπερ (Ερναντές, Παβάρ), καθώς "ο Χούμελς δεν άντεχε τον ανταγωνισμό" και επέστρεψε στην Ντόρτμουντ, ένας κλασάτος δημιουργός (Κουτίνιο) μια και ο Χάμες ήταν από καιρό τελειωμένος, ένας έμπειρος εξτρέμ (Πέρισιτς) που θα χαρίσει την εμπειρία των 'Robbery' που χανόταν και προώθηση επιπλέον νεαρών. Διότι το σχέδιο της επόμενης Μπάγερν, της αποκλειστικά δικής του, δεν παύει να εξελίσσεται.

Ξανά και ξανά όμως ο Κόβατς πρωταγωνιστεί την ίδια ημέρα, την ημέρα της μαρμότας. Η εφετινή σεζόν άρχισε με το 2-2 απέναντι στη Χέρτα στο Μόναχο και συνεχίστηκε με νέες απώλειες. Το 0-0 με την ανταγωνιστική Λειψία θα ήταν λογικό να απορροφηθεί, αν δεν ακολουθούσαν το 2-1 από Χοφενχάιμ εντός έδρας και το 2-2 με Άουγκσμπουργκ εκτος, στα 12 δεύτερα του πανικού που συνοδεύτηκαν με τον σοβαρό τραυματισμό του Σίλε, με συνέπεια η Μπάγερν να υπολείπεται ένα βαθμό της Βόλφσμπουργκ και της Γκλάντμπαχ.

Το 2/2 στον όμιλο του Champions League, με 10-2 τέρματα απότοκο του τρομακτικού 7-2 στο Λονδίνο, δεν έχει αφαιρέσει, αντιθέτως αύξησε, τους ψιθύρους. Αρχικά για τον Ζοζέ Μουρίνιο. Κατόπιν τα σενάρια αφορούσαν τον 'Ερικ Τεν Χαχ του Άγιαξ, με θητεία στις ακαδημίες της Μπάγερν, πλήθυναν πριν από τον αγώνα της Τρίτης με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο. Ο Ολλανδός, ασεβώς απέναντι στο συνάδελφό του, άφησε κάθε ενδεχόμενο ανοικτό με την ατάκα "δεν θ' αποκλείσω τίποτα" που παρείχε στο 'Kicker'. Ως λύση είχε προωθηθεί από τον περασμένο Μάιο. Ο Κόβατς δεν νοιάζεται, θα είναι άλλο ένα 8ωρο στη δουλειά για εκείνουν, που στις 15 Οκτώβρη έκλεισε τα 48 του.