Δυτική Γερμανία – 1974

Το Contra.gr συνεχίζει την παρουσίαση της ιστορίας των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Βρισκόμαστε στη Δυτική Γερμανία το 1974. Το total football της Ολλανδίας δεν ήταν αρκετό για να ανακόψει την πορεία της διοργανώτριας προς τη δόξα.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΡΑΤΣΟΣ

11 ΙΟΥΝ 2014

Η διοργάνωση

Δύο χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μόναχο και την τραγωδία που έπληξε τη διοργάνωση, με την τρομοκρατική επίθεση που κόστισε τη ζωή σε 11 Ισραηλινούς αθλητές, η Δυτική Γερμανία φιλοξενούσε τη δεύτερη σπουδαιότερη αθλητική διοργάνωση του κόσμου, το Παγκόσμιο Κύπελλο. Κάτω από “δρακόντεια” μέτρα ασφαλείας, η διοργάνωση εξελίχθηκε σε μία ολλανδική παράσταση στην οποία επικράτησε η γερμανική συνέπεια. Για να συμβεί αυτό χρειάστηκε να διαγωνιστούν 99 ομάδες στα προκριματικά, με τις Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία (όλες δεύτερη σερί φορά), Σοβιετική Ενωση (αποσύρθηκε), Ουγγαρία και Αγγλία να μην δίνουν ραντεβού στο ποδοσφαιρικό πάρτι.

The official mascots for the 1974 World Cup, Tip and Tap, prepare to kick off on the centre spot of Munich's Olympiastadion, venue for the 1974 World Cup Final S&G and Barratts/EMPICS Sport

Η διοργάνωση διεξήχθη κάτω από άσχημες καιρικές συνθήκες και το θέαμα δεν ήταν σε καμία περίπτωση εφάμιλλο του προηγούμενου τουρνουά, ωστόσο είχε τη δική της μαγεία. Το μοναδικό όμοιο στοιχείο με το Μεξικό ήταν η παρεμβατικότητα της τηλεόρασης. Αυτή τη φορά, για να προσελκύσει μεγαλύτερα έσοδα από τη διαφημιστική πίτα, η FIFA αύξησε τα παιχνίδια της διοργάνωσης, αντικαθιστώντας τα προημιτελικά και τα ημιτελικά με μία δεύτερη φάση ομίλων, οι νικητές των οποίων θα προκρίνονταν στον μεγάλο τελικό και οι ηττημένοι στον μικρό τελικό.

Η πρώτη φάση ομίλων παρέμεινε ως είχε, με το πρώτο γκρουπ να περιέχει τις δύο Γερμανίες της εποχής, την Δυτική και την Ανατολική (ντεμπούτο). Αμφότερες νίκησαν την Χιλή και την πρωτάρα Αυστραλία και στο μεταξύ τους ματς σημειώθηκε η έκπληξη, με την Ανατολική Γερμανία να επικρατεί 1-0 και να προκρίνεται ως πρωτοπόρος του ομίλου, κάνοντας… χάρη στους γείτονες, οι οποίοι απέφυγαν το γκρουπ που περιείχε Βραζιλία, Αργεντινή και Ολλανδία στην επόμενη φάση. Οι ηττημένοι, μάλιστα, επανέλαβαν το κατόρθωμα του 1954, αφού καμία άλλη χώρα δεν έχει κατακτήσει τον θεσμό, έχοντας γνωρίσει ήττα στην πρώτη φάση.

Στον δεύτερο όμιλο, το Ζαΐρ, που έκανε ντεμπούτο στο θεσμό (πρώτη αφρικανική χώρα υπό της Σαχάρας που συμμετείχε), αποδείχθηκε “σάκος του μποξ”. Η Γιουγκοσλαβία το κατάλαβε νωρίς και διέλυσε τους Αφρικανούς με 9-0 με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς να πετυχαίνει χατ-τρικ, ενώ η Σκοτία έκανε εκπτώσεις και επικράτησε μόλις 2-0. Η παγκόσμια πρωταθλήτρια Βραζιλία, δίχως Πελέ και πολλά από τα “αστέρια” της μαγικής ομάδας του 1970, νίκησε 3-0 και από τη στιγμή που όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια είχαν λήξει ισόπαλα, οι “πλάβι” και η “σελεσάο” προκρίθαν στη συνέχεια, αποκλείοντας την αήττητη Σκωτία.

Στον τρίτο όμιλο το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο (total football) έκανε την εμφάνισή του και σε επίπεδο Μουντιάλ, μετά τον κυρίαρχο Αγιαξ της εποχής. Παίκτες δίχως θέσεις, που κάλυπταν κάθε σημείο του γηπέδου, προεξάρχοντος του Γιόχαν Κρόιφ (Κράουφ με τη σωστή προφορά) και με πολύτιμους συμπαραστάτες τους Γιόχαν Νέεσκενς, Ρομπ Ρένζενμπρικ, Τζόνι Ρεπ, Ρουντ Κρολ, τους αδερφούς Ρενέ και Βίλι φαν ντε Κέρκοφ και τον μετέπειτα προπονητή του ΠΑΟΚ, Αρι Χαν. Παρά τη “λευκή” ισοπαλία με τη Σουηδία (η οποία επίσης προκρίθηκε), οι παραστάσεις που έδωσαν οι “οράνιε” κόντρα σε Ουρουγουάη και Βουλγαρία έφεραν το προσκήνιο ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο, όπως το είχε σχεδιάσει και αναπτύξει ο Ρίνους Μίχελς στον “Αίαντα” και εκείνη την εποχή προσπαθούσε να μεταφέρει στην Μπαρτσελόνα.

Στον τέταρτο όμιλο η Αργεντινή του 19χρονου Μάριο Κέμπες και η Ιταλία του ανίκητου Ντίνο Τζοφ πίστεψαν ότι θα προχωρούσαν μαζί από τον όμιλο, αλλά λάθεψαν. Η εκπληκτική Πολωνία έδωσε ένα καλό ποδοσφαιρικό μάθημα και με τρεις νίκες τις άφησε να αλληλοσπαραχθούν για το εναπομείναν “εισιτήριο”. Η ισοπαλία στο μεταξύ τους ματς άφησε ανοιχτούς λογαριασμούς κι έτσι ρόλο κριτή έπαιξε η πρωτάρα Αϊτή (αφού η Πολωνία κέρδισε και τις δύο με ένα γκολ διαφορά), η οποία δέχθηκε ένα παραπάνω τέρμα από την “αλμπιτσελέστε”, δίνοντάς της την ευκαιρία να συνεχίσει στο θεσμό.

Ο δεύτερος γύρος του τουρνουά, παρότι με τη μορφή ομίλων, κατέληξε να έχει παιχνίδια με χαρακτήρα ημιτελικών. Ολλανδία, Βραζιλία στον πρώτο όμιλο και Δυτική Γερμανία, Πολωνία στον δεύτερο σημείωσαν δύο νίκες στις δύο πρώτες αγωνιστικές και στην τελευταία αγωνίζονταν μεταξύ τους, με συνέπεια ο νικητής να έπαιρνε το “εισιτήριο” για τον τελικό. Στο Ντόρτμουντ, το total football επικράτησε της βραζιλιάνικης σάμπας, με τους Νέεσκενες και Κρόιφ να σκοράρουν στο δεύτερο μέρος και να στέλνουν τους “οράνιε” στον τελικό. Στον έτερο “ημιτελικό”, ένα γκολ του Γκερντ Μίλερ στο 76’ κατάφερε εν τέλει να ανακόψει την εξαιρετική πορεία της Πολωνίας και το 1-0 έδωσε την ευκαιρία στους διοργανωτές να διεκδικήσουν το τρόπαιο μπροστά στο κοινό τους.

Ο τελικός

Η αναμέτρηση των δύο κορυφαίων δυνάμεων της δεκαετίας ήταν γεγονός. Η Ολλανδία μπήκε στον αγωνιστικό χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου του Μονάχου ως φαβορί μετά τα όσα είχε επιδείξει σε διεθνές και διασυλλογικό (μέσω της βάσης της, του Αγιαξ) επίπεδο, ενώ η Δυτική Γερμανία είχε ως δική της βάση έξι παίκτες της Μπάγερν Μονάχου, της πρωταθλήτριας Ευρώπης του 1974. Το εναρκτήριο λάκτισμα ήταν για την Ολλανδία και μετά από ένα λεπτό με πάσες μεταξύ των “οράνιε”, ο Κρόιφ πήρε την μπάλα πίσω από τη σέντρα, έφτασε μέχρι τα όρια της αντίπαλης περιοχής, ανατράπηκε από τον Ούλι Χένες και ο Αγγλος διαιτητής Τζακ Τέιλορ καταλόγισε πέναλτι.

Ο Νέεσκενς ευστόχησε και έβαλε μπροστά στο σκορ την Ολλανδία, δίχως οι Γερμανοί να έχουν αγγίξει ακόμα την μπάλα. Οι παίκτες του Μίχελς έκαναν επίδειξη δύναμης στα επόμενα 20 λεπτά, παίζοντας σαν τη γάτα με το ποντίκι τους Γερμανούς, αλλά δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν αυτήν την υπεροχή, μένοντας στο 1-0. Αυτό ήταν και το λάθος τους, αφού στο 25’ ο Μπερντ Χίλτσενμπαϊν έπεσε στην περιοχή μετά από μαρκάρισμα του Βιμ Γιάνσεν, ο διαιτητής έδωσε νέο πέναλτι (αμφότερα ήταν τα πρώτα σε τελικό Μουντιάλ) και ο Πολ Μπράιτνερ πήρε την πρωτοβουλία της εκτέλεσης και ισοφάρισε σε 1-1. Δύο λεπτά πριν τη λήξη του ημιχρόνου, ο Μίλερ έβαλε τη δική του “σφραγίδα” στο ματς, με ένα τυπικό του γκολ, το οποίο αποδείχθηκε το τελευταίο στη διεθνή του καριέρα. Ηταν, όμως, αρκετό για την ομάδα του Χέλμουτ Σεν, η οποία στο δεύτερο μέρος δεν χρειάστηκε τρίτο τέρμα (παρότι το πέτυχε με τον Μίλερ, αλλά ακυρώθηκε ως οφσάιντ), αλλά τις σωτήριες επεμβάσεις του Ζεπ Μάιερ, οι οποίες διατήρησαν το 2-1 μέχρι τέλους. Οι πρωταθλητές Ευρώπης του 1972 προβιβάστηκαν σε πρωταθλητές κόσμου δύο χρόνια αργότερα, κάτι που πέτυχε μόνο η Γαλλία ξανά, αλλά με την ανάποδη σειρά (1998 Μουντιάλ, 2002 Euro).

Ιδανική ενδεκάδα

Τομασέβσκι (Πολωνία), Φογκτς (Δυτική Γερμανία), Μπεκενμπάουερ (Δυτική Γερμανία), Ζούρμπιρ (Ολλανδία), Μαρίνιο (Βραζιλία), Ρένζενμπρικ (Ολλανδία), Ντέινα (Πολωνία), Ομπλακ (Γιουγκοσλαβία), Λάτο (Πολωνία), Κρόιφ (Ολλανδία)

Η έκπληξη

“Εάν στον τάφο μου γράφει ‘Αμβούργο, 1974’, όλοι θα ξέρουν ποιος κείτεται από κάτω”, δήλωσε ο Γίργκεν Σπάρβασερ, ο σκόρερ του μοναδικού τέρματος της έκπληξης του Μουντιάλ του 1974, της νίκης της Ανατολικής Γερμανίας επί της Δυτικής. Οι μοίρα τα έφερε έτσι ώστε οι δύο χώρες να διασταυρώσουν τα “ξίφη” τους στο Αμβούργο για την τρίτη αγωνιστική του πρώτου ομίλου με αγωνιστικό έπαθλο την πρωτιά και ηθικό την πολιτική προπαγάνδα στη κόντρα του καπιταλισμού με τον κομουνισμό. Το παιχνίδι ήταν αρκετά επίφοβο, αφού η τρομοκρατική οργάνωση Μπάαντερ Μάινχοφ είχε απειλήσει με επιθέσεις και απαγωγές. Κατά τη διάρκεια του ματς ένα ελικόπτερο πετούσε πάνω από το γήπεδο, ενώ ελεύθεροι σκοπευτές είχαν ακροβολιστεί σε κτίρια πέριξ του σταδίου για την αποφυγή νέων δυσάρεστων καταστάσεων. Αυτές δεν απεφεύχθησαν εντός αγωνιστικού χώρου για τη μετέπειτα πρωταθλήτρια κόσμου. Η παρέα του Μπεκενμπάουερ και του Μίλερ δεν κατάφερε να κάμψει την σθεναρή αντίσταση των Ανατολικογερμανών.

Την κατάλληλη στιγμή, στο 77ο λεπτό, κι ενώ οι παίκτες της Δυτικής Γερμανίας συνέχιζαν να χάνουν ευκαιρίες, ο Σπάρβασερ έκανε το 1-0 και έδωσε την πιο ανέλπιστη νίκη στην ομάδα του. “Πάντα έλεγα ότι θα σουτάρω από αριστερά προς τα δεξιά”, τόνισε με νόημαμετά το τέλος του ματς ο σκόρερ, ο οποίος απέρριψε την προσφορά που δέχθηκε από την κραταιά Μπάγερν μετά το Μουντιάλ, αφού δεν ήθελε να ζήσει από την άλλη πλευρά του τείχους του Βερολίνου. “Αυτό το γκολ μου έφερε μπελάδες αντί για χαρά”, εξομολογήθηκε ορισμένα χρόνια μετά, αρνούμενος ότι η κυβέρνηση του χάρισε ένα σπίτι κι ένα αυτοκίνητο γι’ αυτό το τέρμα, όπωςείχε διαδοθεί εκείνη την εποχή. “Βατερλό της Δυτικής Γερμανίας”, ήταν ο τίτλος που έδωσε στο ματς ο Μπεκενμπάουερ, ο οποίος λίγους μήνες μετά είδε τον Σπάρβασερ να σκοράρει ξανά σε μία κόντρα Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας, (link:274289)στον 2ο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών για λογαριασμό του Μαγδεμβούργου(/link), αλλά η Μπάγερν κατάφερε να γύρισει αυτό το ματς και εν τέλει να πάρει την πρόκριση και στη συνέχεια να κατακτήσει το τρόπαιο.

Η ίντριγκα

Ο Βραζιλιάνος Ζοάο Χαβελάνζε ανέλαβε την προεδρία της FIFA από τον Αγγλο σερ Στάνλεϊ Ρους λίγο πριν την έναρξη του Μουντιάλ. Το 2008, έχοντας αποσυρθεί από τα κοινά, ο επί 24 χρόνια επκεφαλής της παγκόσμιας ομοσπονδίας δήλωσε ότι τα Μουντιάλ του 1966 και 1974 ήταν “στημένα”, ώστε να τα κατακτήσουν η Αγγλία και η Δυτική Γερμανία. “Στα τρία ματς της Βραζιλίας το 1966, από τους τρεις διαιτητές και τους έξι βοηθούς, οι επτά ήταν Βρετανοί και οι δύο Γερμανοί”, δήλωσε στην εφημερίδα του Σάο Πάουλο “Folha” και συνέχισε: “Η Βραζιλία αποκλείστηκε, τον Πελέ τον βγάλανε από τη μέση μέσω τραυματισμού και Αγγλία και Γερμανία πήγαν στον τελικό, όπως ακριβώς επιθυμούσε ο Αγγλος σερ Στάνλεϊ Ρους, που τότε ήταν πρόεδρος της FIFA. Στη Γερμανία το 1974 συνέβη το ίδιο πράγμα. Ο διαιτητής του αγώνα της Βραζιλίας με την Ολλανδία ήταν Γερμανός, χάσαμε 2-0 και η Γερμανία κατέκτησε το τρόπαιο. Ημασταν οι καλύτεροι στον κόσμο και είχαμε την ίδια ομάδα που είχε κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1962 στη Χιλή και το 1970 στο Μεξικό, αλλά ήταν προγραμματισμένο για τις διοργανώτριες χώρες να κερδίσουν τον θεσμό”.

Ο αντίλογος αναφέρει ότι τα ρόστερ της “σελεσάο” ακόμα και μετά τα δύο πετυχημένα Μουντιάλ του 1962 και του 1970 είχαν αλλάξει άρδην, ενώ στον τελικό του 1974 η Δυτική Γερμανία βρέθηκε πίσω στο σκορ από ένα αμφισβητούμενο πέναλτι μόλις στο 1ο λεπτό.

Το γεγονός

Η πορεία της Πολωνίας μέχρι την τρίτη θέση του θεσμού δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Το σπουδαίο σύνολο του Κάζιμιεζ Γκόρσκι, με τους Κάζιμιεζ Ντέινα και Ρόμπερτ Γκάντοχα να δημιουργούν από το κέντρο και τους Γκζεγκόζ Λάτο και Αντζέγ Σάρμαχ να εκτελούν δίχως δισταγμό στην επίθεση, είχε κατακτήσει μόλις δύο χρόνια πριν το Μουντιάλ το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στους Αγώνες του Μονάχου. Στα προκριματικά ουσιαστικά είχε αποκλείσει στον όμιλο την Αγγλία, χάρη σε μία νίκη στο Χορζόβ (2-0) και μία ισοπαλία (1-1) στο Λονδίνο (η Ουαλία ήταν η τρίτη ομάδα του γκρουπ) και ήταν πρόδηλο ότι στη Γερμανία επιζητούσε διάκριση. Στην πρώτη φάση ομίλων, επίδειξη δύναμης δεν ήταν το 7-0 επί της Αϊτής, αλλά οι νίκες με 3-2 και 2-1 επί της Αργεντινής και της Ιταλίας αντιστοίχως, ενώ στη συνέχεια ούτε η Σουηδία (1-0), ούτε η Γιουγκοσλαβία (2-1) αποδείχθηκαν πρόβλημα.

Η μοναδική ήττα στα επτά παιχνίδια που έδωσε στο Μουντιάλ του 1974 (νίκησε και την Βραζιλία στον μικρό τελικό) προήλθε από την μετέπειτα πρωταθλήτρια κόσμου Δυτική Γερμανία, με 1-0 χάρη σε τέρμα του Μίλερ στο τελευταίο τέταρτο της συνάντησης. Παρ’ όλα αυτά, η Πολωνία ανέδειξε τους δύο πρώτους σκόρερ του θεσμού (Λάτο με 7 γκολ, Σάρμαχ με 5, όσα και ο Κρόιφ), τον κορυφαίο νεαρό παίκτη (Ζμούντα) και την διέθετε την καλύτερη επιθετική συγκομιδή (16 γκολ).

Το αστέρι

Το πρώτο στάδιο σύγχρονης διαμόρφωσης του ποδοσφαίρου σημειώθηκε τη δεκαετία του ’70. Η σημασία της αμυντικής λειτουργίας υπερκέρασε αυτήν της επιθετικής και οι προπονητές αναζητούσαν μεθόδους ώστε να αξιοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο αυτήν τη συνθήκη. Το Μουντιάλ του 1970 αποδείχθηκε εξαίρεση στις επιταγές της εποχής και η υπεροχή της Μπάγερν Μονάχου και του ποδοσφαίρου της με τα τρία σερί Κύπελλα Πρωταθλητριών (1974-1976) υποδείκνυε τις εξελίξεις.

Υπήρχε, όμως, ένας προπονητής, ο οποίος είχε διαφορετική άποψη. Καλλιέργησε έναν τρόπο ανάπτυξης παιχνιδιού πρωτόγνωρο για τα δεδομένα -όχι μόνο της εποχής. Ο Ρίνους Μίχελς υπήρξε πρωτομάστορας του σπουδαίου Αγιαξ της τριετίας 1971-1974 και παρότι έφυγε νωρίς από τον “Αίαντα” και κατέληξε στην Μπαρτσελόνα, συνέχισε το έργο του στην εθνική Ολλανδίας. Ανέλαβε μόλις πριν το Μουντιάλ του 1974, αλλά αρκετοί από τους διεθνείς ήταν παλαιότεροιή και σύχρονοι (όπως ο Κρόιφ στην Μπαρτσελόνα) παίκτες του. Ολοι γνώριζαν την προπονητική φιλοσοφία του Μίχελς, η οποία επίτασσε αέναη κίνηση στο χώρο, ώστε να γεμίζει ανά πάσα στιγμή με κάποιον “οράνιε” οποιοδήποτε κενό.

Αυτή η απαράβατη συνθήκη ουσιαστικά καταργούσε τις σταθερές θέσεις που είχε ο κάθε παίκτης μέχρι εκείνη την εποχή. Ενας αμυντικός κάλλιστα θα μπορούσε να βρεθεί σε ρόλο σέντερ φορ και αντιστρόφως, ασχέτως εάν το όνομά του ήταν Ρουντ Κρολ ή Τζόνι Ρεπ. Η λογική αυτή μπέρδευε τους αντίπαλους ποδοσφαιριστές που είχαν συνηθίσει στο ατομικό μαρκάρισμα, με συνέπεια να ανοίγουν οι άμυνες και να δημιουργείται ο κατάλληλος χώρος για να εκδηλωθεί το περίσσιο ταλέντο που διέθετε εκείνη η καταπληκτική ολλανδική ομάδα και κυρίως να αναδεχθεί ο απαράμιλλος Γιόχαν Κρόιφ.

Ο πρώτος σκόρερ

Δεξιός ακραίος επιθετικός, ο Γκζεγκόζ Λάτο συνδέθηκε άρρηκτα με τη “χρυσή δεκαετία” της Πολωνίας, που άρχισε το 1972 (όταν ήταν ήδη ένα χρόνο διεθνής) με το χρυσό ολυμπιακό μετάλιο και ολοκληρώθηκε το 1982, όταν κατέκτησε εκ νέου την τρίτη θέση στο Μουντιάλ.

Poland's Grzegorz Lato hits the ball oast Haitian defender Wilner Nazaire, to score his team's first goal in the World Cup Finals match in Munich, West Germany, June 19, 1974. Poland defeated Haiti by seven goals to nil. (AP Photo/Staff) AP

Ο επιθετικός της Σταλ Μιέλετς υπήρξε ηγέτης της επιθετικής γραμμής της χώρας του, σκοράροντας δύο φορές κόντρα στην Αργεντινή στην πρεμιέρα, προσθέτοντας ακόμα δύο γκολστη συντριβή με 7-0 της Αϊτής και συνεχίζοντας στον δεύτερο γύρο των ομίλων, με τα νικητήρια γκολ στις επιτυχίες κόντρα σε Σουηδία και Γιουγκοσλαβία. Στο τελευταίο ματς του ομίλου, όμως, δεν κατάφερε να νικήσει τον ανυπέρβλητο Μάιερ και έτσι τόσο ο ίδιος, όσο και η Πολωνία έμεινε στο μηδέν, αποτέλεσμα που την έστειλε στον μικρό τελικό κόντρα στη Βραζιλία. Εκεί σημείωσε το μοναδικό τέρμα της συνάντησης και έδωσε την τρίτη θέση στην πατρίδα του. Ολοκλήρωσε τη διεθνή καριέρα του το 1984, έχοντας 104 συμμετοχές και 45 γκολ, όντας δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών πίσω από τον Βγότζιμιεζ Λουμπάνσκι.

Η απογοήτευση

Ο 26χρονος Αϊτινός Ερνστ Ζαν Ζοζέφ ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που απέτυχε σε ντόπινγκ τεστ στην ιστορία των Μουντιάλ. Δεν υπήρχε ακόμα κανονισμός περί ντόπινγκ στο ποδόσφαιρο κι έτσι η FIFA αποφάσισε απλώς να τον αποβάλλει από τη διοργάνωση. Τότε ανέλαβε δράση ο δικτάτορας της χώρας, Πάπα Ντοκ Ντουβαλιέρ. Κατόπιν σχετικής εντολής, άντρες του Ντουβαλιέρ άρπαξαν τον Ζαν Ζοζέφ από το ξενοδοχείο της αποστολής, τον έδειραν στο δρόμο για το αεροδρόμιο του Μονάχου και τον πήγαν πίσω στην Αϊτή. Εκεί καταδικάστηκε σε δύο χρόνια εγκλεισμού σε έναν χώρο τιμωρίας, όπου πέρασε από διάφορα βασανιστήρια. Οταν εξέτισε την ποινή του, απελευθερώθηκε και εκπροσώπησε τη χώρα του στα προκριματικά των Μουντιάλ του 1978 και του 1982.