Δέκα χρόνια χωρίς τον Κυράστα
Κι όμως δεν είναι ψέμα... Δέκα χρόνια πέρασαν από τότε που ο Γιάννης Κυράστας έφυγε από τη ζωή. Ήταν η 1η Απριλίου του 2004, όταν ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και εκ των κορυφαίων Ελλήνων τεχνικών, νικήθηκε από τη σπάνια νόσο Φουρνιέ (μικροβιακή προστατίτιδα και επιδιδυμίτιδα).
Όλοι νόμιζαν πως ήταν ψέμα λόγω της ημέρας. Αλλά μάταια... Ο Γιάννης Κυράστας είχε φύγει από τη ζωή πριν καν συμπληρώσει 52 χρόνια ζωής. Η είδηση αυτή γέμισε θλίψη όλη την Ελλάδα, ανεξαρτήτου ομαδικής προτίμησης. Ως ελάχιστο φόρο τιμής, ο Παναθηναϊκός αφιέρωσε το πρωτάθλημα που κατέκτησε εκείνη την περίοδο. Οι φίλοι της ομάδας φώναζαν: "Αυτή η κούπα θα πάει στ' άστρα, για τον Γιάννη τον Κυράστα...".
Καριέρα γεμάτη λάμψη
Ο Γιάννης Κυράστας γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1952 και έκανε μεγάλη καριέρα ως ποδοσφαιριστής και ως προπονητής στη συνέχεια. Ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '60 στα εφηβικά του Ολυμπιακού, και το 1972, στα 20 του, έγινε μέλος της ανδρικής ομάδας. Έκανε ντεμπούτο στις 10 Δεκεμβρίου του 1972 με αντίπαλο την Καβάλα και συνολικά αγωνίστηκε σε 207 παιχνίδια ως επαγγελματίας. Το 1981 έκανε χρήση της 8ετίας του και μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό. Με το "τριφύλλι" έπαιξε σε 131 παιχνίδια μέχρι το Νοέμβριο του 1986, όταν και κρέμασε τα παπούτσια του μετά από αγώνα με τον Άρη στο ΟΑΚΑ.
Στην καριέρα του αποκόμισε εμπειρία 30 ευρωπαϊκών αγώνων, ξεκινώντας τη διεθνή δράση του στη Γλασκόβη, σε αγώνα για το Κύπελλο Πρωταθλητριών (Σέλτικ - Ολυμπιακός 1-1) στις 18 Σεπτεμβρίου του 1974. Την ολοκλήρωσε 11 χρόνια αργότερα (2-10-1985) στο Κύπελλο UEFA (Παναθηναϊκός - Tορίνο 1-1). Από τις 30 εμφανίσεις, τις 16 τις έκανε με τον Ολυμπιακό και τις υπόλοιπες 14 με τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο ευτύχησε να φθάσει έως τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών την περίοδο 1984-1985.
Ο διεθνής Γιάννης Κυράστας
Στα 11 από τα 14 χρόνια της πορείας του στα γήπεδα ως ποδοσφαιριστής, ο Γιάννης Kυράστας έγινε 46 φορές διεθνής (τις 39 με τον Ολυμπιακό και τις 7 με τον Παναθηναϊκό). To ντεμπούτο του με τη "γαλανόλευκη" το έκανε στις 15 Νοεμβρίου του 1974, σε ένα φιλικό ματς με την Κύπρο στο Στάδιο Kαραϊσκάκη, όταν στο ημίχρονο αντικατέστησε τον Kώστα Iωσηφίδη του ΠAOK. H διεθνής καριέρα toy ολοκληρώθηκε την Κυριακή 19 Μαΐου του 1985, στο Ολυμπιακό Στάδιο, όταν πραγματοποίησε την 46η και τελευταία εμφάνιση με το εθνόσημο στο στήθος, στον άτυχο αγώνα της Εθνικής μας με την Πολωνία (1-4) για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986.
Με το εθνικό μας συγκρότημα αγωνίστηκε στους 2 από τους 3 αγώνες της τελικής φάσης του Εuro 1980 στην Ιταλία.
Επιτυχίες και ως προπονητής
Το 1987 ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από τον Εθνικό Ελληνορώσων και στη συνέχεια εργάστηκε στο Μεσολόγγι, την Προοδευτική, τον Πανιώνιο, τον Εθνικό, τον Παναργειακό, τον Πανηλειακό, τον Παναθηναϊκό και τον Ηρακλή.
Η πρόσληψή του από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη στον πάγκο του Παναθηναϊκού το καλοκαίρι του 1999 σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως, αλλά κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του εμφάνισε τον καλύτερο και πιο θεαματικό Παναθηναϊκό των τελευταίων 20 ετών χάνοντας στο νήμα το πρωτάθλημα.
Το 2001, όταν επέστρεψε, οδήγησε τους "πράσινους" εύκολα στους "16" του Champions League. Αποφάσισε να παραιτηθεί μετά από την εντός έδρας ήττα με τον ΠΑΟΚ και έκτοτε δεν δούλεψε ξανά ως προπονητής.