Μπαρτσελόνα - Λίβερπουλ: The temple of the King

Αν κάποιος έβλεπε μετά το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα με τη Λίβερπουλ για τα ημιτελικά του Champions League, σε ένα βίντεο μόνο τις ευκαιρίες που δημιούργησαν οι δυο ομάδες, θα δυσκολευόταν να εξηγήσει το τελικό 3-0, αφού οι "reds" τα έκαναν κυριολεκτικά όλα εκτός από το να σκοράρουν. Σε τελική ανάλυση, μιλάμε για ποδόσφαιρο, αλλά είναι ο Μέσι εκείνος που καταργεί τη λογική. Ο Κλοπ το δήλωσε με όλη την αφοπλιστική του ειλικρίνεια: "Κάναμε το καλύτερο παιχνίδι μας, αλλά χάσαμε". Χθες το βράδυ βρέθηκαν αντιμέτωποι δυο μεγάλοι αντίπαλοι, δυο εκπληκτικές ομάδες, με μια τεράστια διαφορά. Η μια εκ των δυο είχε στη σύνθεσή της τον κορυφαίο παίκτη του κόσμου.

Αρκεί όμως αυτό για να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα που τέθηκαν στο χορτάρι του "Καμπ Νόου"; Νομίζω πως όχι. Γιατί η Μπαρτσελόνα μπορεί να είχε τον μεγάλο πρωταγωνιστή της συνάντησης στις τάξεις της, είχε όμως και πολλά άλλα ακόμη που βοήθησαν ώστε στο τέλος του 90λεπτου να βρεθεί με το ένα πόδι στον τελικό της Μαδρίτης. Είχε ας πούμε, τον συγκλονιστικό Άλμπα, τον μεταμορφωμένο - σε σημείο που να δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις - Βιδάλ, τον φύλακα άγγελο Τερ Στέγκεν, τον αρχοντικό Μπουσκέτς, τον ακούραστο μαχητή Σουάρες, τον πασπαρτού Σέρτζι Ρομπέρτο, τους αλύγιστους Πικέ και Λανγκλέ, το "σκυλί του πολέμου" Ράκιτιτς.

Και εκτός από όλους αυτούς, είχε και τις ποδοσφαιρικές αρχές της - αρετές αν το προτιμάτε - που τη βοήθησαν να ξεπεράσει την αφόρητη πίεση και - στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα - κυριαρχία της Λίβερπουλ. Για να καταλάβετε το οξύμωρο του πράγματος, "στολίσαμε" με όλα τα εντυπωσιακά επίθετα τους παίκτες της ομάδας του Βαλβέρδε, τη στιγμή που οι αντίστοιχοι του Κλοπ, πραγματοποίησαν μια φοβερή εμφάνιση μέσα στο "Καμπ Νόου", ελέγχοντας τον ρυθμό και επιβάλλοντας τα δικά τους "θέλω" στην αναμέτρηση.

Οι "κόκκινοι" μπήκαν στο ματς αποφασισμένοι να πιέσουν τόσο ψηλά και τόσο δυνατά, ώστε να "πνίξουν" τους "μπλαουγκράνα" και να μην τους αφήσουν την κατοχή, άρα και το αγαπημένο τους passing game. Δυο πράγματα έσωσαν την παρτίδα για τους "culés". Το πρώτο, ότι είναι η κορυφαία ομάδα στον κόσμο - μακράν της δεύτερης - στο να βγάζει με μοναδική ψυχραιμία και εντυπωσιακή ικανότητα τη μπάλα από την άμυνά της, ακόμα και σε συνθήκες ασφυκτικού pressing και το δεύτερο, ότι σε αντίθεση με τη Λίβερπουλ, οι παίκτες της εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τις ευκαιρίες που τους παρουσιάστηκαν, με όλους τους πιθανούς τρόπους.

Η κατάληξη του εκπληκτικού φάουλ του Μέσι που διαμόρφωσε το τελικό 3-0 στη χθεσινή συνάντηση (AP Photo/Manu Fernandez)

Πρώτα με έναν υπέροχο συνδυασμό του Άλμπα με τον Σουάρες, μετά με το δοκάρι του Λουίς και την επαναφορά στα πόδια του Μέσι και τέλος, με ένα αριστούργημα του Αργεντίνου, που έφτασε τα 600 γκολ στην καριέρα του, ακριβώς 14 χρόνια μετά το πρώτο του τέρμα με τη φανέλα της Μπάρτσα, δίνοντας ένα τεράστιο προβάδισμα στην ομάδα του για την πρόκριση στον τελικό. Η Λίβερπουλ, ναι, άξιζε περισσότερα από το χθεσινό ματς, όμως η μεγαλύτερη ευθύνη είναι δική της. Σε τέτοιας σημασίας παιχνίδια, δεν επιτρέπεται να σπαταλάς ευκαιρίες όπως εκείνη του Μανέ στο πρώτο ημίχρονο ή αυτή του Σαλάχ στο τέλος της αναμέτρησης.

Το ίδιο δεν επιτρέπεται σε έναν παίκτη της κλάσης του Ντεμπελέ, να σπαταλά την ασίστ του Μέσι στα χασομέρια, όμως το 3-0 μικρή διαφορά σε αυτό το επίπεδο έχει από το 4-0, αντίθετα, το 3-1 απέχει έτη φωτός από το 3-0. Η ουσία είναι ότι οι Καταλανοί απέχουν 90 λεπτά από τον τελικό του "Μετροπολιτάνο", ενώ οι Άγγλοι, αν θέλουν να πάρουν αυτοί το εισιτήριο, θα πρέπει να δημιουργήσουν μια ρεβάνς επικών διαστάσεων. Με έναν μεγάλο αστερίσκο. Ότι τα θαύματα δε συμβαίνουν κάθε χρόνο και οι "μπλαουγκράνα" θα μπουν την επόμενη Τρίτη στο "Άνφιλντ", έχοντας στο μυαλό τους το περσινό κάζο του "Ολίμπικο" και την τριάρα από τη Ρόμα.

Σουάρες και Μέσι, οι δυο σκόρερ της Μπαρτσελόνα (AP Photo/Emilio Morenat ti)

Όχι ότι το έχουν ξεχάσει, αλλά ο Βαλβέρδε φρόντισε να το υπενθυμίσει στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου μετά το ματς, λέγοντας ότι "και πέρυσι είχαμε προβάδισμα τριών τερμάτων και είδατε τι συνέβη". Με την ευκαιρία, να πούμε ότι ο Txingurri δε φάνηκε να αιφνιδιάζεται από την πίεση της Λίβερπουλ, η τακτική του προσέγγιση ήταν γεμάτη ρίσκο, αλλά προτίμησε να δώσει μπάλα και πρωτοβουλία στους αντιπάλους του, ελπίζοντας να πάρει αυτό που ήθελε, με τις αντεπιθέσεις. Η ομάδα του κινήθηκε σε μοτίβα ασυνήθιστα για εκείνη, αλλά βρήκε χώρους και ολοκλήρωσε τις "απειλές" της, σε αντίθεση με τους "reds" που τρόμαξαν μεν τη Μπάρτσα, αλλά δεν τη "σκότωσαν".

Τελικά, ήταν οι μικρές λεπτομέρειες, εκείνες που καθόρισαν το αποτέλεσμα του πρώτου ημιτελικού. Η φοβερή συνεργασία Άλμπα-Σουάρες, που εκμεταλλεύτηκαν ένα δευτερόλεπτο ολιγωρίας στην αντίπαλη περιοχή, η σαν σε "pause" σταματημένη άμυνα της Λίβερπουλ στο δεύτερο γκολ και το άπιαστο φάουλ του Μέσι που όπως χαρακτηριστικά γράφουν οι Ισπανοί, "καθάρισε τις αράχνες από το παραθυράκι του Άλισον"! Οι παίκτες του Κλοπ δυσκόλεψαν τη Μπάρτσα, όσο λίγες ομάδες μέσα στο "Καμπ Νόου", με συνεχή και γρήγορη κυκλοφορία - συνήθως με τη μια - της μπάλας, χωρίς να επιτρέπουν στην αντίπαλό τους να "ηρεμήσει" τον ρυθμό, ενώ παράλληλα κατάφεραν να περιορίσουν τον Μέσι, που τουλάχιστον στο πρώτο ημίχρονο, έδειχνε ότι είχε όρεξη, αλλά συνεχώς έβρισκε μπροστά του δυο και τρεις παίκτες της Λίβερπουλ.

Κλοπ και Βαλβέρδε, οι δυο μονομάχοι των πάγκων (AP Photo/Joan Monfort)

Όμως ο "κοντός" το είχε δηλώσει πριν καν ξεκινήσει η σεζόν: "Θέλω όσο τίποτα άλλο αυτό το Champions League". Με δώδεκα γκολ στη διοργάνωση και με πιθανό ένα ακόμα - το τρίτο - τρεμπλ στην καριέρα του, ο Λέο, ακόμα και όταν όλα δείχνουν δύσκολα, βρίσκει τον τρόπο να επιβάλλει τον δικό του νόμο. "Υπεύθυνος" σε μεγάλο βαθμό για τη φρεσκάδα και την ετοιμότητα του Μέσι - και πρέπει να του το αναγνωρίσουμε - είναι ο Ερνέστο και η μοναδική διαχείριση που κάνει στον Αργεντίνο ήδη από πέρυσι. Το rotation του Βαλβέρδε αποδίδει τους καρπούς του και είναι κάτι που του αναγνωρίζουν όλοι οι φίλοι της Μπαρτσελόνα.

Αθόρυβα, όσο και αποτελεσματικά, ο προπονητής των "μπλαουγκράνα" οδηγεί τους παίκτες του από τίτλο σε τίτλο, εξαργυρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την εμπιστοσύνη της διοίκησης, αλλά και την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία. Η τακτική του αντίληψη φάνηκε για παράδειγμα στην απόλυτα πετυχημένη αλλαγή του Σεμέδο, στο σωστό χρονικό σημείο, περνώντας τον Σέρτζι Ρομπέρτο στα χαφ και δίνοντας φρεσκάδα σε όλη τη δεξιά του πλευρά. Ο Ερνέστο βρίσκεται στην απόλυτη ωριμότητα της καριέρας του, έχει όλους τους παίκτες 100% στο πλευρό του και διεκδικεί τα πάντα. Σκεφτείτε μόνο ότι το καλοκαίρι του 2017, όταν ανέλαβε μετά από πολλούς δισταγμούς το νέο του πόστο, είχε πει στον φίλο και βοηθό του, Ασπιάθου, το αμίμητο: "Εγώ μας βλέπω τον Οκτώβριο στον δρόμο απολυμένους"!!!

Μη χάσετε το νέο επεισόδιο του Pod-όσφαιρο! Οι δημοσιογράφοι του Contra.gr συζητούν για το αν η Μπαρτσελόνα έχει κλειδώσει ήδη το Champions League και αν ο Λουτσέσκου πρέπει να φύγει από φέτος στο εξωτερικό: