Αστέρας-Παναθηναϊκός: Ο Παπαδόπουλος ήταν εκεί που έλειπε ο Μακέντα

Ο Παναθηναϊκός είχε 8 λεπτά (συν τις καθυστερήσεις) για να διαχειριστεί το φαινομενικά ασφαλές 2-0 επί Αστέρα στην Τρίπολη, στο παιχνίδι που οριοθέτησε την έναρξη των πλέι οφ της Super League Interwetten, για να φύγει με τους τρεις -ανεκτίμητους- βαθμούς από την Τρίπολη και να μπει ορμητικά στη μάχη του ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Απέτυχε οικτρά και η ισοφάριση των γηπεδούχων στο έσχατο γέμισμα που έγινε προς την περιοχή διέψευσε οποιαδήποτε σιγουριά, στερώντας του σαδιστικά το διπλό. Διπλό που δεν έχει βρει από τις 6/2.

Στο 82' ο Λάζλο Μπόλονι είχε υποχρεωθεί ν' αντικαταστήσει τον ποδοσφαιριστή που, μόνο με την οντότητά του, απασχολούσε μονίμως δύο αντιπάλους στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, αλλά τούτο συνέβη σε μια χρονική στιγμή που έμοιαζε να βολεύει το σχέδιό του. Θα ήταν πολύ ριψοκίνδυνο, αν ο (με το ζωνάρι μονίμως λυμένο) Κίκο Μακέντα είχε παραμείνει περαιτέρω στο γήπεδο. Κουβαλούσε ήδη μία κίτρινη κάρτα από το 52' και, παρότι είχε αντέξει να 'βγάλει' το 25λεπτο που είχε μεσολαβήσει από το προσωπικό κρεσέντο των δύο γκολ (με κεφαλιά και πλασέ) σε διάστημα 100 δευτερολέπτων (από το 57'10'' στο 58'50''), οι λεκτικές (και όχι μόνο) αντεγκλήσεις με τον Καστάνιο ήταν επαναλαμβανόμενες.

Με αποτέλεσμα οι αριθμητικές ισορροπίες να τίθενται σε λογική αμφιβολία και μαζί η παρουσία του στο επόμενο ματς (με τον ΠΑΟΚ). Το γεγονός πως ακόμη και τη στιγμή της αποχώρησής του είχε διάλογο με τον στόπερ του Αστέρα ενίσχυε και επιβεβαίωνε τους φόβους του Ρουμάνου προπονητή.

Εκ των υστέρων, βέβαια, απεδείχθη πως η απουσία του 29χρονου επιθετικού ήταν καθοριστική για την τροπή των πραγμάτων στο τελικό στάδιο της αναμέτρησης. Ο Ιωαννίδης περισσότερο ως χαφ λειτούργησε ενόσω χρησιμοποιήθηκε παρά ως αντικαταστάτης του Μακέντα και οι γηπεδούχοι εκμεταλλεύτηκαν την έλλειψη ουσιαστικής απειλής, ανεβάζοντας διαρκώς παίκτες προς την περιοχή του Διούδη. Ούτως ή άλλως μαζί με τον Ιταλό φορ είχε βγει ο καταπονημένος Αλεξανδρόπουλος που είχε τρέξει πολύ προερχόμενος από τραυματισμό και η οπισθοχώρηση του Βιγιαφάνες σε ρόλο τρίτου κεντρικού μέσου δεν ήταν όσο λειτουργική απαιτούσε η συνθήκη της ασφυκτικής πίεσης που ασκήθηκε έκτοτε από τους 'κιτρινομπλέ'.

Ο δαιμόνιος Ράσταβατς το είχε διαβάσει ξεκάθαρα και είχε ενεργήσει αναλόγως. Στο 0-2 δεν θ' άλλαζε το σενάριο, αν ο Αστέρας δεχόταν ένα τρίτο γκολ. Ήταν ήδη καταδικασμένη η ομάδα της Τρίπολης. Αντιθέτως είχε μόνο να κερδίσει στην περίπτωση που το plan b έπιανε τόπο. Σταδιακά ο Σέρβος προπονητής άρχισε να το υλοποιεί. Πρώτα έφερε στο γήπεδο τον ευέλικτο Αλί Μπαμπά, κατόπιν μετέτρεψε τον Ιγκλέσιας σ' έναν νέο Μπαράλες (που έλειπε) λόγω της σωματοδομής και ευχέρειάς του στο ψηλό παιχνίδι, ενώ τέλος τοποθέτησε πίσω από τους φορ τον Λουίς Φερνάντεθ για να βρει τους χώρους που δεν είχε ως τότε απέναντι στους πιο δυνατούς Σένκεφελντ-Πούγγουρα.

Όλο αυτό ο Αστέρας, που απειλούσε διαρκώς, το ρούφηξε μέχρι το μεδούλι, χάρη σε δύο φάσεις που έμοιαζαν ολωσδιόλου. Γύρισμα από αριστερά και αμαρκάριστο τελείωμα από το ύψος της μικρής περιοχής. Μόνο που στο 97', αντί του Φερνάντεθ που είχε μειώσει στο 84', το ρόλο του ανέλπιστου εκτελεστή και από μηχανής θεού ερμήνευσε μοναδικά ο Νίκος Παπαδόπουλος. Ο τερματοφύλακας του Αστέρα, ο οποίος προσέφερε κινηματογραφική προέκταση στην ανατροπή των Αρκάδων.